Meestal als ik viool oefen zit dat het eerste kwartier nooit echt goed, dan pas begin ik erin te komen. Ik was dan ook aan het denken om zo eerst een kwartier of halfuur wat basis te spelen. Wat denken jullie dat het beste is als je en je techniek en intonatie wil verbeteren? Kennen jullie misschien fijne oefeningen die je makkelijk als warm-up kan spelen? Bepaalde toonafstanden of dingen in die aard. Alvast bedankt (misschien is de vraag niet helemaal duidelijk, maar ik vind het moeilijk om ze anders te stellen )
De beste pre-warming-up die ik ooit gevonden heb, is breien. Het bezig zijn met bewegen van vingers, handen en (onder)armen maken dat je je concentratie naar die betreffende spiergroepen leidt en dat je tastzin wakker gemaakt wordt. De warme wol verzorgt de rest.. Daarna ga ik meestal verder met het op poten zetten van technische oefeningen. Ik begrijp dat niet iedereen "warm" loopt voor deze methode. Maar het heeft vaak uitkomst geboden in omstandigheden wanneer inspelen niet goed mogelijk was.
Inspelen heet dat geloof ik. Het eerste kwartier (afhankelijk van hoe zuiver je speelt en afhankelijk van je eisen en wensen) gaat het volgens mij altijd wat minder. Wij violisten hebben geen klavier waar alles op is voorgebakken mogen onze noten, onze toon zelf maken. Mogen niet alleen maar moeten alles zelf doen. Als ik thuis kom en net wat begin te strijken (amateur), dan is het een crime, niet zuiver genoeg, slechte intonatie, ritme is k*t. maar kom je "los" dan gaat alles veel makelijker, je vibrato is ineens voller of beter je intonatie wordt beter. Zelf haat ik een metronoom, kan dat kreng niet volgen. Gevolg is oefenen, oefenen, oefenen, of de bijl er bij neer gooien. Toonladders... herhalen, herhalen en nog eens herhalen. Eigenlijk is viool,-, alt-viool, Cello en zo gewoon een soort marteling, zelfkastijding. 't Is soms om gek van te woorden maar het is ook zo heerlijk als het wel lukt. En... Al is het niet zo zuiver, niet zo perfect. Niet iedereen wordt een top violist en er zijn er ook een hele hoop die het gewoon leuk vinden, ondanks de moeilijkheids(graad). Remi
bedankt voor jullie antwoord jammer dat ik ten eerste beroerd ben in breien en ik er enorm gefrustreerd door geraak. Dus dat is niet bepaald aan mij besteed Dat van het inspelen, dat verbetert nooit. Ik heb net een mini-masterclas gehad van een beroemd violist en deze vertelde me dat hij ook pas beter speelt als hij een twintigtal minuten bezig is (al klinkt het voor mij van het begin al fantastisch ) Ik vind het gewoon stom het eerste kwartier mijn echte stukken te spelen omdat ik weet dat het dan toch niet echt goed zal gaan. Meestal speel ik eerst dan maar wat toonladders en doe ik wat vibrato; om los te komen. Ik zal dit dan maar blijven voort doen
Ik had laatst een bruikbare tip van mijn lerares: zet de metronoom op mute (zonder geluid), je ziet dan alleen het pijltje heen en weer gaan. Dan moet je het ritme "zelf maken" zonder gedicteerd en geduwd te worden door die akelige tik. Ik ging namelijk altijd net te langzaam of te snel En in 1 keer liepen de triolen keurig mee in het ritme van het hele stuk. (Dit kan dus alleen met die moderne dingen en niet zo'n heen en weer zwaai-ding). Tante
Sommige firma's verkopen handwarmers om de spieren op temperatuur te krijgen of te houden. Of het werkt weet ik niet.
Frits, Handenwarmers werken wel en niet, het plaatje van jou toont een pols-warmer. Wibi S. heeft een probleem met zijn handen, spieren of pezen. Meneer kan gelukkig behoorlijk goed piano spelen maar zijn handen moeten op temperatuur blijven anders gaat het spelen er slecht aan toe dus draagt hij bijna altijd speciale handschoenen. Zelf speel ik de laatste tijd heel weinig, echt heel weinig. Ik moet helaas wel inspelen zoals ik al schreef. Sommige dagen gaat het veel beter en andere dagen is het een facade. Ik weet het , ik zou meer moeten spelen dan blijft "het gevoel er in" en gaat het bijna vanzelf. Het is natuurlijk ook bekend dat iedere violist/solist eerst inspeelt in de kleedkamer, proef speelt in de zaal waar hij of zij moet optreden. We kunnen het navragen bij Maxim Vengerov, hij heeft een appartement in Amsterdam en is vaste klant bij Mathieu Besseling. "Als" hij thuis is zouden we hem kunnen bellen, maar ik weet voor 100% zeker dat ook hij moet inspelen om de vingertjes soepel te krijgen en te houden. Remi
Meneer Wibi S. heeft een relatief gemakkelijk instrument: hij hoeft alleen maar de juiste toets(en) in te drukken, met de juiste kracht en juiste snelheid. Daarom kan hij misschien ook nog wel met dunne handschoenen spelen. Ik heb het hem nog nooit zien doen, maar volgens mij zou het kunnen. Dat moet je eens proberen met een strijkinstrument, dat gaat gewoon niet, want je moet 'feeling' hebben met de snaren. Bovendien kun je met een handschoentje, hoe dun dan ook, geen vibrato uitvoeren. De dame met zo'n halve handschoen houdt misschien niet echt haar vingers warm, maar beter iets dan niets zeg ik dan maar. Een Wibi-handschoen gaat niet.
@ Frits Sorry Frits even een kleine correctie, Wibi Soerjadi draagt de handschoenen (thermische) als hij niet speelt. Tijdens het spelen gaan ze uit. en na een concert gaan ze snel weer aan. Op de site van Soerjadi: Handen geven na een concert: Die geef ik dus nooit want anders ben ik ze kwijt. En ze zijn dan overgevoelig dus ik draag dan handschoenen. http://eversstaatop.radio538.nl/fragmenten/wibi-soerjadi-in-de-studio Hij draagt ze dus ter bescherming. Remi
Ik ben een ontzettende kleum, dus heb ik altijd stijve vingers. Daarom volg ik ook maar het advies van mijn vioolleraar-van-lang-geleden, namelijk je vingers/handen een paar minuten in warm water houden. Iets dat Carl Flesch ook al aanbeval. Overigens ging Flesch de stijfheid vervolgens te lijf door ook nog eens tien minuten octaven met vingerzetting te spelen. Dat moet je dan wel kunnen Daarom begin ik er ook niet meer aan. Ik behelp me met wat oefeningen uit het eerste boek van Sevcik opus 1 en vervolgens de etude op. 20 nr. 4 van Kayser. Drie keer achtereen, oplopend in tempo. De laatste keer in het tempo van de enige opname die ik van dit stuk ken, namelijk die door Steven Staryk. En dat is nogal snel :/ Volgens zijn zoon kende David Oistrach dit probleem niet. Die begon gelijk met een aantal hels moeilijke dingen en was dan 'klaar'. Maar uit een interview van lang geleden haalde ik dat hij altijd 'inspeelde' door middel van een langzaam deel uit een vioolconcert van Mozart. Overigens heb ook ik een vraag: hoe bestrijd je een wat stijve rechterpols? Ruis
Wat is in vredesnaam een 'tamme konijnentango'? En bestaat er soms ook nog een 'wilde konijnentango'? Het is mij bekend dat konijnen op sommige terreinen bijzonder actief zijn, maar de tango dansen? Hopf
Om terug te komen op de warming up met het muziekinstrument Toonladders vind ik een prima aftrap voor het studeren, maar ik probeer er wel iets mee te doen. Je kunt ze spelen in tertsen. Het arpeggio van elke trap spelen. Modi spelen. Pentatonisch. Kwintencirkel rond. Octaven studeren. In de (jazz)theorie voor improviseren is veel te vinden. B.v. Aebersold. Beheers ik ook lang niet allemaal, maar het geeft je wel wat stof. Een ander ding om los te komen lijkt me meespelen met een cd/mp3/computer. Kan iets zijn dat daar speciaal voor bedoeld is met alleen de begeleiding. Of een drone. Voor een les heb ik geen goed recept. Ik probeer na het stemmen (wat bij een viola da gamba al een warming up op zichzelf is) een toonladder of ander reeksje te spelen.
Ik speel altijd thuis in voordat ik naar les ga (max 10 minuutjes fietsen). Als ik dat niet doe, merk ik altijd dat de les een heel stuk minder gaat. Met thuis oefenen begin in meestal gewoon en kost het wel een paar keer voor het echt zuiver gaat. Langzaam beginnen en als ik er in zit, dan echt even lekker goed oefenen. Wat handschoenen betreft, ik heb in de winter altijd koude vingers, en ook nu, als het vochtig is buiten, krijg ik mijn handen niet warm. Dan draag ik altijd handschoentjes zonder vingers. Deze houden mijn handen vanaf mijn pols tot aan het eerste of tweede kootje van mijn vinger warm. Het is in het begin heel erg wennen, maar je vingertoppen zijn vrij. Uiteindelijk wen je er wel aan, en als het koud is kan ik niet meer zonder (in de winter is het gewoon onderdeel van mijn outfit die ik in de ochtend aan trek, dan draag ik ze echt altijd. Behalve als ik hockey, dat is het enige waar ik warme handen van krijg). Daphne
Als ik begin is het 'gewoon': vingerzetting 1e, 3e en dan (dicht er tegenaan) 2e. En kijken of die 3e resoneert t.o.v. de bovenliggende snaar. Dus zorgen dat alles (enigszins...) zuiver is. Dan gewoon in herhaling vallen: stukkie spelen uit je leerboek. Blijven doen, desnoods in parten. De kracht zit 'm in de herhaling, de oefening. Niet gefrustreerd raken over wat je nog niet kunt, maar kijken en horen wat je wél kunt. Het is inderdaad zo dat je op een viool 'je eigen toon' maakt... Maar dat is juist de uitdaging!
Dit valt op Wikipedia te lezen: "Gebroken akkoord De tonen van een drieklank kunnen behalve tegelijkertijd ook vlak na elkaar (ook melodisch in plaats van harmonisch) klinken. Dit wordt een gebroken drieklank of arpeggio genoemd. Op bijvoorbeeld een blaasinstrument worden dan vaak de eerste, derde, vijfde, achtste, vijfde, derde en eerste toon gespeeld, hetgeen een lang gebroken drieklank wordt genoemd." http://nl.wikipedia.org/wiki/Akkoord_(muziek)#Gebroken_akkoord Ik hoop dat u hier mee geholpen bent.
