Ezine van NoName#2: ‘Geen verschil waar genomen’

Het is mij ook een raadsel wat daarmee wordt "bewezen"; met violen valt sowieso weinig te bewijzen en al helemaal niet met het beschreven "experiment".
In het andere "artikel" wordt gewag gemaakt van triplex violen. In afgelopen decennia zijn waarschijnlijk tienduizenden violen en andere strijkinstrumenten door mijn handen gegaan waarvan -helaas en onvermijdelijk- ook een beperkt aantal van de allerergste prullen. Een triplex viool heb ik echter nog nooit mogen aanschouwen; die bestaan volgens mij in het geheel niet. Een cello of een bas van triplex kan, die heb ik ook wel gezien, maar een viool nog nooit.

 

Voor diegenen die mijn ezine niet ontvangen hierbij een link naar het aangehaalde artikel, zodat iedereen kan lezen waarover het hier gaat: [website op verzoek verwijderd]

Frits doet een aanname die onjuist is: ik probeer helemaal niets te bewijzen of aan te tonen. Dan zou een representatieve steekproef onder kenners noodzakelijk zijn... En dan nog zijn er onzekerheden.

Onjuiste aannames en woorden in de mond leggen zijn reden voor mij van non-actief zijn op het Strijkersforum. Doordat een artikel van mij werd aangehaald voel ik mij (met hakken in het zand) gedwongen te reageren om eea recht te zetten.

Het enige is dat ik een aantal ervaringen deel in het artikel waar de lezer mee kan doen wat hij of zij wil. Sommige mensen (zoals Sander) zullen nauwelijks verschil horen tussen de instrumenten en anderen weer wel.

Als handelaar is het voor mij veel beter om een handgebouwde viool van vioolbouwer Jan Lorenz te bestellen en te verkopen voor € 6.000 dan een atelier exemplaar van ongeveer € 1.800.

Mijn passie is het om mensen aan een goed instrument te helpen, een ideale match tussen musicus en instrument. Dit staat bij mij op de eerste plaats en niet het draaien van een zo hoog mogelijke omzet. Iemand die het verschil niet hoort verkoop ik dus liever het goedkopere exemplaar... Die hij of zij eventueel in kan ruilen voor een duurdere als diegene het verschil wel hoort en de voorkeur daaraan geeft.

Het doel van mijn ezine is informatie verschaffen. Iedereen mag daarmee doen wat hij of zij wil. Sommigen zullen er veel aan hebben, anderen weer helemaal niets. Als iedereen precies dezelfde viool zou willen hebben, zou ik veel mensen teleur moeten stellen: geen twee violen zijn identiek! Dat is het prachtige aan instrumenten.

In mijn artikel beweer ik absoluut niet dat de twee vergeleken violen gelijk zijn... Anders zou ik mijn Lorenz toch allang hebben ingeruild? Alle oplettende lezers weten echter dat ik verknocht ben aan mijn huidige viool...

Zo, en nu zet ik mijn non-actief zijn op dit forum weer vrolijk verder. Mochten er nog mensen vragen hebben, zie ik die graag tegemoet.

 

Het artikel maakt gewag van een blinde test (dat staat er toch echt). Met een blinde test wil je iets vaststellen, bewijzen of verwerpen. Waarom zou je hem anders houden? De "uitslag" wel gebruiken in een reclameboodschap zonder een fatsoenlijke beschrijving van experimenteeropstelling, proefpersoon, omstandigheden etc. doet sterk denken aan de wasmiddelenreclame uit de beginperiode van de STER. Elk weldenkend mens vond die kreten over witte reuzen die witter wasten dan alle andere omo's en persils hoogst irritant, al hebben Unilever en P&G er recordomzetten mee behaald. Ik begrijp Frits' ergernis dan ook goed. Ik heb in het "E-zine" van NoName#2 wel vaker non-informatie van dit type aangetroffen en dan lees ik het meestal niet eens. Het is niet verboden, de wereld vergaat er niet door, maar voor enigszins ingewijden is het wel ergerlijk.

 

Ik sluit me geheel bij Frits aan: als je voor jezelf de lat hoog legt qua passie en eerlijk en verantwoord ondernemerschap en bovendien het belang van de klant hoog aanslaat, geeft dat ook een zorgplicht m.b.t. de zorgvuldigheid van de informatie die je verspreidt.

Ik vind het heel prijzenswaardig van Frits dat hij hieromtrent de kat de bel aanbindt want zoals in het verleden is gebleken kan dat weer tot een hoop gedoe leiden, het soort gedoe waar hijzelf -zoals we weten- niet echt op zit te wachten.

Tot slot: Bij meerdere vioolbouwers zijn Oosteuropese atelierinstrumenten te vinden van rond de 2000 euro die heel goed scoren en soms zelfs onverwacht goed klinken. Ik verkoop ze zelf ook. (Met veel succes trouwens-en ik heb niet eens een bedrijfsleider ). Zo bijzonder is dat dus niet.

 

NoName#2, communicatie heeft haar eigen regels. Het is niet zo dat de intentie van een schrijver (of een verklaring achteraf van die intenties) bepaalt *wat er staat*. Als ik schrijf "er zijn twijfels aan de kwaliteit van de instrumenten van handelaar X" schrijf ik letterlijk genomen niks bijzonders, want er zijn altijd wel ergens, bij iemand, op enig vlak, twijfels aan producten van een verkoper. Maar iedereen die een beetje kan communiceren, begrijpt dat ik met mijn uitspraak de waren van handelaar X in een negatief daglicht stel. Communicatie heeft haar eigen regels; die regels hanteer jij, die hanteren lezers van jouw nieuwsbrief ook, en je kunt ze dus maar beter erkennen.

In je nieuwsbrief breng je naar voren dat een 'blinde test' heeft uitgewezen dat een luisteraar (die je een zekere status toekent) het verschil niet hoort tussen jouw eigen kostbare viool en de viool die je in de aanbieding hebt. Iedere normale lezer hoort hierin een verkoopargument, of dat nu jouw bedoeling was of niet. Iedere lezer mag zich dus ook uitspreken over de deugdelijkheid van dat verkoopargument, op grond van wat er stáát. Niet alleen op grond van de letterlijke woorden of jouw veronderstelde intenties, maar van de betekenis die aan de gebruikte woorden toegekend mag worden.

Door van een 'blinde test' te spreken, geef je aan oog te hebben voor de risico's van gekleurde beoordelingen. Je geeft tegelijk aan dat je je best deed die risico's te beperken: je deed de test niet voor niets 'blind'. Daarmee snijd je zelf het onderwerp aan van de kwaliteit en overtuigingskracht van jouw test (en daarmee van je verkoopargument). Dat is een duidelijke uitnodiging aan de lezer om dit onderwerp mee te overwegen, en Frits en Bert mogen in de bespreking van de nieuwsbrief dus zeker ook ingaan op andere problemen van je 'test' en het gebruik daarvan als verkoopargument.

Dit alles heeft niets te maken met 'jou woorden in de mond leggen' of met 'onjuiste aannames'. Frits en Bert gaan gewoon in op wat je schrijft, en hechten daar niets anders aan dan de conventionele betekenis - wat hun goed recht is, en wat jij als schrijver hoort te voorzien en te accepteren.

Met de 'escape' zienswijze dat jij hooguit 'enkele ervaringen' opschrijft waar de lezer vervolgens vrijblijvend 'mee kan doen wat hij of zij wil' ga je voorbij aan je evidente verantwoordelijkheid als schrijver c.q. communicator. Elke schrijver kan gehouden worden aan wat hij/zij schrijft, jij dus ook, en dus ook aan de deugdelijkheid van je beweringen en je verkoopargumenten. Dat je problemen op dat vlak bij de lezer deponeert, getuigt in dit geval van te weinig verantwoordelijkheid t.a.v. de woorden die je zelf koos.

Ja, schrijven is verantwoordelijkheid nemen. En je laten aanspreken op de deugdelijkheid er van.

 

Zó mooi kan ik het niet verwoorden!

 

Ach, wie niet openstaat voor een beetje kritiek ondervindt daarvan vanzelf een keer de gevolgen. In het gunstige geval denkt de persoon in kwestie bij een volgende keer eerst eens na voordat ze iets op het net slingert, in de wetenschap dat de inhoud ook gelezen wordt door kritisch ingestelde lezers en niet alleen door op dit gebied volkomen leken die zich van alles laten wijsmaken.

 

M.a.w. (en om een moderne platitude te gebruiken) "een win-win situatie!"