Op welke leeftijd kan een kind het beste beginnen met vioollessen, sommige raden aan om op driejarige leeftijd te beginnen en anderen zeggen weer vier jaar of soms nog wat ouder, wie het weet mag het zeggen.
Volgens de Suzuki-methode kan begonnen worden met het vioolonderricht vanaf drie jaar. De methode is gebaseerd op het leren luisteren naar en naspelen van klanken in analogie van het aanleren van een taal: luisteren en nadoen. Er schijnt een speciale opleiding te zijn om Suzuki-docent te worden. Het gaat daarbij niet alleen om de viool, ook andere instrumenten kunnen worden gebruikt met dezelfde methode. Wat ik een nadeel vind is de wel heel kleine viooltjes die je moet aanreiken en die eigenlijk altijd voor geen meter klinken. Dat kan ook niet anders vanwege het kleine klanklichaam. Maar goed, of een kind het hoort kun je je afvragen.
Het/dit onderwerp is geloof ik al c.a. 20.000 a 30.000 keer besproken, met diverse ingangen over het hoe en waarom, waarom zo jong en zo voort. FF zoeken op ons forum. Zoeken op vioolles...
Geen algemeen antwoord mogelijk, mijns inziens. Bekijk het per kind, bekijk de situatie waarin jij als ouder zoiets dacht te begeleiden als ouder. Soms is het geen reëele optie. Soms heb je te maken met een kind met motorische achterstand en die is wellicht eerst toe aan iets anders. Remi, inderdaad, dit onderwerp is natuurlijk niet nieuw, maar met andere mensen en wie weet andere inzichten, krijgt zo'n onderwerp toch weer een andere 'schwung'. Vioolbouw is toch ook niet nieuw? Andere bouwers erbij geven toch ook weer nieuwe aspecten, inzichten? Ik vraag mij af: Wat is de winst (op muzikaal en pedagogisch gebied bijvoorbeeld) om al op 3-jarige leeftijd te beginnen ten opzichte van beginnen op 5-jarige leeftijd. Komen de ooit op 3-jarige leeftijd begonnen kinderen écht significant verder? Worden die kinderen die als 3-jarige begonnen gelukkiger, muzikaler? Wat Frits al aangeeft: die viooltjes voor 3-jarigen zijn moeilijk mooi te krijgen. De klank is eigenlijk . Hoort een kind dat? Wie zal het zeggen, alles is nog zo in ontwikkeling en er kunnen kinderen tussen zitten die al op dat gebied behoorlijk verder ontwikkeld zijn. Ik denk alleen dat het in het begin toch nog gaat om de muzikale kunstjes die je leert na te spelen en dat is natuurlijk heel leuk voor een aantal peuters. Als je als 5-jarige begint, is het viooltje ook al ietsies beter (Frits weet hoeveel beter dat is). Over het algemeen zou ik peuters van 3 als vooropleiding eerder op een bewegingslesje muziek en dans zetten. Beweging voor het hele lijf, meegaan in klank en ritme en expressie. Echter, als je een kindje hebt dat enorm voorloopt op de peuterspeelgroep, dan zou ik echt tekenen voor vioolles vanaf 3 jaar! En dan bij een docente met oog voor zo'n kind! Uitdaging moet blijven naast het behalen van succesjes door eigen inzet en inspanning. En dan maar zorgen dat je de begeleiding thuis ook goed op de rails krijgt!
Mijn eerste muziekinstrument was een blikken trommel, ik was drie jaar toen ik deze met verve bespeelden, twee houten stokjes erbij en spelen maar. Met deze trommel heb ik ook nog in het verzet gezeten, jawel zo klein als ik was kwam ik in opstand tegen de duitse bezetter. Als ik in de verte een duitse soldaat aan zag komen, dan holde ik naar huis om mijn trommel op te halen, en al trommelend zong ik dan met luide stem het Wilhelmus, lekker puh.
Ach, wat lief zo'n ventje die met een blikken trommel de boosdoender tracht te verdrijven. Zoals je boze geesten verdrijft (doen ze bijvoorbeeld in het Lötschental in Zwitserland, eens per jaar op Fassnacht een optocht met van die harige griezels en veel lawaai van rammelend blik en dergelijke). En je hebt in de literatuur ook Günther Grass, de blikken Trom, een klein mannetje die al slaand op zijn blikken trom stapt hij door de wereld van het Derde Rijk, de 2e Wereldoorlog, het Wirtschaftswunder en maakt zoveel meer nog mee in de zwarte handel en waar al niet meer? Dit boek ging toch niet over jou, Tobias? Ken je het boek? Maar het is wel even off-topic, dus misschien maar anwoorden via de conversatie?
Die dochter van mij, die zag bij de Teletubbies, in zo'n buik, een filmpje van een meisje dat op een viool aan het harken was. Ze was toen inderdaad drie jaar. Mama, wat is dat? vroeg ze. Een viool. Dat wil ik ook. En dat hield ze vol. Op haar vraag wat ze wilde voor haar vierde verjaardag was er maar één antwoord: een viool. Dus ik bellen naar de muziekschool hier. Ons meisje kon pas beginnen als ze vijf was. Dat is heel lang wachten voor een kleuter, bijna een leven lang. Maar ook voor haar vijfde verjaardag wilde ze alleen maar een viool. Die kreeg ze toen, een huurviool van de bouwer hier. Plus vioolles, want dat kon toen EINDELIJK! De eerste les was feest. De week erop gingen we weer, met viool, in de auto. Vraagt mijn kleuter: Wat gaan we doen? Naar vioolles. Maar mama, ik heb toch al les gehad? Ik kan nu toch viool spelen? Ah, misverstandje. Maar gelukkig vond ze het leuk genoeg om verder te leren. Voor mijn meisje had het wel eerder gekund, denk ik. De viooljuf die we nu hebben, die bekijkt het inderdaad per kind. Ze laat ze gewoon komen voor een proefles en bekijkt of het kind er aan toe is. En ze is hier heel eerlijk over. Mijn neefje is nu acht en zat afgelopen week vol verwondering naar mijn viool te luisteren. Niet omdat ik zo fantastisch speel, maar hij was duidelijk onder de indruk van de klank. Nu hebben we via onze juf een juf voor hem gevonden, bij hem in de buurt. Maar ik denk niet dat die al met vijf jaar had moeten beginnen. Hij leert juist weer wat langzamer dan zijn nichtje en motorisch is hij ook niet zo sterk. Wel heeft hij een goed gehoor, dus dat gaat echt wel goed komen.
Ja wat gek is dat, Sophia het dochtertje van mijn nicht, wilden ook zomaar opeens een Viool toen nog heel jong was. Haar Moeder wilden haar overhalen piano te gaan spelen, want die stond toch in huis, maar nee het zou en moest een Viool zijn, waarom dat verlangen van zo'n kind dat kan je niet doorgronden. En het was geen bevlieging, want ze is nu twaalf jaar en ze heeft ondanks haar drukke programma nog steeds les.
Ach ja, kinderen kunnen daar heel bijzonder uitgesproken in zijn. Mijn dochter nam ik ooit mee naar de Harmonie en ze wist al gauw wat ze het mooiste vond: een fagot. Ik zei dat ze daar toch echt groter voor moest zijn, toch zeker 8. Ze heeft het er daarna eigenlijk niet meer over gehad, maar de dag na haar 8ste verjaardag zei ze 'nu ben ik acht, dus nu mag ik op fagotles'. Ze is nu 23 en speelt nog steeds, afgezien van een onderbreking wegens studie. Binnenkort gaan we samen celloduetten spelen, ik op cello en zij op fagot.
@Frits, Je begrijpt vast wel wat ik bedoel. Menig onderwerp is op ons forum al regelmatig besproken. Gaat het nu om een uitbreiding of het verdiepen in een onderwerp maar met een andere filosofie of uitgangspunt, dan kan ik het nog begrijpen maar het is zo vaak het oprakelen van een oud onderwerp, wat zelfs al vaak is afgesloten. De zoekfunctie van ons forum is behoorlijk uitgebreid, daar zal het niet aan liggen.
Ik denk Remi, dat lang niet iedereen even speurt of er over een bepaald onderwerp al het een en ander is geschreven. Ik heb elders daar al op gereageerd m.b.t. het onderwerp 'Hars' of een contrabasconcert van Bottesini. Daar wordt 'gewoon' weer opnieuw begonnen met......hetzelfde. Dus wat dat betreft deel ik je mening c.q. bezorgdheid. Aan de andere kant kan een oud onderwerp door nieuwe ontwikkelingen of een andere visie -je zei het zelf al in #11- uitnodigen tot een andere belichting.
Als er in vroegere tijd al eens over een onderwerp is gediscussieerd op het forum wil niet zeggen dat er dan niet meer over van gedachten gewisseld kan worden, temeer daar er weer nieuwe leden zijn bijgekomen, die ook wel weer eens een woordje willen doen, het zou anders een fossiel forum worden waarin geen plaats meer is voor verandering. Als er dan eens een onderwerp in ons opborrelt zouden we eerst het hele forum door moeten spitten om te kijken of er vroeger al eens iets over is gezegd. Jammer van dit forum is dat enkele oude leden soms een wat zeurderige en zure kijk op alles hebben en niet gewoon leuk mee discussiëren maar alleen maar kritiek hebben, en als het dan nog opbouwend kritiek zou zijn, maar dat is het jammer genoeg ook meestal ook niet.
Frits, Misschien een beetje lullig maar kan, ik het niet op ons forum vinden of terugvinden dan is er altijd nog Maestronet en diverse andere fora waar genoeg te vinden is Nieuwe ontwikkelingen zijn/is niets mis mee. Zit ik met een nijpende vraag, dan kom ik er mee, simpel zat. Het is een kwestie van uitwisselen van ervaring. Moet je echter ieder onderwerp wat in je op komt tot een topic verwerken dan weet ik er nog wel een paar.
Dat is het probleem ook niet Tobias. Je kunt in zo'n geval doorborduren op het reeds bestaande onderwerp. Het probleem gaat zich voordoen als er over precies hetzelfde weer een nieuw onderwerp wordt aangemaakt. Dan lopen er onnodig parallellen die de zoekfunctie ook aanzienlijk zwakker maken. Dat zou wel heel fijn zijn. Tja. Je doet het nooit goed en je kunt het nooit iedereen naar de zin maken. Ik moet daar mee leven (en jij trouwens ook).
Manlief heeft beginnende kinderen het liefst vanaf 6 jaar en niet jonger. Hij vindt kleine kinderen heel erg leuk, maar niet op les. Vaak gaat het bij die kleintjes zo traag en klinkt het zo moeizaam (ook door de violen die akoestiek gezien gewoon niet kloppen) dat hij er zelf geen zin in heeft. Daarbij komt ook dat een 3-jarige een hele korte concentratie-boog heeft en hij het liefst 45 minuten (30 minuten minimaal) individueel les geeft....dat lukt gewoon niet bij die kleintjes.
Maar de Suzuki-methode begint wel met driejarigen. Dan doet zich toch ook het concentratieprobleem voor? Ik kan me niet voorstellen dat er dan vijf minuten 'les' gegeven wordt.
Ik vind het vaak erg beperkt wat er te vinden is over een onderwerp op dit forum. Ik lees graag in meerdere topics en die zijn vaak niet te vinden, omdat het precieze antwoord op mijn vraag over dat onderwerp dan net niet in dat topic staat. Ook loop ik er nog wel eens tegen aan dat, wanneer ik in een oudere topic kijk, de topic verdwenen is, oude linken niet meer werken, afbeeldingen zijn verwijderd, en nog meer zaken, waardoor de informatie niet meer volledig terug te halen is. Als je het fijn vindt, Frits, dan zal ik, zodra ik dit weer merk, jou hierover informeren. Kan dat via een privé-bericht? Zelf ben ik één van de nieuwelingen en vind het ook wel leuk om te kunnen reageren in een topic, zonder dat, als ik alle pagina's van eenzelfde topic teruglees, eenzelfde reactie van een paar jaar oud vind. Ik denk ook dat dit een forum levend houdt. Daarbij kunnen nieuwe mensen ook weer nieuwe ideeën hebben en anders reageren op een bepaald bericht in een topic, wat in een oude topic niet meer relevant is. En waarbij de mensen van die oudere berichten niet meer aanwezig zijn op het forum, zodat die, bij een vraag van een nieuweling, hun bericht niet kunnen toelichten. Dan maar tien resultaten bij een zoekopdracht, maakt mij niet uit. Ik lees dan trouwens liefst wel de meest recente. Ook volwassenen kunnen zich niet langer dan tien minuten concentreren. Toch was vroeger voor mij 2o/30 minuten les veel te kort! Het is de kunst, maar dan moet je wel didactische aanleg hebben, om jonge kinderen zinvol bezig te kunnen houden en afwisseling te vinden in activiteiten. Je hoeft geen les lang van het blad te werken! Doe leuk spelletjes, probeer kinderen bijvoorbeeld een deuntje na te laten spelen, of te tellen hoeveel noten je speelt, hoe lang noten duren, stokoefeningen, afstanden tussen noten springen, etc. etc. etc... Ik zag laatst een site van een viooljuf die na het conservatorium ook Pabo heeft gedaan. Top.
Even kort reageren op IdB: je kunt ook een nieuwe reactie plaatsen over een al wat ouder item waar lange tijd niet op is gereageerd. Je kunt over hetzelfde item weer een nieuw onderwerp opzetten. Dat laatste is niet wenselijk. Op die manier ontstaan er te veel onderwerpen over hetzelfde item. Dan zijn de resultaten van de zoekactie ook onbevredigend.
Ik heb even gekeken bij de jongeren die meededen aan het celloconcours van de CelloBiënnale. Op welke leeftijd zijn deze vijftien jongeren die meededen, begonnen met celloles? Ik behandel cello nu maar even als grote viool, want ik denk dat het openen van een apart topic hiervoor niet zo'n zin heeft. Bij twee jongeren kon ik de startleeftijd niet uit het boekje halen. Bij één van deze twee heb ik het gewenste gegeven op internet gevonden. Elf jongeren begonnen in de leeftijdsklasse van 4 tot en met 8 jaar en drie daarboven (9-12 jaar). Gemiddelde leeftijd afgerond op 1 decimaal 6,8 jaar. (dus lezen als 8/10 e en niet 6 jaar en 8 maanden) Halve finale: Aan deze halve finale deden 6 jongeren mee. Hier één jongere van wie ik (ook na wat internetresearch) de beginleeftijd niet heb kunnen noteren. Resultaat hier is dat er al drie van de zes op vierjarige leeftijd zijn begonnen. Gemiddelde leeftijd 5,8 jaar. Finale: Hieraan deden 3 jongeren mee, waaronder die ene van wie een voor mij hier relevant gegeven ontbreekt. Beide andere finalisten begonnen op hun vierde. Gemiddeld dus 4. Dan nog even kijken naar gemiddeld jongen en meisje voor wat betreft Meisjes: 6, 4 Jongens (één ontbrekend gegeven): 7,1 De finale bestond uit 3 jongens die gemiddeld een stuk jonger begonnen dan het gemiddelde voor de jongens én als je bovendien even dat ene ontbrekende gegeven naast je neerlegt. Het zou nog interessant zijn onder de 'gevestigde' cellisten (inclusief dus de winnaars van de vorige concoursen) hoe het 'plaatje' er dán uitziet. Hiervoor moet meer internetresearch plaatsvinden, áls je al ergens de beginleeftijd kan achterhalen. In mijn CelloBiënnale boek ontbreken teveel gegevens bij deze groep. Welke conclusies willen we trekken?'t Was maar een beperkt onderzoekje (N=14) O ja, ik dacht ook nog aan het plezieriger klinken (wellicht) van een kindercello voor 4-jarigen in vergelijking met een viool voor 4-jarigen. Je hebt immers dan al gelijk een grotere klankkast. Of komt er nog meer bij kijken? Bericht is bewerkt, omdat ik zag dat ergens een op internet gevonden gegeven nog niet adequaat in de verslaglegging hier was verwerkt.
