klankvergelijking oude Italianen door David Garrett

Als jij gelukkig bent met die Chinezen, Tobias, dan ben je ècht gelukkig. Ik ken violisten die voortdurend hun instrumenten inruilen voor andere violen, omdat ze nergens tevreden mee kunnen zijn. Tot vreugde van bepaalde vioolbouwers/vioolhandelaren, dat wel. Maar echt, je kunt met een mooi gemaakte Chinese viool (en je hoeft Chinezen niet te vertellen hoe ze hout moeten bewerken of voorwerpen moeten lakken, dat doen ze al tweeduizend jaar) volstrekt tevreden zijn. Daar hoef je geen Stradivari voor, die levert alleen maar kopzorgen op, angst voor diefstal, angst voor beschadiging en andere angsten.

 

Het zijn niet allemaal Chinezen Liuwe, het zijn er twee.

Voor de aardigheid zal ik de violen opnoemen die ik heb, met de aanschafprijs erbij.

Een Duitse fabrieksviool uit ongeveer 1930 aanschafprijs in 1960 25 GULDEN
Een Duitse Stainer kopie uit ongeveer 1920 met hoge bolle bladen aanschafprijs 500 GULDEN
Een Chinese viool uit 1985 aanschafprijs 400 GULDEN
Een Tsjechische viool uit 2008 aanschafprijs 800 euro
Een Tsjechische viool uit 2014 aanschafprijs 450 euro
Een Chinese viool uit 2015 aanschafprijs 100 euro

 

Tobias waarom heb je zoveel violen? Je kunt ze onmogelijk tegelijk bespelen. Als je ze nou verkoopt en 1 goed instrument koopt. Voor €2.000 kun je namelijk een hele degelijke viool kopen bij een bouwer of op de veiling.

 

Ik snap dat wel een beetje. Als je alleen maar bezig bent met studeren en spelen dan is één echt goede viool de aangewezen manier. Maar als je een liefhebber bent die af en toe voor eigen plezier een stukje speelt dan is het leuk om verschillende typen violen te hebben, zie het maar als een soort verzameling. En het is ook helemaal niet gezegd dat het slechte violen zijn.
Bovendien Chrish, hoeveel violen heb jij eigenlijk ?

 

Toen ik in 1965 vioolles kreeg, ik was 12, toen was een beetje goede viool toch behoorlijk duur, de Chinezen bouwden nog niet. Ik heb járen gespeeld op geleende violen, pas in 1974 kocht ik mijn eerste eigen antieke viool, voor f 1450, een voor mij flink bedrag (het instrument wordt nu op € 6000,- geschat, het was dus een goede investering..) Met andere woorden, je kocht niet zomaar een viool.
Daarom snap ik Tobias ook best: wat is er nu leuker dan een viool te kopen die goed gemaakt is, er mooi uitziet, goed klinkt en ook nog niet eens veel kost? Je krijgt bovendien ook nog eens een pakje uit het buitenland!! Het Sinterklaasgevoel! Oké, mijn oren deugen volgens bepaalde kenners niet, maar verder heb ik van mijn Chinese violen veel plezier en als mijn medespelers zeggen dat die "oude"viool of alt mooi klinkt, wat heb ik dan nog te wensen? Zíj moeten er naar luisteren! Het is onzin om voor een viool meer neer te tellen dan € 5000,-, je krijgt ècht geen beter instrument. Chris heeft vast een paar mooie violen liggen als belegging, naast de flessen oude wijn en oude whiskey, voor het pensioen, later. Heel verstandig, alleen: je moet wel een koper vinden..

 

Dat is toch ook zo met die op 6000 euro geschatte viool van jou? Je hebt duidelijk geen miskoop gedaan destijds en de kans dat je winst maakt is ook heel reëel. Alleen vrees ik toch dat die schatting het qua verkoopprijs niet gaat worden. En waarom zou je dat willen, je speelt er toch heerlijk op!? En je hebt nu ook Chinezen waar je publiek graag naar luistert.
Jouw alt is een chinees? O.K., die pak je voor altpartijen, maar je hebt toch ook een barokviool uit China? Neem je die dan altijd voor je partijen oude muziek, of wissel je af met je eerste niet-chinese viool? Doe je dat omdat de klank beter past bij het muziekstuk?

 

Ik ga hier niet op je brief in, Marcelita, want dan wordt het een nieuw topic en dat mag hier niet. Het gaat over klank.

 

Ruim vijfentwintig jaar geleden kocht ik een mooie Franse vioolbouwers viool bij Loerakker te Haarlem, voor 5000 gulden. Het was het hoogste bedrag wat ik ooit voor een viool had betaald. Er moeten nog plaatjes van staan op het forum, omdat het zo'n vreemde hoge rand had, wel mooi maar ik had het nog nooit gezien. Het was een 7/8 en eigenlijk iets te klein voor mij, jaren lag hij in de koffer, en af en toe er uit om gewoon even mooi te wezen.
Vorig jaar kwam mijn nichtje met haar dochter Sophia. En Sophia had haar viool meegenomen en speelden een stukje voor oom Jan. Daarna mocht ze op de Franse viool spelen. Een wereld van verschil zo'n stuk mooier klonk haar spel. Ze heeft hem meegenomen om hem thuis uit te proberen. Ze was er meteen verliefd op, hij paste helemaal bij haar. Ik heb hem haar geschonken, want een betere investering kon ik niet doen.