Toen ik begon mezelf orgel te leren spelen (mijn broer had wel les, ik niet) moest ik er een nieuwe sleutel bij leren. De G-sleutel kende ik al want ik speelde al enige jaren viool. Daar is het wel begonnen, want op les moest ik de A (440HZ) op de piano aanslaan en daarop de viool stemmen. Zo ging het altijd. Met dat punt als referentie én met de kennis waar de F-zat op de F-sleutel in het notenschrift heb ik alle andere noten afgeleid. Door dat nu maar steeds te herhalen kom je er uiteindelijk uit. Zelfde verhaal voor de noten van het pedaal (orgel). Het enig echt moeilijke vond ik dat je drie notenbalken in een oogopslag moest zien te volgen. Maar ook dat went. Gewoon vaak doen.
Ik blijf twee balken tegelijk bij de piano toch lastig vinden. Ik heb les gehad op blokfluit, dwarsfluit, piano, klarinet en nu op cello. Op piano heb ik het langst les gehad, maar daar nooit het gemak van spelen bereikt dat ik op blaasinstrumenten heb. Op de blaasinstrumenten kan ik muziek meestal meteen de eerste keer doorspelen, bij piano blijft het zoeken omdat het meer tegelijk is om te lezen. Piano spelen is voor mij ook niet ontspannend, blokfluit en klarinet wel. Dwarsfluit vind ik gewoon niet leuk, de manier van aanblazen vind ik niet prettig en het geluid dat ik voortbreng is niet mooi. Op zich vind ik piano wel mooi en ik speel het ook wel eens, vooral als mijn kinderen iets moeten oefenen waar een pianobegeleiding bij is. Ik speel ook wel eens een stukje op piano dat op de cello "raar" klinkt als ik het oefen. Ik gebruik het dan als referentie. Op de piano weet je zeker dat je de juiste toon hebt als je de juiste toets aanslaat. Als ik de melodie in mijn hoofd heb, lukken de positiewisselingen op de cello weer beter. Heel soms speel ik ook nog wel gewoon piano voor de lol, maar het frustreert mij dat ik het na zo'n tijd nog steeds niet gewoon van blad kan. Overigens zijn de sleutels niet echt een probleem. Ik was al gewend aan sopraan- en altblokfluit, waarbij je eigenlijk transponerend speelt voor je gevoel. Een F op een altblokfluit heeft de greep van een C op de sopraanblokfluit en zo schuift uiteraard alles mee. Een klarinet is ook transponerend. Normaal is de muziek zo omgeschreven dat je daar geen last van hebt, maar als je iets met een c-instrument meespeelt en geen zin hebt om de muziek om te zetten, zul je dus ook moeten transponeren. De andere sleutel is dus niet echt een probleem, maar waar ik wel aan heb moeten wennen is dat vingers erbij een cello hoger maakt, terwijl het een blaasinstrument dan lager wordt. Vooral als ik probeerde om een melodietje dat ik op een blaasinstrument ken uit mijn hoofd op de cello te spelen, had ik daar in het begin last van. Maar ook dat went. Gewoon vaak doen
Ik heb het boek ondertussen gekocht en er zit inderdaad een losse piano partij bij. Geweldig opgezet boek. Eerst de toonladder in F sleutel met daaronder direct de zelfde toon ladder in de Tenor sleutel, daarna een studie stukje en uitgebreidere liedjes/stukjes in dezelfde toonladder en later in het boek de stukken met afwisselend F-Sleutel en Tenor sleutel in 1 stuk. Ben lekker met het boek bezig.
Ja, dit boek zit mooi didactisch inelkaar! En de stukken zijn ook nog eens fijn om te spelen! In het tweede en derde deel van "Fundamentals of Violoncello Technique" van Grant komt ook de tenorsleutel voor. Maar voor het leren van de tenorsleutel geeft mijn leraar dat boek van Pat Leg&Alan Gout op als oefenmateriaal. Het geeft een stuk meer houvast en zit gewoon heel mooi inelkaar met ook nog eens mooie speelstukken!
Ben benieuwd of mijn hersenen het aankunnen ga vandaag beginnen met een toonladder lezen en spelen in tenorsleutel. Heel benieuwd hoe lang het duurt om het erin te krijgen. Bij de bassleutel had ik weinig vertrouwen en dat is ook gelukt dus het zou moeten kunnen
Ik denk dat het wel mee gaat vallen. Het voelde veel makkelijker dan leren van de f sleutel...wel wat verwarrend qua vingers, maarja in posities is het ook weleens anders
