Misschien is mijn vraag een veel voorkomende, misschien ook wel niet. Ik speel inmiddels anderhalf jaar cello en met heel veel plezier. Natuurlijk ben ik de jongste niet meer (ik word dit jaar 50) en dan gaan nieuwe activiteiten weleens gepaard met kleine ongemakken. Die zijn op zich al snel over gegaan, op één ding na: ik kan een stuk niet zo lang volhouden, dan verzuurt mijn rechterbovenarm ter hoogte van mijn schouder. Het is echt een vermoeidheidsgevoel en geen forceren dus bang voor een blessure ben ik niet, en het gaat na een paar tellen rust weer over, maar het is best lastig en jammer dat ik een langer stuk niet in één keer kan spelen. Op les heb ik er geen last van (ik heb een uur les per 14 dagen) omdat er dan vaak wel even een onderbreking is. Op les is er zeker aandacht aan besteed dat ik mijn arm ontspan en mijn schouder laat hangen en bij de opstreek mijn elleboog weer naar het instrument toe breng, maar vooral als ik veel op de a-snaar speel, gebeurt het regelmatig dat ik een momentje rust moet nemen. Ik speel vrijwel dagelijks en ongeveer een half uurtje per dag. Is dit nou nog steeds een beginnersprobleempje? Herkent iemand dit? Tips?
Ik herken dit heel goed. Ik had het ook toen ik begon (ik was 19 en kwam van viool en slaggitaar, dus niet echt een 'ongetrainde' arm), en het duurde bij mij best wel lang voordat dat over ging. Zeker een paar jaar. wel geleidelijk beter. Ik heb het ook na vakanties weer even. Maar dan lost het gelukkig sneller op. Wat je kan proberen is om steeds iets langer door te spelen, maar niet forceren. Gebruik een niet te moeilijk stuk, dat je niet in een keer door kunt spelen. Dat stuk kun je gebruiken om te controleren of je steeds langer kan.
Ja, als ik je verhaal lees lijkt het inderdaad op een beginnersprobleem. Je hebt aandacht, ook in de les, op houding en ontspanning, dus daar lijkt het niet in te zitten. We hebben of hadden het vrijwel allemaal en het is een kwestie van ontspannen blijven en conditie opbouwen.
Ja herkenbaar. Als ik een tijdje niet gespeeld heb heb ik het ook. Cello spelen is fysiek best zwaar. Ik bouw nogsteeds conditie op door steeds even een paar minuten te stoppen even met mijn armen te ontspannen en door te gaan. Verder kreeg ik de tip van mijn lerares om na 5 a 10 minuten spelen even een grotere pauze te nemen van 10 minuten. Dan kunnen al je spieren na de eerste inspanning echt helemaal ontspannen, en ik merk dat het inderdaad beter gaat als ik die pauze neem.
Bij vioolspelen had ik in het begin erg veel moeite om de viool steeds maar horizontaal te houden: opboksen tegen de zwaartekracht. Bij een cello heb je dat niet, die staat op z'n poot, maar daar moet je (denk ik) de strijkstok steeds in de goede baan houden want die wil steeds naar omlaag.
Ik herken het sinds kort. Ik speel nu vier jaar en heb er nooit last van gehad, tot nu, nu ik een nieuwe cello heb die breder is dan de huurcello die ik hiervoor had. Het zou dus kunnen dat je er met een kleinere cello geen last van hebt.
Of een smallere. Want ik weet niet of het een goed idee is om dan naar een kleinere ( 3/4) cello te gaan. Misschien zou het een idee zijn om een docent cellist te raadplegen die heel goed thuis is in ergonomische aspecten. Volgens mij gaat de Alexandertechniek daar ook over. Ik zag dat je je 7/8 cello te koop aanbiedt. Wat vervelend voor je dat het niet fijn gaat met die cello, die verder (naar ik begrijp) heel goed is en een fijne klank heeft. Ik hoop dat je gauw een instrument vindt dat je wel ligt!
Staat je cello niet te hoog op de eindpin als je speelt? Ik heb ook een 7/8 cello en heb geen klachten als ik de cello wat lager zet, dan kan ik mijn armen makkelijker ontspannen laten hangen. Dat betekent dat de gehele cello lager staat. Probeer dit eens uit, misschien helpt het. Sterkte er mee,
Sommigen kiezen, omdat het dan beter past en minder belast, blijvend voor een 7/8. (Maar een conclusie daartoe kan ook voorbarig zijn. Bij langdurige klachten zouden leraar en vioolbouwer daar wel naar kunnen kijken & natuurlijk ook jijzelf).
Klopt JanHut. Ik heb ook definitief gekozen voor mijn 7/8 en heb er zelf eentje aangeschaft van die maat. En ben er zeer tevreden mee.
Mijn cello is een 4/4 en ook best een brede. Maar ik zou er echt niet aan moeten denken om daar afscheid van te nemen, ik ben er helemaal verliefd op! Nee, we gaan vrolijk verder en het grappige is, dat het de laatste weken toch weer wat beter gaat. Gek genoeg, nu ik de eindpin juist iets hoger ben gaan zetten. Mijn kruk ook, overigens.
Hier en daar wat lezen van wat er op dit forum zoal over cello geschreven wordt (en dat is heel wat) vind ik heel verrijkend. Heb woensdag mijn eerste cello les gehad! (Ik speel ongeveer 5 jaar viool). Het was en hele ervaring, die eerste les, maar voelde wel meteen goed aan. De leraar had het boek 'cello time joggers' voor me bij. Ik mocht beginnen met de eerste oefeningen uit het boek. Het feit dat mijn rechterhand een boog gewend was speelde in mijn voordeel. Het lezen in de bassleutel had ik al wel wat geoefend en hoe de cello gestemd was had ik op internet opgezocht. Het vergde mijn opperste concentratie om in een sleutel te lezen die ik niet gewend was en dit over te zetten op snaren die anders gestemd waren maar het ging wel best goed. Zoals ik bij viool ook al eens durf meetikken met mijn linkervoet deed ik dit ook bij de cello. Dit was geen goed idee! De cellokoffer op 1 schouder dragen en dan door een deuropening lopen evenmin. Het was een zeer aangename gewaarwording, de cello. Enkel open snaren in ritmes strijken, maar ik haal er zeer veel voldoening uit. Ik herinner me bij viool dat ik vaak andere snaren raakte bij gewoon open snaren strijken. Ik krijg hierdoor wel een vertekend beeld en denk dat cello sneller wat beter lukt. Het wordt ongetwijfeld een hele uitdaging als de linkerhand erbij komt
In een andere sleutel de melodiepartij lezen dan dat ik gewend was, ja, die omschakeling ken ik! Inderdaad ga je, als je moe bent, ineens weer op je vertrouwde manier lezen.
O, wat ben ik blij te lezen dat dit een conditieprobleem is. Ik speel nu zo'n anderhalf jaar en met periodes heb ik hier ook erg last van. Ik begon enorm aan houding en techniek te twijfelen maar dat is het dus waarschijnlijk niet. Doorzetten en misschien nog eens varieren met de pinhoogte dus
Die pinhoogte lijkt me zeer belangrijk. En toch wordt de eindpin maar uitgeschoven zonder markering van lengte. Er staan geen cijfers op zodat je de pin elke keer tot dezelfde lengte uitschuift, maar je linkerhand moet wel elke keer de juiste eerste vinger neerzetten. Dat lijkt me verwarrend, niet?
Toch valt het mee. Afhankelijk van stoelhoogte (als je op verschillende plekken speelt) schuift de cellospeler de pin uit, op het oog en op gevoel. Soms nog even corrigeren. Linker hand past zich ook aan, aan die millimeters of centimeters verschil per keer. Het is voor de meesten toch behoorlijk flexibel, merk ik. Ook voor mijzelf.
Zijn er dan bepaalde maatstaven die je hanteert hierbij om te checken of de eindpin niet te hoog of te laag staat? Doe je dat door de eerste vinger in eerste positie te zetten of net niet? Ik heb ook al gemerkt dat sommige cellisten kijken naar de hoogte van de sleutel. Nu dat op 'gevoel' werken is niet haalbaar bij de eerste les natuurlijk. Zit je zo goed en zit de cello zo goed? Vind ik een moeilijke vraag want ik weet niet hoe het (goed) moet voelen. Ik mag na de 2de les van vandaag beginnen aan het zetten van de eerste vinger in de eerste positie. Geen plakkers deze keer zoals bij de viool maar luisteren en spelen. Ik moest wel mijn linkerarm uitstrekken, plooien en dat staat de eerste vinger normaal gezien goed. Maar dan kom ik weer op het verhaal van de lengte van eindpin natuurlijk. Ik zou er een streepje op kunnen zetten maar idd de stoel van thuis is niet de stoel van in de les enz. Bedankt voor jullie feedback!
Ik heb (met een wit nagelpotlood) een markering aangebracht op de eindpin. Dan weet ik ongeveer hoe hij moet staan. Niet precies, want het maakt wel uit of ik schoenen met hogere, of lagere hakken draag. En de hoogte van de kruk op les is anders dan thuis. Maar die afwijking ken ik inmiddels en ik zet hem meestal in één keer goed. Er zijn trouwens wel maatstaven maar ik merk dat die meer globaal zijn: onderste sleutel ter hoogte van je oorlel, linker punt van de cello boven je knie. Maar ja, dan is niet alleen de lengte van de pin van invloed, maar ook hoe schuin je de cello zet. En het maakt heel veel uit of je netjes recht zit, of wat in elkaar gezakt. Het moet gewoon prettig en stabiel voelen, denk ik. Ik ben klein van stuk met korte benen en als vrouw flink 'gezegend' dus ik vind het best lastig om een goede houding te vinden want als ik mooi rechtop zit, duw ik de cello al gauw zover naar voren dat de linker punt vóór de knie komt...voor mij werkt het dan weer goed om mijn kruk ietsje hoger te zetten.
