7 jaar geleden ben ik from scratch op de altviool begonnen (zie mijn berichten hierover uit die tijd). waarom? Ik had een wens om te gaan strijken in een symfonie-orkest. Waarom dan de keuze voor een altviool? 1. omdat ik niet van hoge tonen houd. 2. een 2e of 3e stem spelen veel leuker is dan de eerste stem. 3. partijen vaak iets eenvoudiger zijn dan die van de 1e en 2e violen (wel zo handig als je op je 43e begint met spelen) 4. last but not least: markt van vraag en aanbod. De markt van altviolen is schaars, dus was mijn veronderstelling dat ik als beginner sneller 'aan de bak' zou komen. (het orkest waar ik nu speel had destijds een ballotage-commissie;-) Nu 7 jaar later mijn conclusie: uitstekende keuze geweest. Met hard studeren ben ik waar ik wilde komen. Ik trek mij nog wekelijks op aan de groede altistengroep in ons orkest. Ik kan prima mijn partijtje meespelen in het orkest, helemaal gelukkig. Ik heb 2 jaar geleden een viool gekocht. Gewoon, om dat eens te proberen. Nog niet echt aan begonnen, maar wat een gemak is dat als je de alt gewend bent! Vooral het vibrato is op de viool zoveel makkelijker, dus ontspannener, dus beter van klank. Ik ga zeker eens wat solo-repertoire spelen met mijn inmiddels vaste begeleider op de piano!! wie weet speel ik over eenpaar jaar wel bij de 1e violen;-) De omgekeerde route dus. Ik kan het het iedereen aanraden!
Leuk om te horen dat je hebt bereikt wat je wilde bereiken. alleen moet je nu de G-sleutel nog onder de knie krijgen. Ik speel nu 1 jaar altviool en bij mij komt de G-sleutel vaak bovendrijven als ik moe begin te worden. Dat is in de tussentijd wel afgezwakt, maar helemaal vergeten doe ik dat niet. De 1e violisten hebben vaak pittige partijen merk ik, meer dan de 2e violisten. Ik merkte ook na de overstap van 2e viool naar altviool, dat de partijen totaal anders zijn. De alt heeft vaak de begleidende partij, met hier en daar een melodie lijn. Maar de partijen zijn inderdaad makkelijker en toereikender om moeilijke stukken mee te spelen in een orkest.
beste dreaming dragon, jij hebt dan weer het voordeel dat je gemakkelijk de hoge passages kunt spelen als op de alt de g-sleutel wordt genoteerd;-) die zijn voor mij steeds een verrassing, dus de vioolstudie kan mij weer wat opleveren..
Op de Alt blijft zover ik weet alles gewoon in de C - sleutel staan. hogere passages worden in positie gepeeld.
Ik heb eerst twee jaar viool gespeeld. Altijd ruzie met de e-snaar, zo schril direct onder mijn hersenpan. De alt, dat leek mij wel wat, dus daar ben ik in de winter van 2014 op gaan spelen. Eerst op een omgesnaarde viool, daarna op een baby-altje van 35 cm. Ik ben wel viool ernaast blijven spelen, voornamelijk omdat de gemakkelijke besturing ervan zo fijn is. Vibrato komt bijna gratis op viool en lichtvoetig spiccato is een eitje. Op de alt is alles hard werken en sleuren. Maar de klank, ja, daar gaat bijna niets boven. Of het moest een cello zijn. Maar die past niet in mijn auto.
Kun je nagaan hoe hard wij als cellisten moeten werken! Speel je nu intussen met je alt met anderen samen? (misschien een domme vraag en staat het antwoord elders) En je hebt geen last van de verschillende sleutels waarin de noten staan genoteerd? Vooral vaak switchen lijlt mij in het begin met twee sleutels niet makkelijk.
Ik speel in een symfonieorkest. Achterste rij en veel smokkelen Het leren lezen van vioolsleutel vond ik al een avontuur. Toen ik het eindeljk een beetje onder de knie had ging ik over op alt en begon het weer van voorafaan. Nu, weer twee jaar verder, lees ik beide sleutels redelijk vloeiend en haal ze gek genoeg niet vaak door elkaar. Ik denk dat dat komt omdat ik ook meer gevoel heb gekregen voor op t gehoor spelen. Wat me wel totaal in de war maakt, is plotseling een stuk vioolsleutel in een altpartij! In het begin heb ik best wel vaak gevloekt op de uitvinders van de verschillende muzieksleutels. Het was zo'n kleine moeite geweest om een systeem te vind waarin bv de C altijd op de middenlijn zou staan zodat alleen de octaaf anders zou zijn geweest.
Ha, die is leuk:lekker smokkelen op de achterste rij! Wel zo herkenbaar! Ik had in het begin bij het gemengd ensemble mijn smokkelhoekje. En niet lang daarna kreeg ik gezelschap van een hoboïst die fagot leerde spelen. Allebei vaak dus dezelfde partijen en je er dan samen doorheen worstelen. Alleen smokkelen valt iets meer op. Maar nu met zo heel veel cellisten en veel minnder altviool spelers, kreeg ik de gedachte mij dan ook maar te trainen in de altviool sleutel (tenor/c-sleutel, toch?). Kan ik mij desnoods nog dienstbaar maken als 'opgeblazen' altviool. Maar ik ben natuurlijk niet voor niets aan cello begonnen!!!
nee, de tenorsleutel maakt een c van het lijntje tussen het middelste en het bovenste (een kwint lager genoteerd dan de f sleutel), de altsleutel van het middelste lijntje... (dus nog een terts lager)
Oeps, ja, wat slordig van mij. De tenorsleutel hebben wij als cellisten om wat hulplijntjes te vermijden. Hierdoor spelen we onze toon een kwint hoger dan genoteerd staat als je het als f-sleutel zou lezen. Maar goed, met die altsleutel erbij is het wel lekker jongleren in je hoofd. Helpt misschien ook tegen dementie.
door jullie aangemoedigd heb ik mij deze in de kerstweek eens de vioolsleutel proberen te spelen op de viool. natuurlijk een paar vergissingen, maar het ging bijna als vanzelf. Andere vraag: als de toonsafstanden op een alt groter zijn en al een aantal jaren alt speel, waarom ervaar ik geen intonatieproblmen, je zou verwachten dat de tooonsafstanden op een viool kleiner zijn? Wie helpt mij verder met het antwoord: - is mijn veronderstelling onjuist dat de toonsafstanden voor viool en altviool niet gelijk zijn? - ben ik wellicht niet in staat om die verschillen in zuiverheid te horen? - of: speel ik waarschijnlijk zuiver op het gehoor en pas ik mijn toonsafstanden als vanzelf aan? of wellciht een andere verklaring??
in millimeters zijn de afstanden op viool kleiner, in verhoudingen of in percentages gelijk - ze zijn niet gelijk - wellicht - mogelijk.... dat zou je door een ander kunnen laten beoordelen. Ik schakel heel gemakkelijk en vanzelf over tussen een 4/4 en een 3/4 cello, wel even check ik even mijn vingerzetting tegen open snaren. of: Het kan zijn dat je een toon en een greep in je gedachten zo sterk met elkaar associeert dat je de juiste toon "hoort" terwijl je toch iets anders speelt... dat is toch wel weer wat anders dan niet horen dat het niet zuiver is...
Die verhouding is alleen dan gelijk wanneer de mensuur van de alt dezelfde mensuur heeft als de viool. Bij een alt is dat meestal niet zo en wordt de halslengte korter gemaakt dan de gebruikelijke 2:3 verhouding van de viool. Dat heeft te maken met de bespeelbaarheid, vooral wanneer het gaat om grote alten van bijvoorbeeld 17" .
dat klopt natuurlijk Frits, ik bedoelde de verhouding ten opzichte van de snaarlengte.... maar voor het gevoel van de bespeler doet waarschijnlijk de grootte van het instrument meer ter zake!
Je bedoelt dat de snaarlengte bij een alt langer is? Ja, zonder twijfel. Maar de vraag waar het hier om ging was of de verhouding van de vingerafstanden hetzelfde waren op de viool als op de alt. En dat is in de meeste gevallen niet zo. Heeft alles te maken met de verhouding snaarlengte versus halslengte, ook wel mensuur genoemd. De grootte van een alt kan heel veel minder groot ervaren worden door een relatief korte halslengte, die soms net zo lang is als een normale 4/4-viool.
Dank voor jullie beschouwingen, die mij wel iets te complex worden. Ik leidt hier echter wel uit af dat de afstanden waarschijnlijk ietsje groter zijn. Daarnaast denk ik zelf uitstekend te horen wanneer een toon zuiver gespeeld wordt (ik zing ook a capella, en bespeel ook nog een trombone), bij uitstek 'instrumenten' die alleen (goed) bespeeld kunnen worden gevoel voor intonatie. De conclusie op basis van mijn 'trajectje op de viool' moet dan zijn dat de overgang vrij gemakkelijk is te maken als je iets gevoel/gehoor hebt voor muziek. Als altist roep ik dan ook iedere violist op: probeer het eens op een alt!! En ga voor die heerlijke c-snaar... ....en c-sleutel;-)
Beste Johannes. De toonafstanden op de viool zijn kleiner dan op de altviool. Mijn altviool is bijna even groot als mijn viool, toch moet ik op de viool de afstanden kleiner maken, anders klinkt het vals. Op de altviool kun je lekker diep in de snaren spelen. Maar op de viool is dat wat genuanceerder. Op de E snaar strijk je wat delicater dan op bv de D snaar. Ik merk dat als ik alt heb gespeeld, en ik speel daarna op de viool. Dat ik dan mijn strijktechniek moet aanpassen om geen krasgeluid te produceren. De grepen worden ook kleiner. Als je eenmaal de ruimte op de toets van de alt gewend bent. Dan kan het soms best tegenvallen als je ineens terug op je viool moet. Dan lijkt alles klein en delicaat.
De viool kan dan net zo groot zijn als de altviool (corpusgrootte gelijk), maar waar het om gaat is de lengte van de trillende snaar. En die lengte van de trillende snaar bepaalt de toonsafstand en dus de positie van de vingers. De halslengte van beide instrumenten bepaalt of de verhouding hetzelfde is! Dat laatste is bijna nooit het geval.
Een prachtig stuk voor altviool vind ik dit: Bach laat hier zo mooi zowel de hoge als de lage tonen van de altviool zo mooi uitkomen! Compositie zit ook heel mooi inelkaar. Eens kijken, zou dit helemaal door de cello kunnen worden gespeeld...? (niet dat ik dat kan). Blijkt dat het een stuk voor viool is. Hahaha, zit ik er even naast met mijn idee dat Bach hier de alt in het zonnetje zette...Heeft de violist dus zelf gedaan! http://hz.imslp.info/files/imglnks/usimg/6/6a/IMSLP371396-PMLP244087-bach-partita2.pdf (blz. 17 van de 36 bladzijden van de gehele partita)
dat van bach is dan waarschijnlijk de basis voor dit huzarenstukje dat later doro halvorsen is geschreven ? hoor je meteen de verschillen met de viool..
