Largo for Strings

Vergeef mij voor het niet eerder reageren op uw compositie.

Als ik mij wel herinner heb ik ergens (weet niet meer waar of wanneer) gezegd, dat ik geen waardeoordelen wens te geven over collega's ('collega' in de zin van 'mensen die evenals ik muziek schrijven'). Ik doe dit bewust, omdat ook ik slechts mens ben en daarom nooit objectief kan zijn. Om de schijn van dédain, afgunst of zelfverheerlijking te vermijden, geef ik dan dus liever geen commentaar.

De enige keren dat u mij zult betrappen op het geven van commentaar is wanneer er sprake is van een (zeer) jong iemand die begint muziek te schrijven en mijn commentaar is dan uitdrukkelijk bedoeld als aanmoediging. Ik acht zo'n aanmoediging terecht, omdat het schrijven van muziek een enorme voldoening kan geven, ongeacht of men ooit zelfs maar in de schaduw van een Bach, Mozart of Beethoven zal staan. Ongeacht zelfs of ooit ook maar iemand één enkele noot van het geschrevene zal uitvoeren. Alleen al als mogelijkheid tot expressie voor jezelf heeft het schrijven muziek een zeer grote waarde (zoals elke artistieke expressie).

Of ik wel of geen commentaar geef, is dus nooit een afspiegeling van interesse, desinteresse, waardering of afkeuring.

U mag mij terecht verwijten dat ik die aanmoediging minder van belang achtte waar het een volwassene betreft die muziek schrijft. U zult ongetwijfeld ook hebben opgemerkt, dat ik, bijvoorbeeld, NoName#2 ook nooit commentaar heb gegeven op haar werken. Uiteraard heeft ook een volwassene behoefte aan en recht op erkenning en waardering. Het valt mij echter moeilijk om, als volwassenen onder elkaar, telkens weer tegen iemand te moeten zeggen "vooral doorgaan".
Niet alleen zijn woorden van die strekking ernstig besmet geraakt door al die 'talentshows' van diverse pluimage op de televisie, maar ook plaats ik mijzelf daarmee toch alweer boven degene tegen wie ik dit zeg. Immers, met de woorden "vooral doorgaan" presenteer ik mezelf als iemand die meer verstand van zaken heeft dan de ander. Die pretentie wens ik niet te hebben, noch te veinzen.

Ook ik ben autodidact waar het het componeren betreft. Aan de hand van mijn studie musicologie denk ik te mogen stellen dat ik een zekere mate van verstand van muziek heb, maar dat betekent niet dat ik daarmee een goed componist zou zijn. Dat is aan anderen om te beoordelen.

Iets als 'slechts autodidact' bestaat niet. De vaardigheid om je iets zelf eigen te maken mag nooit worden afgedaan met 'slechts', maar verdient eerder meer bewondering nog en ik wil die bewondering dan ook met nadruk uitspreken. Ik zal altijd meer bewondering hebben voor iemand die zichzelf iets heeft geleerd, dan voor iemand die het aangeleerd heeft gekregen.

Denk derhalve alstublieft niet dat ik op u of ieder ander neerkijk. Het is niet aan mij (of aan iemand anders, naar mijn mening) om op wie dan ook neer te kijken. Vergeef me als ik ooit de indruk heb gewekt dat wel te doen.

U merkt dat ik, ondanks uw prikkelend pleidooi voor een reactie mijnerzijds, evengoed nog geen woorden heb besteed aan uw Largo, maar verwacht die ook niet. Tenminste niet hier. Ik wil graag met u om een tafel gaan zitten en gedachten uitwisselen over technische zaken, als collega's onder elkaar, maar ik betwijfel of een (semi-)openbaar forum daarvoor de meest geschikte plaats is. Indien u daar interesse in of behoefte aan heeft, dan nodig ik u graag uit om mij persoonlijk te benaderen. Mijn email-adres is gekend.

 

En ach, het is toch ook algemeen bekend dat grote componisten en kunstenaars vaak pas na hun dood de erkenning krijgen die ze verdienen.
Als ik jullie was, zou ik gewoon nog wat geduld hebben

 

Dat beoordelen wij later wel Frits, haha. :lol:

 

Hey,

Heel toevallig ben ik vandaag ook voor het eerst begonnen met een eigen muziekstuk voor strijkkwartet maken, na een aantal arrangementen.
Ik weet dus hoe moeilijk het is en ik vind het echt heel mooi klinken. Als het op muziek aankomt ben ik echt heel eerlijk, dus wat ik zeg moet je dus echt niet als kritiek opvatten.

Het begin is mooi en krachtig, alleen wat aan de lange kant. Er zijn te lang akkoorden en lange noten achter elkaar. Ik heb het gevoel dat het daarom een beetje afzwakt en saai wordt. Er zitten 2 valse akkoorden in het begin (maat 3 en ergens in maat 13, voor 2 8en) die er nog even uitgehaald moeten worden.
Ik krijg het gevoel dat ik na de GP (als er een grote pauze in zit), er een mooi snel loopje komt, helaas blijft die uit.
Leuk dat je in het midden (rond 3.30) veranderd naar majeur. Is het misschien ook leuk om rond 6.00 - 7.00 een versnelling toe te passen?
En misschien ook een idee om de melodie die je rond 330 hebt ook een keer op het einde of het begin toe te passen. Ik vind het soms moeilijk om de hoofdmelodie te ontdekken. Vooral bij het einde is dit het geval.
ik vind 4.40 echt heel mooi, de pizzen zijn prachtig.

Zo, nu lees ik net dat ik tot nu toe de enige ben op dit forum die je stuk beoordeeld..
t zal wel komen doordat ik zelf geen componist ben. Wel enthousiast strijkkwartetspeelster en orkestlid. Zodra ik dus een stuk hoor wat daarvoor bedoeld is, kijk ik ook meteen hoe ik het zou vinden als ik het speel, mijn oordeel is dus wel een beetje gekleurd.
Al met al zou ik het graag een keertje willen spelen, mits hij wat ingekort wordt.
Ik hoop dat je er iets aan hebt!

 

Het zou mijn ijdelheid moeten strelen dat u kennelijk zoveel waarde hecht aan mijn reactie op uw compositie, maar zo zit ik niet in elkaar (op het gevaar af vervolgens pretentieuze bescheidenheid te worden verweten; er is ook altijd iets).

Ja, ik heb u aangeboden om 'om een tafel te gaan zitten en gedachten uit te wisselen over technische zaken, als collega's onder elkaar'. Dat is spreken over het métier 'componist' en beslist iets anders dan een oordeel geven over of kritiek leveren op een compositie of een componist.

Enkel en alleen het feit dat ik u zou vertellen waar of waarom iets anders of beter zou kunnen, verheft mij tot iemand die pretendeert beter te weten dan u hoe u uw compositie had kunnen schrijven. Advies kun je immers alleen geven als 'het beter weet'. Die aanmatiging wil ik niet in mijzelf zien.

Dit leidt bovendien tot niets, want als u gehoor zou geven aan mijn adviezen over hoe het anders of beter zou kunnen, dan zou u uiteindelijk uitkomen bij een werk dat door mij geschreven had kunnen zijn, maar niet langer door u. Dat kan nooit uw bedoeling zijn en dat is zeer zeker ook niet mijn bedoeling.
U heeft uw werk geschreven zoals u vond dat het geschreven diende te worden. Daarom is het ook uw werk en niet een werk dat geschreven is naar door anderen voorgebakken sjablonen.

Aanschouw of aanhoor uw werk regelmatig en als u vindt geen verbeteringen meer te hoeven aanbrengen, dan is uw werk goed, naar uw maatstaven. U bent de schepper van dat werk en u bepaalt wanneer het goed en af is.
Als iemand anders vindt dat er nog ruimte voor verbetering is, dan is die 'iemand anders' niet degene voor wie dit specifieke werk bedoeld is. Jammer, maar het zij zo.

Maar, is het belangrijk wat een ander van uw werk vindt? Het is onbestaand dat iedereen een werk waardeert. Naast alle aanbidders van de allergrootste meesters staat een veel grotere groep mensen die de werken van deze grootheden verafschuwt.
Wees tevreden als componist, wanneer u met uw werk één enkel persoon (naast uzelf) emotioneel heeft weten te raken. Die enkele persoon geeft uw werk het bestaansrecht, maakt dat u met recht uzelf componist mag noemen.

Kritiek kan vernietigend of op zijn minst ontmoedigend zijn en ik raad u dan ook aan om daar niet naar te luisteren. Blijf uzelf trouw en bepaal zelf hoe uw werk eruit moet zien, maar ga nooit schrijven 'zoals het ook zou kunnen' of zoals iemand anders zegt dat het zou moeten. Dat is dan niet langer uw muziek.

Dat wordt anders, natuurlijk, als u commercieel zou willen schrijven en zich moet gaan richten op de grootst gemene deler in smaak. U schrijft in dat geval uiteraard niet meer uw muziek, maar probeert te schrijven wat zoveel mogelijk anderen willen horen. In dat geval dient u zich elke kritiek serieus ter harte moeten nemen, want het niet opvolgen van die kritiek kost klanten.
In elk ander geval adviseer ik u te luisteren naar de mensen die uw muziek waarderen, niet naar degene die uw muziek bekritiseren. Maar eerst en vooral (en bij voorkeur uitsluitend): luister naar uzelf. U bent de enige die weet hoe uw muziek eruit dient te zien.
Wat ik ervan vind is van het allerminste belang.

Bedenk dat componisten 'groot' genoemd worden, omdat ze juist niet schreven naar de toentertijd geldende sjablonen. Dus niet schreven, zoals hen door anderen werd geadviseerd hun composities te 'verbeteren'. Op deze wijze zorgden deze componisten dus zelf voor nieuwe sjablonen. De theorie wordt immers geschreven naar wat de grote componisten deden en niet andersom.
Daarop baseert zich ook de kwalificatie 'groot'. Een 'groot' componist is een componist die het pad van de muziekgeschiedenis heeft verlegd — een componist, dus, zonder wie de muziekgeschiedenis er anders had uitgezien.
Om die reden ook gebruikte ik de verleden tijd bij het definiëren van een groot componist. Immers, pas achteraf kan worden beoordeeld of iemand het pad van de muziekgeschiedenis heeft verlegd.


P.S.
Als u zich verder wil verdiepen in het componeervak, dan raad ik u aan Arnold Schönberg's 'Fundamentals of Musical Composition' te lezen. Daarin vindt u zeer veel aanwijzingen over hoe een goede compositie in elkaar kan zitten. Ik zeg met opzet 'kan', want elke theorie is slechts geldig totdat het tegendeel bewezen is.
Ter geruststelling: neen, Schönberg's boek gaat niet over zijn eigen muziek, hij noemt de twaalftoonstechniek niet eens (als ik mij goed herinner is Brahms het 'modernste' voorbeeld dat hij bespreekt), maar behandelt in het algemeen het componeren door de eeuwen heen en illustreert dat met zeer veel bekende voorbeelden.

P.P.S.
Ik had me tevoren bedacht dat als ik iemand's werk zou prijzen, die persoon zich altijd zou afvragen of ik wel serieus was of alleen maar vriendelijk probeerde te zijn. Als ik kritiek zou hebben op iemand's werk, dan zou ik als een pretentieuze blaaskaak worden gezien. Het leek mij derhalve raadzaam om mij van elke vorm van kritiek te onthouden. Maar kennelijk stuit ook dat op weerstand. Zoals ik al zei, er is ook altijd wat.

 

jmsuijkerbuijk,

Een week geleden las ik uw reactie op de compositie van mijn broer (# 10).
Eigenlijk was ik wel tevreden met bepaalde beweegredenen.
In uw motivatie bevinden zich gedeelten, die ik geheel onderschrijf, n.l. dat een compositie het werk is van de maker c.q. ontwerper, en dat er misschien anderen zijn die de compositie met kritiek benaderen, is "eigenlijk" niet van belang.

Het doet mij terug voeren naar het jaar 1965.
Ik had de partituur van symfonie nr. 1 (in 4 delen), voor het jeugdorkest te Groningen voltooid en zou vervolgens de div. partijen gaan uitwerken (met potlood !!).
Een lid van het jeugdorkest, met wie ik samen viool speelde, kreeg vioolles van een vioolleraar (NFO); deze vertelde zijn leraar dat ik een symfonie had geschreven en de leraar wilde de partituur wel eens inzien.
Na een aantal dagen kreeg ik het verzoek bij hem langs te komen, om mijn compositie met hem door te nemen.
Nou, dat heb ik geweten, er deugde niet veel aan (o.a. veel te "vrij" en niet volgens de geldende regels).
Ik was desondanks de mening toegedaan dat ik niet volgens geldende regels behoefde te componeren; ik voelde me a.h.w. een "moderne schilder".
Wel had ik van hem verwacht dat hij aanwijzingen zou geven, betreffende fouten in o.a. bepaalde akkoorden, overgangen, toonsoort-omkeringen, schrijffouten e.d..

In #7 geeft viva_viola haar reactie op de compositie van mijn broer en wel op een frisse open manier (daar zou ik wel evt. wat mee kunnen doen).

In #4 en 6 geeft Leonora een reactie waar ik niets mee kan.

Voor mij is het componeren, als werken aan een schilderij; een geweldige hobby.
Kleurencombinaties en effecten, daar gaat het mij om en daar behoort uiteraard ook goed greedschap bij.

Koos

 

Ik geef u volkomen gelijk als u zegt suggesties, aanwijzingen of correcties te verwachten als iemand uw compositie bestempeld als 'niet volgens de regels' te zijn geschreven. Wie commentaar levert, dient dat commentaar ook te onderbouwen. Wie fouten ziet, dient die ook aan te geven en te zeggen hoe het dan wel had moeten zijn.

Er zijn geen regels voor componeren, net zo min als er regels voor welke vorm van expressie dan ook zijn. Het is uw uiting — u bepaalt de regels (of liever: uzelf bent het pakket van regels waaraan uw uiting zich onderwerpt, al dan niet bewust).
Wie zich aan door anderen opgelegde regels of conventies houdt, vult enkel sjablonen in, een kleurplaat waarbij je binnen de lijntjes moet blijven. Het is uiteraard aan ieder persoonlijk om voor zich te beslissen of dat interessante resultaten oplevert, maar spannend kunnen de resultaten onmogelijk zijn. De expressie van de maker wordt ernstig beteugeld door de tevoren door anderen opgelegde lijntjes.

 

Een zwaar begin, alsof er een vrachtschip voorbij komt waarbij de accent ligt op de reflecterende werkjassen van de bemanning.
Al pootjebadend kijkt een neerslachting meisje er naar als of ze haar vader niet op dat schip ziet. Op 1:36 heeft ze een mooie herinnering die weer weg lijkt te kabbelen in de golven.
2:24 Zucht ze en begint zachtjes te huilen, je hoort haar traantjes vallen.

En dan.. draad kwijt.. weg verhaal..

3:25 wordt het even weer vrolijk, maar dat word ook vrijwel direct opgenomen in een zorgelijke omgeving.

3:35 tot 3:37 vind ik leuk echt gaaf.

De herhaling van soortgelijke sprongen geven echter niet meer die vrolijkheid, alsof de vrolijke herinnering overloopt in een hortende ademhaling.

4:19 komt er als afleiding iets aanlopen het zou een vogeltje kunnen zijn, de gedachten worden er volledig op gefocust. Maar het vogeltje zorgt ook niet voor een permanent vrolijk gevoel, nee, het word weer mineur.

Dat gaat door tot 6:20 daar worden haar gedachten zo heen en weer geslingerd dat je begint af te vragen of de persoon het nog wel ziet zitten.
En gaat bij 6:34 zelfs een beetje mopperen maar toch legt ze zich bij de situatie mistroostig neer, niet door bij de pakken neer te zitten, maar door het te accepteren.

Al met al een nummer met weinig contrast gevoelens, zweverig, maar dan zwaar..
Zou het bijna zinkerig moeten noemen, maar dat woord bestaat niet..

Zoals genoemd zitten er leuke stukjes bij, je heb het wel in je