hallo iedereen, ik ben nu 16 jaar oud, en heb toen ik 8-9 was viool gespeeld. Ik ben daar toen wegens omstandigheden mee moeten stoppen, maar heb daar nu enorm veel spijt van! Volgend schooljaar zou ik dus heel graag terug viool gaan spelen. Maar nu vroeg ik mij af of dit een beetje realisch is, want ik wel natuurlijk wel een behoorlijk hoog niveau behalen. Ik ben bereid om er veel tijd in te steken, en zeer gemotiveerd! Ik heb wel redelijk veel last van mijn nek en rechterschouder, dus vroeg ik mij ook af of vioolspelen dan niet te belastend zou zijn. Maar ik zou het er wel voor over hebben om die pijn dan te verbijten, want ik vind viool een enorm mooi instrument! Cello vind ik echter ook wel een mooi instrument, en indien het niet zou gaan met mijn nek en schouder om viool te spelen, zou ik dus ook wel cello willen spelen. Wat raden jullie mij aan? ook redening houdend met het hoge niveau dat ik graag zou halen? Alvast bedankt!!
Ja, dat is realistisch, al zou ik de cello als optie open houden. Er zijn in NL revalidatiepoli's die zich speciaal bezighouden met een multidisciplinaire aanpak van muziekblessures, die mits verwezen door de huisarts, in het basispakket van de zorgpolis vallen. Dat klinkt zwaar, maar ze hebben daar al veel mensen verder geholpen, niet alleen professionals, maar ook amateurs. Ik kan je er wel iets meer van vertellen, maar dan kun je het beste even telefonisch contact opnemen. Nummer op mijn site te vinden.
Leuk Lieze dat je zo gemotiveerd bent om een strijkinstrument te spelen! Voor de nek is de viool echt meer belastend dan cello. Voor de rechterschouder zal het minder verschil maken, maar waarschijnlijk toch minder belastend zijn om cello te spelen (de hand hoeft niet zover omhoog gebracht te worden als bij viool). Als je pijn gaat verbijten om te spelen wordt het volgens mij toch niets met hoog niveau halen, voor je dat bereikt wordt je al arbeidsongeschikt door een blessure... als cellodocent let ik daarom er in het bijzonder op dat m'n leerlingen ergonomisch goed spelen. Soms merk je dat omdat je ontspannen moet spelen en je je leert ontspannen dat de klachten juist minder worden. Het is verder de vraag wat je met een "hoog niveau" bedoelt. Om wereldberoemd te worden ben je inderdaad nu erg laat voor viool. Voor cello is dat wat minder het geval (er zijn minder mensen die al heel jong cello gaan spelen en er zijn minder cellisten dan violisten dus is er minder concurrentie). Dus mijn advies zou zijn om de cello te overwegen, behalve als het toch als een "tweede keus" zou zijn. Als je hart echt naar viool uitgaat ... ik zou je aanraden om bijvoorbeeld al cellolessen te wat proeflessen te nemen, en een instrument te huren zodat je echt weet wat je wilt gaan spelen! Succes bij het kiezen en weer beginnen!
Dankjewel voor jullie reacties!! Het is niet dat cello een tweede keus is of iets dergelijks, maar het is eigenlijk meer dat de manier van spelen me bij viool persoonlijk aangenamer lijkt. Maar van klanken vind ik ze bijna even mooi. Met een hoog niveau bedoel ik niet dat ik als solo-violist wil gaan optreden ofzo, ik weet ook wel dat ik geen David garret meer kan worden, maar op amateuristisch niveau wil ik toch wel enkele bekende stukken kunnen spelen van bepaald niveau (bv. De zomer VAn Vivaldi ). Ik wil me gewoon kunnen verliezen in bepaalde muziekstukken, en bij viool heb ik het gevoel dat ik dat meer ga kunnen bij viool dan bij cello, omdat je bij cello steeds zittend moet spelen.
Hoi Lieze, wat een leuk idee dat je vioolspelen weer wil oppakken! Of misschien wel overstapt naar cello! Van die blessure moet je natuurlijk af, dat verpest gewoon plezier! Je kunt je dapper verbijten, maar dat leidt alleen maar tot nog meer ellende. Gelukkig is er al veel mogelijk op het gebied van aanpak muziekblessures en fijn dat @BertBoonVioolbouw je de weg kan wijzen! Voor wat betreft spelen op hoog niveau en dat is dan het niveau waarop je echt mooie stukken kunt spelen zonder daarvoor op (inter-)nationale podia te staan (zoals ik het begrijp, ben je echt héél ruim op tijd. Er staat mij bij van iemand die 19 jaar was ten tijde van de eerste vioollessen, daarna gewoon door is gegaan en nu echt héél mooi kan spelen (kan alleen niet op de naam komen). En degene die ons cello-ensemble leidt, is celliste en is pas op haar 21e met cello begonnen (de eerste lesboekjes) en heeft daarna zelfs conservatorium gedaan. Hoezo te laat? Waar heb je het over?. En dan hebben we het nog niet over amateurs op dit forum die zelfs nog ouder dan 25 jaar of zelfs over de 40 waren toen ze begonnen. En ze studeren lekker door en het gaat steeds beter klinken en ook zij streven naar een prettig hoog niveau (dus dat je een stuk zo kunt laten klinken dat je er anderen mee blij kunt maken en jezelf ook nog eens!). Je hebt wel een lange adem nodig, maar "onderweg" is er al veel plezier te beleven (zie topic "Plezier met samenspelen". Bij cello zit je weliswaar, maar je zit echt niet 'opgeprikt'. De cello rust op een punt en beweegt mee. Ik denk dat het een heel andere beleving is dan viool. Zo kun je een viool niet echt goed omhelzen, een cello wél. De vibratie van de cello doet iets met je (over een viool kan ik op dat punt niet oordelen). Voel maar eens hoe bijvoorbeeld die lage tonen doorwerken en hoe zou het zijn een stuk te spelen waar die intense tonen een rol in spelen...De cellosonate van Brahms in e mineur bijvoorbeeld; in zo'n sonate ga je je geheid verliezen! En anders zijn er nog zoveel andere stukken voor cello. Ik wens je alle goeds bij de eerste stap: herstel van blessures! En dan ook lekker aan de slag met het strijkinstrument van jouw keuze!
Als je je teveel verliest in een muziekstuk terwijl je staat kun je omvallen. Daarom spelen we meestal zittend cello. Staand spelen heeft meer met zichtbaarheid voor het publiek te maken, je steekt dan wat uit boven het orkest. En het is gewoonte... voor blazers en zangers maakt het wel verschil omdat je dan een betere buikademhaling kunt hebben. Je kunt cello trouwens ook prima staand spelen, bij elektrische cello gebeurt dat vaak, en je kunt zelfs een akoestische cello met een tuigje of band staand spelen. Gebeurde heel vroeger ook bij muziek bij processies en dergelijke. Het is alleen wat instabieler, waardoor je wat meer de aandacht bij controle houden over je instrument moet hebben. Voor mij is een groot voordeel van de cello dat solo cello op een beetje redelijk niveau al heel mooi kan zijn, terwijl voordat viool solo echt goed aan te horen is je behoorlijk gevorderd moet zijn. Maar dat is natuurlijk subjectief. Een voordeel voor viool kan zijn als je bekend werk wilt spelen, dat er natuurlijk veel meer bekende werken zijn voor viool dan voor cello. Zoals de zomer van Vivaldi... die schreef ook veel en heel speelbare muziek voor cello, maar dat repertoire is minder bekend.
Wat een motiverende ( en soms grappige ) commentaren! Ik kijk er steeds meer naar uit om te kunnen starten, maar aangezien dat maar kan vanaf september zal het nu eerst nog een paar maandjes wachten zijn. Maar mijn dilemma over welk instrument is nog steeds niet echt opgelost, ik vind ze allebei zo ontzettend mooi klinken! Ik zal naar de opendeurdag gaan van de muziekschool waar ik naartoe zou gaan en het dan proberen te beslissen. Maar ik weet zoieso al dat ik toch een vleugje spijt zal hebben, want eens ik gekozen heb kan ik het andere instrument niet spelen, en ik zou het liefst van allemaal die beide prachtige instrumenten kunnen bespelen . Ik kan wel al noten lezen, zou dat veel positieve invloed hebben op mijn vooruitgang?
Ja, Lieze, dat je eerder al gespeeld hebt en noten kunt lezen, dat gaat enorm helpen! Open dag: zo is het bij mij ook begonnen. Ik luisterde al veel cello, kreeg er 1 in handen op zo'n open dag en meldde me dezelfde dag aan voor les! (1 Jaar een leencello, daarna koop).
Welkom op het forum Lieze. Een altviool zou dan misschien een leuke tussenoplossing zijn. Misschien ken je het volgende rijmpje: Mijn moeder speelt viool, mijn vader op de cello en ik speel altviool, dat vind ik picobello.' Tobias.
Het voordeel van een altviool is dat je overal heel erg welkom bent, want tekort aan (amateur) altisten. Het is een prachtige viool, heeft overlap met viool en cello, dus inderdaad een tussenoplossing (zie Tobias). Als je je afvraagt wat er speciaal voor altviolisten is, moet je maar eens bij youtube luisteren naar wat de familieleden Zemtsov apart en samen spelen. En die speciale sleutel, waarin de muziek is genoteerd, krijg je ook gewoon onder de knie. (als cellisten moeten wij zelfs met drie sleutels spelen en ook dat komt goed).
Ik heb inderdaad ook de optie altviool overwogen, maar om een of andere reden spreekt dat instrument me niet aan, ik kan niet echt zeggen waarom. Maar gisteren zei mijn broer, die conservatorium doet en dus heel wat van muziek afweet, dat hij echt geen strijkinstrument meer zou spelen in mijn plaats, omdat het trainen van het gehoor alleen al jàren duurt, en ik dus heel lang zal moeten studeren zonder zuiver te kunnen spelen... Wat denken jullie hiervan?
Helemaal niet mee eens! Mijn lerares (ik was 30 als beginner) hoorde dat mijn gehoor goed was en zei na een jaar 'je hebt talent'. Het punt is meer de heel moeilijke stukken, het virtuose, voor wie laat begint en nog niet eerder streek ..... . Met aanleg en concentratie leer je binnen de kortste keren zuiver spelen!
ten dele mee eens. Ik heb leerlingen die vanaf les 1 horen dat het zuiver is en meteen gaan corrigeren, en binnen een redelijke tijd behoorlijk zuiver spelen. Hun probleem is soms dat ze te soms goed horen als het een keer niet zuiver is en dan gespannen raken. Aan de andere kant zijn er mensen die het echt niet oren en onbekommerd vals blijven spelen. Zolang ze niet met een publiek geconfronteerd worden is dat op zich geen probleem... Het trainen van het gehoor (en verbinden met de motoriek van de vingers) is tegelijk een proces dat je leven lang duurt... een goede strijker hoort en speelt b.v. het verschil tussen een ges en een fis, en weet zijn intonatie aan te passen aan het stuk dat er gespeeld wordt. Dan is er een verschil hoe je speelt met een strijkkwartet of met een piano, waar je je aan zult moeten passen aan de afgeronde stemming van dat instrument. Een aardige test is als je de dubbeltoon G-e speelt (Sol-mi) op de derde en tweede snaar, en als die zuiver is, en je precies dezelfde e speelt als dubbeltoon met de open eerste snaar (mi-la) dat die dan ineens niet echt stemt. en je je vinger net iets moet draaien of anders neerzetten om 'm precies zuiver te krijgen. (Moeten de snaren wel perfect gestemd staan!)
Als een strijkinstrument je aanspreekt, gewoon lekker op een viool of cello gaan spelen. Het gaat toch om het plezier wat je er aan beleeft. Wat kan het je bommen wat een ander er van zegt of denkt. Gewoon je best doen en gaan strijken. De viool of cello wordt dan je beste maatje, ook als je maar een keukenstrijker blijft.
moet dit forum maar opgeheven worden dan? je reactie is niet erg consistent... of is het te warm om te strijken dat je toch een post plaatst?
O, sorry, ik wilde alleen maar een aanzet geven. Ik bedoel te zeggen: niet te lang over praten, maar gewoon gaan ervaren. Ik lees dit alles en hoor allemaal overdenkingen. Bijvoorbeeld over het mogelijke gemis van het ene instrument als je het andere kiest. Of of je gehoor wel of niet mee zal werken... Mijn idee is om gewoon lekker aan de slag te gaan en te ervaren of dat ook zo zal zijn in plaats van het allemaal van te voren te overwegen. Maar ik hou verder mijn mond, heb nog zat strijkwerk, binnenkort Máxima op bezoek , dus moet ik inderdaad niet te lang hier rondhangen.
Iemand die járen nodig heeft om te ontdekken wanneer een toon zuiver is of een reine kwart of kwint te leren beoordelen op zuiverheid, kan er maar beter niet aan beginnen, want dan wordt het nooit wat. Dat klinkt heel cru maar zo is het naar mijn mening. Muziek maken begint bij het oor. Als dat niet lukt kan iemand best wel een strijkinstrument bespelen, maar het zal nooit perfect worden. Een toetsinstrument is dan de aangewezen weg: de juiste tonen moeten alleen nog op het juiste moment en voor de juiste duur worden geactiveerd.
Doet mij denken aan de anekdote over een door de wol geverfde stokoude leraar Fiddling in west Ierland die een beginnend viool-leerling na een paar weken les heel beleefd vroeg:"Well lad, have you ever thought of trying to play the accordion?"
