Toen ik jong was harste ik iedere dag mijn strijkstok, ik stond dan ook altijd in een wolk van hars te strijken, ik moest hieraan weer denken toen ik Nigel Kennedy zag spelen op een Viool die van de hars zo wit zag als sneeuw. Na het spelen kwam de fles au de cologne uit de kast en daarmee maakten ik zo voorzichtig mogelijk de snaren schoon, want er mocht natuurlijk geen au de cologne gemorst worden op de lak, daarna een droge doek over de Viool om deze mooi schoon te krijgen, ook de strijkstok werd van hars ontdaan en het duo kon weer schoon de koffer in. Ja ik hield de boel wel netjes schoon want mijn Vader had verteld dat oude Violen vaak zulke zwarte lak hadden omdat de hars daarop nooit goed verwijderd was, daarom maakten ik mijn instrument zo goed mogelijk schoon want een zwarte Viool vond ik lelijk. Dit harsen was een vast terugkerend ritueel, en ook het schoonmaken, en of de lerares het nu éénmaal of tweemaal zei ik ging gewoon door. Waarom deed ik dit, waarschijnlijk omdat ik Herman Krebbers had zien spelen en meenden een wolkje hars om hem heen te zien, Krebbers had een donker pak aan en was zelf moeilijk te zien tegen de donkere achtergrond, maar ik zag wel dat wolkje hars en die grote witte handen waarmee hij de goddelijkste klanken wist voort te brengen, daarom harste ik of mijn leven er van af hing want zo wilden ik ook spelen.
Ik speel zelf het liefst met zo min mogelijk hars....ik vind het geluid niet mooi als er te veel hars aan mijn stok zit en ook vind ik het strijken lastiger....en als "goede" huisvrouw heb ik natuurlijk een broertje dood aan poetsen en dus doe ik dat het liefst zo min mogelijk.
Tobias, Ik hars mijn strijkstok altijd voor ik ga spelen, daar heb ik geen Krebbers of zo voor nodig, een gewoonte om een goede toon te krijgen en totaal niet omdat Krebbers, Menuhin of Perlman dit ook doet, niet voor het witte wolkje of voor de vervuiling op mijn instrument, gewoon voor de toon. En dat rijmt. Remi
Ik harste mijn strijkstok heel lang en heel veel, niet één enkel streekje was mijn strijkstok zijn deel, maar een kwartiertje harsen was toen heel gewoon, voor het verkrijgen van een edele toon, maar het kraste en knerpte men raakte echt van de kook, en beste Remi je leest het dit stukje rijmt ook.
Een kwartier harsen lijkt me wel heel lang. Maar stel, dat het waar is, dan heeft dat ook weer een voordeel: de hars is vrij snel opgebruikt en is de aanschaf van een nieuw en vers stukje nodig. Zo heb je altijd een goede kwaliteit hars.
Na hoeveel tijd kun je verwachten dat een stuk hars aan kwaliteit verliest? (Stel: de speler gebruikt minimaal en doet jaren lang met een blokje?).
Hoe meer hars hoe meer geknars? Of was het: Hars op hars geeft geknars? Sorry, maar een kwartier harsen is wel overdreven. Je krijgt dan naar mijn idee 1 homogene massieve harsplakkaat waar je mee muziek ga maken...... Dat wordt volgens mij 1 knarsende ellende. Min mogelijk hars, voel je dat de stok gaat "uitglijden*", dan weer harsen is mijn ervaring. Hars regelmatig inademen is ook niet gezond lijkt me. *Uitglijden: Oefeningen voor de polsbeweging en met vibrato vond ik zo vervelend klinken dat ik op den duur met kunststof de snaren heb afgeschermd zodat ik over het kunststof met de haren van de strijkstok streek en dus geen geluid maakte met het strijken, zodat ik me alleen op de beweging concentreerde. Die oefening voelt alsof je uitglijd met je strijkstok. Als je dat eenmaal heb gevoeld, dan weet je wat ik bedoel met uitglijden.
Er wordt wel beweerd dat je een blokje hars na een jaar moet vervangen omdat het zou uitdrogen. Ik dacht dat de firma Pirastro dat op haar website heeft staan. Dat uitdrogen zou dan komen doordat de vluchtige bestanddelen uit de hars verdwijnen. Heel vreemd overigens, want wanneer zo'n vloeibare hars wordt uitgestort in de mal, zijn de meeste vluchtige componenten al lang uit de hars verdwenen. Mogelijk dat het idee dat een blokje hars sterk veroudert te wijten valt aan de aanblik die zo'n blokje geeft in de oude vioolkisten. Een dergelijk blokje heeft heel wat te verduren gehad, was meestal niet meer verpakt in de originele behuizing (een doekje of een plastic doosje) en ziet er daarom nogal bros uit met heel veel scheurtjes. Ik denk dat je een blokje hars zeker een jaar of vijf kunt gebruiken en heb dat zelf ook gedaan. Heb nooit gemerkt dat het z'n werk niet meer deed, hoewel dat een heel langzaam proces is en dat je het daarom niet opvalt? Dat Pirastro zelfs harsen heeft die 'behoort' bij een bepaalde type snaar gaat mij in sommige gevallen te ver. Een darmsnaar (zonder omwikkeling) zal een andere hars nodig hebben dan een snaar mét omwikkeling, dat kan ik nog wel geloven, maar al die verschillende harsen per snaartype? Er zit wel degelijk verschil in de diverse soorten hars. Je kunt een te plakkerige hars hebben (bijvoorbeeld de relatief dure Liebenzeller Gold), die veel hars achterlaat op de snaren en daarom na verloop van tijd een krasserige toon geeft. Bovendien moet je heel vaak je snaren schoon maken c.q. ontdoen van de harsresten. Een wat vriendelijker prijskaartje en minder plakkerig is de Hidersine of Bernardel.
Dank je wel, Frits, voor deze informatie. Boeiend om er zo wat meer van te weten. Ik gebruik Kolstein cellohars. 'Dat is voor fijnproevers' zei de vioolbouwer toen ik me oriënteerde op de betere hars (die ook duur is). Ik pak na het harsen het stukje altijd weer in het bijbehorende doekje en doosje. De hars lijkt niet achteruit te gaan na jaren gebruik. (Geleidelijke achteruitgang zou ik niet door kunnen hebben, maar het lijkt van niet).
Hé, wat lees ik nu: dat mijn Liebenzeller Gold lV (cellohars) veel hars op snaren achterlaat en daardoor na verloop van tijd een krasserige toon geeft.....? 't Is maar hoe fanatiek je met hars in de weer bent! Nee, wat hier beschreven wordt, vind ik nogal overdreven! Met zuinig harsgebruik kun je geweldig lekker spelen en de hars zit echt niet binnen de korste keren zo aan je snaar dat het gaat krassen dat je vaak met de brillendoekjes aan de slag moet. Frits, zou het niet voor de vioolhars op kunnen gaan, jouw verhaal? En wie heeft de ervaringen die Frits beschrijft?
Ik strijk de hars altijd 2 X over mijn stok. Genoeg voor het oefenen zeg maar. Je ziet dan het hars wel op de snaren zitten maar deze laat zich ook weer makkelijk verwijderen. Ook ik gebruik de Liebenzeller Gold voor de cello. Wat een mooi geluid geeft deze in tegenstelling met mijn vorige hars. Het verschil hoor je goed..... Althans dat denk ik dan Ik lees verder mee, ben ook benieuwd naar meer ervaringen. Leuk onderwerp!
Zo lang je typische harsgeur nog kunt ruiken, geeft de hars nog vluchtige stoffen af. Welke dit precies zijn: vraag het de chemicus. Uit ervaring weet ik, dat dit bij harsblokjes van tientallen jaren oud niet meer het geval is. Dat hars na een jaar al is uitgewerkt is in het algemeen zeer sterk overdreven, al gaat bij wijze van uitzondering contrabashars van het merk Pops wel heel snel achteruit. De fabriek heeft daarom de productiedatum, die vroeger op de verpakking stond, nu weggelaten, omdat veel gebruikers hars van meer dan een jaar oud niet meer wilden.
Het klopt wel dat ik wel mijn snaren afveeg, er zit inderdaad wel een béétje op, maar niet zo dramatisch veel. Mijn vorige hars (weet niet meer welke, beetje verdrongen) was geen Liebenzeller maar gaf meer troep en ook na afvegen minder geweldig geluid. Tenminste, naar mijn beleving dan.
Ah, dit is informatie die wat houvast geeft. Het ruiken geeft dus een aanwijzing van de conditie van het blokje.
Waarbij moet worden aangetekend, dat het inademen (en aanraken) van hars(geur) niet bepaald gezond is: Op de verpakking van Bernardel wordt zelfs gewaarschuwd met de tektst: " Peut entrainer une sensabilisation par inhalation et contact avec la peau. Ne pas respirer les poussieres. Eviter le contact avel la peau" Voor wie geen Frans had in zijn pakket: "afblijven en niet inademen anders kun je een allergie oplopen"
