Maar je hebt toch stemsleutels? Die zijn om de snaren te stemmen. En zo gauw zullen ze niet ontstemmen toch? Ik ben in mijn lestijd ook begonnen op darmsnaren, er was toen nog bijna niets anders te krijgen. Nooit problemen mee gehad, zij het dat die dingen wel heel kort meegingen: ze verslijten gewoon!
Het is met name de E darm van een viool die snel aan zijn einde is, reden waarom deze snaar het eerste algemeen door een staalsnaar werd vervangen, waarna de fijnstemmer snel zijn intrede deed. Wie gewend is altijd met 4 fijnstemmers te stemmen gaat soms lijden aan "sleutelangst" d.w.z. niet meer aan de stemsleutels durven komen. Daarenboven gaan sleutels die nooit of zelden worden gebruikt, gemakkelijk vastzitten, waarder ze ook nog eens "uit vorm" raken. Een tijdje op ouderwetse blanke darm spelen is daarom een interessant educatief en opvoedkundig traject voor menig volwassen vioolspeler.
Dat is wel erg makkelijk, Frits! Pollens geniet wel enige faam op het gebied van musicologie, hij heeft baanbrekend werk verzet op het gebied van de pianoforte en ook zijn studies naar de geschiedenis van de viool kun je niet zomaar wegwuiven. Als hij dus iets opmerkt over het vermoedelijke klankkarakter van de oorspronkelijke Stradivari's, dan roept hij niet zomaar wat. Als je leest wat er over Stradivari is geschreven door mensen die er ook niet bij zijn geweest, dan weet je ook niet meer wat je moet geloven..
