Maar ja, wees eerlijk: hoe vaak krijg je nou de kans een echte Stradivari te stelen? En als je hem gestolen hebt: hoeveel mensen merken nou dat jouw viool een gestolen exemplaar is? Altman heeft bijna vijftig jaar op zijn gestolen Stradivari kunnen spelen in allerlei ensembles en niemand heeft het gemerkt! Dat zegt ook iets over de klank van een strijkinstrument in het algemeen, denk ik: veel instrumenten klinken als Stradivari's.
Er is ook wel iets goed mis met je geweten als je het 50 jaar uithoudt om te spelen op een gestolen instrument!!!
Ik denk, Marcelita, dat je aan die gedachte binnen een week wel bent gewend en dat het je dan niks meer uitmaakt. De verzekering heeft de schade vergoed, Huberman speelt alweer op een ander instrument en je gestolen instrument heb je uiterlijk wat veranderd met schoenpoets: wie doet je wat? En ach, wat is een geweten? Lees het verhaal "Gevederde vrienden" van Jan Wolkers maar eens!
Ja en wat is nou uiteindelijk de winst: ~met normvervagende eelt op je ziel ben je ws een minder onbevangen mens en musicus, ~grote kans dat het ergens toch nog knaagt, ~weten dat het toch nog ontdekt kan gaan worden, ~publiek merkt niet dat je 'bijzonderder' speelt, zo bleek. (en Liuwe heeft mooi weer reacties uitgelokt, waaronder de mijne ).
't Is heel dubieus om hier "leuk" aan te vinken. Het is meer bedoeld als herkenning. Helaas, dit kom je keer op keer tegen. @Liuwe: om het gemoed wat te helpen de kloof te overbruggen, is er een proces dat in de sociale psychologie bekend staat als cognitieve dissonantie. Dat wordt opgeheven door voor jezelf te verantwoorden waarom het toch goed is dat die viool nou bij jou als dief is. En het oplossen van cognitieve dissonantie moet je als politicus kennelijk ook goed beheersen, anders heb je in de 'Haagse Arena' kennelijk geen leven. @JanHut : Jij snapt mij helemaal!
Misschien kan het lezen van Joris Luyendijks "Dat kan niet waar zijn" een mooie aanvulling zijn om begrip te kweken voor de drijfveren van de heer Altman. Die drijfveer is tussen 1936 en 2015 nog altijd dezelfde: "Ik wil iets hebben dat mij eigenlijk niet toekomt, maar ik krijg het wel". En inderdaad.
#Liuwe Daar noem je me nog eens wat met "Dit kan niet waar zijn"! Hoe systemen perverse prikkels genereren. Een heftige beschrijving in dat boek.
En wellicht is de relativering: geniale, onthullende boeken laten iets uit de werkelijkheid zien. Kunstzinnig verpakt, met een eigen kleur en voorkeur van de schrijver, fantasierijk geromantiseerd. Niet de waarheid, maar het vergrootglas op een stukje dat bijna onzichtbaar was. En ja, die bankwereld ....... . Als het gebruikelijk zou zijn regelmatig een Stradivarius te stelen, zou het misschien onder musici ook kunnen gebeuren .... . Hoeveel 'altmannen' zouden niet een maagzweer, depressie of slapeloosheid hebben? Of, vanwege de boosheid op zichzelf, altijd op hun kinderen of collega's mopperen? Als violist klinken ze niet meer. Of het klink prachtig vanwege de heimwee naar eerdere onschuld. Geef mij maar Roel Dieltiens: 'ik houd niet zo van dure instrumenten'.
Een gestolen instrument kan je het best veranderen door er ANTIEKWAS op te smeren. Zelf de mooiste Stradivarius wordt dan onherkenbaar. Wij hebben nog enkele blikken op voorraad, OP = OP.
Dit advies zet de antiekwas natuurlijk wel in een ietwat crimineel daglicht. En ik dacht niet dat Tobias zich graag ophoudt in dergelijke kringen....???
Jan zal ook nooit op het forum komen denk ik. Die heeft namelijk een hekel aan muziek en vooral aan de viool. Ook vioolbouwers kan hij niet uitstaan. Ik zal open kaart spelen die ANTIEKWAS om daar in te gaan handelen was een idee van hem. Alleen maar om mooie violen mee te verknoeien. Toen ik uiteindelijk na aandringen van Bert toegaf dat het rotzooi was voor de viool. Heb ik nog aardig ruzie met hem gehad ook. Dus Frits vrees niet hij komt niet op het forum. En als hij het ooit waagt om er zijn neus te laten zien. Raad ik je aan om hem meteen te excommuniceren.
