Hebben jullie ook wel eens dat je schrikt van het geluid wat uit je viool komt? Ik speel bijvoorbeeld de laatste tijd veel op mijn stille viool. Toen ik vandaag mijn akoestische viool pakte schrok ik iedere keer als ik begon van het volume. Is dit gek of hebben jullie ook wel eens dat je denkt van “huh… Is dit mijn viool” ?
Iedere keer als je een tijd niet gespeeld hebt, zoals na de vakantie, moet je weer wennen aan het geluid. Dat is een bekend verschijnsel. Overigens, schrik ik er niet van. Ik ben altijd verbaasd, hoe mooi mijn viool klinkt.
haha, dat is het voordeel van een goede viool . Als ik mijn viool hoor dan denk ik dat ik daar op speel :lol: ,maar ja, vandaag op vioolles schrok ik dus wel iedere keer van het geluid maar ik denk dat de juf mij voor de rest niet erg vond.
Echt schrikken doe ik er niet meer van, maar wanneer ik in een andere ruimte speel dan gewoon hier thuis ben ik vaak verbaasd geweest over het geluid van m'n viool. Soms ook niet, dan is de andere ruimte vergelijkbaar met hier, maar wanneer het een grotere ruimte is, met meer/andere akoestiek duurt het altijd heel even voor m'n viool me weer vertrouwd in de oren klinkt.
Normaal. Hoe vaker je dit hebt meegemaakt (na vakantie zoals gezegd of na een aantal dagen alleen met sourdine te hebben gespeeld) hoe minder de 'schrik'. Het is dan soms een beetje wennen aan de kleine bijgeluiden die je alleen 'onder het oor' kunt horen, maar die een luisteraar op een paar meter afstand absoluut niet hoort.
Bij mij vonden er "schrikreakties" plaats als ik de sourdine eraf haalde. Als ik aan het sourdine-geluid gewend was geraakt omdat ik me 's morgens rond 06.30 uur aan technische oefeningen meende te moeten onderwerpen, klonk het daarna zo banaal in mijn oren. Ook dat wende weer snel.
