Wanneer een forumlid niet geïnteresseerd is in de meningen van andere forumleden, kan hij of zij zich beter beperken tot een weblog zonder responsmogelijkheid of een e-mail nieuwsbrief. Een forum lijkt mij nu juist bedoeld voor het uitwisselen van meningen en informatie.
hoewel ik reeds 19 jaar professioneel violist ben zou ik graag ook bij mij vooruitgang willen zien qua toon, volume, interpretatie en techniek. Het is alleen voor mij onmogelijk om 3 maanden 6-8 uur te studeren, omdat ik een gezin heb en er dus simpelweg brood op de plank moet komen. Dat houdt dus in dat ik geen tijd heb om dit uit te proberen (zonder steun spelen), hoe graag ik dat ook zou willen. Het zou misschien wel kunnen als iemand me 3 maanden inkomen zou aanbieden zodat ik in de gelegenheid ben dit te doen.
Zonder me uit te spreken over schoudersteunen, ik heb eventjes naar het filmpje gekeken en vind dat je prima speelt. Denk niet dat het iedereen gegeven is om zo te spelen, oefenen of niet. Op basis van de commentaren verwachtte ik me aan iets vreselijk amateuristisch... Misschien kan de intonatie inderdaad beter maar het geluid is volgens mij ook vervormd door de opname. Ik denk dat het misschien de nogal schreeuwerige toon is waarop je schrijft die zoveel weerstand oproept Misschien heb je wel gelijk wat de schoudersteun betreft, maar dat is moeilijk te achterhalen: wat voor jou werkt, werkt misschien voor iemand met een andere lichaamsbouw niet. Ieder zal het voor zichzelf moeten uitmaken, en mensen die slim/openminded zijn zullen het zeker proberen! Groeten
Heel interessante discussie dit. Zelf speel ik zonder steunen, toen ik begon met spelen een half jaar ofzo geworsteld met het vinden van een goeie afstelling van de schoudersteun, verschillende geprobeerd, verschillende kinsteuenen ook. Toen een keer wat gelezen over het spelen zonder schoudersteun en kinstuk en om wat meer te begrijpen wat ik las ging ik dat toen op een avond uitproberen. Het was heel even wennen natuurlijk, maar daarna voelde het natuurlijker dan al dat geklooi met die schoudersteun. Het was een dag of wat of misschien was het een week of wat voor ik niet meer het gevoel had dat ik aan wat nieuws aan het wennen was, en dat het een vervolg was naar de optimale positie van viool ten opzichte van mijzelf (in combinatie met waar mijn rechterarm is al strijkendeweg). Ik was natuurlijk nog maar net begonnen met fijolen en terugdenkend was het allemaal erg erbarmelijk, en kritisch naar het nu kijkend is het dat nog steeds eigenlijk. Maar wel wat beter als toen in elk geval. Inmiddels een jaar of zes verder heb ik in elk geval geen dromen meer over het vinden van de "ideale" positie van de viool ten opzichte van ik. Dat zegt mij dat ik niet meer zoek maar heb gevonden. Niet 1 positie/houding, maar een dynamische positie/houding. Met als gevolg geen verkrampingen. Nou is niet iedereen hetzelfde, qua bouw, maar ook qua instelling/insteek. Ik hecht niet zo aan het spelen in hogere posities, ik speel meestens jigs en reels enzo, dus dat soort dingen kom ik niet zoveel tegen. Maar zo langzaamaan probeer ik natuurlijk wel eens wat en zolang mijn hoofd weet waar ik heen moet en ik mijn hoofd er ook bij weet te houden is het allemaal niet zo'n probleem om van hier naar daar te geraken, en als ik het e.e.a. een aantal keren doe lukt het soms zelfs om het zuiver te krijgen. Dit alles geeft me genoeg vertrouwen te durven zeggen dat wanneer ik me er echt op zou toeleggen het spelen in posities geen probleem is zonder steun (ik neem aan dat met steunen men zich er ook de nodige uurtjes op moet toeleggen, meer dan zo nu en dan een lollige 5 minuten). Pfoe, was van plan het kort te houden. Op de een of andere manier word je al lezend over vioolspel toch een soort van geïndoctrineerd dat het spelen mét schoudersteun en kinstuk toch echt heel veel beter zou zijn, beter resultaat geeft, beter is voor het lijf etc. dan het spelen zonder. Dat kan natuurlijk waar zijn, wanneer degene die vertelt zijn/haar ideale combinatie schoudersteun/kinstuk heeft gevonden. Maar het kan natuurlijk ook zo zijn dat voor anderen de ideale combinatiie bestaat uit alleen een kinstuk of alleen een schoudersteun, of, geen van beide. Excuseer eventuele onsamenhangendheid, het is laat en ik ben tijdens het typen een keer of wat onderbroken/afgeleid door mens en dier alhier.
Vergeten jullie niet:viool spelen met schudersteun is net als auto rijden met handrem erop! Je kan zo nog antal kilometers rijden ,maar hoe en met welke risiko! Probeeren maar, is alleen voor mensen die groot passie voor dit muziekinstrument hebben;voor mensen met groot ambitie;voor mensen die gewent met hardwerk zijn.Nimand in een dag of een week kan een muziek niveau net als Oistrah of Heifetz krijgen,zonder 6-8-10 per dag studeren.Als mensen, zijn we iedereen bijna hetzelfde.In alles,heb je te maken met heel hardwerk.Je kan krijgen wat je wilt,als je serieus,constant, dagelijks en uren lang per dag heel,heel hard studeren ,oefenen,werken en .... met heele groot passie en ambitie!Anders je blijft de heele leven een diletant en dingen amatoristisch doen! groeten aan iedereen,
En alles zuiver! Maar ja, ze is nog jong, dus wie weet tegen welke nek- en schouderellende ze nog aanloopt
@ Bert Boon, Het ging mij er nu eventjes om, deze uitspraak te verwerpen: Als je last krijgt van spieren of wat dan ook, dan ligt dat naar mijn mening niet aan het gebruik van een schoudersteun maar aan een verkeerde schoudersteun, of kinsteun!
Als je goed kijkt zie je dat Janine haar kinsteun nauwelijks gebruikt, haar kin/wang raakt meer het staartstuk. Was me al eerder bij haar opgevallen! Dus… kinstuk er af? Remi
Ik vroeg het mij ook al af, maar waarschijnlijk vindt ze het gewoon lekker spelen dus dan moet ze die steun er vooral op laten zitten.
Ik ben benieuwd naar het akoestisch nadeel van de schoudersteun, voor zover die er is. Ik kan in de uitleg van Jeroen de Groot iets niet helemaal rijmen: (citaat uit het VHV dossier): "Voor mij zijn er drie redenen om zonder schoudersteun te spelen. De belangrijkste is dat de vioolklank veel beter tot zijn recht komt. Je krijgt een echte vioolklank, minder hol. Het verschil is minimaal, maar duidelijk waarneembaar". Hoezo is het verschil minimaal en dan toch duidelijk waarneembaar? "Het verschil is minimaal" maar Jeroen de Groot stelt vervolgens: "Ikzelf hoor het direct of iemand met of zonder schoudersteun speelt". Is het verschil dan voornamelijk aanwezig voor de speler of voor de luisteraar?
Het enige dat je kan doen is het Jeroen zelf vragen. Ik hoor in ieder geval niet of iemand met of zonder steun speelt. Ik heb met dezelfde verve horen beweren, dat er akoestische voordelen aan het gebruik van schoudersteunen kleven. 'Het verschil tussen met of zonder schoudersteun spelen is te horen' is in ieder geval een aardige hypothese voor een wetenschappelijk onderzoek. Tot die tijd doen we het de mededeling van Jeroen. Ik denk, dat je moet zoeken naar een ander element. Wellicht spelen violisten zonder schoudersteun meer ontspannen. Wellicht worden schoudersteunen zomaar aangeschaft en gebruikt, zonder dat er sprake is van professionele begeleiding. Wellicht spelen strijkers met steun om die reden minder ontspannen. Een schoudersteun moet namelijk aangemeten worden en een kinhouder ook. Alles moet op maat zijn, voordat je ontspannen kan spelen. Ik denk namelijk wel, dat je kan horen of iemand ontspannen speelt of niet, want er zijn heel wat gedeelten van het lichaam die als resonator optreden. Ik denk hierbij aan de beenderen in de borst en hoofd en de holten in de keel en de bijholten. Dit is eigenlijk in overeenstemming met het zingen. Als je zingt moet je buitengewoon ontspannen zijn om te zorgen dat de beenderstructuren, de geluidstrillingen kunnen overbrengen naar de holten in het lichaam en de bijholten. Doordat de viool rust op het sleutelbeen en de ontspanning van de spieren in onder meer nek en kin zorgen er ook voor dat het lichaam als resonator gaat optreden. Enige spanning in deze lichaamsdelen zorgt voor een verandering in het geluid dat je als violist veroorzaakt, omdat er een verandering optreedt in de delen, die zorgen voor de overdracht van het geluid. Dat is een reden te meer, om zo ontspannen mogelijk te spelen en vooral met zo ontspannen mogelijke kin en nek.
Wel een kinhouder, geen schoudersteun. Je moet even kijken op ongeveer 1.42 minuten in de video. Anne-Sophie Mutter en één van haar Stradivari violen.
Vraag me af hoe ze het doet. Als ik de viool zonder schoudersteun en mét kinsteun vijf minuten bespeel, krijg ik een knalrode plek waar de metalen houders van de kinsteun het sleutelbeen raken. De pijn kan je wel gewoon worden denk ik, maar de irritatie zelf? Het is niet alsof ze een hemd en smoking aanheeft waaronder ze een kussentje kan verbergen
Hoi allemaal, het leek me wel aardig om hierop te reageren (jaren later). Ik speel zelf barokviool. Dat is geleidelijk gegaan. Eerst moderne viool, toen darmsnaren, toen zonder schoudersteun, toen zonder kinsteun, en uiteindelijk een echte barokviool. Ik heb een lange nek, toch heb ik profijt gehad van het stoppen met schoudersteun. Toen ik met schoudersteun speelde had ik regelmatig nekpijn na intensief gespeeld te hebben. Toen ik stopte met schoudersteun, was het eerst heel vreemd, ook omdat ik krampachtiger mijn viool ging vasthouden met mijn kin. Maar al na enkele dagen zo gespeeld te hebben, was mijn nekpijn geheel weg, en ik heb nooit meer zo'n last van mijn nek gehad als ik weleens had toen ik nog met schoudersteun speelde(die was laag afgesteld). Ik denk dat het geheim hierin zit: Met schoudersteun en kinsteun hou je je viool 'vast' tussen je schouder en kin, om gemakkelijk te kunnen spelen (makkelijk vibrato en wisselen van positie). Zonder schoudersteun leer je je viool weer meer vast te houden met je hand waarmee je speelt, en ontlast je je schouder en nek meer. Zo is het tenminste met mij gegaan. Dat is inderdaad niet altijd even makkelijk, zeker met het wisselen van hoge naar lage posities. Bij het wisselen van positie klem ik mijn viool tijdelijk even tussen mijn schouder en kin, maar laat daarna weer los. Ik geloof dat een schoudersteun niet bevorderlijk is voor je fysieke gesteldheid. Maar het is niet alleen de schoudersteun, het is de hele manier waarop je speelt. Sommige beroemde (romantische) violisten klemmen zeer krampachtig hun viool tussen kin en schouder, zodra ze zich concentreren op de muziek, desastreus voor je nekspieren. en een heel verkeerd voorbeeld! Kinsteun heeft naar mijn idee niet zo'n negatief effect. Kan juist erg fijn zijn bij het wisselen van positie. Je hoeft niet barokviool te spelen om zonder schoudersteun te kunnen. In de romantiek waarbij men tot hoge posities ging bestond hij ook nog niet, dus... Als het lukt goed te spelen zonder schoudersteun ga je veel meer ontspannen spelen.
