Ik ben nieuw hier (wel al een tijdje meelezer) en ik ben benieuwd naar ervaringen/meningen over les voor kinderen. Mijn jongste is nu 5 jaar en begint de laatste tijd wat interesse te krijgen in de violen van mij en mijn dochter. Het is echter niet zo, dat hij, zoals mijn dochter destijds, een sterke voorkeur heeft (mijn dochter had vanaf 4 jaar een sterke voorkeur voor viool). Om diverse redenen (ik heb het idee dat hij wel redelijk muzikaal is, hij verveelt zich enorm op school en een beetje uitdaging zou wellicht goed voor hem zijn) denk ik dat muziekles wel goed voor hem zou zijn, maar omdat hij niet echt heel graag wil twijfel ik nog. Kun je met ruim 5 jaar al starten met vioolles (mijn zoon is nogal druk en een clown)? Cello lijkt hem ook wel wat, maar kan dat ook al zo jong? Mijn dochter is pas met 8 jaar gestart en dat is natuurlijk weer totaal anders: ze was al wat serieuzer en notenschrift en theorie pikte ze heel snel op. Ze speelt nu met veel plezier in een orkest en zoon lijkt dat ook wel wat. Ik ga uiteraard ook wel even overleggen met de diverse docenten, maar ik ben ook wel benieuwd naar de meningen hier.
Beste Karane, welkom op het forum! De meningen verschillen hierin. De Suzuki methode laat kinderen erg jong beginnen, vanaf 4, en er zijn ook cello's in de hele kleine maten voor de kleinsten. Vaak zal het gaan om groepslessen, en het 'çlownen' van je zoon kan dan lastig zijn. Ook dat ze de les wel leuk vinden (aandacht) maar tussendoor niet tot oefenen komen. Dat is in ieder geval mijn ervaring met les geven aan erg jonge jongens...Ik merk dat bij jonge kinderen, dus ook meisjes, belangstelling ook vaak met fasen gaat, na een paar weken vinden ze weer iets anders leuk, maar komen vaak wel weer terug bij de cello. Samen les kan wel heel goed werken omdat dan de motivatie ook wat met competitie en de lol van samenspelen aangevuld wordt. Samen met een vriend of ouder is ook een plus. Viool geeft voor kinderen naar het lijkt anatomisch minder problemen dan cello. Volgens mij voor volwassenen juist meer, omdat het in een naar mijn mening wat onnatuurlijke houding gespeeld wordt. Een zinnige mening vond ik hier... ik zet de vertaling eronder, want dit is de gewoonte op dit forum om het in het Nederlands te houden... https://www.learningthecello.com/what-age-to-start-lessons.php de vertaling: `Ik geef geen celloles aan kinderen onder de 6 jaar. In dit opzicht verschil ik van veel Suzuki cello-docenten. Hier zijn enkele van de redenen: -Ik heb geen voordelen gezien om de cello jonger dan 8 of 9 jaar te starten. - Voor de meeste kinderen is het prima om de viool te starten op 5 of 6-jarige leeftijd, omdat het kind kan staan en zwaaien en balanceren op de voeten en het instrument alleen op de armlengte hoeft te passen. Bij de cello moet je rekening houden met de lengte van de romp, de lengte van de arm en de lengte van de heup tot de knie. Het vinden van de juiste vorm/afmetingen van de cello, die voor bewegingsvrijheid zorgen, kan erg moeilijk zijn. Hoe jonger de leerling, hoe belangrijker het is om een uitstekende leraar te hebben die potentiële problemen kan herkennen en oplossen. -De linkerhandtechniek voor het starten van de cello is niet eenvoudig. Bij het starten van de viool is je linkerduim vrij stilstaand bij het wisselen van vingers, maar bij cello moet hij meestal naar een andere plaats gaan, afhankelijk van welke vinger je probeert te balanceren. (Het starten van de viool en dan overschakelen op cello is echter niet ideaal, omdat de kleine verschillen in de algehele techniek erg moeilijk af te schudden kunnen zijn.) -Het hoofd kan beperkt worden door de C en G pinnen. Dit kan ertoe leiden dat de nek wordt beperkt. Als de cello zo gepositioneerd moet worden dat een beginner op twee snaren kan spelen, is dat prima, maar wat gebeurt er als de beginner begint vooruit te gaan en de cello beperkt het lichaam, wat je ook doet om de vrijheid van de wervelkolom te herstellen. - Het is geweldig om pianoles te hebben voordat je de cello leert. Ook zingen en dansen!
Onze jongste dochter begin met net 5 jaar met vioolspelen. Mogelijk omdat ik en mijn oudste dochter viool speelden. Maar... na dat eerste schooljaar zijn we een jaar gestopt. (Groep 3 zat ze) Vanaf groep 4 zijn we weer begonnen t/m groep 7 1/2... We stopten in gr 3 omdat ze met van alles en nog wat bezig was. Ze had meerdere hobby’s en het was bij elkaar gewoon teveel. Later bleek dat ze toch graag viool leerde spelen en daarom is ze vanaf gr 4 weer begonnen. Helaas was ze niet een leerling die diep in detail wilde oefenen (10 jaar) en vond de viooljuf dat ze beter stopte. (Maar wat wil je als je na 3 maanden nog steeds een liedje van 3 regels in detail moet oefenen? Ze speelde het immers uit haar hoofd en de motivatie voor dat stukje was allang weg) Maar kortom... ik zou iets langer wachten. Zeker tot 6 jaar.
Bedankt voor de reacties! Huub.M.Bogaers, bedankt voor de uitgebreide reactie. Ik kan mij wel iets voorstellen bij het verhaal over de cello. Als ik mijn zoon op les laat gaan, dan zal het zeer waarschijnlijk wel privéles worden. Mijn ervaring met groepsles bij mijn dochter was wat minder, daar het niveau uiteen begon te lopen. Sinds mijn dochter alleen les heeft, lijkt ze enorme stappen te nemen en vindt ze de lessen ook veel leuker/uitdagender. Piano hebben we thuis staan en zou ook nog een optie zijn, al moet ik dan wel even tegen de aversie uit mijn jeugd heen stappen (piano was niet echt mijn ding en meer dan een beetje recreatief pingelen doe ik niet meer). Anouschka, Bedankt ook voor je ervaring. Ik had voor zoon ook een minimumleeftijd van 6 in gedachten (hij wordt dit voorjaar 6). Wat zonde dat je dochter gestopt, dat klinkt niet echt als een invoelende docent (plezier in het spel zou toch het belangrijkste moeten zijn). Ik kan je dochter wel begrijpen eerlijk gezegd.
Nee, helaas was ze niet een docente die zich goed in de leerling verplaatste. Er moest geoefend worden exact zoals zij wilde. Anders kon je vertrekken. Maar mijn dochters pastten niet in haar strenge aanpak en werden beiden geadviseerd te stoppen. (Zij wilde hun liever geen les meer geven) Ze was zo hard in de laatste les tegen onze jongste dochter dat ze moest huilen. (En ze is niet de enige die gehuild heeft in de les!) Ikzelf ben ook gestopt om een andere reden. Hier in huis wordt nu nog viool gespeeld wanneer ze zelf zin hebben. Maar als je net begint kan dat natuurlijk niet. En er bestaan ook leuke meelevende docenten gelukkig!
Dag Karane, als ik het zo lees over je zoon, lijkt het mij wel zinvol om met muziekles te beginnen. Het zou ook zomaar kunnen zijn dat hij dan juist geen clownesk gedrag vertoont. Omdat hij zich op school verveelt, is het wel heel belangrijk om met iets te beginnen waar hij zich wel voor moet inzetten. Jammer genoeg dat school niet in staat is hem werk te geven waarvoor hij zich moet inzetten, maar dan moet je die situatie ergens anders voor elkaar krijgen. Hij is wel geïnteresseerd in violen, maar ook weer niet zo heel uitgesproken als je dochter.... ik denk dat je hier ook te maken hebt met het verschil tussen meisjes en jongens. Ik zie vaak dat meisjes veel sneller ergens voor gaan dan jongens. Die zijn vaak nog wat langer jong, speels, heel beweeglijk en dat clowneske is nog een verhaal apart. Ik heb dat nogal eens gezien bij kinderen die niet helemaal optimaal in hun vel zitten en dat kan heel goed te maken hebben met het feit dat ze de schooldagen een beetje moeten 'door komen'. Of je nu aan pianoles moet denken, viool of cello; het staat of valt bij de docent die hij dan zou krijgen. Eigenlijk hoop ik dat een viooldocent in je omgeving goed raad weet met jongens zoals jouw zoon. Vijf jaar is een prima leeftijd om met viool te beginnen en iemand die snapt hoe je jouw zoon gemotiveerd krijgt zich in te zetten, zo iemand heb je nu nodig. Iemand die ook snapt hoe het bij jongens werkt, want ik zie ook dat vaak jongens langs de lat van meisjes worden gelegd en eigenlijk als een meisje zouden moeten functioneren. Ik heb dat stuk van Huub ook gelezen en ben dan wel verbaasd hoe het komt dat ik in Nederland op cellofestivals zoveel jonge cellistjes heb gezien die kennelijk ruim voor hun achtste zijn begonnen en die dan met die concertjes meedoen van de cellobiënnale en het Zutphens Cellofestival. Ik zou het eigenlijk wel interessant vinden wat bijvoorbeeld een zeer ervaren cellistjes opleidster als Lenian Benjamins van die informatie zou vinden (wat zou het leuk zijn als ze toevallig dit forum zou lezen en commentaar zou willen geven!). Ik heb ooit tijdens het cellofestival van 2010 in Dordrecht les van haar gehad. Ze had veel aandacht voor de juiste manier van zitten en bewegen, zo bewust als ze was van blessures die anders door verkeerde gewenning konden ontwikkelen.
Hallo Karane, Ik heb juist wel goede ervaring met heel jong beginnen van leerlingen. Dit i.t.t. Anouschka. Maar heb het dan ook wel getroffen met een invoelende docente. Wat Marcelita zegt vind ik heel steekhoudend. Ik werk voor het Bosch Leerorkest en heb kinderen die zich moeilijk kunnen concentreren, tot ze hun viool oppakken... En kinderen die erg intelligent zijn en met hun viool leren om te gaan met dingen die ze wél moeilijk vinden, leren doorzetten en zo... Wel is de houding van de ouders ook belangrijk bij die heel jonge kinderen. Het geeft een meerwaarde als je als ouder ook muziek maakt (of ook begint) en op een natuurlijke/speelse manier zo weet te stimuleren om thuis ook te oefenen. Ik liet het mijn dochter enorm vaak voordoen, want ik ben een erg onhandige violiste... (Overigens doet ze nu nog vanalles voor om me te helpen, maar hoef ik dat onhandige niet meer te veinzen....) Wat ik zou doen is in je omgeving rondkijken, bijvoorbeeld naar voorspeelavonden of projecten/concerten gaan en gesprekken houden met leerlingen/ouders van leerlingen van die docent. Ik denk dat je dan snel een goed beeld krijgt. In welke regio woon je? Misschien hebben mensen hier wel tips voor een docent die echt om weet te gaan met zo'n jongen als de jouwe. Groetjes, Irene
Wat ik wel zou doen is een oriëterende cursus van muziekinstrumenten en muziekstijlen. Het is erg belangrijk dat hij zelf zijn instrument kiest. Misschien mag hij wat proeflesjes doen bij de muziekschool?
Zulke lessen ken ik... Motiveert echt vaak onvoldoende. Als viool hem nu al trekt zou ik gewoon viool doen. Het zou misschien iets kunnen zijn als hij het nog niet weet, maar zulke cursussen moeten echt goed gebracht worden...
Ook ik heb hier niet bepaald goede ervaring met de cursus AMV (algemene muzikale vorming) met aan het eind wat proeflesjes bij een paar muziekdocenten. Dat was dan bij viool, dwarsfluit en keyboard. Die cursus motiveerde helemaal niet, uiteindelijk is dochter enthousiast geraakt voor slagwerk bij de vereniging met fanfare-orkest. Daar heeft ze wel veel plezier aan gehad en ook nog HaFaBra examen gedaan. Ik zou kijken of er een viooldocent is die snapt hoe die je zoon kan leren muziek maken. Leren omgaan met maat, ritme en melodie kan een muziekdocent ook en je hebt ook in een vioolmethode (boeken) soms nog extra's aan oefenbladen nootjes herkennen en online speelse oefeneningen.
Bij de muziekschool waar ik was deden we ook Hafabra-examens en die proeflessen waren erg leuk! Het is wel belangrijk dat hij écht zelf zijn instrument kiest en niet viool gaat spelen omdat hij dat dagelijks hoort in huis en het als normaal is gaan beschouwen en daarom ook voor viool kiest.
Ik snap wel wat je bedoelt, maar ik denk eigenlijk dat de echte motivatie vaak nog moet groeien bij kinderen. Lang niet alle kinderen hebben gelijk al een duidelijk idee. Als ik naar mijzelf kijk: bij ons in huis kwam een piano en er was er nog één die blokfluit speelde. Verder aanbod was er niet, ook niet in de buurt. Er werd bij de kinderen in de buurt namelijk vooral piano gespeeld. Ik denk dat ook dat in het geval van die zoon die dus thuis vooral viool hoort en ziet spelen en daar wat belangstelling voor toont, best met viool zou kunnen beginnen, maar dan wel svp bij een voor hem goede docent. Ik weet ook niet hoe het had uitgepakt als ik als kind kennis had gemaakt met naast piano ook strijkinstrumenten, gitaar en bijvoorbeeld een klarinet. Piano was voor mij leuk genoeg om erop door te gaan, maar in de loop van de jaren verruimde wel mijn blik. Meer recent: ik ken ook een kind dat aangaf wel iets met muziek te willen, maar wist nog niet wat. Ze was iets van 8 jaar of zo. Haar vader speelde in een amateur symfonie-orkest en nam haar gewoon mee naar een repetitie (die was toch vlak voor 't weekend, dus dan hoefde ze niet om 8 uur in bed te liggen). Ze lieten haar de verschillende instrumenten zien en horen en in de loop van de tijd zag je haar steeds vaker bij de cellisten komen zitten om hun partijen te horen. Ze is cello gaan spelen. Zo kan het natuurlijk ook. Ik vraag me alleen sterk af of je een kind van 5 zo'n overweldigend aanbod aan keuzemogelijkheden moet geven. Dan zou ik toch eerder kiezen uit wat er thuis al wordt voorgeleefd waar kind wel interesse in toonde. Ik denk ook niet dat je het idee moet hebben dat het kind het instrument voor zijn hele leven nu moet gaan kiezen. Je kiest nu voor een muzikale start en de factor docent is nu in mijn ogen belangrijker dan het instrument. Maar er moet dus wel een zekere minimum basis aan belangstelling voor dat instrument zijn, anders kan de leraar ook niet veel beginnen en jij als ouder net zo min. Zo weet ik dat de dochter van Irene heel uitgesproken voor viool koos en dat al heel jong. En ik heb bijvoorbeeld een nichtje die vanaf haar derde wist dat ze trompet wilde spelen. Toen ze zes was, mocht ze bij de bugelleraar van de harmonie proberen geluid uit het instrument te halen en dat lukte zo goed, dat ze gelijk mocht blijven.
De docent is inderdaad érg belangrijk! Mijn ervaring is ook dat wanneer een docent voor mij geschikt is, die nog niet geschikt hoeft te zijn voor mijn dochters.
Interessante stof tot nadenken is er geschreven. Ik vind het inderdaad lastig, maar ook begrijpelijk, dat mijn zoon nog geen idee heeft van een instrument. Hij kent gitaar, piano, viool en uiteraard blokfluit omdat deze thuis bespeeld worden en af en toe ziet hij het jeugdorkest van dochter. Hij wil nu graag cello spelen, maar dat is deels ook ingegeven door dochter, die thuis mogelijkheden tot samenspelen ziet. Misschien is het een kwestie van gewoon beginnen, er kan natuurlijk altijd nog gewisseld worden. Qua docenten ken ik er hier een paar en ik vermoed dat ze allemaal wel geschikt zouden kunnen zijn. Bij het oefenen voorzie ik wel een probleem, al merk ik bij mijn dochter dat samenspelen (viool of piano) enorm motiveert (ik speel bijna altijd samen met dochter). Ik ga in ieder geval eens navragen bij de cellodocente vanaf welke leeftijd zij een start met cello adviseert (naast viool heb ik toch ook wel een zwak voor cello). Hoe meer ik er over lees en nadenk, hoe meer ik denk dat we het gewoon maar eens moeten gaan proberen. Zoon verveelt zich enorm op school, dus ik verwacht wel dat een stuk uitdaging (wellicht ook in de vorm van notenschrift) hem goed zal doen.
Cello is ook erg mooi! En hij zal niet zo snel concurrentie of rivaliteit ervaren in het gezin omdat het een ander instrument is. Het is zeker goed hem uit te dagen met een instrument als hij zich op school verveelt. Misschien leert hij studeren dmv een instrument.
Goed idee om het te gaan proberen. Oefenen voor hem en met hem zal zeker wel een uitdaging worden, omdat hij nu waarschijnlijk al aardig gewend is dat alles zomaar lukt. Dat is nou net datgene dat ook doorbroken moet worden, al moet dat op een speelse manier gebeuren. Het zal hem wel goed doen te merken dat hij in het 'gezinsensemble' een belangrijke plek krijgt, want inderdaad geen andere cellist. Succes met het kiezen van de docent! Ik hoop van je ervaringen met hem te horen. NB. met cello heb je wel leuke dingen, zoals het Hello Cello-gelegenheidsorkest tijdens de Cellobiënnales en wat er nog verder voor kinderen omheen georganiseerd wordt: https://soundcloud.com/stringanza/entertainer-23-06-09 En ook in Zutphen is het voor de kinderen leuk, kijk bijvoorbeeld naar "op reis met Rivke" waar beginnende cellistjes spelenderwijs met techniek bezig zijn https://www.cellofestivalzutphen.nl/alle-leeftijden/ Dit jaar is weer eind augustus/begin september cellofestival in Zutphen.
Even een kleine update. Ik heb met de cellodocente gesproken en ze geeft kinderen vanaf 6 jaar les. Zoon wordt dit voorjaar 6en is groot voor zijn leeftijd, dus ik denk dat we het wellicht gewoon maar gaan proberen. Zoon moest even wennen aan het idee dat muziekles nu al mogelijk was (zijn zus is pas met 8 jaar begonnen en hij dacht dat dat voor hem ook gold), maar lijkt het nu wel interessant te vinden. Hij is nu ziek en we gaan een weekje weg, maar daarna ga ik bellen voor een proefles(sen).
Mijn kinderen zijn allemaal met ongeveer 5-6 jaar begonnen met muziekles. Drie van de vier begonnen met blokfluit, de vierde (jongste) begon meteen met cello toen hij 5 was. Toen hij begon, kwamen we veel bij de celloleraar van de middelste twee en dachten we dat het misschien wel leuker was om met cello te beginnen dan met blokfluit. Hij heeft het de eerste paar jaar echt wel leuk gehad op celloles en ook wel allerlei dingen geleerd, maar liedjes spelen lukte nog niet en omdat hij dat graag wilde, is hij toen hij 6 was er blokfluit bij gaan spelen. Hier had hij snel resultaat en kon hij lekker spelen. Na een maand of 9 kon hij ongeveer anderhalf octaaf op de blokfluit en twee mollen en kruizen en kon hij dus aardig uit de voeten. Hij is toen gestopt met de blokfluitlessen en weer alleen naar celloles gegaan. Inmiddels is hij 8 en kan hij ook liedjes op de cello spelen van bladmuziek en speelt hij met zijn broers en zus in een orkest. Hoewel het allemaal dus wel goed gekomen is op de cello, zou ik achteraf gezien toch liever op alleen blokfluit gestart zijn. Wij kijken als volwassenen vaak wat neer op de blokfluit, maar voor jonge kinderen is het leuk dat het veel makkelijker en sneller gaat. Na 1-2 jaar heb je een basis en leer je het volgende instrument makkelijker. Onze oudste begon met 6 op de blokfluit, stapte met 8 over op de clarineo omdat hij nog te klein was voor klarinet en een half jaar later ging hij door op klarinet. Hij speelt nu 6 jaar klarinet. Onze middelste zoon begon met 5 op blokfluit en met 7 door met cello. Hij speelt nu 3,5 jaar cello. Onze dochter begon ook met 5 op blokfluit, ging toen ze 7 was verder op hoorn en stapte een halfjaar later over op cello omdat ze graag met mij samen wilde kunnen spelen en dat was met een hoorn (tranponerend instrument) en cello niet handig. Zij speelt nu 3 jaar cello. Alle kinderen hebben privéles. Ze vinden dit erg leuk, je kunt zo echt in je eigen tempo gaan en aandacht besteden aan wat je leuk vindt nodig hebt. Samen spelen is ook leuk en belangrijk, maar dat doen ze in het orkest.
