Nee, geen uurtarief of zo. De speler koopt wat hij/zij bevalt. Bij snaarwijzer bieden ze nauwkeurige begeleiding bij de keuze; daar betaal je dan voor. Bij cello's: iets dunnere snaren met een zwaar metalen omwikkeling spreken makkelijker aan (wolfram omwikkeling). Met chroomstaal omwikkeling (lichter) krijg je een dikkere snaar, die wat stugger is.
Dat is tussen mij en Doesburg Maar nu serieus, want het is natuurlijk een leuke vraag: ik ben heel enthousiast over de werkwijze van Dhr. Doesburg. Hij neemt uitgebreid de tijd, heeft veel liefde voor zijn vak, is zeer geïnteresseerd in de fine-tuning van een instrument. De toewijding en het enthousiasme, gecombineerd met een grote kennis van zaken, heb ik nog niet ergens anders gezien. Waarmee ik uiteraard niet wel zeggen dat dit dan ook nergens anders te vinden zou zijn, ik ben immers niet overal geweest. Tips zijn wat mij betreft welkom. Mij leek het geen reclame, maar relevante informatie als Contrada en Snaarwijzer ook genoemd worden. Als hij meer service verleent dan snaarwijzer voor minder geld, is dat mogelijk interessant voor forumleden. Net zo interessant als dat bij Contrada geprobeerd kan worden voor je koopt. Ik vind dat van allebei een prettige werkwijze en dat mogen we elkaar aanraden.
Ja, klopt, Snaarwijzer en Contrada werden eerder ook genoemd en is ook een beetje reclame. Maar ik doelde meer op de frequentie waarmee Doesburg genoemd wordt. Ik heb er zelfs vragen over gekregen.
Ik heb het even geteld: Snaarwijzer 48x, Zick 46x, Contrada 27x, Pot en van Dalen 25x, Paardekoper 14 x, Doesburg (alleen geteld als verkoper, niet als cellist of auteur, dan komen er nog 4 bij): 9x, valt dus mee. Maar ik zal hem niet meer noemen, ik zou niet willen dat hij last heeft van posts van mij.
Klopt. Ik heb verschillende 'forte' snaren geprobeerd die klonken als een waslijndraad... naar niks dus... De snaren met een omwikkeling met een hoge soortelijke massa (wolfraam) kunnen het dunst blijven en spreken daardoor makkelijk aan. Er zijn grote verschillen op dit gebied, ook tussen wofraam snaren onderling, ik sta daar nogal van te kijken eigenlijk. Het verschil in dikte en souplesse tussen bijvoorbeeld een Spirocore en een Helicore is echt heel groot. Hoe Warchal het voor elkaar krijgt om een synthetische snaar te maken die zwaar en toch soepel en dun is snap ik ook niet... Pirastro zijn allemaal stugger! Ik laat me dus mede leiden door de snaarspanning die wordt opgegeven door de fabrikant. Een snaar die bij een lage spanning al een C geeft, móet wel een hoge soortelijke massa hebben.... dat is dan goed nieuws voor mij. ik zou wel willen dat fabrikanten behalve snaarspanning ook de meetcijfers voor de snaardikte netjes online zetten. Dat zou kiezen echt eenvoudiger maken.
Een van de redenen dat G en C met wolfraam per merk/type nogal verschillen is: is het draadkern of kabelkern. Draadkern: binnenin zit 1 draad en het geeft een stabiele, wat rustiger snaar. Door de lagere spanning flexibel. Kabelkern (wirecore): binnenin dunne draadjes; het opent de cello soms, meer volume, flexibel, soms metalig. Voorbeeld, C-snaar: op mijn cello pakte het hard en metalig uit, de snaar met kabelkern, wirecore. De wolfraam C met draadkern: krachtig, warm. Op diverse websites staat bij de snaar vermeld welke kern die heeft.
Hoe die kabelkern dan geweven is maakt ook nog uit, want een bundel draadjes heeft geen interactie. Zo kun je een bundel simpel twisten, weven of een α-helixstructuur (afgekeken van de structuur van een DNA-molecuul dat een dubbele helix heeft) geven zoals Helicore (D'Addario) die op de markt heeft gebracht: Men is behoorlijk aan het pionieren op het vlak van de snaren. Ik vermoed dat de winstmarges hoog zijn en dat is ook niet zo gek met die hoge prijzen. De Warchal snaren die ik heb getest waren niet echt bijzonder, sommigen echt slecht: blikkerig geluid! Warchal kwam met de spiraalgewonden gepatenteerde "Amber E" als noviteit (dacht dat het in 2013 was), maar om nou te zeggen dat het dé uitvinding was? Nee. Pirastro Gold is dan net zo goed of zelfs beter. Ik las ergens dat Thomastik het patent van Warchal aanvocht en dat in de VS de Amber niet te krijgen is. Maar misschien inmiddels al wel?
De Warchal snaren zijn inderdaad in het begin mega blikkerig. Ze hebben echt wel een paar dagen tot een week (!) nodig om dat schelle geluid kwijt te raken. Het kan de moeite waard zijn om ze nog eens een tweede kans te geven, heb je die test sets nog Frits? Ik ben wel benieuwd naar je mening, na wat langer inspelen. Warchal Amber snaren zijn nu ook in Amerika te koop. Sommige mensen zijn er zo lyrisch over, dat ze elke nieuwe set voorzien van een Amber E. Zelf ben ik het met je eens dat een Pirastro Gold net zo mooi klinkt. En wat mij betreft kan aan een Eudoxa E helemaal niets tippen. Maar ja, dit is allemaal off-topic, op het cello forum
Maar op een cello kun je geen Amber E-snaar kwijt, dus in die zin is het off-topic. Maar ik ben er over begonnen, zodat ik op de een of andere manier de cellosnaren weer in beeld moet zien te krijgen.
Bruggetje, van e-snaar naar cellosnaren: sommige merken, Larsen en ws Pirastro, hebben een e-snaar voor de 5-snarige cello. Kwint hoger dan de a-snaar en de snaar is dun. (Ik zou zo'n 5-snarige best eens willen bespelen). De cello piccolo, een kleinere cello met darmsnaren, heeft er ook 5: e, a, d, G, C. Hoor bijv. Pieter Wispelwey de 6e cellosuite van JS Bach spelen op de 5-snarige cello piccolo.
Hear! Wispelwey op 5 snaren. Je hoort dat hij daardoor minder hoge posities nodig heeft - meer onstspanning en een heldere hoge dunne e-snaar:
Dunnere snaren op cello: Ik zag een boekje bij een CD met oude cellomuziek. Op een foto zag ik dat de d-snaar dikker was dan de g-snaar. Reden: de a- en de d-snaar zijn darm, zonder omwikkeling. Om hele dikke G- en C-snaar te vermijden ging men rond het jaar 1700 metalen omwikkeling gebruiken op de lage snaren. Moderne cello: een d-snaar met chroomstaal is soms ietsjes dikker dan een G-snaar met wolfram. Het zelfde idee als de oude cello: een wat dunnere G wordt zwaar gemaakt met zwaarder metalen omwikkeling (zilver of wolfram). Dat geeft een soepele snaar met veel klank. Laatst schreef iemand zelfs: de snaren moeten zo dun als mogelijk zijn (maar smaken verschillen).
Ik heb even niet kunnen spelen, maar nu weer rustig aan beginnen. Ik merkte dat als ik een langzaam stuk speel de grip op de snaren wel ok is. Het probleem van geen grip speelt dus met name bij snellere passages, op een of andere manier krijg ik het dan niet voor elkaar om druk te houden zonder kracht te zetten denk ik
