De baryton doet mij ook denken aan de eXotische strijkinstrumenten waar ook extra resonanssnaren in zijn verwerkt. Alleen heeft deze nog als extra klap op de vuurpijl nog verrassende tokkelsnaren. Als toehoorder zie je niet dat dat er ook nog is en komt de tokkel als een volslagen verrassing! Verder is het wel weer grappig herinnerd te worden dat vooral vorsten op celli spelen, en ook op barytons dus. Die hebben alle tijd om alle aardigheden rond de baryton te verkennnen. Verder bedacht ik mij hoe dat nou zit met die vaak relatief eenvoudige cellopartijen in Haydn's kwartetten en trio's. Deze werden gespeeld door koningen die graag meespelen (hobby-cellisten) en die mogen natuurlijk niet de mist in gaan. (let op: dit is mijn theorie, misschien wel ergens van na-geaapt).
