Stijgt de waarde van je huidige viool?

Wat ik mij zojuist af vroeg was:" stijgt de waarde van mijn huidige viool?? En daar bedoel ik het volgende mee. Stel dat je een studieviool hebt die 10 jaar geleden voor 1000 euro is aangekocht. De viool was destijds nieuw en is door jouw studietijd heen helemaal opengespeeld. De viool heeft zoals je overal kunt lezen over iedere viool, een diepe warme klank en is goed onderhouden geweest, en is in feite nog puntgaaf.

Nu neem je er afscheid van omdat je uit je studieviool gegroeid bent en toe bent aan een duurdere en betere variant. Dus je koopt je andere viool voor 2000 euro bij dezelfde vioolbouwer waar je je 1e studieviool ook gekocht hebt.

Nu vroeg ik mij dus af, of mijn oude viool in waarde is gestegen als ik hem inruil voor een duurdere, en of mijn oude studieviool weer verkocht wordt voor 1000 euro of is die dan ineens meer dan 1000 euro waard? Als er zich een andere eigenaar aandient voor deze studieviool?

Kunnen de vioolbouwers of andere hier iets over zeggen?

Dit is alleen ter nieuwschierigheid. Ben niet van plan om een andere viool aan te kopen.

Gr D

 

Zo wordt ook over celli gezegd dat de instrumenten met een waarde destijds van over de 2000 euro hun waarde behouden. Ook ik hoef niet van mijn cello af, maar je wordt wel een beetje onzeker van die verhalen over de waarde van een instrument is zoveel als de gek die ervoor geeft.

Ja, ik ben ook benieuwd naar de reacties!

 

Ik weet voor mijn gevoel, dat mijn huidige studieviool over enkele jaren mischien veruilt moet worden voor een betere. Tot nu toe voldoet hij aan mijn eisen. Maar ik merk soms wel bij snelle loopjes dat ie mij een beetje tegenwerkt. Dat kan uiteraard ook aan mij liggen. Gelukkig kom ik nog niet zo vaak al te snelle loopjes tegen dus red ik mij nog prima op mijn huidige viool. Ik ben immers de 1e eigenaar van deze viool. Dus ben ik benieuwd hoe die over enkele jaren klinkt als ik gevordert ben op mijn vioolspel.

 

Ik ben geen vioolbouwer maar ik heb er wel een mening over:
In het algemeen kan je stellen dat wanneer je jouw viool van 1000 euro inruilt voor een fors duurdere, je van je eigen vioolbouwer/verkoper er ongeveer 70% dus 700 euro voor terugkrijgt. Ergens anders is het afwachten wat je krijgt aangeboden.
De verkoopprijs van jouw oude viool wordt vervolgens bepaald door de vioolbouwer op basis van marktwaarde.
Recente fabrieksinstrumenten worden volgens mij nooit meer waard in prijs. Ook voor een nieuwe handgebouwde viool van 4 à 5000 euro zal je na een aantal jaren moeite moeten doen om het aankoopbedrag ervoor terug te krijgen, reken bij particuliere verkoop maar op de helft.

 

Violisten en in mindere maten cellisten zijn door de bank genomen krentenwegers. Ze willen altijd meer terug krijgen voor hun viool dan ze er voor betaald hebben. En in het uiterste geval willen ze er toch wel graag hetzelfde voor terug krijgen.Waarom leren ze toch nooit dat een normale viool minder waard wordt. Zo gauw je bij de vioolbouwer de zaak uitloopt met het door jou aangeschafte instrument is het meteen veel minder waard. En kan je het vaak aan de straatstenen niet kwijt. Net zoals een auto die nieuw gekocht meteen minder waard is. Alleen bijzondere violen en auto's zullen later meer opbrengen.

Ik zie me vroeger nog staan bij de vioolbouwer. Twee mooie instrumenten bood ik hem aan. Hij keek er met een schuin oog naar en zei dat hij geen belangstelling had. Had hij nu nog maar de schijn opgehouden dat het wel aardige instrumentjes waren. Maar nee hoor dat deed hij niet. Diep vernederd verliet ik zijn pand. Nog enkele malen maakte ik deze droefenis mee. En toen begreep ik dat je op violen moet spelen, en niet moet huilen als ze geen cent meer waard zijn. En dat een hobby altijd geld kost en zo hoort het ook.

 

Bij inruil bij een vioolbouwer is vooral bepalend of het instrument past in de collectie, of het gemakkelijk verhandelbaar (courant) is en of er nog enige verdienste zit in het aan te schaffen exemplaar. Ook belangrijk is, of het inruilinstrument destijds in een wellicht duurzame klantrelatie bij déze bouwer is aangeschaft of elders. Of dat uitkomt op 10, 50, 70 of 100%, valt moeilijk in het algemeen te zeggen. Bedenk ook, dat bij aankoop in veel gevallen ca. 20% van het aankoopbedrag bestond uit btw. Afgezien van het soort objecten dat voor tonnen en miljoenen over de veiling gaat, kun je een viool beter niet beschouwen als een geldelijke belegging maar als een ding waar je fijn op kunt spelen. En een vioolbouwer m/v is natuurlijk ook maar een (meestal kleine) zelfstandige, die met zijn zaak iets wil overhouden om van te leven, zoals ook de bakker, de loodgieter en de slager.

 

Maar het is wel fijn om te bedenken dat als je een instrument koop van goede kwaliteit, bij jou vioolbouwer, dat je dan bij inruil vaak toch nog iets terug krijgt zodat je niet elke 5/10 jaar al je geld kwijt bent.
Ik zie mijn cello wel een beetje als startkapitaal voor mijn eventuele volgende cello (mocht ik ooit uit mijn huidige gegroeid zijn).
Natuurlijk verwacht ik niet het volle bedrag terug, en gun mijn vioolbouwer van harte zijn brood in de mond.
Op deze manier hebben zowel vioolbouwer als ik er baat bij een goed instrument te verkopen/kopen
De vioolbouwer zijn inkomsten maar ik ,naast het genot van vele jaren plezier met spelen, mijn spaarpotje voor de toekomst.

 

@ marloes s: Dat lijkt mij een gezonde gedachtengang!

 

Als vioolbouwer kan je op de inkoop/verkoop van gebruikte instrumenten toch de margeregeling toepassen ?
Er wordt dan alleen btw gerekend over het verschil in inkoop en verkoop. De klant die inruilt heeft op zijn/haar inruilbedrag eigenlijk niets te maken met BTW.

 

Er staat dan ook "in veel gevallen" en dat betekent niet in alle. De margeregeling kan niet alleen worden toegepast in de de daarvoor in aanmerking komende, het moet dan gewoon. In nogal wat gevallen betreft het in te ruilen instrument een ooit nieuw aangeschaft instrument en daarop heeft de klant destijds de volle mep btw betaald. In de beeldvorming van de betreffende klant telt die betaalde btw wel degelijk mee in de te verwachten inruilprijs. Maar dit is een belastingtechnische/boekhoudkundige beschouwing van de zaak: het gaat hier meer om beleving.
Conclusie is wat mij betreft : een doorsnee viool waar je tien jaar op hebt gespeeld wordt in die periode niet méér waard in euro's, maar je moet voor iets vergelijkbaars op dit moment waarschijnlijk wel meer betalen dankzij de inflatie, koersschommelingen en gestegen prijzen van onderdelen. Inruilen blijft een zaak van in principe tegengestelde belangen: de klant wil zoveel mogelijk voor zijn oude instrument, de ondernemer wil aan de transactie nog iets overhouden.

 

Bert, ja dat snap ik. En ik snap ook dat jij wel weet hoe het zit met de btw. Ik maak er alleen in het algemeen bezwaar tegen dat consumenten vaak met een lage inruilprijs worden afgescheept met als opmerking "tja, je hebt toen zoveel btw betaald en daarom krijg je nu zo weinig terug" of "ik moet er straks ook btw op berekenen" (Bij muziekinstrumenten maar ook bij andere producten) Dat is misbruik maken van de onkunde van de argeloze consument.

 

Ik neem aan dat dit niet geldt voor een instrument wat je zelf eerder aan deze klant hebt verkocht.
Stel je voor, je zegt "dit is eigenlijk een te slecht instrument, die wil ik niet inruilen" dan zegt de klant "o? Toen ik deze viool 3 jaar geleden kocht was het volgens jou een heel goede studieviool en nu heb je geen interesse meer? "
Dat maakt het volgens mij best wel lastig.

 

Sinds de invoering van de btw in 1969 is er altijd het hoogste tarief betaald op muziekinstrumenten en ondernemers mogen de ingehouden en af te dragen btw altijd verrekenen met de btw die ze betalen. Particuliere klanten heffen helaas geen btw, zodat die ook niet verrekend kan worden. Vandaar de margeregeling die bedoeld is om zowel klant als ondernemer niet al te zeer te benadelen. Op elke transactie van 1 cent of meer moet btw berekend en afgedragen worden. Daar is geen speld tussen te krijgen. Ik leg de margeregeling in voorkomende gevallen uit aan klanten.
Alles inruilen leidt uiteindelijk tot een grote voorraad dood kapitaal. Elke vioolbouwer zit na een aantal jaren altijd wel met een paar onverkoopbare ooit ingeruilde winkeldochters: die gaan in de verhuur indien mogelijke, naar de opkoper of worden weggegeven aan "Musicians without Borders" of soortgelijke charitatieve instellingen en projecten.

 

Laten we het leuk houden en het nu niet hebben over violen en cellos die na inruil zo weinig waarde hebben dat je als inkopende vioolbouwer er niets meer mee kunt, en er verlies op leid, dat kan niet de bedoeling zijn !
Ik denk dat de oorspronkelijke vraag ging over een goed (beginners) instrument, gekocht bij een vioolbouwer, voor een normale prijs.
Vind wel dat een vioolbouwer bij verkoop , als het te spraken komt,wel eerlijk moet zeggen of het betreffende instument enige inruilwaarde heeft in de toekomst, of dat het een instument is dat in de loop van de jaren zijn waarde waarschijnlijk gaat verliezen.

Mijn stelling is dan ook:
Duidelijkheid bij aanschaf, de klant weet waar die aan toe is, en dus geen onrealistische verwachtingen bij inruil.

 

Ik vertel klanten bij aanschaf het volgende:
-Terugkopen zonder inruil in principe uitgesloten, uitzonderingen daargelaten.
-inruil bij aanschaf van een instrument uit een substantieel betere klasse en uit de collectie is in principe altijd mogelijk: bij instrumenten waarbij dat niet mogelijk is wordt het vooraf gezegd (opruimings-artikelen bij voorbeeld)
-een indicatie van het inruilpercentage (b.v. 70%) is geen garantie: de uiteindelijke inruilwaarde wordt pas bepaald bij de werkelijke inruil en is ook afhankelijk van de staat van het instrument en andere positieve of negatieve factoren.
Verder: garantie op daadwerkelijke inruil is er niet: er kan van alles tussenkomen: bedrijfsbeëeindiging, pensionering, ziekte en erger enz. Overigens geldt dit voor vele zaken in het zakelijk verkeer.
Bij betrouwbare vioolbouwers (er zijn geen onbetrouwbare naar ik meen) zijn er zeer zelden of nooit problemen volgens mij.

 

Dat is precies wat ik bedoel, je koopt een goede studieviool om er een hele poos op te studeren. Een viool die in een duurder segment ligt.( boven 1000 euro) Als je later bij dezelfde vioolbouwer terug komt, en je wilt je studieviool verruilen voor een nog duurder exemplaar omdat je huidige studieviool niet meer aan je wensen en vioolspel voldoet. Dan moet dat toch geen probleem zijn om, een bepaald inruil bedrag ervoor te verkrijgen?

Als je viool altijd goed onderhouden is bij de desbetreffende vioolbouwer waar je al jaren trouw over de vloer komt.
Natuurlijk begrijp ik dat je nooit het volledige aankoop bedrag ervoor terug zult krijgt, dat zou inderdaad raar zijn.
Maar als de viool geen mankementen vertoont en helemaal open gespeeld is, ( los gezien van de goedkopere fabrieksviolen)
dan heeft de viool toch een bepaalde waarde die dicht in de buurt van je aankoopbedrag komt, met een afwijking van een paar 100 euro??

Maar anders had ik in het begin wel een studieviool van boven de 3000 euro gekocht hebben
( als die nog onder term studieviolen vallen.) maar dat raden ze je dan weer af, omdat je nog maar een beginneling bent.

alleen vraag ik mij dan af, of mijn studieviool van 1000 euro ( 10 jaar geleden aangekocht) dan nadien weer bij de vioolbouwer wordt aangeboden voor 1000 euro, of dat deze dan voor bv 1200 euro wordt aangeboden?
voor minder zal die de deur niet uitgaan denk ik. of spelen er nog andere factoren mee?

 

Zie de uitleg van Bert in post 10 en 17.
Ik schat persoonlijk in dat zo'n viool echt wel ingeruild kan worden. In goede staat ergens tussen de 500 en 700 euro, afhankelijk van de markt en ook van wat je terugkoopt. Na een onderhoudsbeurt kan de viool dan weer de winkel in voor 900 euro terwijl hetzelfde instrument ook nieuw nog koop is voor bv inmiddels 1200.
Meer meer waard worden ... vergeet het maar.

 

Eigenlijk krijg ik de indruk dat de goed onderhouden, in goede staat verkerende instrumenten uit de prijsklasse vanaf ca. 1000 euro grotendeels (50-80 %) hun waarde behouden. Als je het gehele aankoopbedrag terug wilt of er winst op zou willen maken, moet je het zelf zien te verkopen. Of je dat lukt, is een tweede. Kopers houden waarschijnlijk meer van de garantie en service van de vioolbouwer, dan om zelf bij een particulier een cello te beoordelen (dan neem je maar wat graag je leraar mee!).
De vioolbouwer neemt het risico dus over bij inruil en daar staat dus wat tegenover.
Maar als je een veel duurdere weer koopt bij die vioolbouwer (en daar zit ongetwijfeld ook een zekere 'prijsbubbel' in), zal de vioolbouwer bereid zijn door middel van hogere inruilwaarde je te laten delen in de winst.

Blijven 'studieviolen' van rond de 3000 euro dan wel voor 100% hun geld opleveren? Ben bang van niet.