Hallo, ik ben een vrouw van 24 jaar. Ik heb geen enkele ervaring om een instrument te bespelen. Maar muziek luisteren is vanaf van mijn jonge jaren al een grote passie. Ik denk al 4 jaar lang om viool te spelen. Vorig jaar nam ik de stap en ging naar een privé-leraar om daar mijn eerste les te krijgen om een viool te bespelen. Dit bleef bij 1 les. Ik was er zo van geschrokken, en toen ik thuis kwam wist ik gewoon niet wat ik ermee aan moest. Ook was ik net begonnen met een nieuwe studie wat veel tijd in beslag nam, daarnaast werk ik ook fulltime, dus het vloog me gewoon aan. Dit heb ook tegen mijn leraar gezegd en die begreep mij wel. Ik had wel een goed gevoel bij mijn leraar, en als ik weer besluit om vioolles te nemen, ga ik daar weer heen. Ik vertelde het ook aan mijn familie dat viool spelen een droom voor mij is. Omdat mijn familie helemaal niet muzikaal is snapten ze daar niks van. Ze verklaren me eerder voor gek dan dat ze me motiveren. Dit helpt dan ook niet echt mee, maar ondanks dat wil ik het zo graag. Ik ben nog steeds bezig met mijn studie en heb het nog erg druk, maar ik wil het gewoon weer proberen. Toch ben ik bang dat ik weer een terugval krijg om niet meer te durven spelen. Wat denken jullie moet ik gewoon de stap weer maken om viool leren te spelen, ook al verklaren ze me voor gek? :/ Groetjes
Die vraag kun jij alleen beantwoorden. Viool is leuk maar er gaat tijd in zitten, als je geen aanleg hebt of totaal niet muzikaal bent dan zul je heel hard moeten oefenen en dan nog klinkt het pas leuk na 3 jaar.
Joke, Als je al zo lang viool wilt leren spelen, moet je er zeker mee beginnen. Laat je niet beïnvloeden door familie. Neem de tijd er voor om het te leren en misschien kun je al binnen drie jaar redelijk spelen. Vraagje: heb je een goede viool? Gehuurd of in eigendom? Ook al ben je een absolute beginner, het is wel van belang om op een goed instrument te spelen omdat het helpt om een mooie klank te leren maken. Andersom gezegd, wat er niet in zit, kan er ook niet uitkomen. Succes!
Als jij het wilt, moet je het vooral doen! Laat je niet weerhouden door anderen. Wat ik me wel afvraag: waarom was je zo geschrokken? Was het te veel in één keer, dacht je iets als: 'mijn hemel, dat leer ik nóóit'? Neem gewoon kleine stapjes. Het gaat tijd kosten, in het begin klinkt het vaak niet mooi, maar niet alles hoeft in één keer. Probeer niet te veel naar het 'eindresultaat' te kijken (want dat is er toch nooit...), maar probeer plezier te beleven aan wat je nu doet. Muziek maken kan heerlijk zijn, kijk daar ook naar en geniet van het moment. Als het jouw droom is, zou ik die zeker een kans geven. Stoppen kan immers altijd weer, maar dan heb je het wel gedaan. En die anderen... zelfs mijn muzikale familie die toch wel wat gewend is, moet wel eens slikken of even de kamer uit als ik oefen. En anders een plek voor jezelf zoeken waar je kunt oefenen met de deur dicht, als dat jou een prettiger gevoel geeft. Veel succes!
Ik vertelde het ook aan mijn familie dat viool spelen een droom voor mij is. Eigenlijk geef je het zelf al aan, het is “een droom van je” en eigenlijk wil je het al jaren. Het lijkt mij dat niemand je kan tegenhouden om je droom waar te maken. Zelf ga ik er vanuit dat als ik het niet zou doen je later tot de conclusie zal komen, “Had ik het maar geprobeerd” In principe, hoe ouder je word des te minder ontvankelijk, de persoon wordt. Naarmate we ouder worden gaan we minder makkelijk leren, nemen dingen minder snel in ons op. Op je 24e beginnen met vioolles is een beetje laat, zelf heb ik met mijn stomme kop gewacht tot ik bijna 40 was. Heel mijn jeugd lopen dromen van vioolspelen maar “mijn” droom gewoon in de kast laten liggen. Helaas heb ik geen aanleg om een goed violist te worden en volg al een hele tijd geen les maar… beleef nog altijd heel veel plezier aan het spelen. Heb inmiddels twee violen. Een met een lieflijke milde klank, de ander een vol klinkend schreeuwerig karakter. Ik weet niet of ik je over de streep kan trekken of kan overtuigen, ik weet niet of we je straks mogen verwelkomen als aankomend violiste. Maar bedenk wel, dat als je straks ouder bent (en je hebt je droom NIET waargemaakt of geprobeerd waar te maken) en je loopt op een kerst-, of op een vrijmarkt en er staat iemand viool te spelen dat je als 50 jarige of 60 jarige over een kerst- of vrijmarkt sloopt te sloffen je het risico loopt dat je in je zelf begint te mompelen. Ik zie ze wel eens lopen… “Had ik maar, had ik maar. Had je maar op je 24e de stoute schoenen moeten aantrekken, je zelf de termijn gunnen van een half jaar, de viool leraar bellen en er voor gaan. En na een halfjaar kijk je weer verder. Je vioolleraar zal je ongetwijfeld helpen om een instrument te bemachtigen. Begin gewoon met een huurinstrument, voor de kosten hoef je het niet te laten. Kijk eens op de website van Bert Boon of bel hem eens, dan kun je een afspraak met (de snor) maken. Hij zit helaas in Groningen, maar met de trein er naar toe (dagje uit) en vervolgens terug met een vioolkist op je rug. Den dan voor het eerst met een vioolkist over straat en je voelt de mensen naar je kijken, je voelt de ogen in je rug van mensen die denken, “daar gaat een violiste, zij speelt viool”. Ik moet opschieten, ik moet gaan werken, Groet, Remi
Ik merk dat Remi, Bert een warm hart toedraagt, maar daarmee wordt het wel een eenzijdige advertentie. Ik ken ook iemand in Hilversum die violen verhuurt en voor de betere kun je ook bij mij terecht. En er zijn er vast ook nog vele andere.
Bovendien spijt het mij in het geheel niet in Groningen te wonen, dus van helaas is geen sprake. Overigens verhuur ik violen in allerlei prijs- en kwaliteitsklassen, ook de Betere, voor het geval men de opmerking van Frits mocht opvatten als dat die alleen bij de Firma Oosterhof te krijgen zouden zijn. Verder raad ik een potentiële huurder aan zijn verhuurder niet al te ver weg te zoeken: wanneer er iets aan het instrument moet gebeuren (en bij strijkinstrumenten is dat toch af en toe het geval) mag dat geen dagreis kosten, al moet iedereen natuurlijk zelf weten waar je allemaal een uitstapje van maakt. In NL zijn in elke streek wel betrouwbare verhuurders in de buurt. Een betrouwbare verhuurder kun je doorgaans via de docent waarbij je les neemt vinden. Niettemin dank aan Remi voor zijn behartenswaardige woorden!
Bedankt voor de motiverende reacties. Het helpt mij wel. Ik weet pas of ik aanleg heb, wanneer ik het geprobeerd heb natuurlijk. Na 1 les kun je dat niet zeggen. Waarom ik zo geschrokken was: Omdat het toen echt was, en ik echt aan de slag kon en dat het me toch wel tegen viel. Ook heb ik niemand met wie ik hier over kan praten. Ik ken niemand die viool speelt en dat vind ik heel jammer. Ik mocht toen een viool lenen bij de leraar. Hij adviseerde mij, om zelf een viool te huren. Zodat ik meerdere kon proberen en zo te kijken welke het beste bij mij past. Ik woon in Friesland en ik weet dat er in Drachten ook een verhuurder zit. Dit is mooi dichtbij voor mij. Als ik weer begin, wil ik rustig aan beginnen en dan kan ik zien of het echt iets voor mij is. Dus jullie zullen mij vast hier nog wel aantreffen.
Gewoon doen hoor. Eerste 2 lessen is niet anders dan open snaren leren strijken, en zelfs dat kun je zo leuk maken als je zelf wilt. Ik ben net 4 weken geleden begonnen met "wagon wheels" serie (voor kinderen) en kan je deze zeer aanraden. zit ook een cd bij met begeleiding zodat je 3 notige melodietje nog best leuk kan klinken. Kun je je familie laten zien dat he nog wel wat gaat worden ook. zelf ben ik dus begonnen op mijn 26e.
Beste Bert, Beste Frits, Ik draag jullie beiden een warm hart toe. Was even vergeten of heb over het hoofd gezien dat Frits heden ten dage volledig viool is en het werk in de chemie achter zich heeft gelaten. Sorry Frits, niet bij stil gestaan dat ik je passeerde, was ook niet de bedoeling. @Bert, Ik woon in de Residentie (Den Haag) zo als je weet en dat is een heel eind weg van het mooie Groningen. Van de meeste forumleden is moeilijk te achterhalen waar ze wonen, dus ook moeilijk een beetje gericht te reageren waar ze moeten wezen. Ik wilde schrijven dat ik het jammer vind dat je (voor mij) zo ver weg zit. Maar voor een ander zit je juist om de hoek, stom, stom, stom. Misschien moet ik mezelf maar eens trakteren op een reisje Groningen en de hele vioolkoffer mee nemen. M’n Strijkstok moet toch opnieuw behaard worden. @ Frits, Je weet waar ik woon… Voor jou bijna het zelfde verhaal, zeker nu je full time vioolbouwer bent. Groningen of Ottersum, de afstand doet er niet toe. Het is de wil en even een afspraak maken. Helaas woon je niet meer in het mooie dorpje “O “ (Oegstgeest)… Woon je tegenwoordig (net als Bert) ver weg. @Bert & Frits, Voor een goed instrument of instap instrument of een instrument naar klank gebouwd moet je geloof ik bij een van jullie zijn. Moet er ook een beetje voorzichtig mee zijn want ook de gewone huurviool, gelukkig van de betere kwaliteit is bij jullie te huur, te koop en zelfs op proef te proberen. Back on topic Joke86, Laat dat heen en weer gekwebbel tussen de oudjes langs je heen gaan. Ga naar je viool leraar, bel hem en …. Wie houd je tegen als een prinses van 24 het instrument der koninginnen wil bespelen. Groet, Remi
Heel subtiel en respectvol antwoord, Remi! (die gevoelige mannen ook...) Ik hoop dat dit niet geldt als een bericht 'zonder enige meerwaarde' (heb de forumregels doorgelezen...). Ik voelde me namelijk ongemakkelijk bij de bovenstaande posts, en vroeg me oprecht af wat daar nou mis ging. En ik wil daarom een welgemeend compliment aan Remi's adres geven.
Ach Zwaantje toch, Maak je om Bert, Frits en mij geen zorgen en je hoeft je ook niet ongemakkelijk te voelen. Op ons forum kan ik zien dat het je 7e reactie is, je leert ons wel kennen. Meestal weiden we uit (zoals nu ook gebeurd) maar komen weer terug op het topic. In mijn reactie #5 had ik Frits over het hoofd gezien, er gaat een hele geschiedenis aan vooraf die er nu niet toe doet, puur bijzaak. Aangezien een aantal leden elkaar zo langzamerhand wel een beetje kennen moeten we ook gewoon kunnen zeggen of schrijven wat we vinden. Zolang we elkaar niet de huid vol schelden en gewoon beleefd blijven gaat dat heel goed. Pas als Frits of Bert of anderen aan de telefoon hangen of privé berichten gaan sturen is er meer aan de hand. Lief Zwaantje, Maak je geen zorgen, zowel Frits a.k.a. “Soundboard” als Bert “de Snor” draag ik een heel warm hart toe, beide zeer bekwame vaklui welke weten waarover ze praten en waar ze mee bezig zijn. Helaas voor mij zitten ze een beetje ver weg om “even” langs te gaan en dat vind ik best jammer. Ik schreef al eerder dat mijn strijkstok opnieuw behaard moet worden, de keuze Bert of Frits. Dan word het opsturen en je krijgt hem/haar via de post gewoon weer terug, keurig behaard en weer goed werkend. Geheel onpersoonlijk, afstandelijk zonder enig menselijk contact. TNT post zorgt voor alles, je betaald de nota en bent klaar. Maar naar mijn gevoel werkt dat niet, althans niet voor mij, ik wil graag contact hebben en houden met de vioolbouwer. Even kunnen bij kletsen, de stok kunnen afgeven en je wensen kenbaar maken, advies krijgen, wat voor soort haar wil je er op (goedkoop of duur), bevalt de stok (carbon, gekocht bij Bert). Kleine dingetjes zoals een breuk in het parelmoer afsluitplaatje onderaan de slof of het stroef lopen van de spanknop en dergelijke. Vioolbouwers zijn geen machines welke violen produceren, repareren en strijkstokken beharen, ’t zijn gepassioneerde vaklui, zowel mannen als vrouwen, ’t zijn mensen. Ik dwaal weer af. Zwaantje, speciaal voor jou: Groet Remi Oh ja Joke, Als je doorzet kun je dit stuk (the Swan) straks gewoon meespelen!
Hoi Joke, een instrument kan behoorlijk intimiderend zijn in het begin. Laat je vooral niet tegenhouden door beperkingen opgelegd door eigen of andermans gedachten. Misschien zou je een viool kunnen huren en les krijgen voor 3 maanden. Als het lukt om elke dag tijd voor de viool vrij te maken, zou je kunnen doorgaan. Als het niet lukt, dan stop je ermee en kan je later alsnog bekijken of je tijd genoeg hebt om te spelen. Misschien na je studie.
Ik zat voor de aardigheid wat in het verleden te kijken van dit forum en kwam dit "draadje" tegen. Zou Joke86 zich nog aan de viool gewaagd hebben? Ik vrees van niet en in nov. 2010 is ze voor het laatst ingelogd geweest. 't Geeft wel aan hoeveel er eigenlijk bij komt kijken wil je als herkansende volwassene een strijkinstrument gaan spelen én blijven spelen! Het is vooral: je niet van je droom laten afhouden, niet schrikken van de weg die je te gaan hebt en je niet laten afleiden door mensen/familieleden die die droom NIET met je delen. En wat betreft laat beginnen (dat komt ook terug in andere topics): degenen die later beginnen, hebben al een andere studierichting, of beroep of wat dan ook gekozen. Die gaan spelen voor de FUN. En die kunnen met volhardendheid nog een goed niveau bereiken, waarmee wellicht nog meer plezier. Op je 24e beginnen is nog heel vroeg voor een herkanser. Wat zou het leuk zijn als ze toch nog toe komt haar droom te realiseren en ons erover vertelt!
Marcelita: Nu je dit onderwerp weer nieuw leven probeert in te blazen, moet me iets van het hart. De laatste reactie van Swaantje was van 2010 en dat deed me bewust worden van het feit dat we soms leden niet meer zien reageren. Daar zit meestal iets achter. Zo kan het zijn dat iemand komt te overlijden. Van twee mensen, leden van dit forum, weet ik dat zeker en achter hun naam heb ik een kruisje gezet, waarmee ik aangeef dat ze niet meer onder ons zijn. Er zijn een paar leden die je nooit meer iets ziet plaatsen en waarvan ik niet weet of ze nog onder ons zijn. Bijvoorbeeld Jaap. Ik weet niet hoe het met hem is. Weet wel dat hij op latere leeftijd is begonnen met het leren viool spelen. Heeft ook een aantal reacties geplaatst. Het zet je even aan het denken en laat je een pas op de plaats maken. Een moment van bezinning.
Frits, heel goed dat je mij hier op attendeert! Als de persoon toch weer is gaan proberen viool te spelen, is de kans reëel aanwezig dat dit dan ook weer op het forum wordt besproken. Maar nog steeds kunnen er mensen zijn die in stilte modderen op hun viool en zich dan weer willen of durven melden als ze naar hun gevoel vooruit gaan. Ik dacht, het gaat om een relatief jong iemand. Maar toch...Maar je hebt gelijk; in dit geval past wel bezinning.
