We missen hier nog een apart forum voor contrabas, terwijl dat zulke prachtige instrumenten zijn! Dat cellisten nogal eens samen een orkest vormen, heb ik zelf meegemaakt. Ik wist ook dat contrabassisten dat ook doen en ik laat jullie graag horen hoe dat kan klinken: Ik vind de dynamiek die ze aanbrengen erg mooi! Hier zal heel hard op geoefend zijn om dit zo voorelkaar te krijgen! P.S. Je wil alleen niet diegene zijn die aan het eind nog nét een nootje teveel deed...
Geweldig!! (#1). Bassen en bassisten: that's my family! Ik ben fan van: Edgar Meyer, Christian McBride, John Pattituci. Zie je hoe zijn vingers over de toets wandelen?!
Zou het? Een dirigent hoort anders vaak behoorlijk precies waar het vandaan komt, die kijkt dan in die richting en ziet er dan één met een rood hoofd....
Niet als je een soort contrabas-festival houdt. Waarschijnlijk was hier sprake van en was dit op de eindopvoering opgenomen.
Klopt. Zolang hij de goede kant uit kijkt. En de goede kant uitkijken, is toch iets dat begint bij het horen. Het is natuurlijk veel, maar nog steeds niet ondoenlijk. Bovendien kan het zijn dat de contrabas in die streken populairder is om te leren spelen.
Ik heb iemand niet vaak zo zuiver op een contrabas horen spelen maar Edgar Meyer doet het (in #2). Alleen heel jammer van het laatste akkoord: net een ietsie pietsie te laag!! Hij was zeker moe?
Ik heb als orkestlid een keer het contrabasconcert van Giovanni Bottesini mogen meemaken en begeleiden. De solist had er grote moeite mee de zaak een beetje zuiver te krijgen. Dat zuiver spelen ligt nogal moeilijk bij een contrabas getuige ook deze opname: Met een grote snaarlengte zit je er heel gemakkelijk een ietsje naast. Je hoort het wel direct.
Het is ook nog eens heel hard werken om zo'n groot instrument te temmen! Daar sta je dan tussen het orkest en het publiek met zo'n groot strijkinstrument, de dirigent begint de maat te zwaaien en jij moet maar uit het instrument halen wat Bottesini had willen vertellen.
Goh, ik dacht altijd dat je op een klein instrument meer moeite zou hebben met zuiver spelen omdat een mm naast de goede plek zitten dan in verhouding een grotere afwijking was...dus dat het het moeilijkst is om zuiver te spelen op een viool, dan altviool, dan cello en dan dus contrabas. Maar begrijp ik nu dat jij zegt dat het andersom is?
Ik denk dat het niet uitmaakt. Inderdaad zal het op een viool op een mm kunnen verschillen of je goed zit of ernaast. Bij een cello en een contrabas zit er meer en nog meer afstand tussen de tonen op de snaar. Dan kun je dus flink misgrijpen. Je moet meer gaan schuiven en dan moet je aanvoelen hoever je moet schuiven. Misschien is het fijne bij een viool wel dat je vingers dus pal naast elkaar zitten op de goede tonen en dat de houvast geeft die je bij een cello en vooral contrabas mist.
Ik kan je gedachtegang volgen en het klinkt heel logisch wat je schrijft. Maar het komt alleen niet overeen met de waarneming, want hoe groter het instrument en hoe langer de snaren, des te vaker neem je vals spel waar. Dat hoor je bij cellospel, dat hoor je nog meer bij de contrabas. Er moet dus iets anders aan de hand zijn dan dat de relatieve foutpakkans op een groter instrument kleiner wordt. Ik denk dat het ligt aan de frequentie van de opgewekte tonen. Bij een viool waar een a een frequentie van 880 Hz heeft kun je met een millimeter verkeerde positie veel minder Herz ernaast zitten dan een millimeter 'ernaast' bij een contrabas die een toon laat horen van 80 Hz. Bij die 80 Hz zal een mm verkeerd geplaatste vinger een relatief groter verschil in frequentie opleveren dan die bij de viool. Maar aan de andere kant kun je op zowel de cello als ook op de contrabas heel erg hoog gaan spelen, dus de frequenties komen dan in hetzelfde gebied als de viool. Dan zou je denken dat de zuiverheid zou toenemen, maar dat is dan weer niet conform de waarneming. Misschien dat iemand anders een 'verklaring' heeft?
Ik sprak eens de (voormalig) bassist van Combattimento Consort. (Nu: Combattimento). Bij een amateurproject was hij bereid de bas te spelen!; Peter Jansen. Na zijn prachtige spel op 19e eeuwse bas vertelde hij in de pauze: Edgar Meijer is de grootste!
Mogelijk is het niet zo dat bassisten vaker vals spelen dan andere strijkers, maar dat wij een valse toon eerder waarnemen bij lage frequenties. Het menselijk gehoor kan bij lage tonen (tot ± 1000 Hz) heel kleine (< 1 Hz) verschillen in frequentie waarnemen. Bij een toename van de frequentie neemt dit discriminerend vermogen af.
