Allemaal naar de boekwinkel: er is een mooi boek, met interviews met Emmy Verhey, inclusief CD (zie uitgeklapte flap op de foto voor de speellijst). Gemaakt vanwege haar naderende afscheidstournee en wens om te gaan stoppen met haar meer dan 50 jaar durende carrière. Ik heb het boek nog niet uit, maar vindt het een aanrader, de CD trouwens ook. http://www.nu.nl/weekend/3846737/emmy-verhey-wil-52-jaar-wel-eens-zonder-viool-pad.html https://www.muziekgebouweindhoven.n...-2015-20-15/?gclid=CMWKpuy0o8gCFQSw2wodrQgPVg
Een hele mooie manier om er een punt achter te zetten! Ze kiest ervoor om nu ze nog fit is, te gaan genieten van alle andere dingen van het leven. Een wijs besluit!
Ze hangt de viool dus aan de wilgen zoals dat heet. Maar dat is figuurlijk bedoeld. Ik vraag me daarom af of er een bestemming voor haar viool is: Guarneri 1676. Zoiets moois moet je niet aan de wilgen hangen.
Daar heb je gelijk in Frits! Het zou mooi zijn als ze hem door kon geven in haar familie. Maar dat zal wel niet. (Is te kostelijk misschien ook wel)
Die viool zal ze wel wegdoen, is een soort pensioen natuurlijk. Want ze wil helemaal geen viool meer spelen. Ze wil ook niet spelen voor haar plezier. Het blijkt dus echt haar vijand te zijn. Gewoon onbegrijpelijk !!!!!!
Dank je, Emmie (#1). Mooi interview vind ik het, in nu.nl. Iets triest blijft het voor mij wel hebben, vriend en vijand. Ik zou wensen dat een musicus een heel fijne relatie heeft / houdt / hervindt met het instrument. Maar Emmy Verhey laat zien dat zij het trieste ombuigt en spreekt over een mooi leven. Nog rijker lijkt het mij (even los van de mooie benadering van Emmy) als een musicus heerlijk blijft spelen thuis en er lol mee heeft met kinderen en kleinkinderen. Ik las van Herman Krebbers die zijn antieke viool over deed aan een ander en bij een vioolbouwer in Kampen een fijne viool kocht voor zijn pensioen. Hij vond deze overigens even mooi klinken als de oude!
Emmy mag langs komen hoor! Ik heb nog wel een mooi viooltje liggen voor een schappelijke prijs. Klinkt net zo mooi als een Guarneri. Om volledig te zijn: ik ruil de Guarneri NIET in! (Moet ook aan mijn eigen pensioen denken).
Ik ben ook erg benieuwd naar het boek! Er zijn wel meer professionele violisten die het na hun pensioen helemaal voor gezien houden hè? Deed Theo Olof dat ook niet?
Bedankt voor je uitgebreide antwoord Hopf maar volgens mij is het, behalve wat lomp wellicht, niet helemaal correct. Ik heb inmiddels de link gevonden naar het interview dat ik eens gezien heb: http://www.radio4.nl/persoon/6861/theo-olof Hij heeft dan, sinds vijf jaar na de pensioengerechtigde leeftijd, toch niet meer gespeeld.
Theo Olof heeft zijn Pique in 1993 aan het Nationaal Muziekinstrumentenfonds verkocht met als beding dat hij er nog een tijd op mocht spelen. In 1994 heeft hij afscheid genomen van het podium. En nergens is sprake van de aanschaf na 1994 van een andere viool. Ik denk dat mij richting jou niets anders rest dan een welgemeend 'mea maxima culpa'. Ik vrees dat ik Olof en Krebbers met elkaar verwar: Krebbers is na de verkoop van zijn Bergonzi doorgegaan met een kopie. Van zijn Bergonzi
Nou dat is niet nodig hoor Maar bedankt voor de informatie! Je weet er meer van dan ik. Mij stond dus vaag iets bij van dat ene interview bij DWDD, waar hij met zijn kleinzoon was. Die ken ik nog van het jeugdmuziekkamp in Zeist (bestaat dat nog?) dus vandaar wellicht dat ik het onthouden heb.
