een tijdje geleden heb ik bij Bert Boon via zijn webwinkel Pirastro Synoxa snaren besteld (en de volgende dag ook gekregen). De met aluminium omwonden D-snaar was maar een kort leven beschoren, omdat de omwikkeling los liet. Nu speel ik al vele tientallen jaren viool en altijd kocht ik mijn snaren in de volle lengte. Het is uit ervaring gebleken dat oprollen onverstandig is en daarom werden ze door de meeste strijkers in een koker vervoerd en bewaard. [volgens mij is dat nog steeds zo!!] ]Bij oprollen tot een diameter van circa 9 cm ontstaat de meeste spanning op de binnendiameter waardoor er beschadiging optreedt, hetgeen zeker gebeurt bij aluminium omwikkeling omdat deze een grotere breedte heeft dan bijvoorbeeld zilver of goud. Jamer van die kostbare snaren. Worden snaren tegenwoordig -en ook door Bert Boon- in opgerolde toestand verzonden wegens het makkellijk verzenden? Dat zou toch niet mogen?
Hey, Kunststof snaren (nylon, perlon, raylon, kortom xxx-lon) snaren moet je gewoon opgerold kunnen bewaren. Met darmsnaren ligt het anders, vraag me niet precies waarom maar tot nu toe heb ik moeten constateren dat darmsnaren "altijd" in kokertjes vervoerd worden. Zelf gebruik ik Dominant snaren van Tomastik (kunststof). Voor mijn gitaar zijn de snaren ook altijd opgerold geweest (ik weet niet beter) en laten we eerlijk zijn, je zal een paar snaren bestellen voor je Bass, die dingen zijn bijna twee meter, dat is een leuk kokertje om op te sturen. Vrees echter niet, zelf denk ik dat Bert met een correct antwoord zal komen. En misschien is er nog wel iets van garantie op nieuwe snaren. Groetjes, Remi
Remi, zoals ik eerder aangaf: het probleem zit hem niet in de samenstelling van de snaar hetzij darm hetzij perlon, nylon of polyethyleen of anderszins, neen het gaat om de samenstelling en vorm van de omwikkeling. Ik heb nog nooit gitaarsnaren gezien met een aluminium omwikkeling. Wèl van koper of legeringen daarvan (E, A en D), maar die zijn volkomen rond. Bij aluminium is de omwikkeling -sterk vergroot- een plat reepje van ca. 400 µm breed en ca. 30 µm dik. Dit heeft te maken met de eigenschappen van aluminium: taai maar relatief zacht en een lage soortelijke massa. Wanneer zo'n reepje machinaal om een rechte snaar gewonden wordt en daarna door de mens wordt opgerold is er sprake van een dwangstand en zullen hier en daar enkele (of meerdere) windingen over elkaar heen gaan liggen. Kennelijk speelt hier ook de geluksfactor een rol, want lang niet altijd doet zich dit probleem voor. gr, Frits
Als snaren opgerold in een hoesje worden verkocht, en dat is bij kunststofsnaren altijd het geval, dan kan je de snaren gewoon opgerold bewaren. En inderdaad, (omwonden) darmsnaren worden in een kokertje bewaard. Vroeger speelde ik ook op dominant, maar die klonken de eerste dagen nogal scherp. Nu speel ik op obligato. Die snaren, zoals alle kunststofsnaren, ontstemmen niet zo snel en de toon is meteen goed. Snaren moet je hoedanook vervangen omdat de klankkwaliteit achteruit gaat, maar dominantsnaren vlakken af na enige maanden en dat doen obligatosnaren niet.
Waarom zou een met aluminium omwonden darmsnaar wèl in een koker moeten worden aangeleverd en een Alu omwonden kunststof snaar niet? Wat er beschadigd is nog steeds de buitenste Alu-laag en niet de kern van darm of kunststof. Mijn tweede vraag: waarom beschadigt de omwikkeling met aluminium wel snel of eerder en die bij chroom of zilver niet? Frits
In mijn ervaring kunnen kunststof snaren heel goed in opgerolde toestand worden verzonden en bewaard. Wanneer een snaar stukgaat kan dat liggen aan en van de wrijfpunten (sleutel, sleutel van de E snaar wanneer die de D snaar raakte bij een verkeerd geboord gat, bovenzadel, toets (wanneer er een oneffenheid inzit of wanneer de groef in het bovenzadel te diep is, kam of snarenhouder, evt fijnstemmer. Ook komt het voor dat aluminium extreem reageert op huidzuur of transpiratie. Verkeerd opzetten of een beschadiging door een scherp voorwerp kan ook de oorzaak zijn van breuk. In een enkel geval is de snaar niet goed geproduceerd en is er sprake van een fabrieksfout, maar dat komt -zeker bij Pirastro- weinig voor. Ook darmsnaren zijn overigens, mits ruim opgerold goed te verzenden. Recht bewaren in een koker is voor omwonden darm het beste.
De aluminium omwikkeling van mijn kunststof D-snaar (Pirastro Synoxa) raakte na een maand of twee spontaan los op een plaats ergens in de vrij trillende snaar. Dus niet op een kontaktpunt zoals kam of brug. Ook is geen van de door Bert Boon genoemde andere mogelijke oorzaken van toepassing. De meeste reactanten in dit forum zijn het erover eens: kunststof snaren omwikkeld met aluminium, kunnen -zonder beschadiging te veroorzaken- worden opgerold tot een diameter van ca. 9 cm (De exacte diameter is in deze discussie niet van belang). Dezelfde groep is het er ook over eens, dat oprollen van darmsnaren - met dezelfde aluminium omwikkeling als die bij de kunststof snaren- tot dezelfde diameter, meestal of vaak tot beschadiging kan leiden. Wie kan mij van een plausibele verklaring vooorzien voor dit fenomeen? gr, SB
Heb je dit probleem met het loslaten (breken) meerdere keren gehad of was het eenmalig? Ik kan me voorstellen dat het een keer gebeurt, maar niet achterlekaar. Tja, snaren zijn duur, soms heel duur en als je dan de pech hebt dat een snaar binnen een zeer korte tijd de geest geeft... Mijn lerares speelt veel, heel veel (c.a. 2,5 uur per dag studeren), ze treed ook nog op on een aantal "bandjes/stijkjes" (zal ik het maar noemen), krijgt (nog steeds les). Kortom ze is c.a. Xtig uur per week aan het spelen. Haar snaren geven ook wel eens spontaan de geest, maar ik kan me er ook wel wat bij voorstellen! Ik denk dat je gewoon pech hebt gehad met die snaar. Mocht je de kosten van de snaar en het verlies ervan niet te boven komen, laat het ons weten. Zelf ken ik heel goed de tegenwerking van frustratie en tegenslag, zeker als het om het vioolspel en dergelijke gaat, dus .... broeder... Een snaar is een snaar een snaar een snaar....
Remi, je geeft geen antwoord op mijn vraag. Waarschijnlijk omdat je die (ook) niet hebt. Wat je lerares ervan vindt en wat een snaar kost is nu niet relevant. Frits
Ok, hoe vaak is dit overkomen (eventueel met een specifiek merk snaren)? Natuurlijk kan het een keer voorkomen dat een snaar het begeeft, ja, snaren zijn best duur. Aluminium kan soms heel snel aangetast worden (in tegenstelling tot o.a. zilver oif nikkel, laat staan titanium. Natuurlijk kan een snaar een manco vertonen, het is en blijft mensenwerk. Het gaat echter te ver op op de preciese (exacte) methoden van de productie van een saar in te gaan om dat eventjes op een forum te behandelen, het gaat mischien een beetje te ver om op de exacte scheikundige reacties tussen het menselijk zweet en het omwonden aluminium van een vioolsnaar in te gaan! Mischien dat ik een beetje "over"-reageer hoor maar een manco aan een snaar o.i.d. lijkt mij een kwestie van contact op nemen. Dat ons aller Bertus (de Snor) Boon toevallig de snaar (snaren) heeft geleverd.... bij zaak. Greetz Remi
Twee maanden levensduur is aan de korte kant, maar ook niet iets bijzonders; er is in mijn opinie dan ook geen sprake van een productiefout, maar van domme pech of een niet te definiëren oorzaak.
Om dit item even weer nieuw leven in te blazen omdat: * de antwoorden de oorzaak niet hebben aangegeven * ik onlangs een nieuw speeltje heb waarmee hele leuke foto's kunnen worden gemaakt (zie elders op dit forum) hier een paar foto's die duidelijk laten zien wat er met de Aluminium-omwikkeling gebeurd wanneer ze van het rechte pad afraken (onder een hoek staan) zoals bij het verlaten van de toets of over de kam. bij het kielhoutje (= bovenzadel) met een scherp beeld voor de A-snaar: of de G-snaar over de kam: Wanneer ik deze foto's in ogenschouw neem en ik ga terug naar de oorspronkelijke vraag, dan krijg ik toch sterk de indruk dat het oprollen van omwonden snaren in een zakje er geen goed aandoen. Ik heb geen snaren in een zakje liggen met een aluminium-omwikkeling, zodat ik daarvan geen opname kan maken. Maar dat zou wel eens interessant kunnen zijn. Aluminium heeft dat vooral, omdat die omwikkeling relatief breed is terwijl titanium of chroom een veel rondere omwikkeling hebben en dus relatief smal is. Die omwikkeling bij de onderste pijl wijkt al behoorlijk! En dan te bedenken dat de snaar in een zakje verpakt nog veel sterker gebogen wordt!! Diameter een cm of 9, schat ik. Frits
Daar heb je gelijk in. Ik heb eens een setje snaren gekocht die in een plastic buisje zaten. Ik heb de week daarna een A-snaar met een speciale legering gekocht. De A sprong na een half jaar, terwijl de E veel langer bleef zitten!!
Wat is dan eigenlijk het verschil tussen een omwonden of een onomwonden E-snaar? En heeft het dan niet hetzelfde effect als een E-snaar met een coating?
de woorden zeggen het eigenlijk al: omwonden: met een omwikkeling. Voor de E-snaar bestaat er voor zo ver ik kon nagaan een uitvoering met een aluminium of chroomstalen omwikkeling. De meeste E-snaren hebben een stalen kern, hoewel carbon ook bestaat. Merken zijnominant (stalen kern, Alu-omw.), Pirastro Tonica (stalen kern, Alu-omw.), Pirastro Eudoxa (stalen kern, Alu-omw.). Naast een omwikkeling zijn er nog diverse coatings mogelijk: vertind, verguld en dergelijke. Die omwikkeling maakt de snaar dikker en geeft hem meer massa. Dat kan tot gevolg hebben, dat de klank wat 'dikker' wordt en daardoor wat moeilijker aanspreekt dan een dunnere snaar. De omwonden E is ook wat minder schel en heeft wat meer boventonen dan een blanco stalen E-snaar. Een 'blanco' E wordt het meest gebruikt. Zonder omwikkeling van de lagere snaren is de spankracht veel te klein, de extra massa zorgt ervoor dat de gewenste stemming met voldoende spankracht bereikt kan worden. Kijk maar eens hoe dik de omwikkeling van de lagere pianosnaren is!! Frits
Afgaande op die foto's met 'wijkende' omwikkeling: Zo te zien is dat een snaar die, onder spanning, over een kam getrokken wordt en waar dus naast die spanning ook krachten plaatselijk op een enkel drukpunt werken. Zoiets kun je toch niet vergelijken met een snaar die zonder drukpunt relatief losjes opgerold in een zakje zit? (Ik was nooit heel goed in natuurkunde, maar dit lijkt mij zo)
@ Coop: Ik ben het met je eens dat de afbeeldingen op de foto’s niet overeenkomen met de situatie van een snaar in opgerolde toestand. Maar wat volgens mij wel stand houdt is, dat er door een gedwongen stand de omwikkeling kan gaan wijken. Het beste om dat te bewijzen is met een foto van een omwikkelde snaar in opgerolde toestand. Ik had hier nog een Altvioolsnaar G (Pirastro Gold) met een zilveren omwikkeling. Ik heb eerst een foto gemaakt van de gestrekte uitvoering en daarna een winding gemaakt met een diameter van 9 cm. Het lijkt dat voor de zilveren omwikkeling de windingen een beetje over elkaar heen gewikkeld zijn, alsof het schubben zijn. Wanneer er dan een kromme gemaakt wordt glijden die schubben over elkaar heen en komt de kern van de snaar niet bloot te liggen. De conclusie voor een met zilverdraad omwikkelde snaar moet dan zijn, dat er geen zichtbare schade optreedt bij oprollen! Hoe het dan met een snaar met aluminium omwikkeling zit, kan ik op dit moment alleen maar laten zien aan de eerder geplaatste foto van bijvoorbeeld de A-snaar over het kieltje: daar is de omwikkeling veel breder. Ik vermoed dat de windingen daar tegen elkaar zitten en niet als schubben zijn gerangschikt. Ik vrees dat hier de windingen bij buiging wèl te ver van elkaar af komen te liggen en dat er mogelijk beschadiging kan optreden. Ik heb overigens wel een nadeel ondervonden bij macrofotografie: de LED-verlichting is direct gericht op het te fotograferende onderwerp en dat geeft bij glimmende voorwerpen hinderlijke reflectie. De foto’s zijn daarom onder een hoek genomen om die reflectie wat te temperen. Nadeel is dan weer dat er maar een zeer beperkt gedeelte scherp wordt! Ik zal daarom een volgende keer eens proberen of bijverlichting een oplossing biedt. Frits
