Ik had tijdens de snaaranalyse, allemaal nieuwe snaren. Tevens moest ik een nieuwe stapel laten plaatsen in 1e instantie, omdat de oude stapel niet genoeg contact maakte met het bovenblad. De vioolbouwer kijkt eerst of de viool niks mankeert, anders heeft een snaaranalyse namelijk geen zin. Mijn stapel was maar een raar dingetje zei de vioolbouwer. Deze had op het vlakkestuk dat contact maakt met onder of bovenblad, een kuiltje erin zitten. Maar dat terzijde. Bij de snaaranalyse begin je dus eerst met het omschrijven van je klankkleur, of de richting die je in wil. Hij vraagt ook of je een bepaald genre speelt. Hij selecteerd dan de snaren voor je, en zet deze op de viool. Je begint dus eerst met de A snaar. Dan de D snaar daarna de G snaar en als laatste de A snaar. Je kunt per snaar ook de verschillende diktes uitproberen. Na verloop van tijd komt jouw ideale klankkleur uit je viool, of misschien ook niet. Dan moet je denk ik naar een andere viool kijken. Met de stapel kan ook gespeeld worden door deze aan te passen zodat de klank beter tot zijn recht komt. Maar je moet van tevoren wel weten wat je wilt en of dit haalbaar is voor je huidige viool. De prijs vond ik achteraf wel meevallen.
Ik vind het een duidelijke beschrijving van het proces, alleen waar ik dan tegenaan loop is hoe je bepaalt welke combinatie dan de beste is. Want als er vele snaren zijn uitgeprobeerd moet je terug in je geheugen om je te herinneren wat je mooi vond. En dat terug gaan in je geheugen gaat volgens mij verkeerd, zeker ook al omdat de verschillen uiterst klein kunnen zijn. Misschien wordt het wel opgenomen daar in Zutphen? Hoe gaat dat eigenlijk? Bovendien wordt het muzikale gehoor na een tijdje moe, zoals dat heet. Je moet ook niet een stapel een uur lang gaan zitten verplaatsen: op den duur weet je niet meer wat je nou eigenlijk wilt. En de klant weet het vaak al helemaal niet meer, hoort geen verschil.
Je smaak van geluid, gaat eigenlijk uit per snaar. De ene A snaar klinkt anders op je viool dan de andere A snaar. Het is per persoon een gevoelsmatig iets denk ik. Bij de 1e A snaar had ik meteen geen klik. Bij de 2e snaar ook niet, maar bij de 3e snaar had ik het klik gevoel wel, deze snaar streelde mijn oren en sprak ook goed aan. Zo ben ik verder gegaan met de andere 3 snaren. Omdat je je klankkleur kenbaar maakt, weet de vioolbouwer ongeveer in welke snaren hij het moet gaan zoeken. Dat zullen de meeste vioolbouwers wel weten denk ik. Als je denkt de juiste mix van snaren gevonden te hebben, dan ga je verschillende liedjes spelen, en ga je luisteren of het een juiste match voor je is. Ik kan niets anders zeggen dat het puur een gevoelsmatig kwestie is. Ik vergelijk het met een tafel waarop 15 violen liggen waaruit je een viool moet kiezen. Meestal vallen er 13 af, en 2 violen waartussen je twijfelt. Dan moet je voor je gevoel de laatste 2 gaan vergelijken. Welke ligt lekker in de hand en spreekt het gemakkelijkst aan? Welke van de 2 heeft het mooiste geluid etc.
Nee, het wordt niet opgenomen in Zutphen. Eerst werd de G-snaar bepaald. Dat blijkt namelijk de lastigste te zijn of zo. Of misschien degene die de meeste invloed misschien heeft op de klankkleur. Bij mijn viool (en trouwens ook die van mijn juf) was die het lastigst, maar op een gegeven moment hadden we een snaar gevonden die ineens matchte. Echt leuk. Daarna de D, A en uiteindelijk E. Met de D had ik nog keus, of iets milder, of iets helderder. Ik koos voor milder, vond ik ook mooier passen bij de G. A werd juist helder, als ik daar de milde variant van had genomen, werd de klank mat. En voor de E nog een echt gouden snaar even geprobeerd (nadat we al een mooie E hadden gevonden, maar ik was gewoon benieuwd hoe dat zou klinken op mijn viool). Maar dat was hem dus echt niet! Grappig om te ontdekken. Dus je werkt echt heel systematisch de snaren af om zo zo dicht mogelijk bij die klank te komen waar je naar zoekt. Of om ineens te horen: Ja, dat is 'm! Zo'n geweldig moment! Mijn viool klonk al mooi, maar nu klinkt hij gewoon heerlijk. Nog meer genieten
Das grappig, bij mij werd destijds eerst de A bepaald. Ik ga in januari weer terug naar Zutphen om een nieuwe snaaranalyse te laten uitvoeren op mijn huidige viool.
Wat IdB beschrijft is me duidelijk. Ik ben echter verbaasd dat het zo wordt gedaan en zal uitleggen waarom. Er wordt begonnen met de G-snaar om de een of andere reden. Na een paar G's uitgetest te hebben wordt de keuze gemaakt en die snaar wordt erop gezet. Daarna de D op dezelfde manier en ook de A. Waar het volgens mij echter mank gaat is dat de snaren onderling interactie hebben en dat elimineer je met deze methode niet. Het kan goed zijn dat de in eerste instantie goed klinkende G helemaal niet meer zo goed klinkt wanneer de D en de A ook zijn opgespannen. En uiteraard geldt dat ook voor de geselecteerde A en D die heel goed anders kunnen klinken bij een andere G. Dit is niet zo simpel als het lijkt. En het blijft geheugenwerk, want er wordt niets in een USB-stick opgeslagen zodat je nog eens terug kunt luisteren. Door de interactie van de andere snaren neemt het aantal mogelijke combinaties gigantisch toe. Ik zal eens berekenen hoeveel mogelijke combinaties er dan zijn wanneer je alleen de G, D en de A wilt vervangen en je de beschikking hebt over vijf sets. Wanneer we er alleen van uitgaan dat de laagste drie snaren geoptimaliseerd dienen te worden en we hebben vijf sets dan zijn er 5^3 = 125 mogelijke combinaties! Maar, stel dat een combinatie van een G en een D niet samen gaat, dan hoef je voor die combinatie ook de A niet meer te variëren. Dus dat scheelt een hoop mogelijkheden! Tenzij een bepaalde A het 'probleem' tussen de G en de D zou kunnen oplossen. Al die mogelijkheden zullen niet allemaal worden uitgetest door de man daar in Zutphen. Maar goed, als iemand er blij mee is?
Uit mijn ervaring gesproken, heb ik gemerkt tijdens de snaaranalyse dat het idd kan zijn dat een gekoze snaar niet prettig samen kan gaan met een andere snaar van een ander merk. Dan moet je dus weer opzoek naar een andere snaar. Ik had op een gegeven moment een G snaar die een goede combi vormde met de A snaar, maar absoluut niet met de D snaar. Dus zijn we verder gaan kijken naar een andere D snaar. Maar er zal hier en daar toch wel een bepaalde redenering zijn om een bepaalde mix van snaren met elkaar in harmonie te laten werken. En er zijn veel combi s mogelijk en veel combi s ook niet. Dat zal altijd zo blijven. Maar het is in iedergeval goedkoper dan steeds maar weer een complete set snaren aan te schaften en die vervolgens weer weg gooien omdat die zo dood als een pier klinken op je viool.
Dat is zondermeer waar: je kunt dit bijna niet bekostigen om het allemaal zelf uit te gaan proberen. Het zal zeker leiden tot een betere keuze voor een bepaalde snaar of combinatie van snaren, maar of je de meest ideale combinatie hiermee te pakken krijgt is niet zeker gezien het grote aantal mogelijkheden. En dan zijn er ook nog vaak meer dan vijf sets c.q. fabrikanten. Bij zes typen zijn de mogelijkheden al 6^3 = 216. En zes typen is zo aan te komen: Evah (Pirastro), Helicore (D'Addario), Aricore (Pirastro), Synoxa (Pirastro), Dominant (Thomastik), Larsen, Jargar, Corelli (Savarez), Infeld rood/blauw (Thomastik). Je moet denk ik van te voren al een selectie maken en bepaalde typen en combinaties elimineren, anders kom je er nooit uit.
Klopt, dat zei de vioolbouwer inderdaad ook, over die interactie. En nu weet ik het weer, dat was de reden waarom hij begon met de G. Hij gaf aan dat als je een goede G vond, de rest makkelijker zou matchen met elkaar. Anders bleef je inderdaad snaren wisselen.
Hij wist inderdaad wel goed welke snaren goed klonken samen van verschillende merken, en ook welke juist niet. Hij liet dat ook horen, was best verrassend. Grappig is dat de snarenset waar Anouschka zo enthousiast over is, daarvan klonk de G op mijn viool niet mooi, werd heel nasaal, 'vlak', terwijl ik een heldere, rijke klank zocht. Ik kreeg een ander merk G waar ik helemaal blij mee was. Na vijf verschillende G's trouwens, was echt een laatste optie ongeveer. Maar de D en de A zijn weer wel van dat merk, wel een dolce en een medium. En een Pirastro Gold E snaar was gewoon heel mooi, zingend.
De Pirastro Gold E monteer ik ook standaard op violen. Daarom heb ik in mijn eerdere reacties die niet meegenomen in de selectie als variabele.
Een hoop topmusici spelen met snaren van Larsen viel me op. De broers Capucon ook. Kwam onderstaand plaatje tegen. Op basis daarvan moet ik iig gaan voor Larsen Tzigane.
Ik heb het idee dat dit plaatje/schema wel wat voorbij gaat aan het type instrument dat je hebt. Heel helder klinkende instrumenten zijn weer anders dan de iets doffere en dat vertaalt zich naar een behoefte aan een specifiek soort snaren. Of los je dat soort verschillen op met de keuze voor snaren met een hogere spanning?
Maar die topmusici hebben dan ook vaak een topinstrument. Bovendien reageert ieder instrument weer net iets anders op een bepaalde snaar. Omdat veel musici een bepaalde combinatie op hun instrument hebben wil dat niet zeggen dat het voor de meeste andere instrumenten dan ook wel zal klinken. Was het maar zo simpel. Ik denk wel dat de fabrikant binnen een bepaalde set de snaarspanning per snaar zo veel mogelijk gelijk houdt. Want als de G en de A een veel hogere spanning zou hebben dan de D krijg je voor de D wel een heel gekke onbalans. Er zijn ook steeds mee fabrikanten die in hun tabellen de snaarspanning geven en zodoende openheid van zaken geven.
klopt. dat heb ik vaak ervaren! soms kwam het zomaar als een cadeautje. dat bij een nieuwe D snaar de G ineens mooier klonk of zo! Maar idd een kwestie van veel trial en error. Als ik nu een combinatie heb die echt goed samenwerkt maak ik snel een foto als geheugensteuntjr.
Het is idd moeilijk om op deze manier er achter te komen welke snaren het mooiste zouden klinken op je viool. Alleen ben je nu dus complete snarensetjes aan het testen, waarvan mischien een paar snaren van het desbetreffende setje mooi tot redelijk klinken, terwijl de andere snaren je gehoor niet kunnen bekoren of totaal geen bijdragen leveren aan een mooi geluid. Dus zou je bepaalde snaren kunnen gaan mixen tot je een mix van snaren gevonden hebt die je oren naar allen tevredenheid kunnen strelen en je viool gemakkelijk bespeelbaar maken. Maar als je al die snaren moet gaan testen op deze manier. Dan zou je idd beter een opname kunnen maken en je notite boekje in de aanslag moeten gaan houden. We kijken nu naar iemand die voor "zijn" viool, snaren aan het testen is. Wil natuurlijk niet zeggen dat het snarensetje dat je op zijn viool hoort opleven, hetzelfde geluid zou produceren op je eigen viool. Ik vindt het wel een interresant onderwerp, ik zou willen dat ik ook deze mogelijkheid had om kostenloos allemaal snarensetjes uit te proberen. Misschien moeten we op dit forum onze gebruikte oude snaren aan elkaar aanbieden om ze te testen hoe ze op je eigen viool zouden klinken, mits ze nog goed intackt zijn. Maar dat is natuurlijk onbezonnen werk.
Idee is wel leuk, maar het probleem van oude snaren is toch ook dat ze er eigenlijk qua geluid al "doorheen" zitten. Tenslotte ga je niet zomaar snaren vernieuwen. Dan is het frisse van de klank wel al weg. En wat kan ik dan testen met die andere snaar die zijn tijd al gehad heeft op het andere instrument? Op zich gaan snaren makkelijk over de post, dat kost je geen vermogen. Ik denk dat je elkaar al behoorlijk kunt helpen met het typeren van je instrument op de schaal van helder- dof(of misschien beter gezegd: terughoudend). Of misschien dat er nog betere 'schalen' te bedenken zijn. Een elfpuntsschaal van H(elder naar terughoudend in klank. H5 (maximale score) is super helder en T3 nogal terughoudend. En een 0 (nul) is eigenlijk moeilijk benoembaar, geen-vlees-geen-vis. 't Is maar een idee. Het blijft natuurlijk allemaal wel een beetje natte-vinger-werk, maar toch. Voorbeeld: wat @JanHut over zijn cello zei op het forum, daarin herkende ik mijn cello. En toen hij schreef over welke snaren hij erop had gezet en hoe tevreden hij daarover was, dat heeft mij wel geholpen. Een beetje durven experimenteren hoort er uiteindelijk ook wel bij. Schiet me nog wat te binnen: samen een snaar of snarenset kopen en dan uitwisselen en uitproberen en er met elkaar uitkomen wie welke snaar houdt en de ander wordt dan financieel 'uitgekocht'. Met een beetje goede wil is er wel een acceptabele financiële afwikkeling te bedenken.
