Je bent duidelijk al verder met musescore dan ik. Maar dit enthousiasme zal wel aanstekelijk werken ; ik ga hier ook induiken. Had je nog zin mee te doen? Dan spelen er twee celli elk een partij en wordt een vioolpartij naar beneden getransponeerd. Ook dat doet musescore vast voor ons. Maar de reisafstand kon wel eens een begrijpelijk bezwaar zijn. Zou zo'n project te skypen zijn? Of is er dan teveel vertraging in het programma? (of via videoconferentie ofzo, wel natuurlijk een gratis geval!)
Zou me reuze leuk lijken maar het is allereerst te vroeg voor mij ( ik speel immers nog geen 10 maanden) en inderdaad is het ook te ver weg. Ik woon bij Stadskanaal.
Ja, dat is wel behoorlijk uit de buurt! Dan loont het alleen als je een dag met anderen gaat samenspelen om flink wat kilometertjes af te leggen. En daarom dacht ik: hoever zou de techniek al zijn? Je geeft ook aan dat je nog geen 10 maanden cello speelt. Samenspelen is dus vooral nog toekomstmuziek, alhoewel..... Organiseert jouw cellodocent ook af en toe samenspeelgelegenheden voor diverse niveaus? Dan worden er dus drie-of vierstemmige stukken voor cello gespeeld en dan bijvoorbeeld twee leerlingen per partij. Dat doet die van mij dus wél. Echt leuk! Voor degenen die een paar maanden tot een jaar spelen en voor (iets meer) gevorderden. Er zijn dan stukken waarbij de partijen verschillende niveaus van beheersing vragen en zelf past hij ook nog wel eens een partij aan. En als je dat dan ook nog kunt spelen met elkaar in een acoustisch mooie ruimte, is het helemaal feest!
Klinkt heel erg leuk! Ik weet niet of dat hier ook gebeurt, ik les pas sinds dit seizoen op de muziekschool. Eerlijk gezegd verwacht ik op samenspeelgebied hier niet zoveel, hopelijk vind ik tzt toch iets want samen spelen is wel ontzettend leuk!
Ik heb ook les op de muziekschool. Ik denk dat mogelijkheden tot samenspelen per muziekdocent verschillen. Mijn docent is wel enthousiast en bevlogen op het gebied van kamermuziek. Vandaar die samenspeelgelegenheden. Verder heeft onze muziekschool één week in januari, waarin de leerlingen zich kunnen melden voor het meespelen in de diverse bestaande ensembles en nog wat extra projectjes. Die week vallen de gewone lessen uit. Bij de muziekgroep in Utrecht komt het voor dat er van ver wordt gereisd. Omdat de speelmiddag met pauze vier uur duurt, is de verhouding tussen reizen en speelplezier niet zo nadelig.
Beetje raar mezelf te citeren, maar goed (of juist ): het loopt nou niet bepaald storm voor dit project: Passereau's Il Est Bel et Bon. Wat doen we, Willeke?
Een nieuw feest van samenspelen: Het Charivari-festival in Arnhem eind januari 2015. http://www.charivari.nl/festival/index.html Dit is samen muziek maken, dansen (om gevoel voor de bijzondere ritmes te krijgen) adviezen hoe je de muziek van het podium naar het publiek overbrengt, en nog véél meer. Jullie begrijpen natuurlijk wel dat ik mij heb opgegeven! O ja, voor wie niet in de buurt woont, hebben ze ook nog onderdak georganiseerd, waarvan de deelnemer zelf de keuze heeft, gebruik te maken.
Gisteren heb ik mij gewaagd aan de derde symfonie van Beethoven (na natuurlijk thuis oefenen) op een scratschdag van het symfonieorkest in Wageningen. Ik had nog niet eerder ervaring opgedaan in zo'n setting, dus spannend, alles nieuw en vooral ook leerzaam! Alle delen zijn doorgespeeld, zijn op bepaalde onderdelen nader onder de loep genomen en door de dirigent beoordeeld op haalbaarheid voor het eindoptreden in de namiddag. Voor mij zaten twee keigoeie cellisten die de hele cellopartij 'trokken', dus waar de anderen zich aan konden optrekken. De cellopartijen zijn prachtig en bovendien nog best wat (semi-) solo, heerlijk om dat te spelen zodra het er technisch helemaal 'in zit'. Ik merkte dat ik met name bij de snelle loopjes tekort schoot, niet de héél snelle, want die kon je er makkelijk "doorheen halen" (het waren nootjes die makkelijk te nemen waren), maar veel passages met achtste nootjes waren toch best lastig in de gewenste snelheid. Het was een geweldig fijne ervaring 'symfonisch' bij te dragen en wat hen betrof, kon ik blijven. Echter, ik wil toch graag even mijn algemene niveau nog wat ophogen en denk erover om mij te richten op aanschuiven zodra deze symfonie echt op hun lessenaar voor voorbereiding uitvoering komt (volgend jaar) en intussen werken aan loopjes en dergelijke. Ik wil graag ook wat voldoening voelen over mijn eigen bijdrage en dat gevoel miste ik wat gisteren.
De vreugde van het samenspelen, spat hier af van het Gran duo concertante voor viool en contrabas van Bottesini, hier uitgevoerd in het Amsterdamse concertgebouw door Vesko Eschkenazy, viool Dominic Seldis, contrabas Concertgebouw Kamerorkest (lang leve de tip van Tobias)
Vanmiddag bleek helaas de helft van het kwartet ziek. Om van de nood een deugd te maken, besloten de violiste en ik ons te storten op duetten uit een map die we lang niet meer hadden aangeraakt. Het meest plezier hebben we beleefd aan Invention 1 van Bach. Je hebt van die momenten dat het heel geïnspireerd wil gaan, dat er goed naar elkaar wordt geluisterd en ingehaakt in plaats van dat ieder aan het overleven is in haar/zijn eigen partij. Ik kan hier overigens ook watertandend naar kijken en luisteren, want gespeeld onder gunstiger acoustische omstandigheden dan waar wij zaten. En natuurlijk is dit hier vakwerk!
Ik heb dat ook eens gedaan in een kerk: een partita van Bach gespeeld (vioolsolo). Het klinkt fantastisch, maar als je dan weer thuis bent en het instrument tot klinken brengt is dat wel even een sterke afknapper. Je verwend jezelf enorm met zo'n nagalm. Moet je naar mijn idee niet te vaak doen.
Ik kan dan nog met mijn electrische cello, aangesloten op de acoustische versterker met de knop op galm, dat kerkje nadoen. Dat schiet mij nu te binnen nu je dit zo zegt. LOL. Maar ik ben het wel met je eens dat het niet te vaak moet doen, zodat je je erop gaat toeleggen in een minder gunstige ruimte ook een mooie toon te maken. De kamer waar we nu zaten, was naar mijn gevoel behoorlijk dicht bij het andere uiterste in het spectrum van kerkgalm tot dofheid.
Wat ik nu ga posten, zou net zo goed onder 'kwartet spelen' kunnen vallen, maar omdat hier het plezier van het spelen toch nog net iets meer de insteek heeft... Bovendien, met degenen met wie ik trio's speel, ervaar ik vergelijkbare processen. We spelen nu in de huidige combinatie (viool-hobo-dwarsfluit-cello) al een jaar of drie samen. Ik ben de enige van het gezelschap die een nieuw instrument is gaan bespelen en dus technisch wel een flinke achterstand heeft weg te werken. Gistermiddag speelden we weer en kwamen heel blij tot de slotsom dat we echt wat stappen vooruit zijn gegaan op het gebied van samenklank. In een tot kwartet omgewerkt stuk van Sibelius (volkslied) klonk het ineens héél erg mooi (al zeggen we het zelf). En ik constateerde dat het mij lukte mijn partij heel mooi zuiver neer te zetten. Het plezier van samenspelen gaat dus verder dan alleen leuk je partijtjes laten kloppen met elkaar. Je komt echt in een proces van steeds beter luisteren en rekening houden met anderen. Als ik zoiets lees van anderen, denk ik: ja logisch. Maar zoiets echt meemaken is toch iets héél anders en echt heel mooi! Wat ik ook bedacht, n.a.v. samenspelen: als strijkers alleen, kort geleden (we hadden nog helemaal nooit iets samen geprobeerd): het is ook heel moeilijk de juiste toon te blijven treffen en je bent veel gevoeliger voor elkaars 'blunders'. Je trekt elkaar dan veel sneller de verkeerde kant op. Eigenlijk zou je je samenspeelervaring in een groepje, zonder dat een docent begeleid, gemengd moeten hebben. Dus er één of twee gevorderde blazers erbij. Je steekt elkaar minder snel aan in het onzuiver spelen, heb ik gemerkt. Als ik met de violiste uit het groepje van gistermiddag duetten speel, merk je alweer de gevoeligheid voor nét niet helemaal goed geïntoneerde tonen en hoe dat op de ander uitwerkt. Het is echt een uitdaging om het als strijkers goed te blijven laten klinken en niet van de rails af te glijden.
Vandaag bleek het ensemble ineens uitgebreid met drie spelers: twee violisten en een klarinettist erbij! Het was echt "volle bak" vandaag en het plezier van het spelen spatte er vanaf. Maar het had ook voor mij iets van de Battle of the Bass, want nog steeds geen cellist erbij. Vandaag de bas tegen dertien anderen en met flink hard werken lukte het om als bas niet te verzuipen. Toch wel fijn met die geweldige snaren waarmee je ook nog eens prachtig pianissimo kunt spelen waar nodig. Hoe zit het eigenlijk met iets van "ideale verhouding" met sopraaninstrumenten en basinstrumenten? Ik heb lekker a.h.w. mijn mouwen opgestroopt en het opgenomen tegen 3 violen+3 dwarsfluiten+3 klarinettisten+2 hoboïsten+2 accordeonisten (waarvan één af en toe de accordeon neerlegt op piano te spelen)+1 slagwerker.
Wij hebben in een strijkensemble 1 contrabas, 3 celli, 2 alten, 7 2e violisten en 8 1e violisten zitten. Het is niet ideaal, er zouden 2 alten bij mogen maar verder klinkt het goed gebalanceerd.
Dat is inderdaad veel mooier qua verhouding dan bij ons! Zou er zoiets zijn als een 'gouden' verhouding van 1:4 qua baspartijen en sopraan en alt instrumenten? Maar bij jullie kan er op gegeven moment een "stop" zijn voor bepaalde instrumenten, omdat anders de verhouding niet goed meer is. Bij ons is het een muziekschool, waarbij dit ensemble daar meer te boek staat als leerorkestje voor volwassenen. Daar is alleen de ruimte in het lokaal de beperkende factor.
Vandaag weer wereldmuziek in Utrecht. We hebben daar weer lekker gespeeld en dit keer waren het stukken uit het repertoire Balkan en Klezmer. Met z'n tweeën (cellisten, bekenden van het strijkersforum) de baslijn ritmes gespeeld terwijl de nootjes van de violisten, accordeons en blazers je om de oren vliegen. En als het lukt, de grote kick! Wat een rijkdom aan melodieën en klanken daar! (bij ons en op de balkan) We werken toe naar een afrondend optreden voor familie&vrienden. Hier overigens de volgende instrumentele bezetting: 6x viool, 2x cello, 3x accordeon, 4x dwarsfluit, 1x euphonium, 3x sax (tenor, alt, sopraan), 2x klarinet, 1x altblokfluit. Een behoorlijk grote groep blazers dus, waarbij het ook weer zoeken is naar manieren om alles een beetje leuk in balans te krijgen qua arrangementjes. Wie is nog meer actief op het gebied van spelen van wereldmuziek?
Binnenkort moet ik eraan geloven. Na 5 (?) maanden les. (twee anderen zijn ook rond dezelfde tijd begonnen, die ga ik dan ontmoeten!) Lesboek 1 is bijna uit, het tweede boek besteld.... Maar eerst de voorspeelmiddag. Met 14 man/vrouw de Roemeense dansen van Bartok. Heel spannend maar ik heb er ook heel veel zin in. Jammer dat mijn partijen bij het thuis oefenen naar heel weinig klinken. Met piano (of cello) erbij in de les is het een stuk beter. Maar als ik thuis zit, mis ik dus de piano!
Nog vóór het cellofestival? Je hebt het maar druk met oefenen. In ieder geval, heel veel succes en vergeet er niet van te genieten! Op YT zijn soms muziekopnames waar je kunt proberen mee te spelen met jouw partij. Wow, leuk, Roemeense dansen van Bartok! (op YT : Janos Starker in Recital: Part 4 of 4. Bartok: Rumanian Folk Dances)
