Hij speelt het zo gemakkelijk! Het lijkt wel of hij een simpel kinderliedje speelt. Zo dansen zijn vingers over de toets. Ik zie ook dat hij grepen pakt. Of het komt dat ik mijn gehoorapparaat nog niet in heb? Het cellotje klinkt mij niet warm in de oren.
Wat later heeft hij toch wat bijgeleerd... Vind ik veel mooier. Helaas heeft hij de wat overbodige motoriek van hoofd en gezicht nog niet afgeleerd... waar komt hij daar toch aan? Doet me aan een andere cellist denken, maar welke??? Met dit soort stukken heb ik het idee dat het nog knapper zou zijn als je ze op een eenwielfietsje op het slappe koord uit zou voeren. Of als ze door een kind gespeeld worden natuurlijk. Het zijn een soort van circusnummers. Bij Spiegel in Spiegel van Arvo Pärt zou het niet werken...
Hij haalt het natuurlijk niet bij mij, wat ik uit een cello haal. Maar het blijft toch knap voor zo'n jong ventje.
Ik probeer me nu voor te stellen hoe je een cello bespeelt als je op een eenwielfietsje zit. Waar laat je die cello? Een viool zou nog lukken misschien. Maar een cello? Je moet die pin toch ergens op zetten... En je mag niet teveel voorover buigen als je speelt want dan kukel je om. Misschien moet je een wiel onder de cello zetten, maar dan is het stiekem toch een tweewieler. Ik kom hier niet uit. Die bewegingen, is die pianiste zijn moeder? Dan zit het in de familie.
Dat maakt het juist zo knap! Een tuigje, barokhouding, fietsje met een steunpunt voor de cellopin eraan gelast? en als ik mijn fantasie gebruik denk ik aan het dopplereffect wat je kunt maken door hard heen en weer te fietsen....
Toen ik vroeger als violist bij het Jeugdorkest zat hadden we er ook zo eentje bij: een cellist. Hij kon goed spelen dat wel, maar al gauw werd het iemand die kapsones had en dat begon tegen te staan. Doe maar gewoon zei een ieder al gauw. Daarna nog de dirigent die zich er ook aan begon te ergeren. Hij uitte dat door te zeggen: "ik wil niet zien dat je mooi speelt, maar wil het horen!" Ik denk dan toch van vaders kant, wat ik vind het wel meevallen.
Ik denk niet dat dit een gewoon doorsnee jongentje is. Zijn algehele bewegingen en oogbewegingen... ik vind hem autistisch overkomen. Hij kijkt totaal het publiek niet in. Maakt geen oogcontact. Speelt bijna als een blind iemand. Autistische mensen ervaren alles met hun zintuigen heel intensief. Je ziet hem de muziek ook erg intensief beleven. Hij kan gewoon niet anders. Is totaal in zijn eigen wereld.
Het enige wat mij direct opvalt is dat hij speelde met een behoorlijk opgetrokken schouder. Dus misschien is hij gewoon verlegen en kijkt daarom niet vooruit. En die bewegelijkheid herken ik ook bij mijzelf. Waarom zou dat niet mogen? Oké het is nogal opvallend hoe hij beweegt maar wat dan nog?
Ik zie wel meer mensen cello spelen die niet het publiek in kijken. Ik kan mij in je beschrijving wel voorstellen dat je aan autisme denkt, maar ik vind het ook een beetje de kwaal van de huidige tijdgeest om met een gedachte (of meer: stempeltje) autisme te komen. Ik heb niet het gevoel dat de bewegingen bij hem zijn afgekeken van een andere cellist en dat hij dan meent die ook te moeten maken. Inderdaad lijkt mij ook dat hij de muziek heel intensief beleeft. Hierdoor denk ik dat het ook moeilijk wordt zijn hoge schouder laag te krijgen en andere, wellicht iets overtrokken bewegingen, af te leren. Talentvolle kinderen hoeven niet persé kapsones te krijgen. Ik heb zelfs de indruk dat dat een kleine minderheid is. Het zijn vaak kinderen die de lat voor zichzelf dan ook een stuk hoger leggen en dan bezig zijn daar niet in te falen. Het heeft ook te maken met goede begeleiding van ouders en andere belangrijke mensen (muziekdocent, dirigent orkest) in hun omgeving. We wonen wel in een kikkerlandje waar iemand wiens kop boven het maaiveld uitsteekt, al heel gauw verdacht wordt van kapsones. Voor wat dat gedrag dan inhoudt moet je dáár naar kijken waar het dan precies in stoort in het sociale contact en de leerling op zijn/haar niveau aanwijzingen geven waar het wat mee kan.
En al zou hij autistische zijn, juist dan is het geweldig voor hem zijn om zo'n uitlaatklep te vinden in de cello/muziek. Misschien moeite hebben met contact en woorden, maar muziek zegt meer dan wij ooit in woorden zouden kunnen zeggen.
Als ik dit allemaal zo lees, dan had ik het ventje beter in het topic "Musiceren met beperkingen" kunnen plaatsen.
Het is nog niet onomstotelijk vastgesteld dat het ventje 'beperkingen' heeft, hoewel niemand volmaakt is.
Volgens mij is hij volkomen normaal. Ik denk trouwens dat het de jeugdige cello virtuoos Aleksander Simic is.
Het lastige is alleen dat aan het 'etiket' "volkomen normaal" ook bezwaren kleven. Waarom kunnen we nu verdorie niet eens de mens waarderen met al diens bijzondere kenmerken zonder gelijk in vakjes te plaatsen!(?)
Ik heb het eerste filmpje nog eens bekeken. Hij speelt of hij al 20 jaar speelt en dagelijks veel geoefend heeft. Gordon (die jullie mogelijk niet mogen) zou zeggen; hij heeft echt een oude ziel!
Het is Michael Sotriffer (doorgelinkt via eerste filmpje) Edit; Al ben ik niet 100% zeker ervan dan dat zijn naam is. Hij is wel degene die dit filmpje en het eerste filmpje op youtube plaatste. Ik ga straks verder zoeken wat ervan klopt!
