Als ik filmbeelden bekijk van beroemde violisten zie ik eigenlijk altijd dat ze spelen zonder schoudersteun. Dit geldt helemaal voor violisten uit het ‘zwart-wit tijdperk’ (Oistrakh, Menuhin, Szeyring, Kogan, Milstein) maar ook vandaag de dag (Anne-Sophie Mutter). Nou is dat in mijn ogen een soort googeltruc. Spelen zonder schoudersteun lukt mij namelijk echt niet. Wel in de 1ste positie maar vibrato wordt dan voor mij onmogelijk. Naar een hogere positie schuiven lukt ook wel maar terug niet, dan ‘trek’ ik namelijk de viool onder mn kin vandaan. Als ik geen schoudersteun heb dan heb ik namelijk mn hand écht nodig om mn altviool vast te houden. Zijn er hier op het forum die zonder schoudersteun spelen? Zo ja, wat is het geheim? (vast veel oefenen ;-)
Ik zag laatst in een film of documentaire (de titel ontschiet me even) over de eerste wereldoorlog een vioolspelende soldaat meteen schoudersteun van het merk KUN spelen, die tussen 1914 en 1918 gegarandeerd nog niet op de markt was. Schoudersteunen zijn een relatief jonge toevoeging aan het instrument, wat ook blijkt uit de steeds weer nieuwe ontwerpen (die het overigens meestal niet halen) Het is handig als je ook zonder steun kunt, maar er is niets op tegen om er toch een te gebruiken. Op mijn site zijn plaatjes te vinden van bijna alle soorten en merken steunen
Toen ik bijna een jaar bezig was, speelde ik een tijd zonder schoudersteun omdat ik dat ding vreselijk vond zitten. Het voelde alsof mijn nek ontwricht werd. Maar natuurlijk speelde ik toen helemaal niet in andere posities, of met vibrato. (Nu ook nog niet trouwens.) Niet lang daarna had ik mijn eerste les... Sindsdien (op dringend verzoek van mijn leraar (s) ) speel ik weer met schoudersteun, ik zou niet zonder meer kunnen en willen. Volgens mij is het gevaar van zonder steun spelen dat je linkerschouder en linkerarm verkrampen om je viool op z'n plek te houden. En dat harde hout op m'n sleutelbeen zou ik ook niet prettig meer vinden. In de volksmuziek zie je meer violisten zonder steun spelen, in Ierland heb ik dat vaak gezien. Maar Ierse violisten spelen bijna altijd alleen in de eerste positie, andere posities zijn in principe voor de muziek niet nodig. Eén keer zag ik een violist die ook geen kinsteun had, maar gewoon zijn viool op zijn borst liet liggen terwijl hij speelde. Hij had zulke grote handen dat de hals van zijn viool in zijn linkerhand verdween en kon overal verder bij met zijn vingers... Maar, het enige wat hij kon was snel spelen, meer niet. Zo'n violist waar je een muntje in doet en hij doet het de hele avond. (o)
Als "ervaren" violist... Ik zelf speel zonder schoudersteun, er zit wel een kussentje bij de oude viool en ik heb geprobeert wat mij beter beviel, met of zonder. Voor mij mocht het kussentje gewoon blijven waar ik het vond, in de kist. Het lijkt wel als of de viool met kussentje klem zit en bijna niet kan bewegen, ook voel ik mijn instrument bijna niet. Nou is een kussentje natuurlijk geen schoudersteun, maar toch voelt mijn instrument zonder kussentje veel vrijer aan. Mischien moet ik anders maar er eentje proberen te lenen om te kijken of een echte scoudersteun (kun) of zo mischien heel anders speelt, maar tot nu toe bevalt het prima zonder. Zowel de laagste posities als de hoogste posities op G tot E zijn (vind ik) makkelijk berijkbaar en de viool "rolt" als het ware op/over mijn schouder. Toch maar een keer mijn Katharine Meierot eens bellen en kijken of ik een schoudersteun mag proberen. Groetjes Remi
Ik heb wel eens zonder gespeeld, maar ik vond het niet echt comfortabel, heb inderdaad echt het idee dat mijn viool elk moment van mijn schouder kan vallen, niet erg relaxed dus...Dan is er dus helemala niets meer over van een losse pols/hand/arm...laat staan een fatsoenlijke vibrato...
Precies! En dan vraag ik me altijd af; hoe doen die beroemde violisten dat dan zonder schoudersteun? (v) (h) (m) Ik vind het reuzeknap (w)
Ik zou er niet aan moeten denken zonder schoudersteun te spelen. Het lijkt me niet echt bevorderlijk voor je fysieke welbevinden. (s)
Uiteraard heb ik jullie raad ter zielle genomen. Met of zonder schoudersteun. Tot nu toe zonder... Nadat ik vandaag mijn les had gehad ben ik toch maar even bij "mijn" katharine http://www.meierott.nl langs geweest en mocht diverse schoudersteunen proberen. Uiteindelijk ben ik naar huis gegaan met een Wolf schoudersteun. Maar heb hem wel op de laagste stand staan zodat het stuk dat op de schouder rust het achterblad net niet raakt (ook tijdens het spelen), zelfs niet als ik met de kin een beetje klem. 't is eerlijk, jullie hadden weer gelijk, het speelt heel anders, beter, stabieler. Mijn viool ligt veel rustiger, en de klank is zeker in het laag briljanter, ik denk omdat het achterblad nu geheel vrij kan mee trillen en niet langer gedempt wordt door mijn schouder/kleding. Zelf ben ik benieuwd wat mijn lerares (Mevrouw Kramp) er van vind. Oh, ja. Ik trek inderdaad mijn instrument niet zo makkelijk meer weg en vibrato spelen (mag nog niet, maar prober het stiekem toch) gaat inderdaad veel beter. Dus vanaf vandaag is het spelen MET. Groetjes Remi
Hallo, ik wil toch ook nog even reageren op wel of geen kinsteun. Het is denk ik echt een kwestie van gewenning. Ik ken zigeuners die zonder kinsteun spelen, en die hebben geen enkel probleem met de posities. Het is echt iets uit de "Klassieke wereld" Ik heb zelf leren spelen met kinsteun, en als je dat eenmaal gewend bent, dan is het moeilijk om daar weer vanaf te komen. Maar toch, het is een kwestie van aanleren met of zonder..
Dank je wel Andrea, Zit ik al bijna in een crisis, doordat de viool nu eenmaaal niet het makkelijkste instrument is. Heb ik een kinsteun standaard op mijn viooltje zitten en heb ik zo net geinvesteerd in een shoudersteun en dan, dan lees ik dat de echte die-hards dus zonder schouder en kin stuk/steun spelen. Dat valt me nu even diep en diep tegen. Nog even en ik kom er achter dat je niet alleen je kinstuk en schoudersteun kunt weglaten, maar dat je als beginnend violist ook de snaren het best kunt weglaten en b.v. de strijkstok het best kunt insmeeren met zeep. Dit alles ter bevoordering van... Volgens mij is hier sprake van een complot, een complot om mij zo veel mogelijk spullen aan te smeren, aan te praten. Maar ik heb julie door hoor (s) 't geeft niet, ik heb jullie door, maar ga ook door met het spelen "met" schoudersteun en kinsteun, en strijkstok, en snaren. Mij krijgen jullie niet gek hoor met jullie "die-hard's". Remi is een die-hard (o) C.u. Remi (btw: dit bericht wel luchtig opnemen)
Ik wen me nu aan om elke keer als ik viool studeer eerst even een poosje zonder schoudersteun te spelen. Het gaat wel, ook bij positiewisseling (bij terugschuiven even je viool vastklemmen). Over kinsteun gesproken; Zelf vind ik deze altijd erg mooi: (Dit bericht is door Christoff bijgewerkt op 01/04/2005 om 10:26 uur)
Is inderdaad mooi. Ik had er een op mijn altviool die daarop leek, een bruine die ook mooi bij de stemsleutels paste, maar omdat ik een behoorlijke vioolplek in mijn nek kreeg heb ik nu een anti-allergie steun (zonder metaal en van kunststof zodat er geen bacteriën in het hout kunnen trekken) op zowel mijn altviool als mijn viool. De plek is nu bijna helemaal verdwenen trouwens. En Remi, ik vind eigenlijk dat mensen als wij die als volwassene viool willen leren spelen eigenlijk nog de grootste die-hards zijn... met of zonder steuntrekking
Christof, ik vind dat je een kleinbeetje vals speelt. Als je op je 17e begint met spelen behoor je volgens mij tot de jeugd. Lekker Puh! Als je net als ik... je 10e of 11e begint met het vioolspel en door omstandigheden zitten er c.a. 30 jaar of meer tussen en je begint na je 40e (in mijn geval op mijn 46e) weer opnieuw.... Dan... moet je haast wel een echte Rambo zijn, een echte die-hard. Liever had ik gehad dat ik op dit ogenblik tot de categorie "veteranen" of zo zou behoren. In mijn geval zijn er c.a. 35 jaar "verloren" gegaan. Nu alle gekheid maar weer op een stokje (strijkstok). Zo, wie zo, lof voor een ieder die viool, altviool, cello speelt. /On topick: Ik ben aan het lezen in een boek van Carl Flesch, De kunst van het vioolspel (1924). Daarin heeft hij het over een kussentje voor onder de viool. Het is duidelijk dat er toen nog geen schoudersteunen waren. Inmiddels wil ik mijn schoudersteun niet meer kwijt, mijn viool klinkt vooral in de lagere tonen wat voller, ruimer, 't is net als of het hele instrument meer vrij mag resoneren. Laatst was er overigens een programma op tv over barok muziek en daarin werd natuurlijk op een barokviool gespeeld. Zonder kinsteun en zonder schoudersteun, met originele barok-kam en darmsnaren. Oh ja de toets van de barok viool was volgens mij een stuk korter als die van nu. Groetjes Remi
Hee, Weebee, ja inderdaad hoor, ik bedoelde natuurlijk schoudersteun. Maar die zigeuners spelen zelfs zonder kinsteun. Dat vind ik niet echt wenselijk, want het is ernstig slecht voor de lak vd viool, en het scheelt ook aanzienlijk in geluidsterkte. Nou is het ook weer zo dat de lui die ik ken, op de meest erbarmelijke instrumenten spelen, maar ze krijgen er nog steeds een fantastisch geluid uit. Dat krijgen wij met zijn allen niet voor elkaar. groetjes, Hilde
Een Wolf steun is voor mij het beste. ik heb een oer oer oude, nog van net na de wo2 van mijn papa geerfd en die is helaas inmiddels ter ziele. dat was nog een fluwelen, lekker zacht voor het dames en heren huidje en was ook compfy. degene die ik nu heb, ook van wolf, is van een soort schuim. niet zo lekker, niet zo zacht. maar even nu dan mijn echte commentaar. was het niet beter voor je gezondheid, dan was de steun nooit in gebruik gekomen. denken jullie ook niet? het is een instrument, dat enorm veel vergt van je gezondheid, je nek, je hoofd, je rug en je benen. veel violisten hebben nek klachten, dus waarom zou je het risiko lopen/nemen, om te spelen zonder de steun? lijkt mij dat hij er niet is voor de lol. flesh oefeningen??? ook leuk! wie heeft er nog beriot geleerd? in den beginne???????? zoek naar een lesboek van beriot. puur uit nostalgie. groetjes en fijne avond.
