Ik werd duidelijk getriggerd in #16 doordat er wel opkomende cellisten werden opgevoerd, maar niet hun namen. Toen dacht ik: "het zal toch niet waar wezen?" De twee cellisten die 'opkomen'. Tja, de taal: een moeilijk communicatiemiddel als een begrip meerdere betekenissen kan hebben. Dan is zo'n forum wel lastig, zeker als er iemand is die 'tweedracht' zaait. Afwachten wat de oogst te bieden heeft!
Ehm...solliciteer jij hiermee naar de namen van de cellisten die het duo 2Cellos vormen? Het zijn Luka Šulić en Stjepan Hauser.
Yep. Gelukkig, tenminste hier nog iemand die het begrijpt! Nu ik de namen weet, kan ik ze mogelijk vaker herkennen en beoordelen of ze inderdaad aan het 'opkomen' zijn.
Mijn indruk van 2Cellos (laatste biennale amsterd): virtuositeit, muzikaliteit, spontaniteit, het vermogen inzicht over te brengen in masterclass, veel veel humor, beetje macho, .....
Heb jij dan wel eens een masterclass van hen gevolgd? Waar geven ze die? Lijkt mij zo geweldig!!! Maar je indruk van 2Cellos komt overeen met die van mij.
Ja, dat is waar ook! Daar ben je dus naar gaan kijken/luisteren!? Nog wat leuks voor jezelf opgestoken?
Wat me bij is gebleven: de cellist die door hen werd gecoacht in de masterclass speelde mooi en netjes. Zij daagden hem uit om meer te durven en er echt communicatie van te maken. Boeiend.
Lijkt Glen Gould wel, die communiceerde écht met zijn piano/vleugel. Dat werd een ramp voor het maken van opnames. Lijkt me moeilijk uitleggen wat communiceren is bij cellospel. Misschien dat zo'n coach van een masterclass dat kan? Als je het eenmaal doorhebt en begrijpt, ben je er lijkt me.
Maar ik vermoed dat het niet om communicatie met het instrument gaat, maar communicatie met het publiek. Dat je, al kun je nog zo mooi spelen, niet als een houten klaas op een eilandje kunt gaan zitten spelen. Ik ga in Arnhem bij het Charivarifestival een workshop communiceren met publiek volgen. Daar gaat het ook om dat je je muziek wel mooi kunt spelen, maar dat moet je ook naar het publiek toe brengen en op de één of andere manier is er tijdens het spelen een wisselwerking. Communicatie. Erg spannend voor mensen die graag achter hun cello wegkruipen.
Ik dacht in eerste instantie aan het communiceren met je instrument. Daar versta ik dan onder dat je hetgeen je wilt laten horen aan expressie ook uit je instrument weet te halen doordat je wéét hoe dat moet. Dat heb je in de loop der tijd geleerd: oefeningen, streektechnieken, toonvorming, soorten vibrato en dergelijk.
De communicatie, zoals 2Cellos die over brachten op hun student, ging over spelend communiceren: iets overbrengen, uitdrukken aan anderen. Bij een liefdesthema vroegen zij de beste man het fragment te spelen voor (of liever aan) een leuke vrouw in het publiek. De cellist koos iemand die hij leuk vond en speelde het fragment opnieuw ..... . Mijn communicatie? Als ik een solostukje speel is het een wat indirecte. Ik speel ingetogen en maak het publiek deelgenoot van een 'verhaal' of een 'sfeer'. In ensemblespel ben ik wat meer extravert. Misschien communiceer ik dan met medespelers: 'we laten het klinken, he!'.
Ik vond het communicatie-aspect opvallend in de benadering en coaching door 2Cellos. De student zag ik een goede poging doen (blik gericht op de luisteraar), maar nog niet meer dan dat.
Dus als ik het goed begrijp was het effect na coaching niet meer dan de blik richten op het publiek? Tja, dat is natuurlijk geen hoorbaar effect!
Nee, maar het is wel een eerste en niet te onderschatten stap. Je moet je blik richten op publiek en dan wel je spel mooi door laten gaan.
Nee, voor de exacte mens geduid: het spel is nog zoals het was. Maar Frits, er is méér, en sommige stappen gaan orenschijnlijk ongemerkt, totdat er weer een sprong voorwaarts wordt gemaakt. Aan die tussenfase hebben 2Cellos bijgedragen, als ik het van JanHut goed heb begrepen.
