praktische viooltips. nr.1: de strijkstok

Strijkstokhouding

Benodigdheden:

*een tafel
*een stoel
*een mooi, lang potlood. Bij voorkeur zeskantig. Mag in kleur zijn. Ik verkies lichtblauw, maar donkerwit is ook prima.

1)Ga zo kort mogelijk aan de tafel zitten.
2)Plaats de rechterelleboog op de tafelrand.
3)Leg de hand ontspannen en mooi vlak op tafel.
(Als het goed is, zijn alle vingers een potlooddikte van elkaar verwijderd.
De duim ligt wat verder af, zowat drie potlooddiktes)
4)Schuif nu het potlood horizontaal onder de vingers. Nu even opletten:
het potlood komt ongeveer ter hoogte van het gewricht tussen het eerste en tweede kootje van de middelvinger. Liever een ietsiepietsie hoger. Maar niet teveel!
(voor alle duidelijkheid: het derde vingerkootje is de vingertop).
5)Neem nu het uiteinde van het potlood aan de kant van de duim vast, en trek het naar je toe, zodat het potlood scheef komt te zitten. Let erop dat het potlood scharniert rond het raakpunt van de middelvinger. Doe dat langzaam, tot op het moment dat de pink in zijn geheel op tafel komt te liggen en enkel met de top het potlood raakt.
Héhé, zover zijn we al. Nu even laten rusten.
6)En dan komt het moeilijkste.
Neem het potlood op dezelfde plaats terug vast en hef alles zo’n twintig centimeter hoger ZONDER iets aan de positie van arm, hand of potlood te veranderen.
Tip: stel je voor dat er zich boven de tafel een onzichtbaar tafelblad bevindt.
Opgelet: hou bij deze handeling de rechterschouder ontspannen!
7)Breng nu vanuit deze positie de duim langzaam tot onder de middelvinger.
8)Je zult merken dat de top van de duim het potlood niet kan raken.
Krom nu (nog steeds langzaam) de andere vingers tot het potlood de zijkant van de duimtop raakt.
9)Krom vervolgens ook lichtjes de duim. Alle vingers staan nu licht gekromd.
Het lijkt nu net alsof je achteloos op je horloge kijkt hoe laat het is.
Dit is de goede strijkstokhouding.
10)De finishing touch: een strijkstok is, op de plaats waar je hem vasthoudt, zeskantig.
Plaats nu de pink niet op de bovenkant het (zeskantige) potlood, maar op het vlakje ernaast dat naar je toe gericht is. Op die manier heeft de pink meer steun en glijdt hij niet van de stok.

 

Gezien de plaatsing van het originele bericht , twee en een half jaar geleden, ben ik niet zo hoopvol m.b.t. tip nr. 2

 

Tja, misschien had ik het beter meteen tip nr. 100 genoemd.
Of 205. Naar het voorbeeld van een automerk.
Eigenlijk zag ik dat als een oefening in, zeg maar, een schriftelijke cursus viool.
Ik vroeg me af of het mogelijk was puur met tekst, dus zonder beeldmateriaal, viooltechniek zo uit te leggen waarbij elk eventueel misverstand is uitgesloten. Een uitgeschreven procedure dus, die, indien strikt gevolgd, automatisch tot het vereiste resultaat leidt.
De daaruit resulterende tekst vond ik zelf echter dermate saai en taai dat dit nobel streven een stille dood is gestorven.
Bovendien wees iemand mij toen op een zeer nuttig handboek dat ruim aan deze verwachtingen voldoet: BASICS van Simon Fischer.
Het bevat 300 plezante, niet veel tijd in beslag nemende routines voor de viool waarbij een ruim aanbod van technische aspecten de revue passeert: toonvorming, linkerhandtechniek, vibrato, intonatie, stokvoering, positiespel,....
Met...jawel, beeldmateriaal.


(Dit bericht is door francis bijgewerkt op 17/10/2005 om 21:55 uur)

 

Een zeskantig potlood is nodig omdat geen enkele strijkstok rond is op de plaats waar hij moet worden vastgehouden.
De top van de pink moet namelijk niet volledig op de bovenkant van de stok worden gezet, maar op het vlak dat naar de speler is gericht. De bedoeling daarvan is dat de pink er dan niet zo makkelijk afschuift.
Cellisten houden hun pink over de stok.
Daarmee kunnen ze de plaatsing van de stok tussen kam en toets beter beheersen. Bij violisten drukt de pink op de stok om een tegengewicht te vormen voor het gewicht van de stok.


(Dit bericht is door francis bijgewerkt op 17/10/2005 om 21:54 uur)

 

Het lijkt me toch interessant om aan de collectie zeskantige stokken van Frits Oosterhof eens een expositie te wijden: zeskantige stokken zijn namelijk nogal bijzonder, aangezien bijna alle stokken hetzij octagonaal (achtkantig) dan wel rond zijn

 

Ik moet het bericht destijds gemist hebben, want kansen voor open doel laat ik zelden liggen.
Mijn opmerking gold overigens niet de spelling maar de inhoud
Veel potloden zijn inderdaad zeskantig en zo'n foutje sluipt er dan gauw in.

 

Mag "achthoekig" ook? En "zeshoekig"? Een achthoek heb ik nog nooit aangeduid zien worden met een "achtkant". en een "zeskant" heb ik ook nooit gezien. Is er ergens een nuanceverschil? Of beheers ik als Fries het Nederlands gewoon onvoldoende? Het blijft voor mij toch wel een vreemde taal, hoor...

 

Ja Liuwe, dat mag ook! Octagonaal (zal wel uit het Grieks komen) is internationaal geaccepteerd, maar ik weet niet of je dat met -hoekig of -kantig moet vertalen. Analoog aan driekant, vierkant etc, zou zeskant en achtkant in het Nederlands best kunnen, maar ik weet niet of dat ook voor het Fries ook opgaat