In veel muziekscholen is er een 'samenspelgroep' van de school, waar men een mix heeft van beginners en gevorderden. Daar kan er dan soms meer aandacht besteed worden aan de beginners. Dat is volgens mij de beste instap.
Hoi Marjet, er zijn inderdaad vaak wel een soort van leerlingenorkesten verbonden aan de verschillende muziekscholen, maar evenzovaak beginnen mensen gewoon bij een orkest mee te spelen. Je leert dan van de dirigent en van je medespelers en aanvoerders (iedere groep in het orkest heeft een aanvoerder die je helpt en die de afspraken maakt over bijvoorbeeld streken) om in een orkest te spelen. Ik heb nog nooit gehoord dat je op een 'gewone' vioolles ook orkesttraining krijgt. Eneuh, laat je niet afschrikken over het niveau: er zijn ook orkesten waar bijvoorbeeld aangepaste partijen zijn voor degenen die nog niet alles kunnen spelen. Ik zou vooral veel naar orkesten in de buurt gaan, je kunt gewoon vragen of je repetities mag bijwonen. Dat vindt men vaak leuk en je krijgt dan ook tips waar je al wel of niet mee kunt spelen, je ontmoet mensen die je willen helpen, en je leert al veel door te kijken hoe zoiets werkt. Je komt dan vanzelf bij een groep waar je mee kunt spelen. Mijn evaring is dat je al snel ergens mag aanschuiven als je maar wel les hebt en er serieus aan werkt om het te leren.
Oké, er bestaan dus geen specifieke orkestlessen. Ik ben al bezig bij een orkest te kjken (iets eenvoudigers is hier niet...). Heel veel (bijna alle) leden zijn ooit als kind begonnen met vioolspelen en zijn dus geleidelijk op niveau gekomen. Maar ik vroeg me ook af hoe ze ooit aan orkestspecifieke informatie zijn gekomen, bv het spelen van tremolo´s. Via leraar? Of hebben ze het ook gewoon geleerd door het gewoon maar te doen?
Als ik naar mezelf kijk: ik heb dit soort dingen geleerd, en leer ze nog steeds, door mijn orkestpartijen mee te nemen naar de les en door naast ervaren mensen te zitten en van hen en van de aanvoerders tips te krijgen. Ook vaak doordat er in orkesten groepsrepetities zijn waar specifiek aandacht is voor vragen over je eigen partij.
Vaak wel, en dan is het ook maar een rommeltje. Sommige dingen worden ook gewoon uitgelegd op repetities.
nu dat ik het teruglees, vraag ik me af. Bij een orkest is 1 flutist gelijk aan 5-6 violisten, dus 2 flutisten: 5-6 1ste violen en 5-6 2de violen ongeveer. En je bent de enige violiste in je fanfare orkest? Of zijn er meerdere? Wat ik me afvraag is dus of je naar je eigenspel kunt luisteren tijdens het spelen in zo'n orkest? Treed je ook op met je fanfare orkest?
Wat een leuk 'draadje' over het wel of niet in orkest kunnen spelen. O.K., dit gaat hier over wanneer je met de viool eraan toe bent, dus zal geen cello-opmerkingen D) maken. Ik ben benieuwd wie intussen al in een orkest is gaan spelen! Van Willeke weet ik het intussen. Ik weet niet hoe een muziekdocent haar/zijn leerlingen kan voorbereiden op orkestspelen. Volgens mij werkt het zo dat je eerst leert in andere samenspeelformaties te spelen. Dat kan op diverse niveaus. Op de muziekschool heb je daar diverse muziekgroepjes/samenspeellessen voor. Zo kun je opklimmen naar een steeds beter niveau en intussen met vioolles je vaardigheden opschroeven. Op een gegeven moment ben je op een niveau dat je naar een amateurorkest kunt, maar dan heb je ook samenspeelervaring opgedaan. Hierdoor kun je bijvoorbeeld goed volgen waar iedereen is en als je er zelf 'uit' bent, pak je het makkelijk(er) op omdat je hebt leren volgen en doortellen in je hoofd. Docenten die niet aan een muziekschool zijn verbonden, organiseren zelf ook wel samenspeelgelegenheden. Allemaal hetzelfde instrument of nog wat variatie als ze met docenten van andere instrumenten samenwerken. Ik denk dat als je hebt leren samenspelen in kleinere settings (bijv. duet, trio, kwartet) al een aardige training hebt gekregen voor het grotere werk. Vooral als je hebt leren spelen in een groep waar minstens vier partijen doorelkaar heen spelen, zodat je went aan het wat complexere (dan alleen jouw partij). Dan ben je gewend om de muzieklijnen van andere instrumenten te volgen en daar je eigen partij in te spelen. Dat is denk ik ook precies wat er in een orkest van je gevraagd wordt.
Intussen speel ik bij Willeke in het strijkersensemble stringstogether. ik heb er veel geleerd, en leer nog steeds veel bij. De eerste keer was een hele ervaring. Daar stond ik achter mijn lessenaar met het desbetreffende bladmuziek. Ondanks ik de grote trom speelde in het buurtorkestje, Was dit even andere koek. Ik had de 3e partij. Links van mij stond Willeke met haar altviool en rechts van mij stond ook een nieuw meisje die samen met mij de diepte insprong. Wij stonden op de scheidingslijn van de 2e violen naar de altviolen. Toen we begonnen, kwam er zoveel op mij af qua geluid, dat ik amper een noot gespeeld heb hahahaha. De alten speelde een iets andere partij dan de 2e violen. De 1e violen sjeesden door de melodielijn heen. De cello s en contrabas bromde er heerlijk op los, de piano begleiding loodste ons door het bladmuziek. Na het stuk stond ik bedrukt te kijken en moesten mijn oren nog alles verwerken wat die zojuist allemaal gehoord hadden. Ik dacht :" dit kan ik nooit" Maar inmiddels ben ik niets anders gewendt en kan ik het behoorlijk volgen. Sommige ensemble partijen neem ik mee naar vioolles en oefen de rest gewoon thuis. Vaak loop ik nog tegen bepaalde zaken aan die ik dan nog niet gehad heb. En die worden dan op vioolles behandeld. Mijn viooldocente vindt dat ik met sprongen vooruit ben gegaan. Ook qua lezen vh bladmuziek. Daar struikel ik nog vaak overheen. net na de zomer ben ik begonnen met Aria sopra la berga masca van Marco Uccelini. Ook een uitdaging. Maar we studeren gewoon verder. Mijn wens is nog altijd om de dans macabre ooit te kunnen spelen. Die ligt nu nog netjes op de plank te wachten.
Ik kan alleen maar melden hoe het bij mij is verlopen. Op een gegeven moment werd ik attent gemaakt door mijn vioolleraar dat er een afdeling bestond van Jeugd & Muziek (Groningen) die violisten zocht ter versterking van het orkest. Ik had al een jaar of drie les en maakte grote vorderingen. Het ging me allemaal vrij gemakkelijk af. Ik meldde mij dus daarom aan en kreeg direct een plek bij de eerste violen. Waarom dat was weet ik niet, maar kennelijk was daar de nood het hoogst? Na een paar maanden raak je een beetje vertrouwd en merk je waar je als nieuwkomer staat: in mijn geval viel dat reuze mee. Ik kon heel goed mee komen en had er eigenlijk geen moeite mee. Nu speelde ik al veel samen met mijn broer die ook viool speelde en dat heeft heel goed geholpen in het leren samen spelen. We waren erg actief in de provincie en speelden heel wat af. Dat kwam ook doordat we werden gevraagd. Wanneer ik wilde toetreden tot een nieuw orkest ging ik eerst eens luisteren bij een repetitie wat ze speelden, hoe ze speelden en wat het niveau was. Ook van belang is hoe de dirigent de zaak aanpakt: het moet ook een beetje klikken. Er zijn er die het al gauw goed genoeg vinden, anderen denken dat ze een professioneel orkest voor zich hebben. Er zijn orkesten die eerst laten voorspelen. Dat is ook maar heel beperkt een afspiegeling van iemands kunnen, want een auditie doen is iets wat je moet leren. Maar, naar mijn mening mogen er eisen gesteld worden. Je partij moet je kennen en kunnen! Ik wilde de lat hoog leggen -wat ik nog steeds doe- zodat er gepresteerd moest worden. Geen gezelligheidsclubje. Misschien is het wel handig als je van te voren definieert wat je eigenlijk wil.
Misschien een aardige toevoeging voor wie op zoek is: vereniging huismuziek. -> cursusaanbod: daarbij wordt ook niveau aangegeven (beginner, gemiddeld, gevorderd, enz.) (sommigen vinden de cursussen wel duur); -> plaatselijke ensembles: daar zitten vaak ensembles bij waar instapniveau laag is (huismuziek.nl, zie 'regionaal')(vaak veel minder duur); http:/www.huismuziek.nl
Voor wie zoekt zijn er wellicht ook laagdrempelige mogelijkheden bij vereniging Huismuziek. Landelijk met cursusaanbod per niveau (sommigen vinden het wel duur) en regionaal ensembles van de plaatselijke verenigingen (vaak laag instapniveau en minder duur). www.huismuziek.nl
Ja, vereniging huismuziek heeft een zeer groot en gevarieerd aanbod! Je kunt je op hun maillijst laten zetten (ook als je geen lid bent, zoals ik) en dan krijg je toch maandelijks een overzicht van projecten en dergelijke waar je je op in kunt schrijven. En ze hebben ook nog elke maand een bijlage gratis bladmuziek en daar zit ook wel eens wat erg aardigs bij (Il est bon bon bon.. bijvoorbeeld)
Hoi hoi, het is alweer lange tijd geleden dat ik heb gereageerd. Ik stelde aanvankelijk de vraag wat er nodig was om in een orkest te gaan. Anderhalf jaar nadat ik ben begonnen met viool leren spelen (september 2013) ben ik bij 2 orkesten tegelijk gegaan (ik dacht kijken welke het beste past, en ze bleken allebei wel goed te passen!) Ik heb veel tips gekregen waarbij een aantal mensen vooral aangaf dat je heel goed moest zijn en dat je een bijna perfecte intonatie moet hebben etc. Mijn advies is, probeer het gewoon (net als ik heb gedaan!). Ik ben redelijk zeker van mijn intonatie, maar ook de mensen die naast me zitten (zelfs bij de eerste violen) hoor ik soms onzuiver spelen (zeker aan het begin van het jaar) gedurende de repetities leer je zo ontzettend veel bij. Hogere posities heb ik samen met mijn viooldocent doorgenomen, maar als het te hoog wordt (of als het te snel gaat) dan speel ik een paar noten niet mee en dat werkt prima, ook voor de rest van het orkest. Dynamiek, connectie met de dirigent, samenspelen met andere instrumenten, flexibiliteit, dat zijn allemaal dingen die je tijdens de repetities leert (en eventueel thuis nog met je viooldocent kan doornemen) Ik denk niet dat je perce voorbereidt hoeft te worden op het spelen in een orkest uit ervaring weet ik dat het aldoende leren is. Als je echt niet goed genoeg bent, zijn ze bij het orkest heus niet te beroerd om je die feedback te geven. Met veel enthousiasme, oefening en ja een beetje talent is zeker ook handig, kom je echt een heel eind! Ik ben zeker niet concertmeester waardi, maar ik kan prima meedraaien met de 2de violen. Vorig jaar hebben we met ons orkest (VUSO) een prachtig concert gegeven met oa: Water music (Handel) Triumphal March uit Aida (Verdi) Egmond Suite (Beethoven) Het was zo mooi om hiervan onderdeel te zijn dat ik iedereen aan kan raden om lid van een orkest te worden. Ik ben nog steeds lid van het VUSO en ook volgende april gaan we weer razend mooie stukken spelen!
He VUSO heeft in ieder geval een vioolbouwer als aanvoerder van de 1e violisten: Eduard Wemelsfelder. Dus het orkest 'zit' goed. (Hij denk ik ook wel. ) Wat ik alleen erg jammer vind is dat de dirigent geen strijker is, waarmee ik niets negatiefs wil zeggen over de capaciteiten van de man als dirigent, maar als je zelf een strijkinstrument bespeelt weet je ook hoe een bepaalde streek een bepaald effect kan bewerkstelligen. Ik heb wat geluidsopnames gehoord en gezien: een interessant repertoire, vooral de filmmuziek zoals die van Ennio Morricone!
Goed advies: probeer het gewoon! Dat advies ga ik in het najaar opvolgen. Eerst voor één project/concert, daarna zie ik verder. Ik kwam bij het rondneuzen op YT Neeme Järvi tegen die met het VUSO orkest aan het repeteren was. Zat jij er toen dus bij? Lijkt mij een bijzondere ervaring! Zo'n topdirigent voor je orkest! Het orkest waar ik dan denk/hoop mee te spelen, heeft een violiste als dirigent (in Wageningen), ,maar naar mijn weten geen vioolbouwer op de eerste violistenplek. Maar ook daar gaat het goed.
Een vioolbouwer op de plek van aanvoerder van de tweede violen is ook goed hoor. Trouwens cellisten kunnen hun voordeel er ook mee doen.
Je bedoelt: als er een vioolbouwer aanvoerder is van de tweede violen, dat dan de cellisten daar voordeel aan hebben. Voordeel: in de zin van dat de vioolbouwer hen ook steunt in zijn aanvoerdersrol (maar alleen niet in decellistensectie)? Of dat die hen helpt bij technische euveltjes en rampen met hun instrument? Ik vermoed dat laatste.
Mogelijk is vioolbouwer Oosterhof ook muzikaal gezien een aanwinst in het orkest! En dan is het orkest dubbelgoed af.
