Vandaag in volkskrant : Begische instrumentenbouwer bouwt piepschuimcello. 'Piepschuim is licht, waardoor het goed kan trillen en heeft een lage densiteit, zodat geluidsgolven er snel doorheen kunnen zonder veel energie te verliezen' (het gaat alleen om het bovenblad) Verder leuk artikel, afsluitend met: 'We moeten stoppen met Stradivarius te analyseren en we moeten voor ons zelf leren nadenken'
Ik heb het zonet ook gelezen: het is een interessante ontwikkeling waarvan ik wel benieuwd ben hoe het "in het echt" klinkt. Opvallend vond ik wel het nogal hybride materiaalgebruik: op plaatsen die er nogal toe doen (plek van de kam, door de journalist ten onrechte bestempeld als "brug") en het centrum van de constructie van het bovenblad waarvoor resp. carbon en hout worden gebruikt. Waarom dan voor de rest piepschuim? Dan de vraag of cellisten op een nog veel luider instrument zitten te wachten aangezien zelfs eenvoudige traditionele celli met een setje Magnacore al klinken als een dijk resp. klok. Wellicht een bedoelde of onbedoelde provocatie van het behoudende deel der strijkers? Aan het slot van het artikel wordt ter illustratie nog even heel summier de 3D geprinte viool aangehaald: een totaal ander chapiter omdat daar de industriële vervaardiging als uitgangspunt werd genomen en niet in de eerste plaats een beoogde akoestische sprong voorwaarts.
Beste Frits, het artikel staat in de Volkskrant van vandaag, 18 februari 2016. Voor niet- abonnees bij elke sigarenboer te koop
Beste Bert, ik heb het artikel inmiddels als originele scriptie gelezen. Ik heb ook een geluidfragment gehoord wat voorkwam in het Vlaamse journaal. Aangezien ook ik bedenkingen had over de sterkte ben ik op zoek gegaan en zag dat het bovenblad op juist die plekken die er toe doen qua kracht versterkt was met fineerstroken. Wat het erom liggende EPS (piepschuim) dan nog bijdraagt is mij niet zo duidelijk. Hier wat afbeeldingen: Het lijkt mij dat het geluid voornamelijk komt van de versterking er omheen! Dat piepschuim draagt nauwelijks iets bij. Verder blijkt de promotor van deze scriptie Geerten Verberkmoes te zijn en die kennen 'we' wel. Is ooit als gitaarbouwer in Bergen op Zoom begonnen en later met vioolbouw. Is zelfs lid van StrijkersForum (gebruikersnaam: woodpecker) maar heeft op een zeker moment al zijn bijdragen gewist voor zo ver mogelijk. Ik zal voor de geïnteresseerden dan ook nog de gehele scriptie geven (is in het Nederlands).
Nee, daar zit ik niet op te wachten. Inderdaad kun je met de juiste snaren en dan denk ik ook nog aan een carbonstrijkstok waar wellicht zarelon op gespannen is. Maar wat mij vooral opviel, was dat als je zacht wil spelen, die piepschuimcello niet makkelijk aanspreekt. Dát vind ik helemaal niet geslaagd! Verder moet er voor de versteviging ander materiaal worden gebruikt en dan kun je niet meer zuiver het effect van piepschuim meten als je de akoestische prestaties van de piepschuimcello meet. Overigens vond ik de scriptie goed leesbaar en interessant. Maar je weet wie dit zegt: een cellist die op dit gebied nog veel basiskennis mist!
In dat filmpje zegt Tim Duerinck over zijn eigen product: "De hogere snaren zijn in verhouding minder slecht!" Niet te geloven maar echt waar. Misschien moeten daar dan twee andere snaren op?
Interessant! Tim Duerinck constateert ook dat de bastonen nogal domineren en hoge tonen daarbij in vergelijking minder uit de verf komen. Daar ligt dus ook een uitdaging (om hoog en laag in balans te krijgen).
Ik heb die scriptie doorgelezen en afgezien van wat vreemd vertaalde en toegepaste begrippen als ‘densiteit’ (dichtheid) of ‘logaritmisch decrement’ (logaritmische afname), mis ik een belangrijk deel in het onderzoek. In het begin wordt beschreven hoe aan EPS gemeten is en welke richtstraling het betreffende product heeft bij verschillende dichtheden. Op een bepaald moment wordt dan gekozen voor een EPS met dichtheid 15 kg/m³ als bovenblad. Maar om voldoende sterkte te krijgen moeten dubbele fineerstroken worden aangebracht met de nerfrichting haaks op elkaar. Daarna volgt een volkomen subjectieve beoordeling van de klank (pagina 31). Nergens data over richtstraling of geluidssnelheid of Elasticiteitsmodulus bestaande uit de combinatie met versterking van koolstof en fineerstroken. En dat is nou net waar het om gaat! De onderzoeker heeft het meest essentiële verzuimd te meten en te onderzoeken. Gemiste kans!
Nu ben ik geen wetenschapper, maar ik had bij het doorbladeren van de scriptie een ongemakkelijk gevoel. De kwaliteit van de geluidsopnamen is wellicht niet je dát, maar ik vond het prototype van de EPS cello niet fraai klinken: een studiecello van anderhalf duizend zoals ik die veel in de verhuur heb voor beginners, klinkt al gauw een stuk beter. Ja, het is een prototype en er moet nog het nodige worden onderzocht.............
Leuk als onderzoeksproject mits er meer van was gemaakt, maar ik geef het geen lang leven. Het zal toch weer Fichte worden!
Want we kunnen daarop hard, zacht en nog zoveel meer nuances spelen. Styrofoam heeft nog een hele weg te gaan op dat gebied. En verder zijn wij als spelers op onze fichten instrumenten natuurlijk zo vertrouwd en gewend aan wat we daarop kunnen dat we zelfs niet zo heel gauw geneigd zijn om op carbon over te stappen. En dan hebben carbon instrumenten toch al hun kwaliteiten aardig bewezen. Of vergis ik mij nou? (Als ik eens in Groningen ben, ga ik graag langs @BertBoonVioolbouw langs om eens een carbon cello te proberen. Zou dat mogen?)
