Waarschijnlijk is voor mijn cellobeoefening de huidige set een goede keuze met kans op een flinke tijd de vreugde van een goede klank. Ik kan mij voorstellen dat je als solocellist voor een orkest wel forser moet kunnen uithalen en daarbij wel de snaren nodig hebt die je daarin faciliteren. Maar ja, alles hangt altijd weer met alles samen hier, he. Jouw manier van spelen als cellist, omgevingsfactoren, je instrument, je stemming.....om dat allemaal samen te brengen.....dat maakt het allemaal zo boeiend en uitdagend!
Bij kamermuziek vanmiddag viel de grotere toon op. Ik moest nu echt dimmen om de anderen niet bijna letterlijk de kamer uit te strijken. Dit heb ik met die jargar zo niet meegemaakt. Toch denk ik dat er ook een dosis psychologie bij zit: het 'betere-snaren-effect'. Eén en ander zal hand in hand gaan.
Mooi hoe je dit beschrijft: de techniek en de psychologische factor. Jullie (cello en jij) reageren dus nogal op de verandering en je strijkt anderen bijna 'de kamer uit' Ik vermoed, dat als je met je streek aan dit ander type snaren gaat wennen, dat kleiner en zacht juist heel goed mogelijk is. De G en C (wolfram omwikkeld) zijn bijvoorbeeld dunner dan snaren met chroomstaal. Door dat dunnere, met het zwaardere wolfram, kan het met weinig snaardruk al sonoor klinken.
Op de cello biennale werden 10 cello's getest door 2 cellisten. De bouwers waren erbij en zeiden iets over zichzelf en de cello. Boeiend de typische klank van elk instrument te horen. Daar gaat het niet over snaren, maar onder dit topic noem ik even wat mijn indruk was. ***Welke snaren worden door bouwers (uit Nederland en verschillende andere landen) op nieuwe instrumenten zoal gebruikt? 1 x evah pirazzi (4 snaren) meerderen spirocore g en c 9 x larsen (1 tot 4 snaren) waarvan 1 x magnacore (4 snaren).
Ja, dat anderen bijna-de-kamer-uitstrijken is echt een beginnerseuvel. Ik moet inderdaad wennen en merk al dat de dunnere snaren zeer zeker ook mooi zacht kunnen klinken met maar weinig snaardruk. Ook bij vibreren merk ik dat dat anders, ietsies beter, gaat met de dunnere snaren. Dus jij zat óók bij die cellotest gistermiddag op de Biënnale? En jij bent eens gaan kijken naar de snaren. Bij mij bleeft het even bij het afvragen hoeveel dat per cello nog scheelde. Eingelijk zinderde ik intussen nog een beetje na van de muziekstukken van het concours en de uitslag. En intussen had ik nog een amateur-cellist gesproken die nog niet zo lang speelt en op zoek was naar een nieuw, eigen instrument. Hij had zijn leraar mee en ze zaten ook bij de CelloBouwers. Ook een manier om je te verdiepen in wat je zou willen. Al die celli hier uittesten is een geweldige gelegenheid!
Al een tijdje heb ik meegelezen met jullie zoektocht naar snaren. Ik moet aan jullie zoektocht toevoegen dat ook ik met heel veel plezier op Larsen snaren speel. Deze snaren zaten al op mijn cello bij het kopen, en zijn een goede combi met mijn cello. Daarna heb ik er een set Jargar op gezet (die set had ik om verschillende reden aangeschaft), maar mijn cello klinkt er minder mooi mee, minder vol, denk ik. Inmiddels heb ik de D en de A weer vervangen door Larsen. Dat scheelt wel veel, is minder schel. Uiteindelijk wil ik wel weer terug naar een volledige set Larsen voor deze cello. En nu komt de maar. Ik heb een tweede cello (slepen met je cello is niet te doen, en ik woon op twee plekken). Met dit instrument heb ik nog niet de juiste snaren gevonden. Er zaten Kaplan snaren op, maar voor mijn gevoel spreken deze snaren moeilijk aan op deze cello. Ook had ik een probleem met de D (de flageolet op D zweefde heel erg, waardoor ik niet op flageoletten kon stemmen). Op deze cello heb ik dus de A en D Jargar die op mijn andere cello zaten gezet. En dat is (zeker nu ik van die zweverige snaar af ben) een hele vooruitgang. Maar de C en G ben ik op deze cello nog niet van overtuigd. Op naar de vraag voor jullie. Cello snaren uitproberen (vooral de C en de G) is een kostbare hobby. En nu heb ik een gelezen dat er een Jargar G en C in zilver zijn. Weet iemand de reactie van deze snaren? Wat doet dat zilver, wat is daar beter aan dan de standaard Jargar snaren? Deze zou ik willen proberen bij cello 1, bij de Larsen A en D. De Jargar C en G gaan dan naar cello 2. Tips, adviezen? Daphne
Van Jargar zilver weet ik niets af. Wel zijn er vioolbouwers die de mogelijkheid bieden om snaren uit te proberen (ook cellosnaren). In Arnhem was er één die hard begon te lachen bij de term 'snaaranalyse' (omdat sommige vioolbouwers hun snaar-bij-instrument matching/onderzoek zo noemen). Hij vertelde mij dat hij gewoon uitprobeersnaren had liggen van een aantal merken. Zoiets zou natuurlijk handig zijn. Dan hoor je zelf hoe het klinkt en hoe het is in combinatie met de andere snaren. Er zullen vast wel meer plaatsen zijn waar je die mogelijkheid hebt. Wellicht dat JanHut meer weet....
Daphne, van het uitproberen heb ik ook gehoord. Bij snaarwijzer.nl is het een snaaranalyse (tegen een tarief, alle soorten beschikbaar) en meerdere vioolbouwers hebben wel snaren liggen die je mag uitproberen. (Zelf bestelde ik verschillende soorten, dus dat was een dure vorm van uitproberen). Van Jargar Silver (G en C) weet ik dat de zilver omwikkeling zwaarder is dan chroomstaal (vd gewone Jargar). Het effect op de cello zal vaak zijn: tussen gewone Jargar G/C en Larsen G/C. (NB Jargar G en C silver zijn goedkoper dan de Larsen G en C). De kans dat Jargar G/C silver goed samengaat met Larsen a en d is heel groot. Mijn inschatting: de wisseling die jij beschrijft maakt goede kans.
Bedankt voor jullie snelle antwoorden. Ik ga er nog even over na denken, en eens vragen bij een vioolbouwer in de buurt! Als ik iets aanpas zal ik mijn bevindingen hier laten weten (maar dat zou best eens tot eind februari uitgesteld kunnen worden, want cellosnaren vind ik altijd een mooi verjaarscadeau ).
Het probleem met gebruikte snaren is dat ze niet meer optimaal klinken. Mijn wijze van "snaaranalyse" bestaat uit het luisteren naar het door de klant zelf bespeelde instrument, het nagaan van mogelijke problemen van het instrument, het aanhoren van de historie (over welke snaar was men in het verleden wel of niet tevreden, hoe lang zit de snaar er al op etc.) en het uiteindelijk bepalen of en welke snaar en in welke gradatie verbetering, althans het gewenste resultaat zal geven. Dat schot is in 90% van de gevallen raak. Dat advies is gratis, de kosten van de evt. snaar of snaren en de evt. aanpassingen aan het instrument (meestal iets kleins aan stapel of kam) komen op de rekening. M.i. is e.e.a. gewoon vioolbouwers-werk (geen aparte tak van sport waar extra voor betaald moet worden) en gebeurt het al eeuwenlang zo, zij het dat vroeger voor celli de keus beperkt bleef tot Darm, Jargar of Dominant (meer was er niet) en tegenwoordig het aantal merken, typen en uitvoeringen de pan uit rijst. Het vereist van vioolbouwers natuurlijk wel dat ze bijblijven op dit materiaalgebied.
Interessant! Ik kan me voorstellen dat het met die benadering zeer kansrijk is. De ruime ervaring van de vioolbouwer wordt dan aangewend om de vraag van de speler te onderzoeken en beantwoorden. Voor mij geldt dat, naast van alles thuis proberen, de advisering veel betekend heeft (zolang je daarin ook eigen voorkeur bespreekbaar maakt, vooral als die heel specifiek is). Advisering: zowel 'life' als ook wel eens telefonisch of digitaal. Over een heel uitgebreide zoektocht, de snarensessie (met tarief), lees ik wel eens goede dingen. De speler kan alles uitproberen wat hij/zij maar wil, de vioolbouwer steekt er veel tijd in, en stap voor stap komt de wenselijke combinatie er dan uit. Zelf bestellen/kopen en uitproberen, je vioolbouwer nauwkeurig laten meekijken of de heel uitgebreide sessie: meerdere wegen die naar klank leiden.
Wat aardig dat je daarnaar informeert! Ik speel nu heerlijk, het voelt nog steeds als in de wolken, maar nu doseer ik de toon. Het gaat gewoon héél goed. Gouden combinatie van superstok en supersnaren. De scherpe tonen van de a-snaar zijn er niet meer (lag wellicht ook wel aan mijn manier van spelen op die Jargar) en er zal nog zeker een psycholisch effect doorwerken, maar toch...!
Vanmiddag speelde ik met iemand die mijn nieuwe snaren nog niet had meegemaakt. Het viel hem op dat mijn spel veel beter klonk, het was allemaal een stuk beter. Weer voel ik dan die vleugeltjes...
Wat leuk en verrijkend. Als het een ander opvalt wordt bevestigd dat het de moeite waard is de goeie snaar te vinden! Naast het karakter van de cello, het gevoel van de speler en de streek is het prachtig ook met de snaren zo'n sprong te kunnen maken. De wisselwerking (psychologische factor) waar je al wel eens over schreef: hoe stimulerend is het voor het strijken als cello, stok en snaren iets moois terug geven.
Intussen nog een uitdagend projectje: een plaatselijk koortje (10 leden) die voor een kerstbijeenkomst willen zingen in een zaal met leden van een landelijke vereniging, die zich per regio organiseert. Het begeleidend orkestje bestaat nu uit gitaar-accoredon en dus cello (ik was erbij gevraagd). Eerst oefenen in een woonkamer met z'n allen: dat vraagt dus om de juiste balans gezien de acoustiek daar. En zangstemmen begeleiden is nog onontgonnen terrein voor mij. (Cello & Voice heeft kennelijk aanstekelijk op mij gewerkt). Met deze grootse snaren is het ook mooi dimmen! Daarna, mag ik hopen, nog eens in de zaal zelf. Ik was blij terug te horen dat het koortje helemaal enthousiast was met het begeleidingsorkestje op de eerste repetitie. En hoe is het intussen met jouw snaren? Jij speelt er alweer iets langer op.
Ah, nieuwe ervaring dus, cello&voice. Ik heb dat jaren geleden ook eens gedaan; bijzonder. Mijn laatste snaren ervaring: de uitgeprobeerde (en weggegeven) larsen magnacore zie ik wel als bijzondere ontwikkeling. Tegelijk: mijn 'terugkomst' bij larsen medium bevalt heel goed. De nieuwe a-snaar geeft me de ervaring 'o ja, zo mooi kan het zijn'.
Inderdaad, mooie film! Toch knap werk, om in 25 jaar tijd (maar eigenlijk nog sneller) zulke mooie snaren zo goed op de markt te krijgen!
