Beste cellisten, Ik begin met cello na de herfstvakantie en heb zopas een cello gehuurd van de academie. Hoes, strijkstok en cello. Alleen zit er geen plankje bij. De leerkracht zei me dat als ik wat handig ben, ik dat wel zelf kan maken. Hebben jullie dat ook gedaan of gewoon eentje gekocht. En als ik er eentje koop, waarop moet ik dan letten? Zijn er lengtes in of verschillende soorten? Ik ga ervan uit dat de kwaliteit van het plankje geen invloed kan hebben op de klank, toch? Ik kijk al uit naar jullie reacties. Groetjes!
Ha Nancy, Leuk dat je met cello begonnen bent. Met een huurcello, dat werkt vaak heel goed. Later heb je wat ervaring, voorkeur voor klank enz.. Dan is kopen een stuk fijner. Er zijn verschillende plankjes in de handel (zie bijv. strijkers.net). Ik gebruik een riem (leren riem, om de stoelpoot en dan met pin erop). Klankverschillen zijn zo subtiel dat het als beginner handig is gewoon iets te kiezen wat je gemakkelijk vind. Zodat je lekker speelt zonder wegglijdende cello. De meeste plankjes kosten niet veel. Veel plezier in je spel!
Hoi Nancy, Er is natuurlijk vanalles te koop en doorgaans in lengte verstelbaar, of gaten op verschillende afstanden. Voor een flink aantal van die voorzieningen vond ik de prijs nogal hoog. Misschien ben ik wel een krenterig Hollander. Mijn cello'plankje' was snel gemaakt en spotgoedkoop! Ik kocht een spotgoedkope ceintuur (in de uitverkoop voor een paar euro, want het ding was echt te lelijk om te dragen) met modieus grote gaten die waren omlijst met metalen ringetjes. Stevig genoeg. Met een ceintuur kun je dus een lus maken, want je doet een stoelpoot ahw de riem om en dan krijg je een lang stuk dat je naar voren kunt leggen als een celloplank. Dan ben je er nog niet, want als je je pin in zo'n gat zet, kan dat gat omhoogkruipen. Je maakt dan een verschuifbaar hoesje van een stevig stofje die over het gat kan schuiven waar je je pin in wilt steken. De pin duwt het bovenste deel van het hoesje in het gat en het probleem is opgelost. Dat hoesje is dus van een reststofje uit je naaimand en met wat kleine naaivlijt is het gratis zo gepiept. Deze riem met hoesje kan ik je nu niet op de foto laten zien, want ik heb het in mijn vakantiehuisje liggen bij mijn Oefenchinees/vakantiechinees. En hier thuis: geen andere goedkope riem gevonden, dus van weeromstuit maar een chiquere oplossing gekocht. Zwarte riem met zo'n cellopin-bakje. Dus echt een officieel geval.
Nancy, Hoewel ik geen cello speel of heb (jammer, een zeer mooi instrument) een goed bericht, het plankje is heel makkelijk zelf te maken. Van heel simpel tot verstelbaar. Bedenk wel dat het verstelbare ook zijn beperkingen heeft. Heb je eenmaal je positie/houding/stnd gevonden dan gebruik je het verstelbare gebeuren niet meer, naar mijn mening. De gedachte hier achter is mijn schoudersteun welke ik ook nooit meer verstel, hij staat voor mij goed, dus blijft het zo. Maar ik weet niet hoe dat met de cello gaat, misschien heb de bij bepaalde technieken een andere hoek nodig en dan is het plankje ideaal. Hopelijk reageren de Cello dames en heren royaal. Remi Google eens op celloplank.
Ik ben geen cellist, maar weet heel goed hoe zo'n plankje er uit ziet. Helaas zie ik de uitvoering zoals ik die heb meegemaakt niet in de webshops. Maar is heel goed zelf te maken. Ik heb in mijn gedachten een plank waar een gat in zit waar doorheen je een stoelpoot kunt doen. Dan heb je ook geen riemen en dergelijke nodig! Het leek me vrij simpel zelf te maken. Voor het gemak er maar even een werktekening voor gemaakt, anders is het zo lastig uitleggen allemaal. Als je het ziet spreekt het voor zich. Een oude plank met een wat kleiner balkje (10 x 10 mm) die je er op lijmt zou al volstaan. Dan alleen nog een vierkant (of rond) gat erin voor de stoelpoot en klaar ben je. Misschien moet je eerst even uitproberen hoe lang de plank voor jou specifiek moet zijn en hoeveel speling je nodig hebt voor de juiste positie van de pin. Sommige cellisten hebben hun instrument nogal scheef staan en dan heb je vanzelfsprekend een langere plank nodig. Als er vragen over zijn, hoor ik het wel. Dat vierkante hokje in het bovenste plaatje is de uitsparing bestemd voor de stoelpoot.
Frits, jouw bijdrage is wederom een voorbeeld van dat hout nooit afgezaagd is! Maar ik moet je wel eerlijk bekennen dat ik een riem voor de stoelpoot toch een stuk fijner vindt dan een gat in de plank. Want dat gat moet dan echt wel groot genoeg zijn voor allerlei rare onhandige stoelpoten, zoals ik die al ben tegengekomen. En met een riem die je als lus om de stoelpoot trekt, heb je altijd iets passends!
Vanzelfsprekend is men geheel vrij naar eigen inzicht een constructie te bedenken die men plezierig vindt. Ik draag in #5 slechts een oplossing aan die te maken is van een stuk plank en balkje. Misschien wat iemand nog ergens heeft liggen. Een beetje zagen hier en een beetje lijmen daar en klaar is je celloplank!
Ik heb een soort plankje, maar nog nooit een gebruikt. Thuis heb ik het rubber dopje niet op de pin maar op de kamer waar ik altijd speel, ligt vloerbedekking. Dan glijdt de scherpe punt van de pin echt niet weg! Trouwens, op les is ook vloerbedekking en daar glijdt hij ook niet weg. Als ik thuis een gladde vloer zou hebben, zou ik denk ik een restje vloerbedekking gebruiken waar de kruk dan ook op staat. Heel simpel, hoeft niets te kosten, is alleen wat lastig mee te nemen. Wat de plank van Frits betreft: je kunt ook het stuk met het gat voor de stoelpoot achterwege laten. Je draait dan bij de beide hoeken een oogje in de plank waar je een touwtje aan knoopt. Of je timmert een leren riem of reep leer met de uiteinden aan de plank, dat ziet er wat fraaier uit. Wel aan de zijkanten bevestigen, dan ligt de riem mooi glad om de stoelpoot. Kies je voor de constructie van Frits, dan zou ik het gat voor decstoelpoot rond doen . Niet alleen is dit gemakkelijk te maken met een gatenboor, de plank is dan ook gemakkelijker in de goede richting te leggen. Ook bij vierkante stoelpoten, de plank ligt immers nooit precies recht vooruit!
Ja, zo'n strookje tapijt! Ik had een keer mijn pinhouder vergeten in te pakken en moest ergens ter plekke improviseren. Daar had iemand ook nog een strook tapijt liggen, daar moest ik aan denken bij jouw bijdrage, Gevoeligesnaar.
Hartelijk dank allen voor jullie spontane reacties! Ik heb toch weer wat bijgeleerd. Met een beetje creativiteit, een dosis gezond verstand en wat handigheid komt men al een heel eind
Remi , een plankje dat verstelbaar is kan wel handig zijn. Als je als cellist tijdens een repetitie of uitvoering op een hogere of lagere stoel zit dan je gewend bent kan het zijn dat de pin net weer op een andere plaats staat dan je thuis gewend bent. Verder gebruik ik altijd een blackhole. Dit is een rubberen rondje die zich aan allerlei ondergronden vast zuigt. Handige hiervan is dat het een heel klein ding is die je makkelijk mee neemt. Nadeel van de blackhole is dat je wel moet controleren of je ondergrond niet te stoffig is anders zuigd die niet goed vast en kan verschuiven.
Nog een factor: klein en licht. In sommige ruimtes (muziekschool, bij leraar, enz.) liggen grotere planken, maar als je er een wilt die mee gaat, overal waar je speelt, is het handig dat het plakje/riem (o.i.d.) licht is en in je tas kan.
Ik heb zelf mijn plankje gemaakt. Stukje hout van ongeveer 5*15 cm en 2 cm dik. Aan de bovenzijde een aantal gaatjes geboord, niet door het plankje heen, maar alleen ingeboord (als je een boor met grote diameter neemt, kun je later makkelijk de punt van de cello met rubber dopje in het gaatje laten rusten). En dan nog aan een uiteinde van de zijkant tot de andere zijkant wel een klein gat geheel doorboren. Hier een lang touwtje met kleur naar keuze doorheen en een knoop leggen, dan heb je een lus die om de stoelpoot kan. Neem hiervoor genoeg lengte, dan kan je de lengte van de lus altijd aanpassen door een knoopje extra. (Zie bovenaan op de foto). Maar eigenlijk heeft mijn voorkeur iets dat vergelijkbaar is met de "black hole". Die kan je net iets specifieker plaatsen, en je zit niet vast aan de richting van je plankje (wat ik vooral in het begin heel vervelend vond). De "black hole" heeft grip op eigenlijk alle ondergronden, alleen niet wanneer het te stoffig is, maar je kan het ding zelf gemakkelijk weer schoonmaken met een beetje vochtig doekje. En er zijn heel veel soorten plankjes, maar alles wat hier beschreven is doet hetzelfde, ervoor zorgen dat je eindpin niet wegglijd. Welke oplossing je ook kiest, alles zal prima voldoen. Dan is het natuurlijk, wat neem je het makkelijkste mee. Daphne
dat is inderdaad wat ik meestal doe. Even de blackhole poetsen met een doekje en soms nog even de grond afvegen.
Zo'n plankje als van jou, Daphne, had ik ook in gedachte, maar toevallig liep ik langs een bak met zwaar afgeprijsde riemen. En bij het zien van die riemen schoot mij dus mijn eigen oplossing in gedachten. Tobias, die CELLO-pinhouder kwam ik, toevallig of niet, vooral tegen op het cellofestival in Dordrecht. Mooi, maar toch wel prijzig! Bij de Black Hole had ik toch wel een beetje de angst dat-ie toch zou gaan glijden...Een riem voelt wat zekerder.
Nee, dat niet, maar het kan nog goedkoper! Gewoon met wat huisvlijt heb je zo je eigen anti-slip maatregel gemaakt!
NL vertaling van "e(i)ndpin" = "punt"of "cellopunt" Zoek ook eens op "Augustin ViVaCello Parketbeschermer" ik weet uit de praktijk dat die ook goed voldoet evenals de "Black Hole" die tegenwoordig "Dycem parketbeschermer voort cello" heet. Het celloplankje "cellomodel" uit de post van Tobias gaat hier momenteel het meest over de al dan niet digitale toonbank. Ik vind de eigen maaksels van cellisten die ik onder ogen krijg overigens ook altijd heel interessant.
Marcelita. De blackhol kan inderdaad glijden, maar dat vind ik niet zo erg. Mijn cellolerares wil toch dat ik de cello enigszins met mijn knieen vasthoudt (klemmen is teveel gezegt) zonder dat deze gaat glijden of heel erg los tegen mijn borst leun. Mede hierdoor heb ik automatisch een aktieve houding.
