Gelijmde kammen klinken niet goed meer, al is het de vraag of dat bij het onderhavige instrument te horen zou zijn.
Het lijmen van de kam moet in dit gehele onderwerp gezien worden als een noodoplossing! Het nadeel van een tweecomponentenlijm is dat de te lijmen delen enige tijd (minimaal een uur?) stevig tegen elkaar gedrukt moeten worden. Dan moet je een kleminrichting maken, want hoe klem je deze twee delen van de kam netjes tegen elkaar? Daarom noemde ik de secondelijm, waarmee de delen na een minuut stevig aandrukken vast zitten.
Je kunt gerust zijn! Dit is moleculair gebonden cyanide en kan dus geen kwaad. Al vele jaren wordt er in de geneeskunde dit soort lijm gebruikt bij het vastlijmen van de huid bij verwondingen en snedes. Dient dus als vervanger van hechtingen! Is trouwens ook een cyanoacrylaatlijm (n-butyl-2-cyanoacrylaat) maar met een iets andere samenstelling dan de secondelijm (Methyl-2-cyanoacrylaat).
Ik ga even weer terug naar het begin: een kam die breekt. Wat is de reden dat zoiets gebeurt? Meestal is breuk het gevolg van en scheef staande kam. Op een zeker moment klapt dan de kam om en breekt op het vlak waar het breukvlak het kleinst is. Een kam kan scheef komen te staan doordat bijvoorbeeld de G-snaar met de stemsleutel wordt gestemd en de E met de fijnstemmer. In dit kader is het van belang na te gaan of de inkepingen breed genoeg zijn om een vrij bewegen van de snaar over de kam toe te staan. Een beetje grafiet kan helpen. Omdat steeds meer spelers inmiddels een staartstuk hebben met geïntegreerde fijnstemmers, zal daar meestal mee worden gestemd. Maar soms komt er een moment waarop alle fijnstemmers te ver zijn ingedraaid om nog te kunnen fijnstemmen. Dan moeten de fijnstemmers worden terug gedraaid en moeten de snaren met de stemsleutels op stemming worden gebracht. Dat maakt dat de kam scheef gaat staan richting toets. Goed in de gaten houden en de kam tijdig recht zetten.
Kam rechtzetten is een gewoonte handeling, als de Viool voor de eerste keer wordt gestemd gaat de Kam altijd scheef staan, men zet de wijsvinger tussen de D en A snaar en men trekt de Kam zodanig aan dat de voetjes weer mooi op het bovenblad passen. Ook na het goed op spanning staan van de snaren gaat de kam na verloop van tijd door het stemmen altijd iets scheef staan, regelmatig even de voetjes van de Kam in de gaten houden en zo nodig even recht trekken, wat ik al zei dit moet een gewoonte handeling zijn, de Kam zal dan nooit en te nimmer breken, en het bovenblad zal nooit beschadigen. Een Viool is een levend organisme en men moet de Viool ook zodanig behandelen, als men liefde heeft voor het instrument zal het altijd goed gaan, net zoals een ouder het altijd goed doet als hij liefde heeft voor zijn kind, daar zijn geen dikke boeken of uitleg voor nodig.
Hmm, een viool is geen organisme lijkt mij en ook niet levend. Het is niet meer dan een wat vreemdsoortig kistje met snaren.
Bij die glimmende Chinezen van Tobias is de kans dat het hout daarvan nog werkt niet geheel uitgesloten, maar het is niet zonder gevaar om andermans bedoelingen maar een beetje te interpreteren. Ik kom overigens deze m.i. wat merkwaardige vorm van animisme (een ziel toekennen aan voorwerpen) wel eens vaker tegen bij vioolliefhebbers.
Bij de Fransen komt animisme dan heel veel voor, omdat de stapel in hun instrumenten l'âme ( = de ziel) heet. Maar ik vermoed dat ze het zelf niet zo zien.
De Italianen spreken zelfs van "Anima" wanneer ze gewoon stapel bedoelen, maar dat woord ontstond in een tijd dat iedereen nog zonder uitzondering gelovig was.
Inderdaad oom Frits dat bedoelde ik, de Bonheur in mijn kamer werkt ook en maakt bij warmte en koude constant een tikkend geluid wat toch iets levendigs aan de kast en de kamer geeft., vandaar mijn opmerking "levend organisme". Bert noemt het "een wat vreemdsoortig kistje met snaren" wat toch wel erg kil klinkt uit de mond van een gerenommeerd vioolbouwer, ik bedoel dit woord "gerenommeerd" niet spottend, nee dit meen ik echt, ik schrijf dit er maar meteen bij, anders wordt Bert weer boos op me.
Ik weet dat hij zich soms wat knorrig uitdrukt, maar dat soort mensen heeft meestal een gouden hart. Een mooie fotoserie over het snijden van een vioolkam zag ik trouwens op de site van Lutherie Leuven, veel foto's en daardoor zeer informatief voor diegene die geen vioolbouwer zijn.
Er loopt hier in huis een hobbyist rond die het helemaal ziet zitten om binnenkort met de lijmtang aan de slag te gaan.. Uiteindelijk misschien toch een nieuwe kam, even de lijmactie afwachten...
Viool is met gelijmde kam op vakantie gegaan en heeft zich prima gehouden! Hoe het klinkt, geen idee, want ik heb de hoteldemper er niet afgehad, maar in iedergeval zo'n 60 euro bespaard...voorlopig...
