Aha, dus de cellist heeft nu geleerd in praktijk te brengen hoe hij/zij contact maakt met het publiek door zo af en toe daar eens een blik op te werpen. Ja, een hele stap voorwaarts. De volgende stap (ook wel 'sprong voorwaarts' genoemd) is dan het hoorbaar maken van die inspanning? Tjonge jonge, is dat een masterclass?
Ik vind dat je wel laatdunkend doet! 2Cellos hadden natuurlijk vast ook beoogd dat die leerling gelijk een dubbele sprong nam. Maar ja, mensen zijn geen machientjes, of stukken hout die zich door een vioolbouwer met weinig of geen weerstand laten ombouwen tot violen! Na dit serieuze betoog bedenk ik mij dat je mij misschien gewoon een beetje zit te plagen. Niet? Ik had het kunnenweten....
Ja, klopt. Ik vond de argumentatie zo simpel dat ik me niet kon voorstellen dat dit een serieuze masterclass zou kunnen zijn. Door een beetje de draak te steken met dat gegeven, wilde ik anderen laten zien hoe 'knullig' zoiets als 'een blik werpen op het publiek' als communicatiemiddel met je cellospel, overkomt.
Duidelijk is dat jij er dus echt NIETS mee kan: communicatie met publiek. Voor jou is muziek maken gewoon eerlijk en degelijk je muziek spelen, technisch hoogstaand en verder geen poespas. O.K., je goed recht en een begrijpelijke kijk. Alleen spreekt het mij niet aan dat je ons wil laten zien "hoe 'knullig' zoiets als 'een blik werpen op het publiek' als communicatiemiddel met je cellospel, overkomt." Je hebt duidelijk moeite met "de" argumentatie (wiens?); ook dat is je goed recht. Ik heb ook weleens ergens moeite mee.
Ja, zo bedoelde ik het. De student 'probeerde' het: in plaats van neergeslagen ogen richtte hij zich naar degene aan wie het gericht was. Echter om het overduidelijk communicerend te laten klinken lukte hem nog niet. Wel was dat waar 2Cellos met hem naar toe wilde: 'laat horen dat je iets te vertellen hebt!'. Hoe dat dan zou kunnen uitpakken: hoor en zie Yo-Yo Ma.
Nee, dan begrijp je me verkeerd. Waar ik niets mee kan is dat de leerling het communiceren met het publiek activeert (of denkt te activeren?) door simpel een blik te werpen op of naar het publiek. Een simpele draai met het hoofd naar de zaal? Daar gebeurt namelijk niets. Daar treedt echt geen communicatie op. Dat is mijn stelling. Dat zoiets niet werkt zou ik willen aangeven met het volgende: bij een orkest wat 'contact' zoekt zou dan van ieder orkestlid geeist worden dat ze de ogen gericht hielden op het publiek. Maar je kunt toch niet verwachten dat een ieder haar/zijn partij uit het hoofd kent? Ik heb trouwens nog nooit een orkestuitvoering gezien zonder lessenaars. Bij solisten is het ook al niet anders: menig uitvoerende (bijvoorbeeld Joshua Bell) sluit geruime tijd de ogen. Dat is niet om het 'contact' met het publiek te verbreken, maar juist om de expressie te intensiveren door uiterste concentratie. Als ik me dan begeef op het theatervlak, dan wordt de belichting in de zaal juist gedoofd en dat op het toneel versterkt. Dus de acteur ziet het publiek nauwelijks of niet en tóch is er feeling, feedback of 'contact'. Het is een gevoel. Het heeft daarom niets te maken met het zien van je toehoorders om 'contact' te hebben. Ja, ik vind deze benadering uiterst knullig en niet passend bij een masterclass. Maar misschien moet er gefocussed worden op hetgeen er achterna komt? Na het zich richten op het publiek komt de verwerking van de expressie zodat het ook gehoord kan worden? Pas wanneer je weet of geleerd hebt hoe je dat moet doen krijg je resultaat. Maar dat alles heb ik eigenlijk in #41 ook al gezegd.
Wel wil ik het nog in perspectief plaatsen: tijdens de masterclass waren er vele items. Een ervan was dus die communicatie. Iemand uit het publiek kiezen en het fragment voor haar spelen was bij dit onderdeel een oefening; niet meer dan dat. De masterclass, waarvan niet alles mij aansprak, barstte van muzikaliteit. Met die ene oefening werd de cellist uit de tent gelokt, zoals Frits ons hier uit de tent lokt. ('#43 '.. door een beetje de draak te steken .....').
En hiermee weer relativering en rust in de tent brengende Ik ben zelf erg benieuwd naar de workshop in Arnhem waar het ook over contact met het publiek gaat. Waar je je muziek naar het publiek toe 'draagt'.
Ja, graag verneem ik tzt je bevindingen. Ik herinner me interviews met Rostropovitz en ook Yo-Yo Ma heeft zo'n benadering: *je kunt rechtstreeks gericht zijn op het publiek, voor hen spelen, hen het verhaal vertellen. *daarnaast noemt Rostropovitz ook: helemaal voor jezelf spelen, in jezelf gekeerd, waarbij het publiek deelgenoot wordt van dat intense spel. *ook interessant vindt ik van Yo-Yo Ma: hij laat zich beïnvloeden door het publiek. Maar ja, met deze namen heb ik het niet meer over opkomende cellisten ....... .
Opkomende cellisten: Sol Gabetta! (Argentijns-Italiaans-Duits). Al wel wat meer dan 'opkomend', maar ik verwacht dat zij nog grotere dingen gaat brengen dan tot nu toe. Diepgaand en groots in Elgar:
Sol Gabetta is tegenwoordig zelfs docente aan het conservatorium van Basel, Zwitserland. Hier speelt ze inderdaad prachtig Elgar. Ze past eigenlijk meer in een topic van 'gearriveerde' cellisten van wie we denken dat er nog méér in zit dan we nu horen. Het is echter uiterst speculatief. Waar baseer je zo'n idee op, dat is dan ook interessant om te bespreken.
Als ik Sol Gabetta dan vergelijk met Jacqueline du Pré (Elgar) is dat een wereld van verschil! Al bij de eerste paar maten voel je bij du Pré de overmaat aan energetisch potentieel: een geweldige spanningsboog die zich echter ook manifesteert in een energetisch vibrato met een ietsje verkeerde intonatie. Dat kan ook haast niet anders: het teveel aan energie moet een uitweg hebben, dan krijg je dat. Wanneer dan die spanning een plek heeft gevonden en het energieniveau een beetje afneemt, neemt daarbij de intonatie weer toe en wordt het haarzuiver. Dat is du Pré ten voeten uit! Als ik dan Gabetta dezelfde maten hoor spelen denk ik, wat een slap gedoe. Vibrato wat er wel is maar niet overtuigt: mist de energie van du Pré. Terugkomend in dit onderwerp, is dat dan in feite een gemis aan communicatie met het instrument en gevoel. Misschien dat ze het wel voelt, maar ze kan het niet laten horen. Zoiets.
Eigenlijk wil ik nog eens rustig luisteren naar Jacqueline du Pré en daarnaast Sol Gabetta, voordat ik er iets over kan zeggen. Bij Sol Gabetta merk ik dat sommige concerten van haar mij totaal niet raken, omdat het op de één of andere manier te vlak op mij overkomt. En dit , in #50, is wel weer heel mooi. Maar hoe mooi als ik eerst Jacqueline heb gehoord?
Als ik het spel van Sol Gabetta op me af laat komen (Elgar, Haydn, Vivaldi) vind ik het heel aansprekend. Als het gaat om de vergelijking met Jaqueline du Pre met Elgar, ja dan overstijgt du Pre alles (mooi beschreven door Frits in #52).
Wat een kracht in de toon van Jacqueline du Pré! Heb wat stukken van haar gehoord, een klasse apart! En dit tweede deel, dat vind ik er helemaal vanaf spatten! Die pizzicato's bijvoorbeeld. De rest staat ook op YT, zoals een heel mooi adagio dat er dan weer na komt. Heel intens! Maar goed, we hebben het nu allang niet meer over opkomende cellisten, dus misschien moet de vergelijking van du Pré en Gabetta maar naar een eigen 'draadje' (weet even geen goede titel, 'cellisten van naam en faam'. Zoiets. Dan kunnen we daarin ook nog andere cellisten bespreken.
Hier heb ik twee Amerikaanse cellospelende broers. Ze spelen e-cello, komen uit een familie waar generatie op generatie professionle musici zijn voortgebracht en deze twee zijn door hun grootvader opgeleid. Ze hadden thuisonderwijs en zo alle tijd om ook muzikaal goed opgeleid te worden. In America got's Talent hebben ze ook intussen hun talent neergezet en intussen een optreden met 2Cello's gehad. Plezier in cellospelen hebben ze! Maar ik vermoed dat ze in onze rubriek van opkomende cellisten ook thuishoren, want ze zijn al zo aan hun muzikale weg aan het timmeren! Hier eerst een stuk duet: En dit is natuurlijk waar je als jonge cellisten van droomt: Even helemaal losgaan met 2Cello's
Dit cellowerk (1e YT in #56) klinkt best leuk, maar ja, wat wil je het is meer een goede toepassing van de technische mogelijkheden dan een demonstratie van het cellospel op een akoestisch instrument. Ik vind het daarom niet vergelijkbaar en niet passen in het onderwerp. Het tweede YT-filmpje vind ik absoluut niet horen in dit onderwerp en al helemaal niet op dit Forum! Wat moet je ermee? Een bende lawaai! Tja, sommige mensen noemen dat 'losgaan' en dat schijnt dan het ultieme cellospelen te zijn. Is dat écht zo? Ik vraag me af of er nog voldoende feeling is waarom dit forum eigenlijk in het leven is geroepen.
Frits, een forum is er toch voor discussie? En het gaat hier terdege om de cello, maar dan een, laten we zeggen, gemodiciceerde versie. Dat het veel lawaai is, dat tweede filmpje, jazeker! Het is ook beslist niet de cello op z'n mooist! En staat al helemaal in schril contrast met bijvoorbeeld het cellospel van Jacqueline du Pré. Maar nu weer terug naar de vraag of dit allemaal op het forum past. Bij het eerste filmpje geef je aan dat je dit forum wilt beperken tot acoustische instrumenten en toepassing, in ieder geval zo'n topic als 'opkomende cellisten'. Voor wat betreft het tweede filmpje was het van mij meer een illustratie van hoe deze jongens verder aan hun carriére kunnen bouwen doordat ze met 2Cello's op het podium hebben gestaan. Misschien had ik het bij een verwijzing naar dit gebeuren moeten laten. Alleen...het enthousiasme hier deed mij het filmpje toch plaatsen! Frits, moeten we onze ogen sluiten voor de moderne toepassingen van strijkmuziek? Zo nee: welke plek gaan we dat geven op het forum? Tenslotte hebben we hier ook technische apparatuur besproken in de topics over e-viool e.d. Mag je hier de apparatuur wel bespreken, maar niet laten zien hoe daarop gespeeld wordt? Of betreft het probleem alleen de plek op het forum waar dat wordt getoond (op te lossen met een apart topic e-strijkmuziek). Je schrijft: Dit cellowerk (1e YT in #56) klinkt best leuk, maar ja, wat wil je het is meer een goede toepassing van de technische mogelijkheden dan een demonstratie van het cellospel op een akoestisch instrument. Ik vind het daarom niet vergelijkbaar en niet passen in het onderwerp. Maar wat bedoel je dan met 'goede toepassing van de technische mogelijkheden'? Hier wordt toch cello gespeeld? Nog steeds met strijkstok (een gewone) en snaren die tot vibratie worden gebracht. Alleen heeft de cello nu geen houten klankkast maar worden andere technieken toegepast. Is een cello alleen een cello als die een houten klankkast heeft (omdat dat altijd zo was?) En je schrijft: Ik vraag me af of er nog voldoende feeling is waarom dit forum eigenlijk in het leven is geroepen. Vraag je je dit af in het algemeen of nu ineens nav #56? Welke 'feeling' mis jij dan? Welke doelstellingen komen niet uit de verf?
Deze jonge cellist haalde op het concours van de CelloBiënnale Amsterdam de tweede prijs. Hij is duidelijk al langer aan zijn weg aan het timmeren en daar gaat hij duidelijk mee door. Wat een prachtig spel al op zijn 14e! Tijdens de finale van genoemd concours mocht hij weer het celloconcert van Saint Saëns spelen. Hier kunnen we horen hoe hij zich verder heeft ontwikkeld.
