meesterviool

Hier de mening van een leek...ik ben bespeler van een instrument. Ik moet er op spelen, ik moet er naar luisteren en als ik een viool koop zal het mij een zorg zijn of het een Stradivarius is of een Yap Yum viool ik kies hem op klank.

Normaal in een economisch model heb je zoiets als vraag en aanbod en dat maakt de prijs. Iets wat niet meer wordt gemaakt en veel vraag naar is (Strads) laat de prijs stijgen maar als we het over mij als normale amateur hebben die een instrument koopt om erop te spelen en niet voor de belegging is een instrument dat mooi klinkt veel waardevoller dan een instrument van een bouwer die goed bekend staat...maar dan het maandag ochtend model dat minder mooi klinkt.

Wat mij dan weer verbaasde is dat ik een altviool heb gekocht voor nog geen 4.000 euro...zonder naamplaatje erin (bouwer dus onbekend) maar door een professional bespeeld de Guaneri van Emmy Verhey (door haar bespeeld) compleet wegblies waarop Emmy zelf in opperste verbazing vroeg wie die altviool heeft gebouwd.

In de tussentijd al heel wat altviolen gehoord met waardes tot 30.000 euro maar niet 1 klonk zo goed als de altviool van de onbekende bouwer die ik heb. Maakt de klank de prijs? Toch wel want als ik hem ooit verkoop heb ik al meerdere mensen die hem van mij willen kopen

Taxatie waarde is dan misschien 4.000 euro maar in dit geval is de marktwaarde hoger.

 

Wauw, Willeke, wat een boeiend verhaal. Een juweel is dat instrument dus. Dat meerdere mensen deze altviool wel zouden willen kopen alleen om de klank: geweldig. Gefeliciteerd met zo'n dierbaar instrument!

 

Ook nu weer de verbinding viool- waarde van de viool, ik vind dat vreselijk! Bij geen enkel ander instrument komt voortdurend de prijs, de waarde ter sprake. Ik speel op een prachtig klinkende Chinese alt van € 120, exclusief de verzendkosten van € 40, het is een lust om erop te spelen. Maar denk je dat ik telkens praat over de waarde? Het instrument is voor mij prachtig en ook anderen waarderen de klank. Maar dat hoeft toch niet voortdurend gekoppeld te worden aan de PRIJS van het instrument?

 

Ook bij gitaren wordt veel over prijs en klank gesproken. Zo wil manlief graag een Gibson Les Paul kopen maar dan wel een met een fantastische klank. Waarde....vanaf 4.000 euro oplopend tot....zeg het maar. Vorig jaar is er een Gibson Les Paul uit 1953 verkocht voor 75.000 dollar. Ook hier een instrument met bijzondere klank gemaakt door een goede bouwer in beperkte oplage.

Een betere klank (ook al is dat smaak gevoelig) komt vaak met een duurder prijskaartje. Wil je een instrument dat beter klinkt, moet je op zoek naar beter hout en een betere (vaak handmatige) afwerking...en dus duurder.

 

Maar helaas is er in de violenhandel heel veel humbug en bedrog en het sprookje van de Nieuwe Kleren van de Keizer is er ook niet onbekend! Maar heb je ooit een discussie gelezen over de prijzen van hobo's of fluiten? Hoboïsten hoor je wel over de kwaliteit van het riet praten, maar nooit over de prijs van het instrument.

 

Nee klopt, met strijkinstrumenten is dat waarschijnlijk anders omdat het bij de bouw van zoveel factoren en details afhangt. In tegenstelling tot bijvoorbeeld blaasinstrumenten die qua prijs een plafond hebben (tenzij je die van een beroemdheid koopt of er diamanten op plakt). Ik heb wel eens gelezen dat je voor 3.000 euro de top op het gebied van klarinetten hebt. Dat is te overzien. Voor dat geld koop je weinig viool. Ook oude vleugels zijn natuurlijk wel aan de prijs.

Maar goed, ik snap sowieso niet zoveel van de waarde van viool.
Toen ik overstapte van viool op altviool heb ik een tijdlang een alt gehuurd. Was een chinees bouwpaket die door die vioolbouwer was afgebouwd en gelakt. Mn docent was er -binnen de instrumenten uit mijn prijsklasse - erg over te spreken want de alt had een groot geluid. Toen ik later een alt ging kopen is deze het niet geworden. Hij mocht dan een groot geluid hebben, maar wat heb ik daar aan? Ik ben geen solist. Daarnaast was de alt geel gelakt wat ik spuuglelijk vind (en ook nog eens met een haar van de kwast in de lak). Ook al zou de alt geklonken hebben als een Stradivarius dan nog zou ik die niet gekozen hebben. Het oog wil ook wat.

Het is toen een Laurenti Alfredo uit 1934 geworden (ik meen iets van 1.500 euro). Een erg mooie alt om te zien. En wat mij betreft ook om te horen. Zoeken via cozio.com levert me op dat Laurenti tokkelinstrumenten bouwde maar dus ook 49 violen, 3 altviolen en 2 cello's. In één van de naslagwerken 'a fine craftsman' genoemd.






Kijk ik echter op Corilon.com dan zie ik voor die prijs alleen maar atelier(alt)violen. De wat betere klasse hedendaagse fabrieksviolen overstijgt mijn alt in prijs maar zeker niet qua uiterlijk (klank kan ik niet beoordelen natuurlijk).

Vandaag de dag zou ik het overigens heel anders doen. Niet naar één bouwer gaan maar meerdere bouwers bezoeken (en eventueel instrument mee naar huis en thuis dan rustig de tijd hebben om te kiezen). Mede omdat ik zo vanaf de bank geen idee heb welke vioolbouwer welk aanbod heeft in je prijsklasse.

En waar ik dan vandaag ook weer van ondersteboven ben:
Lees van getalenteerde violiste die een instrument had laten bouwen door hedendaagse Nederlandse vioolbouwer. Zij gaf aan dat ze met dat instrument niet verder kon, ze meer wilde qua klankkleur etc. en dat ze dus op zoek was naar een beter instrument via muziek instrumentenfonds. Met wat zoekwerk kwam ik er achter welke bouwer dat was en dat de prijs circa 20.000 tot 30.000 is. Phoe, en voor dat geld dan nog tegen een grens aanlopen. Bovendien kun je voor dat budget toch zat keuze, bijvoorbeeld een Max Möller.

 

Ik was benieuwd hoe het met de veiling stond. Zag dat deze in Maart 2014 is en ben op zoek gegaan naar de site om te zien of hij daarop werd getoond.

http://www.bromptons.co/news/1552-preview-bromptons-march-2014-sale-highlights.html

Er worden wel 2 J.B. Vuillaume violen getoond maar beide zijn niet de viool die op de eerste foto's van deze post zichtbaar waren. Ben heel benieuwd of deze viool nog op de site komt en hoe de verkoop in maart loopt, zeker ook omdat ik in eerste instantie met Jos heb gemaild om naar de viool te kijken als mogelijke optie voor manlief die op zoek is naar een andere viool. Nog even geduld dus tot 23 maart 2014.

 

Ik heb de website van het Engelse veilinghuis nogmaals doorzocht op alle verkochte exemplaren maar ik kom er maar 1 Vuillaume viool tegen maar als Stad model, niet de hier omschreven viool dus.

Betekent dit dat de viool toch niet is verkocht?

 

Ja Jos, licht eens een tipje van de sluier op! Of was het hele verhaal gewoon "fake", een vorm van interessantdoenerij? We hebben trouwens ook nooit meer iets gehoord van Chris zijn avonturen met die nieuw gebouwde Italiaanse viool waarin bij de nek een scheur zat en die toen werd vervangen door een ander instrument.

 

De veiling is inmiddels geweest: is er ook nog een Vuillaume verkocht? Of zit Jos niet meer op dit forum? Ik vind niet-voltooide verhaallijnen altijd erg irritant, je wilt gewoon graag weten hoe iets tamelijk spectaculairs is geëindigd! Er schiet mij een fabel van Aesopos door't hoofd, over een kikker en een koe..

 

Ik kan de klank beamen van willeke's altviool. Als we met z'n drieën op de altviolen naast elkaar aan het spelen zijn, dan overstemd haar prachtige altviool onze alten. Er zit idd een bijzondere klank in haar altviool. 1tje om te zoenen, mijn gehuurde altviool staat in de schaduw van willeke's altviool. Maar bromt vrolijk mee op de achtergrond.

 

En toch ..... . als je met positievere verwachting je eigen instrument met hart en ziel volwaardig mee laat zingen, kan de schaduw wel eens licht worden.

PS Yo-Yo Ma leende zijn Stradivarius uit aan een student, voor een nacht. De jongeman kon niet stoppen met spelen; het was ongelofelijk. De volgende ochtend zei Yo-Yo tegen hem: ga nu eens met dezelfde verwachting je eigen cello bespelen ...... .

 

Het is anders, Frits, bleek uit de context van het verhaal. Yo-Yo Ma vindt dat zijn 2 moderne cello's net zoveel te bieden hebben als zijn 18-eeuwse. Toen hij weer op tournee ging, zo vertelde hij, ging een van de 2 oude cello's toch mee '... want dat verwacht men .....'.
Met het verhaal over de student wilde mr Ma duidelijk maken dat de enorme bewondering voor een oud instrument niet objectief is, maar deels is vanwege de verwachting van het bijzondere.

Mijn gewaagde stelling: als Yo-Yo Ma mijn cello neemt en speelt in het concertgebouw, dan heeft (bijna) niemand het door.

 

Zo gewaagd is dat niet! Volgens mij was hier op het forum ergens al verteld over een onderzoek, waar beroepsmusici op basis van het gehoor moesten bepalen welke viool van de beroemde bouwer kwam en welke dus niet.
De niet-beroemde viool was gewoon een studieviool, maar wel een degelijke uit een atelier ofzo.
Suggestie doet toch wel erg veel met het gehoor!

 

Wat een schitterende verhalen , echt genieten en weinig aan toe te voegen op een punt na , ik heb langdurig een alt viool van Serge Stam mogen bespelen , iedereen die het instrument beluisterde was zeer onder de indruk van de prachtige klank .