Goedenavond leden van het strijkersforum, Een korte introductie, ik heb zelf niks met violen maar vooral met wat geschiedenis. Mijn betovergrootvader heeft in Nederlands-Indië moeten dienen, wat ik weet is dat hij deze viool als geschenk gekregen heeft van een vriend. Nu hebben mijn vader en ik deze na een aantal verplaatsingen maar eens uit de oude doos gehaald en wil ik me er wat meer in verdiepen. Er is ergens het woord Stradivarius geroepen door mijn opa toen hij nog leefde, het leek dus een duur erfstuk. Echter na een korte blik in de viool vond ik de tekst “Copy of Antonius Stradivarius” Daarentegen is dit niet iets wat me weerhoudt om te kijken of er een mooi verhaal achter deze violen zit. Aan de onderkant van de viool staat de tekst “Tio Tek Hong Batavia” wat leidt naar een warenhuis in Jakarta(voorheen Batavia) Nu heb ik mezelf enigszins verdiept in violen maar dat is duidelijk niet mijn ding Ik hoop dat jullie ons kunnen helpen te achterhalen of dit iets bijzonders is, of dat het verhaal wat erbij zit mooier is. Voor de duidelijkheid, wij willen deze graag in de familie houden maar zijn gewoon benieuwd! Hoor graag iets van jullie! Groet Bas zie overige afbeeldingen in de reacties, de beschadigingen komen helaas omdat mijn opa deze ooit aan de muur heeft gehangen.
Een viool uit de "onderklasse" met (vermoedelijk) imitatievlammen op de "esdoorn" delen. Sleutels en bovenzadel, alsmede aanhangsnaar en snaren deugen niet of zijn aan vervanging toe. Speelklaar maken kan wel, maar ik zou het aandenken met emotionele waarde en al een mooie plek aan de muur geven en de muzikale carrière van de viool hier beëindigen>
Ik kan aan de hand van (deze) foto's niet de geschiedenis achterhalen. Interessant is echter wel dat deze viool naast een vreemd kielhoutje (met veel te wijde gleuven) een locatiepin in de toets heeft. Weliswaar van een relatief grote diameter, maar hij zit er wel. Ik heb de afbeelding even uitvergroot: Het zou me niet verbazen als een eind verderop in de toets er nog eentje zit. En dat blijkt ook zo te zijn: foto 1 in #1 zo halverwege de toetslengte:
Dat zijn geen kuiltjes maar de uiteinden van ronde houten staafjes. Die zitten voor een deel in de hals en passen voor een ander deel in een precies passend gat in de toets. Dit werd gedaan om bij het lijmen van de toets de exacte positie te verkrijgen. Na het uitharden van de lijm worden dan de uitstekende delen weg gesneden. Dat is bij dit instrument niet geheel vlak uitgevoerd. Normaliter hebben die ronde houten staafjes een diameter van 2mm. Deze zijn dus veel te groot. Hoeven die grootte ook niet te hebben want dient enkel voor de bepaling van de juiste positie.
Mogelijk is de toets vastgezet met (verzonken) houtschroeven (als hulp) bij het verlijmen die daarna zijn verborgen onder een stukje ebben of ander donker (gemaakt) hout. Een weinig professionele methode natuurlijk. Ik kan zo natuurlijk niet zien of dat het geval is, maar het is eerder vertoond.
