Iedere stemsleutel zijn ‘eigen’ snaar?

Ik zat zo een paar krullen te bestuderen toen ik me opeens afvroeg waarom iedere snaar hoort bij een specifieke stemsleutel. Wat zou de reden zijn dat dit al eeuwen zo is vast gelegd? Je kunt aan de snaarspanning denken of dat stemmen misschien het gemakkelijkst verloopt.
Stel dat je de snaren opspant op de wijze zoals onderstaande rechter afbeelding aangeeft, wat is daar dan op tegen?

​

Als ik aan het speuren ga, kom ik eigenlijk geen antwoorden tegen. Heeft iemand een idee waarom de bestemming per snaar en per sleutel vastligt?

 

Dat gaat niet helemaal op, want ik heb wel eens als dikste snaar de D gehad (viool).
Dat parallel lopen valt ook wel mee: vergelijk maar eens de standaard met de rechter afbeelding. Daar zit toch niet of nauwelijks verschil tussen?
Ik vermoed eigenlijk dat het meer een kwestie is van zo werd het al eeuwen gedaan en ja, draai dan de volgorde maar eens om. Dat zal waarschijnlijk weinig navolging vinden, tenzij een of andere slimmerik daar een plausibel argument voor weet aan te voeren.
Ik zat te zoeken naar een meer fysische verklaring zoals de spankracht. Wanneer je de E-snaar op positie zet van de A, heb je een grotere hefboomwerking aan de hele krul dan wanneer je die opspant zoals die nu zit. De positie van de G-sleutel is dan nóg beter voor de E-snaar. Zou de minste kans op verwringen geven.

 

Och, beste Liuwe, je kunt je vast nog wel herinneren dat er een Zygmuntowicz kwam met een andere benadering van de ideale zangblak, dan hebben we ook nog iemand gehad die het veel beter vond het staartstuk aan te passen zodat de niet-bespeelde kant van de G-snaar langer was dan die van de E en dan nu hebben we een ‘gek’ op SF die beweert dat de snaren op een andere stemsleutel zouden moeten. Zo gek is dat idee dan toch helemaal niet? Past prima in de creatieve geest van de moderne mens.

 

Ben ik dan zo onduidelijk? Straks wanneer blijkt dat de D en de A beter omgewisseld kunnen worden en het gehele strijkersvolkje is over op de nieuwe indeling kun jij je 36 viooltjes - die dan allemaal de nieuwe indeling hebben- toch prima stemmen?

De vraag was: waaróm het zit zoals het nu zit. En dat is niet omdat IdB er anders niet meer uit komt.

Ook geen goede reden, want als het anders moet maakt men de ene snaar langer en de andere korter.

Eveneens geen goede reden, want een kwestie van het afspreken wat de 'nieuwe standaard' is en het is weer voor elkaar.

Maar eh, prima hoor, als jullie hier niet over willen denken en het afdoen met flauwe kul, dan ben ik er gauw klaar mee. Hooguit nog één of twee reacties van mijn kant.

 

Dat je de twee linker snaren opspant op de twee linker stemsleutels en de twee rechter snaren aan de twee rechter stemsleutels, kan bijna niet anders omdat je dan de snaren uit de groef zou trekken. Dus daar kan geen misverstand over bestaan. Wat nog steeds wel kan is de positie van de stemsleutels wijzigen zoals onderstaande afbeelding laat zien:



Daar zou in principe niets tegen in te brengen zijn, ware het niet dat een stemsleutel in die positie voor de E dan wel voor de linkerhand een probleem op zou kunnen leveren, want die komt dan al heel gauw steeds in contact met de wijsvinger en dat geeft aanleiding tot hinder. Dat gaat helemaal gebeuren in Pos. 1/2!
Met dat gegeven erbij moet de stemsleutel voor de E een positie hoger en beland je uiteindelijk in een stemsleutelverdeling zoals die al standaard wordt gebruikt.

Gelukkig: probleem opgelost.

Allemaal dank voor het ‘meedenken’ en de 'enthousiaste' reacties, in het bijzonder die van Bert Boon.

 

Neen, anders zou ik er niet over begonnen zijn.
Ik heb in feite mijn gedachtegang hier beschreven en al vragende antwoord gevonden op mijn eigen vraag.
Met antwoorden zoals: dat is nu eenmaal zo afgesproken c.q. 'standaardisering' (Bert Boon) ben je bij mij aan het verkeerde adres.

Maar ik zal dit onderwerp afsluiten. Alles is gezegd nu.