Dit facebook-filmpje vond ik zó bijzonder dat ik hem hier toch maar neergezet heb. Je gelooft je ogen/oren niet!
De hond kijkt duidelijk naar de speler of bespeelster die ook heen en weer beweegt, en waarom is die niet geheel in beeld, is dus nep dacht ik.
Het volgende filmpje geeft misschien meer informatie over de muziektraining door dezelfde bespeelster. Ze is hier wat duidelijker in beeld.
Ze geeft de honden duidelijk aanwijzingen met haar hoofd door het telkens heen en weer te bewegen naar de richting waar ze hun poot moeten drukken. Dat honden niet muzikaal zijn weet ik uit eigen ervaring want ik heb mijn leven lang honden gehad, neem nu mijn eigen hondje Taco, als ik Viool speel dan blijft hij rustig liggen slapen, terwijl ik toch erbarmelijk speel, maar zet ik een CD op waarop één of andere top violist speelt dan wordt hij wakker en begint meteen te kreunen en te piepen.
En toch.... ik kan me nauwelijks voorstellen dat ze met haar hoofd zó precies de juiste toets aan kan geven, zeker als het gaat om halve afstanden. En daarbij: een hond die zo gefocust is op zijn gehoor, zou toch ook op die manier de aanwijzingen krijgen? Tenslotte krijgt een bordercollie die een schaapsherder helpt, zijn commando's ook met een fluitje waarbij verschillende toonhoogtes en tooncombinaties verschillende betekenissen hebben.
Misschien is dit wel de manier waarop Taco laat merken verschil in vioolspel te horen en helemaal geëmotioneerd te zijn bij het horen van een topviolist. En misschien ligt het ook aan het soort concert dat hij te horen krijgt. Het schijnt dat Mozartconcerten er beter ingaan bij dieren en kleine kinderen dan bijvoorbeeld de pastorale van Beethoven.
Ja Marcelita misschien is Taco wel erg muzikaal en voelt hij geen enkele emotie als ik speel, omdat hij het maar platvloers gejammer vind, dat is een nieuw gezichtspunt.
In dat geval is Taco wellicht een veeleisend hondje, waar mogelijk geen enkele amateur goed genoeg is. En waardeert hij jouw muziek in ieder geval als voortreffelijke slaapmuziek.
Zouden de honden anders bij het trainen altijd in een vaste volgorde de tonen aangeboden krijgen? Zodat je ze erop conditioneert? De honden zullen echter toch wel iets aan bagage bij zich hebben op het gebied van gevoeligheid voor toonhoogte. Anders zijn ze ook niet geschikt voor samenwerking met de schaapsherder.
Wat mij opviel in beide filmpjes is dat de frequenties van de geblazen noten een octaaf hoger liggen dan de met de poot aangeslagen tonen. Ik denk dus dat er een kunstje is aangeleerd. De hond weet blijkbaar precies welke toets moet worden ingedrukt. In het tweede filmpje kan door de manier waarop die vrouw zich beweegt, de hond gemakkelijk merken dat er nog een keer moet worden ingedrukt. Ik heb zo mijn twijfels.
Ik zou zo graag zoiets uitproberen met mijn eigen honden. Ik denk wel dat honden onderscheid kunnen maken in toonhoogte. Daarnaast kunnen honden heel makkelijk leren door associatie. Ik zit zelf te denken aan een experiment met bijv. een blokfluit en dan bij verschillende toonhoogtes verschillende gedragingen aanleren. Bijv. bij de a moeten ze zitten, bij de b liggen, bij de c een rondje draaien enz. Leuk dat hier het filmpje weer voorbij komt, ik was het weer vergeten.
Ik wil de pret niet bederven maar het heeft wel erg weinig met strijkinstrumenten te maken. Uit oogpunt van entertainment waarde zal ik hem nog een dagje of wat laten staan zodat iedereen het kan zien en het filmpje bij zijn of haar eigen favorieten op Youtube kan zetten en daarna volgt de opruiming......
Had het nou toch over een experiment met een strijkinstrument.... En nu het nog kan....een aardig meezingend hondje bij de fiddle!
Nu het weer over of met een strijkinstrument gaat, kan de 'zaak' misschien nog worden gered? Daarom deze vraag: heeft iemand van de hondenkenners een idee waarom deze hond (of honden in het algemeen) zijn/haar ongenoegen(?) kenbaar maakt in het YT-filmpje van #13? Zijn er bepaalde frequenties die honden buitengewoon irritant vinden? Of ligt het aan het instrument dat een bepaalde frequentie extra versterkt?
Frits, ik ben eens op onderzoek uitgegaan. Voor wat het volgende relaas waard is... http://uitgelatenhond.nl/houden-honden-van-muziek In alinea 5 wordt melding gemaakt van het maken van hondvriendelijke muziek en daarin wordt samengewerkt met een cellist. Jaja, een strijker dus! Zelf heb ik geen hond en kan mij allerminst uitgeven als hondenkenner. Wel constateer ik dat de hond van één van ons kwartet vooral graag bij ons komt liggen als we aan het oefenen zijn bij haar. Hij jankt niet mee. Hoe zou dus een hondvriendelijk stuk klinken?
In die vijfde alinea wordt gewag gemaakt van de hartslag van de hond. De hartslag van de mens zou in een te traag ritme slaan, waardoor de melodie zich te traag ontwikkelt. Ik heb zelden zo'n onzin gelezen. Met andere woorden: het artikel heeft op mij geen indruk gemaakt en heeft voor mij geen waarheidsgehalte.
Ik zie alleen in de derde alinea iets over hartslag van de mens en de relatie met de muziek die de mens apprecieert. (citaat uit houden-honden-van-muziek) "Muziek heeft alles te maken met maatstaaf: Mensen houden van muziek die binnen onze akoestische en vocale bereik valt, die gebruik maken van tonen die we begrijpen en die zich ontwikkelt in een tempo vergelijkbaar met onze hartslag. Te hoge en te lage tonen zijn voor ons ongrijpbaar en klinken verschikkerlijk, het zelfde geldt voor muziek met een te langzame of te snelle melodie. " Hier gaat het toch om de vaststelling dat mensen heel erg snelle of heel erg langzame muziek verschrikkelijk vinden (net zo goed als te hoge of lage tonen), omdat dat te maken zou kunnen hebben met de menselijke hartslag? Het hart klopt dan niet te traag, maar anderzijds ook niet te snel. Het gaat twee kanten uit. Beide uitersten vinden we tergend. En dat geldt dus voor honden ook, volgens dat artikel. Alleen ligt dat bij honden anders dan bij ons. Zo ook met waarneembare toonhoogten en de toonhoogten die goed in het oor liggen. Het komt mij niet heel vreemd voor, maar wellicht heb ik iets over het hoofd gezien.....(?)
Ja, je hebt gelijk: ik had daar de derde alinea moeten schrijven, want dat is de alinea die ik bedoel. Waarom zou een hond de tonen pas begrijpen als die vallen binnen een tempo die vergelijkbaar is met onze hartslag? Er zijn stukken in en zeer langzaam tempo zoals Andante of Largo en er zijn stukken die sneller gaan zoals een Vivace of Presto. Dat staat toch los van de menselijke hartslag? En nu zouden stukken die qua metrum niet overeenkomen met de hartslag van een hond, niet geliefd zijn bij dat zelfde dier? En wat moet worden verstaan bij een melodie die te langzaam of te snel is? Hoe moet je de melodie dan snel maken? Nee, dit artikel is voor mij ongeloofwaardig.
