As zaterdag is het zover, dan ga ik opweg naar mijn 2e cellovakantie in Franrijk. Dit keer zijn we met 11 cellisten en 2 fluitisten en gaan ons een week lang storten op muziek en samenspel. Ongeveer 3 weken geleden kreeg ik de muziek binnen om alsvast mee aan de slag te gaan. Lekker afwisselende stukken en soorten muziek. 2 stukken moest ik flink mee aan de slag. En 1 stuk vraag mijn volle aandacht en kan ik mij lekker in vast bijten Eerst was ik over dit stuk erg gefrustreerd, ik snapte de nootjes in de hoge positie niet en raakte helemaal vanslag. Na een les met uitleg ging het al wat beter. Dit stuk muziek is niet alleen moeilijk om te spelen maar de noten stonden ook klein, heel dicht op elkaar en vrij wazig afgedrukt in het boek. Allemaal ingredienten voor een hoop frustratie en ergenis. Eerst maar eens de stukken die echt moeilijk zijn 200% vergroot en uitgeprint , daarna de wazige noten (die nu nog waziger waren) met een zwarte pen overgetrokken. En ten ging er een wereld voor mij open Eindelijk bladmuziek waar ik mee aan de slag kon. En nu staat het blad helemaal vol gekliedert met aantekeningen, vingerzettingen en positie,s Soms vind ik da ik te veel aantekeningen maak, aan de andere kant lijkt de bladmuziek soms wel chinees, zeker als er veel positie wisselingen in voor komen. Maar nu , met de vergroting en alle aantekeningen, gaat het eindeijk lukken en lijkt het allemaal op zijn plek te vallen. Nu krijg ik er echt lol in En nu ik weet hoe de loopjes op de vergroting gaan lukt het mij ook op het normale papier. Soms vergt muziekmaken nu eenmaal extreme maatregelen, ........maar het werkt!!! Joepie!
Herkenbaar! Soms typ ik muziek in in musescore, zodat hij mooi helemaal "kaal" is en ruim genoeg voor aantekeningen. En echt lastige maten zet ik dan even in een ander bestandje en print ik heel groot en gek genoeg helpt dat soms heel goed! Veel plezier in Frankrijk!
Jij gaat daar goed voorbereid arriveren! Wat leuk met 11 cellisten samen en nog twee fluitisten. Dan heb je vast ook muziek gehad waar de fluitist een eigen partij heeft. Fluit en cello is een leuke combinatie! Van welke componisten gaan jullie muziek spelen?
We spelen de volgende stukken: Anitras Dance van Edvard Grieg Blues on the G sting van Steven Griffin Dont give up now van Chiel Meijering Hymnus für zwölf Violoncelli van Julius Klengel O la, o che bon eccho van Orlando de Lasso Vivaldi cello concert voor 2 cello
Dat ziet er leuk uit! O la o che bon echo van Orlando di Lasso is een prachtlied en heel largo gezongen! Hier komt het echt heel erg aan op toonvorming, samenklank.
Ja we hebben genoeg om ons in vast te bijten. Het stuk van klengel is ook zo,n lastig stuk waarbij je heel zuiver moet spelen, anders word het een zooitje. Ik ben heel erg benieuwd hoe dat allemaal gaat.
Wel een heel mooi stuk dat van Klengel! Jullie treden in de voetsporen van beroemde cellisten! (De twaalf cellisten van de Berliner Symphoniker bijvoorbeeld) (niet van de Berliner Symf. maar nog steeds een heel mooie uitvoering en hier zie je de uitvoerders spelen) Er staan wel meer uitvoeringen van dit werk op YT! Welke partij moet jij spelen? Ik zag in de bladmuziek al dat dat echt een geweldige uitdaging wordt!
Ja het is een heel mooi stuk. Denk wel dat het een uitdaging word om het mooi op elkaar af te stemmen. En ik speel cello 11. Die lijkt in eerste instantie niet al te moeilijk maar vooral de snelle nootjes halve wegen zijn een uitdaging voor mij. En ik speel bijna het volledige stuk in positie 3, 4 en 5.
't Stikt er (in partij 11) van de dubbelaccoorden! En heel veel maten stil doortellen. Zeker een uitdaging!!! Maar die fluitisten gaan toch geen hoge cellopartijen spelen?
Ha, dat had ik nog even moeten zeggen, van de dubbelaccoorden speel ik alleen de bovenste noten iemand anders speelt dan de onderste noten. Ik heb werkelijk geen idee.
En dan zal je altijd zien......... vanmorgen lekker mijn cello aan het poetsen en floep de G snaar helemaal los, niet zomaar los maar totaal los. Is ook niet meer met de knop vast te draaien, dus heb maar de hele G snaar verwijderd zodat die niet op de cello gaat slaan tijdens het vervoer naar Frankrijk morgen. In Frankrijg zal mij docent em er wel weer op zetten. Maar goed mij cello glimt weer fantastisch en is op haar mooist (Behalve dan zat ze gehavend is door het missen van een snaar)
Dus ook los bij het staartstuk bij de fijnstemmer, begrijp ik? Hoe krijg je dít voorelkaar? Ik hoop voor je dat je docent je gelijk leert hoe je dat zelf kunt doen. Het is niet moeilijk, maar net even weten en een keer ervaren hebben hoe je dat doet. Want dan kun je ook zelf nieuwe snaren opzetten e.d. Jouw cello gaat in Frankrijk vast de schoonheidsprijs winnen!
Ja ik heb de snaar helemaal los gehaald. De snaar klapperde letterlijk op de cello. Mijn docent heeft ook laten zien hoe je een snaar opzet, maar zo vlak voor de vakantie waag ik mij daar niet aan. Zal je net zien dat ik de snaar breek of er iets anders stuk gaat.
Mijn docent heeft ook laten zien hoe je een snaar opzet, maar zo vlak voor de vakantie waag ik mij daar niet aan. Zal je net zien dat ik de snaar breek of er iets anders stuk gaat.[/QUOTE] Begrijp ik. Zoiets oefen je het liefst met een versleten reservesnaar.
Wat een goede oplossing! Wat ik zelf doe is stukken die niet meer te lezen zijn door de vele mollen en kruisen herschrijven en over het origineel heen plakken. Dan klopt het qua harmonieleer misschien niet, maar het is ineens wel veel beter te spelen. Grappig om te lezen dat iedereen zo zijn eigen oplossingen heeft. Jaja, muziek maken is meer dan alleen maar spelen Begrijp ik. Zoiets oefen je het liefst met een versleten reservesnaar.[/QUOTE] Hebben jullie al wel eens gehad dat een snaar breekt met het opzetten? Ik hoor regelmatig van mensen om me heen dat ze daar bang voor zijn, maar het is mij nog nooit echt gebeurd en ik heb het ook bij anderen niet gezien. Als je een fatsoenlijk intsrument hebt, breekt je snaar toch niet zomaar? Die dingen zijn hartstikke sterk. Bij een goedkope elektrische viool heb je weleens te scherpe randen. Dan kan ik het me voorstellen. Maar anders niet. Is het breken van snaren bij het opzetten nu een reële kans of is het meer een mythe, vraag ik me af?
He, wat grappig, hoe krijg je het voorelkaar? Dat citaat dat je daarboven hebt, is van Marloes s. Niet erg hoor! Ik heb het met een oude snaar geleerd. Bij mij moet de eerste snaar nog breken (en dat klop ik nu even gauw af!). Vorige zomer heb ik de Vakantiechinees onder handen genomen. De stemknoppen waren wel erg stroef en met een beetje sleutelzeep zijn ze nu heel gehoorzaam, zonder te los te zijn. Voor deze behandeling moest ik ook snaar voor snaar eraf halen, knop behandelen en dan weer knop terug in behuizing en snaar erop. Niks aan het handje! Met potlood even in de groeven van de kam waar de snaren overheen gaan en dan gaat het lekker soepel. Cellosnaren zijn verder natuurlijk nóg dikker dan vioolsnaren. Het kwetsbaarste deel van de snaar is bij de uiteinden waar wat ommanteling is in de typische kleurtjes van het type snaar. Slijtage is een grotere boosdoener dan het snaar opzetten en bespelen op zich. Sourdines met metalen pootjes (Roth-Sihon) schijnen wel mee te werken aan een wat snellere slijtage en dan vooral als je het over de ommanteling heen en weer schuift. De rubberen tourte sourdines zijn dan wat veiliger. Vervelend nou dat ik van honingzoete klanken houd!