Knoeiwerk Krul.

Bekeek gister één mijner violen uit Oost Europa, niet echt een heel slechte fabrieksviool. Maar kijk me nu toch eens de achterkant van die krul, het doet niets af aan de klank, maar het is toch eigenlijk knoeiwerk.

 

Slecht afgestelde freesmachine?

 

De stemsleutels zitten wel netjes.
Maar waarom je instrument als een detective onder de loep nemen?

Mijn "Degani" kopie is geen schoonheid, is in de loop van de jaren een beetje schots en scheef getrokken maar heeft een klank, een volume, een gratie en een toon waar ik trots op mag zijn.
't Is niet moeders mooiste en ik denk dat hoge luchtvochtigheid en langdurige verwaarlozing haar in deze staat hebben gebracht.
Na aankoop heb ik het boven en onderblad op diverse plekken moeten verlijmen, een stukje losgelaten inleg mogen herstellen.
Het snijden en afstellen van een nieuwe kam is mij twee keer mislukt en heb dit dus overgelaten aan een echte vioolbouwer(ster), met als gevolg dat het instrument "klinkt". Het spreekt lekker aan in alle regionen, alle posities.
Het is gewoon een heerlijk instrument.

Remi

 

Dat is een beetje een afwijking van mij Remi. Zo gauw ik een nieuwe viool in handen krijg begin ik hem grondig te bestuderen.

Het eerste wat ik doe is de viool ontdoen van zijn garnituur, daarna neem ik het bij de hals en houdt het instrument tegen het licht en kijk over het onderblad of dit de juiste welving heeft en geen enkele verzakking of anderszins een afwijking vertoont, want dat komt nog wel eens voor, daarna is het bovenblad aan de beurt. Dan wordt er door de F gaten gekeken of de versterkingsranden wel zijn ingebracht.
Met ergernis zie ik hoe van een nieuw gemaakte viool de lak van het bovenblad is beschadigd door het te snel plaatsen van het kinstuk in de verse lak. Maar goed het zij zo, maar er moet wel weer een kinstuk op anders is het geen gezicht.

Maar goed dan bekijk ik de zijranden of deze perfect zijn, vooral vlak tegen de hals zie je soms geknoei. Dan zet ik de viool op zijn kant en meet de afstand van de krul tot de tafel waarop hij staat, dan draai ik de viool om en meet weer. Ik sta een klein verschil toe maar niet veel want dan is de hals scheef of de viool niet geheel recht. Dit is soms een heel gemeet met luciferdoosjes etc.
Ook de F gaten worden goed bekeken, dit doe ik op het oog, zijn ze wel recht ten opzichte van elkaar en zijn de afstanden tot de randen wel hetzelfde.

De zijkanten van de F gaten zijn soms mooi mee gelakt, maar meestal niet en dan moet ik ze netjes zwart maken. Ook de binnenkant van het schroevenkastje maak ik zwart als dit niet netjes is afgewerkt.
Dan wordt de krul uitgebreid bekeken of alles wel recht is, ook kijk ik met een zaklantaarn of de krul tot het schroevenkastje wel geheel is bewerkt. Bij goedkope violen is dit bijna nooit het geval, maar dan zie ik dit door de vingers.

Trouwens laatst had ik een goedkope chinees in handen, van onder de honderd euro met koffer en strijkstok, goed het hout en de lak stelde niet veel voor, maar hij was verder perfect gebouwd was van massief hout en klonk ook niet onaardig, hoe het kan voor die prijs ik weet het niet.

Dan kijk ik of de zijranden aan de achterkant, dus bij het knopje uit twee delen bestaan, en of het knopje precies in het midden van de aanhechting staat. Bij goedkope niet gevlamde violen bestaat dit vaak uit één stuk, ik zie dit door de vingers maar ben er niet geheel tevreden mee.
Dan kijk ik natuurlijk ook of de hoeken geheel recht staan ten opzichte van elkaar, dit doe ik op het oog bij niet gevlamde zijranden, bij gevlamde zijranden moet het gemeten worden, omdat het oog in de war kan worden gebracht.

Kortom een heel gedoe allemaal ik vind altijd wel wat, want niet één viool is volmaakt, dat heeft hij gemeen met ons mensen.

Ben ik rijp voor de psychiater misschien wel, wie het weet mag het zeggen.

Tobias.