In The Strad van januari 2012 staat een artikel over de toepassing van een van de meest moderne beeldanalysetechnieken: de SRM-methode. Deze techniek werd vergeleken met de wat oudere CT-scan en de resolutie werd eerst getest op een stuk hout van een orgel uit 1494. Daarna op een moderne Stentor viool en nog later ook op een Giovanni Guadagnini viool uit 1753. Het grootse voordeel was de veel hogere resolutie. De foto’s in The Strad deden me het web afzoeken naar publicaties van onderzoeker Franco Zanini en ik vond een openbaar artikel waarin ook een paar dezelfde foto’s als die van The Strad. Wat me opviel bij een van de foto’s was de nerfrichting (afbeelding 1)van de zangbalk in de Stentor. Afbeelding 1: De nerfrichting is bijna 90° verschillend ten opzichte wat te doen gebruikelijk is. In het artikel werd daar met geen woord over gerept. Afbeelding 2 laat een detail van afbeelding 1 zien. Hier wordt duidelijk, dat deze zangbalk perfect past althans op de doorsnede, genomen op het smalste deel van de taille. Waar de lijm zich bevindt is eveneens goed te zien: Afbeelding 2: Op afbeelding 1 en 3 is ook duidelijk te zien dat de passing van de lijmrandjes nogal te wensen overlaat. Vooral de linkerkant sluit nauwelijks aan op de krans. Afbeelding 3 is een detailopname van de rechterkant van afbeelding 1. Daar waar het zwart is, lijkt mij dat de inleg niet diep genoeg zit: Afbeelding 3: Frits
Interessant, tegenwoordig hoeven violen niet meer open om er veel over te weten te komen. Misschien verdwijnt het allerslechtste dan nog eens van de markt... Daphne
Ja, da's een goeie! Dan kan er niet meer gesjoemeld worden, hoewel dat misschien ook wel weer tegen valt want 'de gewone man' heeft niet de beschikking over dit soort beeldanalysetechnieken. Maar goed, als een Stentor-viool eenmaal een slechte naam heeft gekregen is het moeilijk daar weer vanaf te komen.
Je moet zoiets natuurlijk wèl relativeren! Bij hoeveel Stradivari's en Guarneri's zouden dit soort slordigheden ook niet voorkomen? Krijgt een Stentor-viool een slechte naam door niet goed passende lijmrandjes? Ik denk dat de meeste vioolbouwers blij mogen zijn dat hun instrumenten niet met soort technieken worden gescand...
Nee, niet alleen door slecht passende lijmrandjes, maar ook de verkeerde nerfrichting in de zangbalk alsmede een niet diep genoeg gelegde inleg. Als daarnaast de klank ook nog te wensen over laat is het plaatje helemaal compleet. Dit soort 'slordigheden' komt in ieder geval niet voor bij de onderzochte Guadagnini uit 1753, getuige de afbeeldingen van de SMR-scan in The Strad van januari 2012. Uiteraard heeft men (nog) niet alle bestaande meesterwerken doorgescand, maar dat zul je begrijpen.
