Nog steeds heel goed! Ik heb nu mooi de tijd aan de Chinees te wennen, voor het naar de bergen gaat. En ook daar kan ik nog lekker doorgaan. Natuurlijk kan de Chinees niet tippen aan mijn andere cello, maar er is nog plezier aan te beleven.
Voor mij geen vakantiechinees en mijn eigen cello krijgt een paar weekjes rust...het is voor mij onmogelijk om een cello mee te nemen op vakantie. Maar ach, eens een paar weekjes afstand nemen zal ook niet heel erg zijn. Na de vakantie weer met frisse moed verder!
'Vakantiechinees' is ook wel een beetje een misleidende naam. Vakantie vier ik ook zonder cello en dat is voor mij en de cello ook goed. De vakantiechinees wacht mij echter op op een plekje waar ik niet alleen puur op vakantie ben. Er wachten klussen. En bovendien is het vaak in de loop van het muziekschooljaar. Ik wil ook nog graag mijn oefeningen kunnen doen. En gewoon lekker spelen Die boekjes meenemen is niet erg, de rest tref ik graag daar aan.
Intussen heb ik het thuis over de Oefenchinees. Er zijn nu belangrijke hobbels genomen, zodat het moment van echt lekker erop oefenen en spelen zeer nabij is. Nog even kijken naar de beetje slippende schroef van de eindpin. Dat kan ook beter! Maar zo naderen we wel het moment dat het instrument mooi doet wat-ie moet doen en dát met een klank die de vreugde van het spelen nog wat blijft ondersteunen! De pinhouder voor daarginds: die maak ik zelf even (verbetering van de afgedankte pinhouder, lekker even knutselen!); cellohoes Boston-de-Oude (de nieuwe is uiteindelijk afgekeken van die van JanHut en komt via ArcVerona naar mij toe) en met opvouwbare muzieklessenaars zal er ook een doorschuif plaatsvinden. Maar eerst dus nog lekker oefenen met elkaar om goed vertrouwd te raken
Bestemming bereikt! Ter plekke blijkt de Oefenchinees ook mooi op toon te kunnen blijven, zodat er telkens maar een klein beetje moest worden bijgestemd. Het is dus fijn spelen/oefenen en dat natuurlijk wel met de mooie strijkstok en niet de bijgeleverde. De digitale hygrometer wees op het zoldertje waarden aan tussen de 47 en 53 % luchtvochtigheid. Het enige irritante aan het metertje was dat het de waarden maar voor 24 uur bewaart, dus niet voor langer opslaat. Tja, wat mag je verwachten van een digitaal temperatuur- en hygrometertje van de duitse bouwmarkt van rond de 10 euro? Toch nog wat vaker naar de bergen!
Dat ziet er echt geweldig uit. Jou vakantiechinees boft maar! Zo,n mooi plekje als thuisbasis . Daar kan mijn cello nog lang over dromen, die moet elke dag hard aan het werk.
En dat zonder bruinende antiekwas Jazeker, geweldig goed weer, één dag regen. Maar dat stimuleert dan nog eens extra lekker binnen lastige loopjes te oefenen.
Waarom zou je je hardwerkende cello ook niet zo'n reisje gunnen? En dan lekker spelen op een alpenweidje als deze? Als de koeien met hun bellen mee komen doen, is het helemaal feest!
Even een update over de Oefenchinees. Vijf lange maanden heeft deze vriend op een droge zolder moeten doorbrengen. Té droog! De hygrometer gaf bij aankomst zelfs een waarde aan iets onder de 20% en alle vochtvoorzieningen daar waren opgedroogd. Het was in de omgeving natuurlijk een prachtige winter met vooral vanaf januari volop sneeuw, ook onder de 2000 m. hoogte. Heel dikke pakken sneeuw op de daken met van die laagjes die je aan Viennetta-ijs doen denken. Meestal duurt het niet zolang dat we weer terug zijn, maar deze keer liep het anders en was dus het weerzien pas na wat extra maanden. De Oefenchinees was echter niet merkbaar beschadigd door deze droogte. Drie van de vier snaren waren wat los, maar de vierde was gespannen. De kam stond goed en geen problemen met de stapel. Eerst dacht ik dat de barst onder het staartstuk iets langer was geworden, maar na vergelijking met eerder gemaakte foto's ziet het ernaar uit dat ook dat niet verder is gaan barsten. De klank van de cello had ook nu geen problemen met de barst. Ik durf echter op deze cello niet met zarelon te spelen, omdat mijn cello thuis er wat lawaaiig op reageert. Overprikkeld, zou je kunnen zeggen. Ik ben een beetje bang dat dan nét wel die barst zich gaat wreken. De eerste drie dagen moest het bijstemmen ook met de grote stemknoppen gebeuren, maar daarna bleef het steeds beter op toon en was het alleen een kwestie van fijnstemmers. Ik heb lekker kunnen oefenen, want dit verblijf was natuurlijk een tussendoortje en ik heb dus gewoon cello huiswerk. Verder nog wat andere leuke lokale melodieën kunnen spelen. Bij het achterlaten dus meer vochtpotjes die makkelijker kunnen worden bijgevuld. Dampit kan ik daar niet toepassen, want dan moet je iemand die geen ervaring heeft met strijkinstrumenten daarmee aan de gang laten gaan (omdat dampit natuurlijk niet maanden achtereen werkt zonder tussentijds bevochtigen). 't Is toch een beetje behelpen.
Als pinhouder voor de Oefenchinees dient deze eenvoudige voorziening. Een riem dus uit de heel goedkope graaibak en een genaaid hoesje van vilt en het werkt zoals het hoort te werken. Hoesje kan nog schuiven als ik een ander gat zou willen. Zonder gat kan de pin onder de riem komen en de riem bij het gat dus omhoog gaan (hoe ik dat voorelkaar krijg...), maar dat is dus met deze maatregel verholpen.
Eenmaal weer herenigd met de Oefenchinees wees de hygrometer 41% aan en de snaren waren heel mooi op spanning. Ze waren bij te stemmen met de fijnstemmers. De eerste streken klonken echter nogal beroerd, als klaagzang van een vriend die het te droog had (of zoiets). Het kan tussen mijn oren zitten dat er echt verschil was tussen zondag en woensdag (vandaag). Vandaag klonk het gewoon weer fijn. Ik heb wat potjes met water en een krant erin staan, dat scheelt vast wel. Vandaag ging ook een etude lukken, waar ik tot en met gisteren nog heel erg van afknapte, dacht dat ik het nóóit zou leren, maar doorzetten wordt beloond en dus ook door de cello. Maar goed, droogte blijft hier een issue dat om een werkbare oplossing vraagt. Die gaat wel komen.
Maar het blijft een chinees. En dan kan het instrument nog zo mooi gebouwd zijn of goed klinken. Het zal toch de klusjesman blijven in de instrumenten wereld.
In (het grote) China schijnen ook betere werkplaatsen te zijn. Ze werken meestal in serie en het kan goed uitpakken.
De afbeelding van de riem in #53 heeft dus eigenlijk te grote gaten! Dus een zelfde soort riem maar dan gaten erin die alleen de punt van de pin toelaten zou mogelijk optimaal zijn? Verder las ik in #52 over een barst onder het staartstuk. Als je wilt voorkomen dat die ooit gaat verder 'lopen' zou ik er eens naar laten kijken. Misschien is er heel eenvoudig wat lijm tussen te krijgen en dan is het weer gefixeerd.
Wat ik van je lees over dit instrument kan duiden op een heel aardige cello en misschien iets meer dan vakantie- en oefencello. (Maar anderzijds klinken de naamgevingen ook grappig en als koosnaampjes ).
