Het instrument krijgt een (vals) label!

Ach Frits, op de computer zitten een paar lettertypes die je zó voor valse labels kunt gebruiken en dan, met wat stevig papier en een kop flink sterke thee krijg je een zeer acceptabel label! Het bod op de zes oude labels (en dat van stradivari was duidelijk vals!) staat nu op $ 31,-, maar wat moet je ermee? Als je ze wilt gebruiken, moet je ook precies een viool van Salomon of Antonius Mantegatia nabouwen; heb jij dezulke wel eens gezien? Je kunt met die etiketten vermoedelijk helemaal niks! :/

 

Liuwe stelt de zaak helemaal niet simplistisch voor, Liuwe weet iets van oude lettertypen. En als jij bijvoorbeeld de Baskerville Old Face gebruikt, al of niet "bold", dan heb jij een perfecte 18de eeuwse letter! Niks geen Verdana, Arial of Tahoma. Er zitten vast nog wel meer lettertypen in Word die je goed zou kunnen gebruiken. Je moet alleen goed in de gaten houden uit welke tijd het lettertype is dat je gebruikt.

 

Dan maar toch een tip om te vervalsen.

Neem een boekdrukker in de hand welke een degel pers heeft of een steendrukker. Steendruk, diepdruk was geloof ik normaal. Afijn, een degelpers, handgeschept papier en inkt, geen inkt uit het printertje maar gewoon roet, en olie, het carbonblack, er zit meer in inkt, drukinkt maar dat doet nu niet ter zaken.

Lettertypje kiezen, want dat kon toen ook al (boekdruk dus) logo er bij en eventueel wat versiersels.
Drukkerde druk en drukker de druk.

Drogen, eventueel verouderen, UV er op, wat Liuwe al schreef sterke thee, drogen en onder een laagje gist in behoorlijk vochtige omgeving laten rijpen. Eventueel de etiketten nog onder toezicht in een bak meelwormen of maden laten aanvreten.

Letwel dat de etiketten na het drogen eerst schoon gesneden moeten worden.

Oh ja, nooit papier gebruiken waar chloor in zit.

Uw vervalser

Remi

 

wat ik me dan direct afvraag is "hoe weet je dat allemaal" ?

 

Zeg Remi,

Hoeveel Chinese violen heb jij zo van een passend label voorzien? Het klinkt als een cursus vervalsen! Maar Remi, hoe heb je dan de viool behandeld? Want met schuurpapier en staalwol de slijtageplekken aanbrengen lijkt me niet voldoende. Ik ben benieuwd naar deel 2 van de cursus!

 

Wat ik me zo langzamerhand afvraag is, waar gaat het nu eigenlijk om ?

Er zijn heel wat violen voorzien van valse labels, helaas.
Maar wat is nu het meest belangrijk ?
Ik dacht zo, dat de klank primair is, d.w.z. de bespeler bepaalt of de klank aan zijn of haar wensen beantwoord en dan is de waarde ondergeschikt aan het klankkarakter.

Ik kocht in 1957 een viool (zonder label) bij de Firma Alkema aan de Kijk in't Jatstraat in Groningen voor maar Fl. 25,-- !! (mocht zelfs de viool op "zicht" mee naar huis !)
Ik bespeel hem nog steeds en zou hem (haar) voor geen geld willen missen !!
Zelf vind ik dat de klank bijzonder goed is.

De klank moet passen bij de bespeler en dat is het belangrijkst !!

 

Het gaat ook inderdaad om niks. En toch leidt dat soms tot leuke inzichten. En leuke beschouwingen. Daar is internet toch voor? En laat ons nu dan stoppen met dit onderwerp.

 

dan=dan maar. Ik geloof niet dat ik dit woordje een specifieke waarde cq betekenis heb willen meegeven.

 

In dit bericht schreef Liuwe dus over sterke thee.

 

Lieve violisten,

Neen, ik ben geen vervalser, maar ben gewoon werkzaam in de grafische industrie. Al weer een paar jaartjes.

Het vervalsen van etiketten en andere documenten is een ware wetenschap geworden, er is zelfs een documentaire gemaakt op Discovery.

Het voor het oog namaken van een etiket is niet zo moeilijk lijkt mij, tenzij ze er een zeer zorgvuldige analyse aan besteden kun je heel ver gaan. In mijn vorige post had ik het over maden om het etiket aan te vreten, maar maden eten rottend vlees, soep geworden vlees, meel wormen en zilvervisjes geven meer sucsess.
Oost-Indische inkt is een zeer makkelijk oplosbare vloeistof/kleurstof en een etiket verouderen in een vloeistof laat de inkt uitlopen.

Volgens mij zijn de oude etiketten gewoon gedrukt met inkt, op olie basis, ze lieten ze drukken en gebruikten ze. Sommigen waren heel slordig met hun etiketten, anderen weer zeer zorgvuldig.

Onzorgvuldigheid leidt tot vervalsing.

Op dit ogenblik heb ik niet de mogelijkheid om te laten zien hoe makkelijk het is om te vervalsen, ik heb het over de etiketten. Als je wilt vervalsen moet je je er in verdiepen.

Tientallen, twintigtallen pogingen ondernemen, kijken en met je loupje, je pincetje en je lancet werken.


Hoe een viool t verouderen weet ik niet, lijkt me een kwestie van tijd en gebruiken.

Remi

 

Beste Frits, je gebruikt een soort gotisch schrift om het ouder te laten lijken dan het is en laat nu dit schrifttype nooit gebruikt zijn door de grote meesters! De grote meesters lieten hun etiketten drukken bij de boekdrukker in de straat, vlak om de hoek,(Stradivari bijvoorbeeld bij Giovanni Prendesi in de Via Domenica) en deze drukkers gebruikten gewoon Romeinse lettertypen. Ze werden echt niet handgeschreven, nou ja, die van Stainer wel, maar verder was het keurig drukwerk. Ze gaven ook korting bij het drukken van grote partijen, vandaar die grote aantallen etiketten. Gebruik ook geen Oost-Indische inkt, want die glimt en de letters op oude etiketten glimmen niet. Gebruik gewoon zwarte tekeninkt, die droogt dof op. En als je het papier bijkleurt, vergeet dan niet de snede mee te kleuren, anders zie je een witte rand.