Nut= bovenzadel (wordt ook wel kielhoutje genoemd) Saddle- (vermoedelijk) onderzadel Neck overstand: ik vermoed dat daarmee de halshoek wordt bedoeld. Margin width: ik denk het ook Riser stick allowance (geen idee wat een riser stick is)
Met 'Neck set overstand' wordt niet de halshoek bedoeld, die staat in Goldblatt ook nader aangeduid (Neck angle). In onderstaande schets staat aangegeven hoe de 2:3-ratio tot stand komt, gebruikmakend van het begrip 'stop'(length) en wat de halslengte en 'overstand' is: Ik hoop dat het hier wat duidelijker van geworden is.
Het begrip stoplength is helder, in bovenstaande tekening 222mm ( deze maat staat ook bij goldblatt bij de 16 inchViola). De halslengte voor 16 inch bij Goldblatt is 148mm verhouding exact 3:2. Waarom schiet de halslengte 5 mm door, misschien wanddikte? Is die 5 mm een variabele? Het begrip overstand is helemaal duidelijk. dank voor de heldere tekeningen
Er komt 5 mm bij de halslengte omdat die wordt ingelaten in het halsblok waaraan de krans is bevestigd. Daarmee wordt de halslengte ogenschijnlijk korter. Er wordt dus een soort uitsparing gemaakt die exact moet passen om de halsvoet te ontvangen. De hoek van de hals wordt daar ook mee ingesteld. Die 5 mm is dus wel variabel maar de deviatie zal niet groter zijn dan ± 1 mm. Een hele kleine verandering hier (aan het halsblok) heeft aan het einde van de toets een grote uitwerking.
Mijn tweede altrebec klinkt zo: Hier heb ik geprobeerd een kort stukje te laten horen/zien, maar het fragment dat ik had geüpload had "niet de juiste extensie".....
Een eigen opname met de i pad lukt kat dus niet. Misschien geeft dit YouTube filmpje een indruk van het geluid. Volgens mij wel opgenomen in een ruimte met veel akoestiek. Trouwens ik las dat de rebec eigenlijk een instrument is voor de straat of de kroeg en dat het geluid droog wordt genoemd, as dry as a rebec
Inmiddels ben ik anderhalf jaar verder... Ik heb geschikt hout gevonden. De klankkast naar model van guarneri met daaraan vast uit een stuk hout de hals en onderblad is klaar. Ook het spruce bovenblad, stemsleutels, toets brug en eindpin zijn klaar, Van het hele maakproces heb ik foto's gemaakt. Mocht daar belangstelling voor bestaan dan ben ik bereid ze hier te plaatsen. Dat maakproces heeft mij geleerd waarom de oude vioolbouwers op een gegeven moment zijn afgestapt van het het maken van klankkast, onderblad en hals uit een stuk. Het kost veel hout en veel arbeid om dat stuk hout uit te hollen. Als je een fout maakt moet je het geheel opnieuw maken. Ook kun je in werkplaatsen werkzaamheden door mensen laten uitvoeren die in bepaalde taken zijn gespecialiseerd
Ja, leuk! En anders via 'conversatie' (dus het afgeschermde deel, als ik de enige ben die interesse heeft.) Zou de verandering van werkwijze nog enige invloed hebben op de klank in de zin van dat het verschil nog waarneembaar is? De klank zou meer doorvibreren als het instrument uit één stuk is gemaakt, maar misschien is dat illusie...?
Hmm, is dat volgens jou dan de enige reden? Ik kan ook meerdere - juist akoestische- redenen bedenken. Dan is het nog maar de vraag welke "oude vioolbouwers" je hier dan bedoelt, want vioolbouwers maakten al violen zoals we ze nu in grote lijn kennen. Als er ergens een omslagpunt geweest geweest is in de muziekinstrumentenbouw is het niet zo maar vast te stellen waar dat lag en waarom en in welk werelddeel. Leuk om te speculeren natuurlijk, maar waar is je bewijs?
Ik ben zelf ook erg benieuwd naar de klank, ik verwacht een warmere klank. Als ik op de klankkast klop dan klinkt het goed. Ik vermoed dat de klankkast van een moderne viool flexibeler is. Wat betreft foto’s zal ik nog even wachten of er misschien meer mensen belangstelling hebben.
Ik ga af op mijn eigen waarneming, hetgeen natuurlijk geen enkel wetenschappelijk bewijs is. Een feit is dat een strijkinstrument dat is opgebouwd uit veel kleine onderdelen minder materiaal vergt en dat meer mensen zich kunnen specialiseren in het vervaardigen van die verschillende onderdelen. Ík zie dat ook in de filmpjes over vioolproductie uit China. Dat die nieuwe productie wijze ook de klank ten goede is gekomen dat weet ik niet, waarschijnlijk wel. Je kunt met die losse onderdelen wellicht subtieler werken.
Maar de massaproductie is alleen maar een rationalisatie van het klassieke vioolbouwersambacht, waar alles in eigen werkplaats werd gedaan door een of een paar mensen: het ontwerp van het strijkinstrument bestond al en is ook in die klein-cellige omgeving ontstaan. Jouw betoog zou opgaan wanneer men in China (en in Markneukirchen en Mirecourt destijds) met de klompenmakersmethode zou zijn begonnen en van daaruit snel zouden overgaan naar de productie in delen, maar zo is het niet gegaan: men nam een voorbeeld van de reeds ontwikkelde viool en rationaliseerde de productie om aan de steeds toenemende vraag te kunnen voldoen, maar het ontwerp en de materiaalkeuze werden daarbij niet veranderd: hooguit zocht men de onderste sport van de kwaliteitsladder. Je zegt het goed: eigen waarneming is geen wetenschap: gelukkig niet! (want dan zouden de aanhangers van zogenaamde "alternatieve feiten" het voor het zeggen krijgen.)
Wat mij boeit is te weten te komen wat heeft de beweging in gang gezet om van een instrument uit een stuk hout over te stappen op een instrument opgebouwd uit veel onderdelen. Wat ík zelf kan bedenken is wat ík al noemde: veel materiaal verlies en tijdrovende arbeid. Jij noemde ook de behoefte aan betere klankeigenschappen. Ook heb ik gedacht dat misschien in een bepaalde periode behoefte was aan grotere aantallen instrumenten, omdat men die nodig had voor orkesten en dat daarom de noodzaak ontstond om op efficiëntere wijze te gaan produceren. Ik denk maar zo hardop met mijn boeren verstand. PS mijn overgrootvader was boer en klompenmaker.
Ik bedoelde niets slechts te zeggen over Klompenmakers: destijds (en nog steeds) een edel ambacht. Over boeren: er zijn ook goede, maar die staan vandaag niet in Stroe, ben ik bang.
