Op het moment heb ik het cellofoudraal van het merk Boston. Die heb ik vanaf het begin, die werd ook meeverhuurd. Het is een stevige hoes en prettig in het gebruik. Toch merkten we (dus ook andere leerlingen die ik sprak die die hoes hebben), dat op de één of andere manier toch niet helemaal beschermt tegen kleine lakschades in de randen van de cello. We hadden dezelfde soort schades, heel typisch. Zouden we dan toch allemaal precies net zo wild zijn? De hoes die bij de set van gisteren hoorde, ook daar was de verkoopster heel eerlijk over. Die hoort bij die set, net als die strijkstok. O.K. die heb ik nu, maar daar gaat geen enkele cello meer van mij in!!! Kan geen merknaampje vinden, het is slap materiaal met een nogal minimale polstering. Merknaam is niet interessant. Ik bewaar het, totdat er om een of andere reden de cello weer zou worden ingeruild/doorverkocht. Als ik weer een hoes neem, dan liefst nog een degelijkere dan Boston. Mijn tijdelijke festivalleraar had een prima hoes (oeps, naam+specificaties weet ik niet meer, zou hij dit lezen en mij willen melden wat het was?). Of een koffer (Musilla schijnt goed te zijn). Welke ervaringen hebben jullie? NB. Er is een discussie over koffers geweest in 2008/2009, dat is alweer een tijdje geleden, maar nog steeds interessant/leerzaam. Intussen kunnen er mogelijk nieuwe inzichten zijn.
Ik ben wel benieuwd naar de lakschade die typisch voor Boston hoezen zou zijn, tenzij je de rode bedoelt, want die hebben geen ritsbescherming aan de binnenzijde (de rode komen er bij mij niet in) Er is ondertussen niet veel veranderd op het koffer & foedralen (hoezen) front. Ik heb een tachtigtal celli in de verhuur, waarvan de helft in Bostonhoezen (de simpele blauwe) en de rest in meest GEWA hoezen en nog van wat andere merken. Ik zie bij de Bostonhoezen niet meer schade aan de lak van de celli dan de andere merken. De Bostonhoezen zijn erg dik gepolsterd maar wel aan de ruime kant, zodat alle celli er niet te moeilijk in passen. Veel degelijker dan Boston is er eigenlijk niet, zeker wanneer ze uitgerust zijn met RVS veiligheidslussen op de karabiners. Het nieuwe Boston type (ripstop) is iets lichter en ook vrij ruim, De Gewa hoezen zijn wat dichter op het instrument gesneden en iets minder zwaar gepolsterd. Andere goede merken zijn Hübsch (wordt nog maar mondjesmaat gemaakt, maar er valt aan te komen) en Dimbath/Soundwear. De hoezen waarin eenvoudige chinese celli worden aangeleverd gooi ik in de container of zet ze als opberghoes voor 5€ op marktplaats: ze zijn absoluut ongeschikt voor normaal transport. Meestal zijn ze merkloos of hebben ze een fantasiemerk dat de Chinees in kwestie zelf heeft verzonnen. Koffers zijn een ander hoofdstuk. De beste vind ik de GEWA IDEA van (full) carbon, superlicht en toch heel degelijk en stabiel, maar die kost een lieve duit. De GEWA IDEA van glasvezel/polyester is ook prima, maar een stuk zwaarder (4,9Kg.). De BAM 3.5 is ook een heel goede koffer, de Musilia S1 (geen 100% carbon) en S2 zijn ook goede koffers, maar wat minder stabiel in open positie. De Musilia S3 (ook duur!) is weliswaar superlicht, maar toch wat kwetsbaar door de dunne schalen, vooral in open positie, Ik zie mensen vaak wikken, wegen en twijfelen tussen een GEWA Idea Carbon en een Musila S3 en dan doorgaans met een GEWA full carbon naar huis gaan. Overigens: Chinese klonen zijn doorgaans te zwaar of te slap en zonde van het geld. Bedenk of je een koffer echt nodig hebt: wie een kostbaar instrument heeft en veel met bus, trein en metro reist kan niet zonder koffer. Wie met een degelijke studiecello eens per week tien minuten naar les of orkest en weer terug fietst, is waarschijnlijk met een foedraal beter en comfortabeler af.
Dank je wel, Bert, voor je uitgebreide antwoord! De lakschadeplekken zitten op de verdikkingen/ribben waar bovenblad en zijkanten elkaar ontmoeten. En we hebben allemaal die grijze Bostonhoezen die ritsbescherming hebben. We kunnen het niet verklaren, maar het feit dat we precies dezelfde plekken hebben waar de lakschade zit, viel op. Eigenlijk wel zonde dat die hoezen van de chinese celli zo waardeloos zijn! Zouden er veel mensen nog op pad durven gaan met hun instrument in zo'n hoes? Ik val niet onder degenen die één keer per week met de cello op pad gaan, en ook niet wie veel met de trein/bus/metro reist. Heb jij de indruk dat de celli die in de koffers worden vervoerd, nauwelijks of geen lakschade door vervoer oplopen? Ik weet wel, dat áls ik een koffer neem, dat die dan ook echt op mijn rug moet kunnen. Dan investeer ik dus ook in een mooie lichtgewicht. Mijn electrische cello werd geleverd met een eastman koffer met rolletjes en handvaten en bevestigingspunten voor een draagsysteem. Die heb ik niet, want de koffer is vanzichzelf al zwaar en ik wil nog langer plezier van mijn rug hebben. In deze koffer past ook mijn gewone cello maar toch op de één of andere manier niet echt lekker confortabel en al dat getril bij het lopen tijdens transport voelt dat toch niet echt goed. Ben benieuwd naar ervaringen van andere cellisten.
Ik was een tijd geleden op zoek naar iets stevigers dan mijn hoes (omdat mij cello regelmatig tijdens de spits van Enschede naar Delft/Dordrecht vervoerd moest worden). Ik zat toen te denken aan een cellococon. Maar omdat we met orkest met de bus op tournee naar het buitenland gingen, heb ik uiteindelijk een koffer gekocht. Mijn hoes is nu van mijn 2e cello. Maar eigenlijk zou ik daar ook liever een cocon voor aanschaffen. Het verbaast me dat Bert doe niet genoemd heeft. Prijzen zijn vergelijkbaar met goede hoezen, maar er zitten verstevigingen in onder andere bij de krul en de kam. Of zijn daar ook al de nadelen van gevonden, Bert?
En wat ook in dit topic hoort; Schade door de rits van een hoes ontstaat doorgaans in het midden van de rib op de schouder (als je snapt wat ik bedoel) van de cello. Is de schade die je beschrijft echt aan de zijkant van de bladen zelf? (En dus niet aan de rib?) Hoe ik het nu lees, en waar ik met de vraag hierboven op doel; dat soort schade doet me denken aan schade door het neerleggen van de cello op de zijkant op de grond. Op de een of andere manier leggen cellisten hun cello vaak op dezelfde kant neer. En door een beetje schuiven, en een beetje zand op de grond, en dan vaak neerleggen (de cello die je hebt is in de verhuur veel gebruikt, neem ik aan) krijg je dat soort schade. Toen ik dat doorkreeg ben ik veel voorzichtiger geworden met het neerleggen van mijn cello. Thuis altijd op de vloerbedekking of een handdoek die ik mee nam, maar nu staat mijn cello in een standaard (ook daar heeft het rubbere steuntje tegen het achterblad een minime schade gemaakt, dus daar heb ik nu altijd een doekje tussen). Daphne
Koffers (althans goede) veroorzaken zelf geen lakschade: die ontstaat helaas soms bij het aanraken van het instrument op de harde delen (rand) wanneer het onvoorzichtig in of uit de koffer wordt gehaald. De Grijze Bostonhoezen zijn erg ruim en een beetje lomp. Wellicht schuiven ze een beetje tijdens het transport. Ik vind de blauwe een stuk beter. Koffers met wieltjes zouden verboden moeten worden als het kon: op een gladde luchthavenvloer als die van Schiphol zou het nog kunnen, maar op de Hollandse stoeptegels en Vlaamse keien veroorzaken ze veel te veel ongewenste trillingen aan het instrument. Wanneer klanten bij mij een koffer met wieltjes willen bestellen praat ik die uit hun hoofd. Hoezen met wieltjes zijn wat mij betreft ook helemaal uit den boze. @ Daphne: een cocon wordt soms ten onrechte gezien als een goedkoop alternatief voor een koffer, terwijl een cocon niet rigide is, maar half-hard en toch enigszins samendrukbaar; het is daarom meer een verstevigde hoes dan een koffer. Een cocon sluit met een tweetal ritsen, die je helemaal open moet doen omdat je ze anders snel kapot trekt; op dat punt gaat het wel eens mis. Cocons zijn er in twee versies: met uitstekende punt en met de cellopunt intern. De laatste kun je ook verticaal zetten, de eerste niet. Maar je hebt natuurlijk gelijk: bij het zoeken naar een foedraal en/of koffer kun je een cocon daar zeker ook bij betrekken.
De zogenaamde cellostandaards waarbij het achterblad tegen een rubber blokje rust, raad ik sterk af, zo sterk dat ik mijn cellohuurders verbied ze te gebruiken, al moet ik bekennen dat ik ze zelf ooit ook verkocht heb voordat ik doorhad wat ze teweeg brengen. Deze Boston standaards hebben bovendien een tijdlang scherpe randjes aan de dopjes van de onderste beugels gehad, die met een beetje pech de lak van het bovenblad afschraapten. Goede standaards zijn die typen die een driepuntsophanging hebben. Veel celli vertonen de door Daphne beschreven schade aan de randen vanwege het neerleggen. Niet iedereen vind dat heel erg, maar voorzichtig neerleggen en een zacht ondergrond kan dit voorkomen. Gelukkig is juist deze schade, wanneer tijdig de vioolbouwer wordt ingeschakeld in de meeste gevallen gemakkelijk en schier onzichtbaar bij te werken.
Hoes: welke mij goed bevalt is van Soundwear (Cordura), met de vorm van een koffer en goede bescherming / beschermlaag. Biedt veel meer dan de eerste de beste. Standaard: Hercules is een heel mooie en veilige (die van mij is ongeveer zoals plaatje van Bert (detailverschil)).
Ik zag bij een collega van Bert (ook ergens hier in het Noorden) deze handgemaakte cello steun te koop. Wil ik toch even laten zien:
sinds een maand of wat heb ik ook een cocoon en ik ben er blij mee. Op zich heb ik niet een koffer nodig; ik ga eigenlijk alleen maar met de cello naar les en dat doe ik met de auto, maar ik vond zo'n hoes een onding om in- en uit te pakken. Ik heb dus de cocoon waar de cellopunt binnenvalt en nu kan ik hem eenvoudig rechtstandig in- en uitpakken. Echt rechtop wegzetten durf ik niet, dat komt toch niet zo stabiel op mij over. Ik begrijp dat het geen koffer is en dat je qua bescherming ook niet het zelfde mag verwachten maar gezien de polstering en de manier waarop de cello rondom ingepakt is, heb ik hier toch wel een heel goed gevoel bij. En qua prijs komt hij op het zelfde niveau als een goede hoes. Wat de standaard betreft: ik heb een standaard waar de cello inderdaad met het achterblad tegenaan leunt; niet tegen een blokje maar tegen een soort beugel die om de taille van de cello valt, en met een soort zacht rubberfoam omkleed is. Ik heb daar nog wel een handdoekje overheen gehangen zodat de cello alleen met het handdoekje in contact komt. De eindpin valt in een cup zodat hij niet kan glijden. De cello rust dus niet op beugels, maar op de eindpin. Bert, zijn dit de standaards die jij bedoelt en kan het ook kwaad met een handdoek ertussen? Ik kan me dat eigenlijk maar moeilijk voorstellen en zie gelukkig ook nog niets aan het achterblad. De standaard die Geert laat zien, heb ik al op diverse websites gezien. Mooi maar niet zo handig vind ik omdat je elke keer de eindpin in moet schuiven en ik mijn cello zó wil kunnen pakken.
@gevoeligesnaar de periode dat ik zo'n standaard gebruikte waar het achterblad tegen rubber aanleunt deed ik een oude sok om dat steunpunt. Dat ging jaren goed. (Ik was gewaarschuwd voor het risico van dat rubber).
Die schade zit op de ribben en niet de zijbladen. Maar ik ga toch wel inzien dat de manier van cello neerleggen op z'n zij, ook al gebeurt dat voorzichtig, nog steeds wel een bron van schade kan zijn. Dat zal ook wel voor die andere celli gelden. Hoezen uit de verdachtencel! Mijn cello is inderdaad voordat ik hem huurde en daarna spoedig kocht nog verhuurd geweest. Thuis staat mijn cello in de standaard of zit in de hoes (igv klaar voor vertrek). Gevoelige Snaar: Zo'n standaard heb ik ook. Met een doeken wikkeltje bij de contactpunten cello-beugel is er verder geen contactpunt. Rolkoffers gaan ook nog goed op stations, ook daar zijn de vloeren mooi glad. Andere soorten ondergrond zijn inderdaad gewoon slecht! Zelfs veel asfalt is vaak al niet meer mooi egaal, maar verweerd, hobbelig. Fijn, jullie ervaringen te lezen! Hartelijk dank! Ben overigens nog steeds benieuwd naar de ervaringen van andere cellisten op het forum!
Marcelita schreef: 'Fijn, jullie ervaringen te lezen! Hartelijk dank! Ben overigens nog steeds benieuwd naar de ervaringen van andere cellisten op het forum!'. Wie weet verbreden de reacties zich of kunnen we andere strijkers bereiken om mee te gaan doen op het forum ('k heb er laatst eens een twitterberichtje aan besteed).
By the way: de info van Bert in #2 vind ik zeer informatief. Zo'n beetje een totaaloverzicht. De laatste zinnen maken het compleet: de afweging of je wel een koffer moet hebben, afhankelijk van het gebruik. In de film 392, over Pieter Wispelwey die Bach suites voor de 3e keer gaat opnemen, zie ik hem aankomen wandelen met 2 celli, een in koffer en een in hoes. Bij het concertgebouw zag ik een van de musici die zou optreden binnen lopen met hoes om haar instrument, ... enz.. Daarnaast de info van vioolbouwer(s): ik heb het idee dat het uiteindelijk een koffer moet worden losgelaten (en als ik ooit weer de trein in moet in de spits, ja dan komt'ie er toch). Toen ik een paar situaties (van bescherming en vervoer) aan de vioolbouwer voorlegde was zijn reactie dat hoes + koffer het beste zou zijn, als je in allerlei omstandigheden uit de voeten wilt kunnen. Voor mijn situatie koos ik voor de beste hoes: 'ik wil graag de beste hoes die jullie in huis hebben'. Dat was niet zomaar te beantwoorden, zodat we enkele heel goede bekeken hebben. Daaruit koos ik dus een Soundwear; fijn ding.
Ja, dat is heel fijn dat hij dat heeft willen doen! Dit is typisch hier weer een voorbeeld van hoe je door je forumvrienden op weg wordt geholpen!. Na datgene dat ik zelf nog te overwegen heb, kan ik eigenlijk al heel snel doorstomen naar de juiste reisverpakking voor mij. Ik hoop inderdaad dat we steeds meer strijkers bereiken die hier enthousiast gaan meedoen. Ook professionals met hun dijk aan ervaring. Sinds kort doet er een professionele vioollerares mee, erg leuk, en WELKOM!
Ik gebruik ook altijd een cocoon, want ik moet veel met de trein en te voet, licht en veilig denk ik?
