Het Elman-tip-topic

Hoe zie je dit concreet voor je? Een muziekblog hier (automatisch) uitlichten op het forum of forumgebruikers periodiek de leukste stukken laten citeren van andere blogs?

 

Ik heb even tijd nodig om mijn gedachten hierover duidelijk te kunnen formuleren.

 

Zo, al een poosje stil in dit draadje terwijl ik wel een paar mooi youtube tips heb. Bij de eerste twee viel ik van mn stoel af van het lachen (Oosterhof gaat zeggen dat hij er niet om kan lachen want.... ).

 

En toen waren we ineens twee jaar verder:

Ik dacht eigenlijk meer aan een topic met een thema waar nog een beetje inhoudelijk onderzoek aan vast zit. Muziek en informatie. Bijvoorbeeld dat iemand een onderwerp uitzoekt dat haar/hem interesseert en daar vanalles over op het forum plaatst. Voorbeeld: iemand vraagt zich af óf en hoe de stroming 'romantiek' in de muziek voor strijkinstrumenten door Nederlandse componisten is omarmd. Die zoekt dat uit en tussentijds wordt verslag gedaan van de bevindingen, ondersteund door klinkende (letterlijk) voorbeelden. Anderen die in dit onderwerp kunnen aanvullen, doen dat ook. Zo maak je samen ahw een documentaire in de vorm van een blog.

Zo is @Elman gaan uitzoeken hoe dat nou zit met die musici op de heel goedkope kruidvatCD's en dat las gelijk als een avontuur. In zo'n topic staat duidelijk avontuur en ontdekking centraal en niet zozeer discussie, en het zijn juist die ontdekkingen die zo leuk beschreven zijn, die het zo leuk maken.

Kortom: je kunt een topic op het forum toelaten, waarin muzikaal avontuur en ontdekking van iets de hoofdmoot en het vermaak daarin dus vormen en niet zozeer de discussie over iets. Discussie kan wel heel mooi toevoegen voor de verdieping.

Ik denk dus niet aan een topic met alleen 'plaatjes draaien', zoals sommige (piraten)zenders deden. Het gaat mij dan echt om inhoud en verdieping. Om de inhoudelijke lijn niet teveel uit het oog te verliezen, zou je dan misschien het gezellige geleuter even niet moeten toelaten.

't Is maar een idee.

 

Vivaldi, concert voor violen door studenten van Indiana University. Wat hebben violist 2 en 3 nou op hun viool zitten ter bescherming (?). Nog nooit eerder gezien.

 

Ik neem niet aan om esthetische redenen. Het enige dat ik kan verzinnen is dat met zo'n hulpstuk voorkomt dat je op de lak van de rand strijkt. Of beschadigt. Want DAAR weet ik alles van na al mijn droevig stemmende zoektochten naar c.q. experimenten met weer andere schoudersteunen en kinhouders.

 

Maar ik heb nooit dat ik tegen die rand aanbots met mn strijkstok. Lijkt me nogal overdreven.

Enfin. Youtube staat vol met parels:

De concertmeester van het Concertgebouworkest speelt een werk van Mendelssohn voor strijkers en viool. Een prachtig stuk en uiteraard prachtig gespeeld.



Vivaldi op straat, nobody cares.



Ole Bull, fantastisch mooie muziek

 

Het Elman Tip Topic is een prachtig kanaal!

 

Heeft hij altijd. Ik vind het een beetje een maniertje. Ooit een filmpje gezien waarin hij het uitlegt. Weet de uitleg niet meer

 

Van Herman Krebbers kom je weinig beeldmateriaal tegen, laat staan in kleur. Hier eentje. Krebbers begint zo rond minuut 3.40. De leerling waarmee hij speelt is nu violiste in het Concertgebouw orkest.

 

Gevonden, ter bescherming. kHeb heel wat beschadigingen op mn studieviool maar nooit op die plek door de strijkstok.

https://www.much-music.nl/strijkinstrument/viool-accessoires/onderdelen/c-boog-bescherming

 

Elman,

Ik heb er in het verleden ook nooit last van gehad. Maar mijn rugklachten (scoliose) verlopen sinds enkele jaren, zoals overigens voorspeld, wel erg progressief. Ik groei dus simpelweg krom. Naar rechts, om precies te zijn (nog even en ik kan de klokkenluider van de Notre Dame gaan spelen)
Maar een gevolg van deze ongein is wel dat ik niet meer staande viool kan spelen en het mij voorts de grootste moeite kost de viool in de juiste positie te houden. Ik heb getracht dit te verhelpen met het experimenteren met alle mogelijke schoudersteunen en (verhoogde) kinsteunen, maar al te veel succes heeft dat niet opgeleverd. Ter verduidelijking: vroeger lag de viool bijna horizontaal op mijn schouder maar nu helt zij van mij af (komt vaker voor in langdurige huwelijken). En dan liggen de e-snaar en de rand van het bovenblad bijna in één lijn.

 

Frits,

Zie in de eerste plaats mijn reactie richting Elman. Verder is mijn viool in onderhoud bij mevrouw Katharina Meierott aan wier vakkundigheid ik geen moment twijfel. Zij heeft enige tijd geleden een nieuwe kam geplaatst en een verkeerde halshoek zou haar ongetwijfeld zijn opgevallen.

 

Leuk Elman dat je het gevonden hebt, ik had er ook al naar gezocht. Lijkt me een overbodig attribuut.

Trouwens als je erg zuinig op je viool bent is natuurlijk ook niet fijn voor de vioolbouwers.
Je stoot op deze mannier natuurlijk wel het brood uit hun mond. Al zullen ze dat zelf nooit toegeven, want het zijn trotse mensen. Ze hebben altijd genoeg te doen zeggen ze.

 

Muziek die je naar de strot vliegt en aangrijpt. En dan ook nog eens zinderend gespeeld. Ik vond het adembenemend van begin tot einde. Prachtig wat Shostakovich doet met de verschillende mogelijkheden / kleuren van de strijkinstrumenten.



Zie je steeds meer: spelen van tablet en de 'bladzijden' omslaan met een voetpedaal.



Opus 100 van Schubert. Al zou hij alleen dit stuk maar gecomponeerd hebben dan is dat voldoende om tot de grote componisten te behoren. Er zijn diverse HD opnamen van dit stuk op youtube maar deze opname wint qua uitvoering (3,1 miljoen keer bekeken!. In het bijzonder de cellist, topniveau (maar ja, kwam daarna er achter dat hij ook als solist speelt, terecht).

 

Inderdaad, dat trio opus 100 van Schubert is echt helemaal top!!!
Als cellist kun je hier helemaal "kwijlend" in opgaan en verlangen het zelf nog eens zo mooi te spelen.

Dat Shostakovich kwartet no. 7 is ook niet te versmaden!

 

Als je het voor het eerst beluistert lijkt het mooi. Maar het gaat mij daarna wat vervelen, die variaties op hetzelfde thema. Schubert heeft een inval gehad die groots is, maar melkt die teveel uit. Was het luiheid van hem, of ontbrak het hem aan inspiratie, wij zullen het nooit weten, maar ik denk het laatste. Schubert was als mens wat wij nu noemen een minkukel. Als componist had hij soms enkele goddelijke vonken. Deze te jong gestorven componist, heeft nooit kunnen bewijzen wat hij werkelijk kon.