Citaat uit het boek 'Beroemde musici deel XIV Paganini' door Julius Kapp: Op zekeren dag moest hij in Livorno een concert geven; des middags had hij alles aan de speeltafel verloren, zelfs zijn viool, die hij, om door te kunnen gokken, verkocht had. Nu was goede raad inderdaad duur. Maar het toeval kwam weer te hulp. Van een Franschman, die zijn kunst zeer bewonderde, leende Nicolo voor dien avond een viool, een wonderschoone Guarnerius. Toen hij na afloop van het concert dankbaar het instrument aan den eigenaar terugbracht, verklaarde deze vol geestdrift, dat geen andere handen dit instrument meer zouden ontwijden; hij gaf het den kunstenaar ten geschenke. Dit prachtige instrument is Paganini's lievelingsinstrument geworden. Tot aan zijn dood heeft hij het op alle concerten bespeeld. De viool kreeg de bijnaam Il Cannone (Het Kanon) van Paganini, die uit het instrument een uitzonderlijke geluidssterkte en resonantie wist te halen. In zijn testament had Paganini vastgelegd dat Il Canonne aan de stad Genua werd geschonken na zijn dood. Tegenwoordig is de Cannone veilig weggeborgen in het stadhuis van Genua. Elke maand komt de Cannone uit de kluis en speelt de curator en violist Mario Trabucco op de viool om de klank bij te houden. Soms wordt de viool uitgeleend aan musici en in de aangrenzende Paganini-zaal bespeeld. En daar kan Youtube ons van laten genieten!! Leonid Kogan Salvatore Accardo &feature=PlayList&p=7C8D541AC6EA6DD8&playnext_from=PL&playnext=1&index=54 En natuurlijk Shlomo Mintz die met de viool naar Nederland kwam:
Overigens heeft Genua 'Il Cannone' van een stempel voorzien, waarschijnlijk om te laten zien, dat hij het eigendom van de stad is. Over vioolbarbaren gesproken. Jean Baptiste Vuillaume heeft in 1864 een schitterende kopie van deze Guarneri gemaakt, die nu nog steeds in de concertzaal te horen is. Hij wordt namelijk bespeeld door Lh3D_ujMjtM[/media]]Hilary Hahn.
Kogan speelt in elk geval dat cappricio niet op il Canone, want het bovenste kielhoutje van Paganini's Canone is van been/ivoor, duidelijk te zien op de opname van Accardo.
Om maar even weer wat kolen op het vuur te gooien: Signore Paganini speelde door omstandigheden op een Guarnerius, het Kanon (IHS). Een Franse vioolbouwer (Vuillaume) maakt hem na en een beroemd violiste speelt er de sterren van de hemel op. Als het viooltje van Hillary nu eens door laten we zeggen Frits of Bert gemaakt was, een vakkundige kopie. Wat dan? Laat ik zeggen worden er tegenwoordig geen concert instrumenten gemaakt, zijn wij een stelletje prutsers. Ligt het er alleen maar aan hoeveel aandacht je in de media krijgt. Eenmaal in de picture en je naam is Zygmuntowicz, Samuel, dan spelen ze graag op je viooltje, speel je op een Boon of Oosterhof dan ben je..... Dus de kopie van Del Gesú is goed, kopieën van een Strad of Del Gesú, gemaakt door Vuillaume en Zygmuntowicz zijn goed, zijn het bespelen waard.... Als beroemd instrumentalist moet je nu eenmaal een beroemd instrument bespelen. Conclusie is dat o.a. Bert en Frits geen behoorlijk instrument kunnen bouwen. Toch? Gek genoeg lijkt mij juist het omgekeerde. Heren en dames, kom er maar in, we staan open voor reacties. b.t.w. Theo Olof heeft geloof ik ook nog eens op het 'kanon' mogen spelen, en vond het een moeilijk aanspreekbaar instrument.
Eerlijk gezegd denk ik dat er op dit moment ter wereld zat vioolbouwers zijn die violen kunnen bouwen die kunnen concureren met Stradivarius. Maar ja, zoals Willem Bouman het zei; "de enige goede vioolbouwer is een dode vioolbouwer". Alleen denk ik niet dat iedere vioolbouwer dat kan. Lijkt me ook niet dat Bert en Frits zullen zeggen dat hun violen kunnen concureren met een Stradivarius of Bergonzi.
Ha ja, dat wel ja In 1974 deed de BBC een test waarbij Isaac Stern en Pinchas Zukerman samen met de Engelse vioolhandelaar Charles Beare werden uitgedaagd om blind de ‘Chaconne’ Stradivarius uit 1725, een Guarneri del Gesu uit 1739, een Vuillaume uit 1846 en een modern instrument van Roland Praill te identificeren. Geen van de experts was in staat om meer dan twee van de vier instrumenten correct te identificeren. Sterker nog; twee van de juryleden dachten dat het moderne instrument de Stradivarius was. Verder is er in 2009 een test gedaan waarbij een violist achter gordijn 5 verschillende instrumenten bespeelden. Eén Stradivarius (zijn eigendom) en 4 violen van de Zwitserse vioolbouwer Michael Rhonheimer (http://www.geigenbau.net/). Van de 180 luisteraars vonden 90 personen ‘opus 58’ van Rhonheimer de mooiste toon hebben. De Stradivarius kwam op plek 2 met 39 stemmen. 113 luisteraars dachten dat opus 58 de Stradivarius was. Deze opus 58 was een viool waarvan het hout was behandeld met schimmels/zwammen. De violist Christian Tetzlaff heeft zijn Stradivarius weggedaan voor een viool van Stefan Peter Greiner (http://www.greinergeigen.de/). Tetzlaff vindt deze viool beter geschikt voor Bach en het grote romantische vioolrepertoire. Ook twee leden van het beroemde ABQ-kwartet spelen op een Greiner (wachttijd 4 a 5 jaar). Hoewel Herman Krebbers een viool uit Kampen bespeelt kun je ook over zulke violen discussieren over de waarde:
Elman, Er zijn zo vaak tests gedaan, en telkens weer werden de oude Italianen verkozen boven de moderne instrumenten. Maar.... stel je voor dat we zouden concluderen dat moderne instrumenten minstens zo mooi kunnen klinken (voorbeelden genoeg) als oude Italiaanse instrumenten. Gewoon reëel ,met de voetjes op de vloer en dat een modern instrument nagenoeg de zelfde klankkwaliteiten heeft als een instrument uit 1626. Als dat zou blijken (worden we niet tegen gewerkt) zou je het niet leuk vinden als je een Strad van c.a. 8.000.000 hebt gekocht of bespeeld en je collega bespeeld een instrument van en paar duizend eurie en het instrument klinkt nagenoeg het zelfde. De markt zou instorten. Violen van die nu nog miljoenen kosten zouden in waarde dalen, kelderen, niets meer kosten, en hooguit een historische waarde hebben. Een Strad van 14.000.000 zou kunnen kelderen naar de dagwaarde van 20.000 euro of minder. ’t Is maar wat de gek er voor betaald. In mijn speurtocht naar T.H. Cuypers ben ik als amateur al op genoeg problemen gestuit en zijn violisten en handelaren alleen geïnteresseerd in het instrument, de handelswaarde en wat ze er kunnen mee verdienen, heb met een Cuypers in handen gestaan die werd ingeruild. Ingeruild voor een luider klinkend instrument. De zelfde violist is weer terug bij af en wil toch weer een Cuypers.... Zelf heb ik ook een Canon en wel in de vorm van een kopie van een Degani, heb er wel veel te veel voor betaald en heel veel kleine reparaties aan moeten doen maar ze klinkt als een zonnetje, kan haar laten fluisteren maar ook laten brullen. Ze is inmiddels mijn lieveling voor onder de kin. Als amateur zou ik wel eens het verschil, in de praktijk willen horen en voelen tussen oude meester violen en moderne goede instrumenten. Instrumenten van nu zijn het antiek voor de toekomst. Remi
Wat we trouwens niet uit het oog moeten verliezen is dat er aan de violen van Stradivarius, Guarneri, Amati enz. enz. al heel wat gesleuteld is door vele andere bouwers. En ook dat ze ong. 300 jaar oud zijn. Dus kun je wel 'oude' en 'moderne' violen zomaar vergelijken??
Remi, ik denk dat het probleem van de prijzen voor violen gewoon zit in het feit dat ze beleggingsobjecten zijn geworden. En mensen die belegd hebben in deze instrumenten zullen er alles aan doen om de prijzen zo idioot hoog te houden. Daarbij zijn alle middelen geoorloofd: bedrog, misleiding, chantage, je kunt het zo gek niet bedenken! Dus is de mythe bedacht dat die oude Italianen de beste instrumenten hebben gemaakt. En zodoende willen alle grote violisten op een Stradivari spelen, want die is de beste, geloven ze En dan betaal je vier miljoen euro voor een houten kastje van 35 cm lengte. Het is een soort geloof, Remi, en dat geloof ontstond op 18 december 1737. Gelukkig weten jij en ik beter: "Wat klinkt die alt van jou prachtig diep en sonoor en wat ziet hij er prachtig uit", zeiden mijn kwqartetgenoten tegen me, toen ik voor het eerst mijn Chinese alt van € 123,- bespeelde. En daar geloof ik nou in.
Ja dat is wel waar, maar ook weer de een meer dan de ander. Er zijn ook nog hele gave instrumenten, die meestal in de musea liggen. Met hele oude doeken (=schilderijen) heb je dat ook. Daar wordt ook heel wat aan gerestaureerd, zeker wanneer een of andere onverlaat er een beschadiging op heeft aangebracht. Toch blijven die oud, dacht ik. Opm.: ik zie dat het onderwerp al helemaal niets meer te maken heeft met een YouTube-fragment! Ik hevel dit onderwerp over naar 'BOUW' daar is het beter op z'n plaatst!
Remi, vandaar ook dat Greiner er bij zijn collega's in Duitsland uitligt, want hij maakt de markt kapot. Zelf heeft hij er denk ik weinig last van, want z'n violen kosten 30.000 euro en hij heeft een wachtlijst van 4 à 5 jaar. Ook Isabelle van Keulen heeft een Greiner. Er zijn al 50 cd opnamen waarop een Greiner bespeelt wordt. Ondanks dat je dus voor 30.000 een "Greiner Stradivarius" koopt legt men toch miljoenen neer voor een oude. Ook al zou er een bouwer zijn wiens violen overduidelijk beter klinken dan welke oude Italiaan dan ook, dan nog zullen die oudjes veel geld waard blijven. Alleen geen 5 miljoen meer natuurlijk.
Die Greiner heeft z'n zaakjes goed voor elkaar! Hoe lang bouwt een bouwer over een viool? Drie weken? En dan nog lakken? € 27.000 - € 32.000,- Leuk maandsalaris! Maar bekijk zijn violen eens in close-up: vlekkerige lak, al of niet kunstmatig aangebrachte beschadigingen, kortom, de hele trucendoos open voor 't effect. En dat verkoopt blijkbaar. Hij verkoopt ook niet aan iedereen, je moet je viool-wens bij hem motiveren! Je ziet dezelfde verkooppraatjes als bij de oude Italiaanse violen, dezelfde hocus-pocus. :/
Ben ik het niet mee eens. Bouwen van een viool kost zo'n 250 uur. Als ik op mn werk een externe inhuur om wat beleid te schrijven betaal ik 80 euro per uur. Dat mag een vakman als een vioolbouwer ook wel vragen. Dan zit je al op 20.000 euro. Hij heeft veel vraag dus kan hij de prijs ook verhogen. Er zijn zat vioolbouwers in NL waar je ook 30.000 kwijt ben. Dus duur is het niet. En als ik de vraag niet aan zou kunnen dan zou ik zelf ook mn klanten willen uitkiezen. Zou liever bouwen voor een concertmeester dan voor een miljoenair die de viool aan de muur gaat hangen. En bovendien, als ik het geld had en bij Greiner een viool liet bouwen, moet ik er niet aan denken dat ie helemaal glazend strak in de lak zit (zoals mn fabrieksviool). Ik zou het bewust verouderen ook preferen. Maar goed, ik geeft zelf ook de voorkeur aan een viool van 1780 boven eentje van 1980 (als ze beiden even goed klinken). Niet omdat ik denk dat die ouder beter is, maar vanwege de geschiedenis. Het doet me wat dat zo'n instrument na al die tijd nog bestaat en dat je het -itt de meeste spullen uit 1780- kunt gebruiken.
Hmmmzzz, Waar moet ik beginnen, de prijzen worden kunstmatig hoog gehouden, instrumentalisten willen graag op (prijzige) oude instrumenten spelen en we weigeren te geloven dat er heden ten dage instrumenten worden gemaakt die/welke een Strad of Del Gesu kunnen evenaren. Gek genoeg heb ik zelf twee kopieën waarop ik me mag uitleven, beide gehavend door veelvuldig gebruik, beide nog geen 100 jaar oud. Op beide dames (zie eerdere reacties van mijn hand waarom ik een viool vrouwelijk vind), op beide dames ben ik dol, trots en een beetje verliefd. Ze zijn beiden redelijk op leeftijd hebben wat rimpels, krasjes en scheurtjes, de ene heeft last van haar hals gehad, de ander is een beetje kromgetrokken en beiden hebben gebruikssporen. Nee het zijn geen publieke dames maar wel dames met ervaring, getekend door de tijd. Ook hebben ze beide een eigen stem, de een luid en aanwezig de ander liefelijk en zacht. Zelf vind ik een heel nieuw, strak ik de lak zittend instrument ook niet mooi, wel qua bouw en afwerking en heb respect voor de bouw. Heb respect voor al het werk en de mooie lak, maar het is anders. Misschien zit er wat in het gezegde dat je het op een oude fiets moet leren maar het gekke is dat je wel trots bent op je nieuwe auto maar dat we maar al te graag op een ouder instrument spelen. Wat de kosten qua bouwen betreft kunnen we het westen beter verlaten en ons richten op de voormalige Oostbloklanden. Landen als Roemenië, Hongarije en Polen leveren steeds vaker zeer goede instrumenten tegen een heel betaalbare prijs. En bouwen kunnen ze inmiddels. Van fabrieksviool tot een speciaal op maat gemaakt instrument, een kopie van een Del Gesu, Bergonzi of Strad is gewoon mogelijk. Je mag zelfs het hout voor je instrument uitzoeken/kiezen. Gespiegeld boven of onderblad of geheel uit een stuk, gevlamd of niet, en betaalbaar. Als ik het niet laat verwateren zal ik eens op zoek gaan naar kopieën van Del Gesu’s uit (voormalig) Oostbloklanden. Betaalbare goed gebouwde instrumenten met vaak een prachtige klank. @ Elman, Bouwen van een viool duurt volgens mij c.a. 400 uur en 400 x 80 = 32.000,00 eurie.
Een kunstmatig oud gemaakt instrument is een vorm van kitsch die we blijkbaar mooi vinden, omdat die oude Italianen er ook zo uitzien. De lak van Greiner is niet oudgemaakt, die lak vertoont kleine vlokjes, stukjes hars die niet goed opgelost zijn in het oplosmiddel, te vergelijken met hard geworden stukjes lak die rond de opening van het lakflesje zitten en die in de lak vallen als je niet goed oplet. Bekijk de achterkant van de krul van z'n barokviool maar eens: uitgesproken slordig! Maar ik zal wel een pietlut zijn. Voor 20.000 euro verwacht ik wèl perfectie!
Die vlokjes zie ik niet. Wellicht die bruine donkere vlekjes? Maar volgens mij is dat juist de bedoeling. Dat je zegt dat een nieuw instrument wat er oud uitziet feitelijk kitsch is...... daar heb je wel een punt om over na te denken. Men laat het idd voorkomen dat men een oud instrument speelt, en waarom eigenijk? Zijn we weer terug bij af @ Remi, kan ik ergens foto's vinden van je twee violen? Overigens hoeft nieuw in de lak niet lelijk te zijn. Dat bewijst Johannes Jacobs (prachtige naam voor een vioolbouwer trouwens) uit Middelburg wel:
