Al enkele malen was mijn viool door de droogte in huis ontstemd. Zelfs waren enkele stemschroeven een keer losgeschoten. Nu heb ik een vochtig watje in het schroevenkastje gedaan, zal wel helemaal fout zijn , maar bevalt me prima.
Het 'onderzoek' loopt nog maar een paar dagen. Dat is te kort om er een conclusie aan te mogen verbinden.
Goed dat je het zegt, want ik had al bijna een dot watten in mijn knoppenkast gedaan. Doorgaans vindt ik mijn cello in een omgevingsvochtigheid van rond de 36 procent. Tot nu toe gaat het goed, maar ja, ik weet wel dat het wat onder het meer ideale vochtigheids gehalte zit. We zullen zien wat dit voor de langere termijn betekent.
Een dot vochtige watten in de sleutelkast! Ik zou zoiets nooit doen want het hout neemt dáár vocht op waar het contact het grootst is. Dan hangt het ook nog af van het gelakt zijn aan de binnenkant. Als het kaal hout is heb je kans dat je krul scheef gaat trekken. En hoe lang duurt het voordat al het vocht is verdampt c.q. is getransporteerd naar het hout? Daarna 'doet' het niets meer. Ik zou gaan voor het reguleren van de omgeving met de temperatuur en de relatieve vochtigheid als de twee variabelen.
Dit zou ik nooit durven doen. Dan zou ik nog eerder een pluk vochtige watten in mijn vioolkist willen proberen, dat lijkt me dan minder schadelijk.
Ik heb ooit, toen ik nog geen dampit had, een theeëi gebruikt met een vochtig kinderzakdoekje erin. Dat werkte ook goed. Dat ei moest ik wel ergens klemleggen en dat was een nadeel.
Nee, serieus, een dot vochtige watten in de knoppenkast is nooit een optie geweest, dus wees gerust. Ik reguleer nu de vochtigheidsgraad met een aantal met water gevulde sapflessen, waaruit een stevig opgerokokertje krantenpapier komt. De oefenchinees ligt in een hoes en de zolderruimte is afgesloten. In die ruimte staan die flessen. In twee maanden is zo ongeveer anderhalve liter in de lucht opgenomen. Gedestilleerd water zou nog gunstiger zijn, schijnt het (er is een vochtreguleringssysteem met doosjes met gaatjes erin en een dik doekje erin en daarin moet je gedestilleerd water gieten, zodanig dat het doosje niet gaat lekken in je koffer. Je moet het dan wel elke maand kunnen 'bijwerken'(water erbij). Dampit moet je ook geregeld 'bijwerken' en dat gaat hier niet werken. De watjes gaan hier dus niet komen!!! Thuis is het klimaat stabiel met genoeg vocht in de lucht en speelt het probleem met vocht en droogte niet.
De krul van mijn viool is scheef. Volgens Frits kan dat eventueel komen omdat ik een nat watje in het schroevenkastje doe. En omdat Frits een vakman is, hecht ik geloof aan wat hij zegt. Ik heb dat watje er nu uitgehaald in de hoop dat de krul weer recht gaat staan. Dus dit is zeer interessant mevrouw Marcelita. Hier hebben de mensen iets aan. Het houdt ze tegen om ook een nat watje in het schroevenkastje te doen als het erg droog is in huis. Ik hoop dat u daar begrip voor heeft. Ook zou ik u willen vragen om mij voortaan met U aan te spreken, ik ben een oud man en ik hecht eraan dat de mensen die mij niet kennen, mij aanspreken met U en met Meneer.
Heerlijk is dat, als vrouwen ter begroeting licht door de knieën buigen en het hoofd neigen. En dan bij het doorbuigen van de knieën de rok iets oplichten zodat deze de grond niet raakt. Toen ik directeur was, had ik deze begroeting aan mijn secretaresse geleerd. Als ik dan 's morgens mijn kantoor binnenkwam maakte ze deze buiging. Het had één nadeel, want toen ze vijftig werd waren haar knieën versleten en werd ze afgekeurd. Maar goed daar gaat het hier nu niet over, het gaat over watten in het schroevenkastje van viool, altviool cello en bas. Het is dus goed te weten dat men zoiets nooit moet doen. Dus ook niet bij grotere strijkinstrumenten dan de viool.
