Strijdlied van de tijgermoeder

Strijdlied van de tijgermoeder van Amy Chua.

Hieronder een samenvatting geplakt. Een Must voor alle opvoeders, viool- en pianospelers!

Samenvatting: Strijdlied van de tijgermoeder (zoals op de achterkaft)
Een confronterend opvoedingsverhaal dat leest als een roman In dit persoonlijke opvoedingsrelaas beschrijft Amy Chua, een tweede-generatie Chinees-Amerikaanse die getrouwd is met een Joodse Amerikaan, haar strijd om haar dochters in de Verenigde Staten op Chinese wijze op te voeden. Door een extreem zwaar schema van huiswerk en muzieklessen voor ze te creëren en daarbij geen genoegen te nemen met matige resultaten, hoopt Chua haar dochters discipline bij te brengen, vertrouwen te geven en succesvol te maken. Hoewel haar oudste dochter bloeit onder dit regime, rebelleert de jongste uiteindelijk tegen de strikte opvoedingstechnieken van haar moeder. In Strijdlied van een tijgermoeder laat Chua op indringende, vaak geestige wijze zien wat het verschil is tussen een Chinese en een westerse moeder en op welke manieren ouders en kinderen iets van elkaar kunnen leren. Hoewel ze begon te schrijven met de intentie te bewijzen dat Chinese ouders hun kinderen beter opvoeden dan westerse ouders, is het boek uiteindelijk een memoir geworden over het verschil tussen twee culturen.

 

Ja, dit is inderdaad een boek dat ik nog helemaal moet lezen (heb er wel het e.e.a. óver gelezen). Hoop wel dat het verder komt dan de stereotypieën over gedisciplineerde chinese opvoeding versus slappe, tolerante Amerikaanse 'feel good'stijl. Heb jij het al helemaal gelezen, Marjet?

Ik vraag me overigens ook af die Tijgerstijl in China echt zo'n breed gedragen opvoedideaal is. En als dat zo is, hoe snel dat met de welvaarttoename daar gaat afnemen. Het doet wat denken aan het militarisme uit de tijd van de Culturele Revolutie.

Opvoeden vraagt ook wat maatwerk. Heeft Amy dat intussen ook geleerd of blijft het hangen in een beschrijving tussen culturen en dan wellicht wat stereotypisch om de verschillen goed duidelijk te maken?

 

Aiiii! Ging dochter muiten?
In China is het misschien vooral "Moeders ogen dwingen" terwijl in onze cultuur nogal eens geldt "Vreemde ogen dwingen". O.a. daarom zijn huiswerkinstituten hier zo populair (behalve dan hun rekeningen!). Ook heel intensief betrokken ouders zoeken wel hun toevlucht tot deze instituten, omdat het thuis niet wilde lukken en het contact met hun kinderen alleen maar negatief gekleurd was.

Het intrigeert dan ook of in China een probleem bestaat met opvoeding van jongens. Over het algemeen bestaat het beeld dat meisjes wat volgzamer zijn, dus de drillmethode van de Tijgermoeder zou meer bij meisjes kunnen passen dan bij jongens.

Ik ga het boek inderdaad maar eens lezen (heb het nog niet in huis).