De crisis vreet aan de muziekbeoefening in Nederland. Subsidies worden minder. Orkesten worden opgeheven. Muziekleraren trekken minder leerlingen. Muziekscholen hebben minder klandizie en rekenen hogere tarieven. Met de inflatie heeft dit alles weinig te maken: het zijn bewuste keuzes om de bezuinigingen af te wentelen op de cultuurbeoefening. Dan zou je denken dat muziekscholen en andere getroffenen extra hun best gaan doen om de crisis te overleven. Hoe anders is mijn ervaring met een muziekschool bij ons uit het dorp, ook wel Amsterdam geheten. Begin september meldde ik mijn dochter aan voor muziekles. Via de 'handige' website, waarop we ons kind konden opgeven voor een duo-les van 30 minuten, meteen betalen, handje-contantje. Vier weken later nog geen enkele reactie, hoewel de lessen toen al begonnen waren. Dus ik maar eens mailen, hoe het zat. Ik krijg bericht terug: "O sorry, vergeten, hier is een telefoonnummer van een docent, zoek het zelf maar uit" of woorden van gelijke strekking. Dus ik de docent bellen. Die bleek een docent van een ander instrument dan waarop we hadden ingeschreven. Hij kon ons dus niet helpen. Wij terug naar de muziekschool. Die gaf een ander nummer en ja hoor, de docent zei nog plek te hebben voor een duo-les op het betreffende (en reeds betaalde) tijdstip. Hij had nog een andere aanmelder die ook duo-les wilde. We begonnen met de lessen. Althans, we wilden beginnen, de eerste keer dat we kwamen mochten we niet naar binnen omdat de docent nog geen bevestiging van het hoofdkantoor had gekregen dat onze dochter mocht meedoen met de lessen (vijf weken tevoren betaald). Na vier weken haakt de tweede leerling van de duo-les af, om welke reden dan ook. De leraar wordt ziek. De Muziekschool belt ons niet af, we komen voor niks naar les. Na navraag krijgt onze dochter les van een vervangende lerares. Aan het einde van de les haal ik haar op, maar ze blijkt al een kwartier buiten op straat te staan omdat de lerares na een kwartier is weggegaan. Omdat de duo-leerling ontbreekt, meent de lerares dat ze onze dochter geen half uur, maar een kwartier (!) hoeft les te geven, en ze wilde nu eenmaal haar trein halen. Navraag bij de Muziekschool leert dat die het eigenlijk best billijk vindt: hoewel we ons hebben ingeschreven voor (en betaald voor) een duo-les van een half uur, is een kwartier les zonder duo-leerling een goed alternatief, meent de school. Het bedrijfsrisico (school werft onvoldoende leerlingen) wordt dus direct afgewenteld op de klant. Na een klachtenbrief waarin ik de school dreig om hun kinderen op school geen 50 minuten met 25 leerlingen tegelijk les te geven, maar 2 minuten per leerling, bindt de Muziekschool in en wil "bij hoge uitzondering!" 25 minuten lesgeven (in plaats van de betaalde 30) aan onze dochter, zodat muziekdocente haar trein nog kan halen. Een paar weken later is de muziekdocente ziek. We worden keurig afgebeld, maar van inhalen kan geen sprake zijn. De Muziekschool behoudt zich het recht voor om zes van de 30 lessen per jaar ziek te worden, en dan hebben de leerlingen pech. Vorige week baanden we ons een weg door ijs en sneeuw naar de muziekles. De Muziekschool bleek potdicht. Geen briefje, geen telefoonnummer, niks. En we waren niet afgebeld. Na een e-mailtje om verheldering laat de Muziekschool (waarom schrijf ik dit eigenlijk nog met een hoofdletter) weten dat de docente ziek was en dat ze 'vergeten' zijn ons dat mee te delen. Gisteren naar muziekles. Misschien is de docente wel beter! Het blijft een gok. Bij aankomst vraagt de muziekdocente ons of wij óók een brief van de Muziekschool hebben ontvangen. Nee dus. Er zou in staan dat ze maar 20 minuten hoeft les te geven. En dat het vandaag al zou ingaan. Maar *bij hoge uitzondering* wil ze er vandaag nog 25 minuten van maken. Boffen wij even! Het moge duidelijk zijn dat wij nog precies net zo lang blijven lessen bij deze "M"uziekschool als onze vooraf betaalde lessen duren. Daarna ziet men ons er nooit meer terug. De Muziekschool Amsterdam is zijn eigen beste anti-reclame.
Ik vind dit een erg onthutsend verhaal! en ik twijfel geen moment aan het waarheidsgehalte: ik zit zelf in het onderwijs en ik maak ook gekke dingen mee met het management. Men heeft geen hart meer voor het vak. Zo'n docente zou zich dood moeten schamen, maar misschien is zij ook wel murf geworden van haar "muziekschool". Want reken er maar op dat jouw belevenissen geen uitzondering zullen zijn. :/
Ik vind dat echt verontrustend zeg! Kun je het contract niet verbreken? Je zult een deel van je geld kwijt zijn. Maar dan kun je wel naar een andere muziekschool toe.
Veel muziekscholen zijn overgeleverd aan managerstypes die muziekles als een "product" in de "markt" willen zetten. Dat hoeft niet persé fout te gaan, maar in de praktijk worden in NL nogal wat muziekscholen door een kongsi van "politici" en "managerstypes" naar de k**ten geholpen omdat ze van educatie of muziek (of beide) geen snars begrijpen. Docenten worden er dan hoorndol van. Op deze wijze kan over een decennium het woord "muziekschool" waarschijnlijk uit Van Dale worden geschrapt. Gelukkig duiken er hier en daar collectieven van verstandige docenten op die met een minimum aan overhead het begrip muziekschool een andere invulling geven.
Waar wij vioolles hebben praten ze ook al niet meer over muziekschool. Het heet tegenwoordig "kunsteducatie". Alles zit onder 1 dak ofwel directie. Circuskunst, ballet of andere dans, toneel, musical, en nog veel meer! Plus muzieklessen van allerlei instrumenten. De docenten doen er alles aan om het persoonlijk te houden. Maar het valt niet mee. Als ze iets willen printen of kopiëren voor de leerling, moet er voor 1 papiertje een handtekening gezet worden. Ze mogen niet meer dan x printjes per maand maken. Dit is een ding wat ik weet. Er zijn nog veel meer dingen waar die docenten nu tegenaan lopen. Misschien maar goed dat we alles niet weten!
In Arnhem heet het ook al geen muziekschool meer, al jaren niet. Daar heet het Kunstbedrijf Arnhem. Je neemt dan ook geen les maar een cursus die dan weer bestaat uit 36 vioollessen bij een volledig cursusjaar. (Ik neem voor het gemak maar even de viool, maar het gaat op dezelfde wijze voor altviool of cello). Men kan kiezen voor individuele lessen of duolessen, die hun prijskaart hebben. Er staat wel apart bij vermeld: Indien er geen duo les gevormd kan worden krijg je 20 min. individuele les en wordt de daarbij horende prijs in rekening gebracht. Wanneer je al een paar jaar lessen volgt wordt het ieder jaar duurder en de reden daarvan begrijp ik niet. Of zou het voor de docent steeds moeilijker worden en moet hij/zij ’s avonds zélf studeren wat de leerling de volgende dag zou moeten kunnen? In mijn tijd (dat is wel de vorige eeuw en in Groningen. Die heet nog steeds Stedelijke Muziekschool zag ik op hun site en is nog steeds aan de Sint Jansstraat. Daar is dus niets aan veranderd, hoewel dat het gevolg is van een mislukte fusie met de Kunstencentrum Groep) was een individuele les van een uur niets bijzonders en kon je tenminste veel doen. Bij ziekte kreeg ik wel eens les van een conservatoriumstudent, zodat de lessen bijna nooit uitvielen.
Het is intussen weer anderhalf jaar verder. Het kunstencentrum Wageningen heeft de bezuinigingenslag ternauwernood overleefd. Ook hier wordt overigens "gemanaged" en is veel ongewis voor docenten. Het gedoe dat in #1 wordt beschreven, heb ik zelf niet meegemaakt, maar ik heb wel van andere volwassenen die op les wilden rampverhalen gehoord die erg in de buurt kwamen. Ook daar dachten potentiële leerlingen dat ze niet welkom waren. Het lijkt er echter nu wel op dat één en ander iets beter geregeld is. Tot mijn verrassing kreeg ik afgelopen week ineens de nieuwe prijslijst voor het huidige muziekschooljaar (dat intussen begonnen is) en tot mijn verrassing waren voor de 21+ - ers ineens de tarieven gunstiger. Nu hebben we jaren de hoofdprijs betaald, dus is dit wel héél fijn....en dat in de huidge tijd. Lestijdverlenging dat samengaat met lager tarief....er zal waarschijnlijk nog wel ergens een aap uit een mouw kunnen komen. Afwachten dus. En wat nou als je het onderwijs gewoon weer teruggeeft aan de docenten!
Het lijkt erop, dat dat hier toch gebeurt. Ik woon in een dorp dat tegen een groot dorp aanligt. Daar is een muziekschool. Daar kon ik wel terecht maar betaalde een absurd hoge prijs, en dat voor 20 minuten les. Dat was, omdat ik in een andere gemeente woon, daarom was er geen subsidie op. Ik vond 20 minuten bovendien te kort; wat kan je daar nou in doen?. Ik kon afgelopen jaar les van dezelfde docent krijgen, maar dan bij hem thuis. Wekelijks een half uur. Prima bevallen, redelijk tarief, maar wel een dik half uur rijden enkele reis. Nu zijn de muziekschooldocenten ZZP'ers geworden en kan ik in de muziekschool in de buurt terecht. Ik les dus nu gewoon bij dezelfde docent, maak de afspraken rechtstreeks met hem (ik les 1 x per 14 dagen een uur) en reken ook rechtstreeks met hem af. Natuurlijk is het voor mij heel gunstig; maar ook voor inwoners van de gemeente van de muziekschool zouden niet duurder uit zijn dan voorheen, maar vergelijkbaar.
Yep helaas zelfde ervaring hier in Brabant: opgegeven voor een cursus samenspelen in een band. Maar om dat met een elektrische viool te doen vroeg blijkbaar wel erg veel out of the box denken van zowel docent als coördinator. Eerst krijg je niets te horen over wat de bedoeling is of wanneer het gaat starten. Dan ineens uit het niets een mailtje dat je de volgende dag wordt verwacht met een basgitaar. Ten eerste heb ik wel gewoon een leven en kan ik lang niet altijd zo uit het niets de volgende avond opdraven. Ten tweede aangegeven dat ik niet met een basgitaar maar met een e-viool kom. Tja daar gingen ze nog eens over nadenken. Na Op en neer mailen met zowel docent als coördinator van beiden nooit meer iets gehoord. Zelfs niet dat ze het niet konden inpassen. Gelukkig had ik nog niet betaald. Je zou toch zeggen dat ze graag cursisten willen om te overleven. ...
Nee Pleunie, ze willen graag 6 kindjes van 7-8 jaar die allemaal woensdagmiddag van 15.00-16.00 uur op les kunnen komen, alle 6 elke week komen zonder af te zeggen en allemaal in hetzelfde tempo viool leren spelen. Dat is namelijk het nieuwe muziek leren op muziekscholen. Elke afwijking (er heeft er 1 een feestje en slaat 1 week over) zorgt voor problemen omdat de andere 5 dan niets kunnen doen of die ene een week achter loopt en dus de hele rest van het lesjaar er een probleem is om de 6 kindjes bij elkaar te houden.
En dat terwijl het al lastig is om twéé kindjes vioolles/celloles te geven. Ook dan al tempoverschillen, afwijkingen in lesschema enzo. Dat is misschien nog nét een beetje verantwoord en motiverend te houden. Bizar vond ik het ook op de muziekschool met de AMV-cursus, gecombineerd met blokfluitles. De splitsingsgrens lag hoog: pas bij 18 kinderen splitsen. Dus kwam voor dat een docent vooral orde moest houden in een groep met 17 kinderen. Dit is voor niemand inspirerend. Daar kwam mijn kind niet blij van thuis. Het was ook nog eens de toeleidingscursus tot instrumentale lessen. Aan het eind muziekinstrumentenparade, proeflesjes (die waren wél leuk) en dan kiezen maar. Als je niet al afgehaakt bent... Ik had pas later door (ik was net nieuw in die omgeving, dus wist nog niet de weg) dat bij de fanfarevereniging de AMV een stuk aardiger inelkaar zat. Dat je zo meer kans had zin te krijgen in een muziekinstrument te leren bespelen. Ik denk dat er wel kansen voor de muziekschool zijn als docenten zzp-ers worden die ruimte huren in het gebouw en zelf dus hun leerlingcontacten regelen. In dat geval ben je gelijk ook af van al die rampzalig verlopende miscommunicaties tussen centrale administratie, docenten en (nieuwe) leerlingen. Als de docent het zelf niet goed regelt, of niet flexibel bent, is het ook direct duidelijk dat hij/zij de zwakke schakel is en weet je als (toekomstige) leerling genoeg. De concurrentie in de regio is hier best groot; er zijn genoeg andere combipraktijken van docenten die als kleinschalige muziekschool opereren. NB. Inderdaad blijken de docenten ook bij ons ontslagen te zijn en als zzp-ers verder te gaan.
En dan te bedenken dat dit, maar dan nog een graadje erger, de figuur is in het héle klassikale onderwijs waar we onze kinderen elke dag naartoe sturen. Geen land in de EU heeft zulke grote klassen als Nederland. Daar zitten dus kinderen met héél verschillende bekwaam- en begaafdheden en leertempo's en leer- of gedragsstoornissen bijeengepakt in hokken van 25 tot soms meer dan 30 stuks. Dag in, dag uit. Of het nu gaat om lezen, of schrijven, of rekenen, of tekenen, of biologie, of geschiedenis: het leren is er natuurlijk niet minder individueel dan in de AMV-bloksluitles, en kinderen hebben niet minder behoefte aan aandacht. Je vraagt je af hoe die docent het dan fikst, dat de kinderen in de groep van 30 niet steevast getraumatiseerd thuiskomen. En er soms zelfs jaren later nog met warme gevoelens aan terugdenken. Zou een goede AMV-docent dat met 17 kinderen misschien óók kunnen? Of een viooldocent met 5 kindertjes? Dat lijkt dan nog een luxe situatie, vergeleken met die hokken van 30. We hebben in alle gevallen héle goede docenten nodig. Nota bene: het schoolbestuur ontvangt uit de staatskas voor het verzorgen van onderwijs aan een klas van 30 kinderen ongeveer 200.000 euro per jaar. Per lesuur is dat ca. 200 euro. De docent ziet er daarvan, afhankelijk van zijn/haar ervaring, 33 tot 41 euro bruto van terug, maar van dat bedrag moet hij/zij dan ook buiten de lesuren om de huiswerkcorrectie doen, de lesvoorbereiding, de contacten met ouders en collega's, zich laten scholen, de toetsadministratie doen, zorgplannen schrijven, en alles wat er nog komt kijken bij het leraarschap op de basisschool. Effectief houdt die docent er dan zo'n 18 tot 24 euro *bruto* per gewerkt uur aan over. Bij 30 kinderen. Hoe is dat bij ZZP'ende muziekdocenten? Of docenten in dienst van een muziekschool? Op de bovengenoemde muziekschool betaalden wij per jaar 550 euro voor 38 lessen à 45 minuten in een groepje van drie. De muziekschool incasseert dus een kleine 60 euro per uur. Geen idee wat de muziekdocent er bruto per gewerkt uur aan overhoudt. Huiswerkcorrectie en toetsadministratie zullen nogal meevallen In alle gevallen - school of muziekschool - blijft het grootste deel van de inkomsten aan de diverse strijkstokken hangen. (Leuke metafoor in dit verband.) Ik vind dat best veel. Maar in dit opzicht overtreft de 'gewone' basisschool de muziekschool verre. Je vraagt je af waarom de school van die 200.000 euro per jaar geen kans ziet de klassen te verkleinen. Temeer als je bedenkt dat diezelfde inkomsten eind jaren '90 minder dan 100.000 euro waren, en de klassen óók al 30 groot waren. Waar blijft al dat geld toch?
Mag je dan eigenlijk zo stellen, dat muziekscholen eigenlijk gewoon niet slim zijn? Dat een muziekleraar beter zelf zijn lessen kan organiseren (thuis of op locatie, eventueel bij iemand thuis), of eventueel in een soort van samenwerking met muziekleraren die zelfstandig werken? Wat jullie noemen, geld wat aan strijkstokken blijft kleven, verplichte groepsgrootte.... En daarnaast ook die miscommunicatie waar jullie het over hebben, omdat de contacten niet rechtstreeks verlopen, en die andere onhandige dingen, zoals die kopietjes.... Ik heb zelf nu ervaring met de muziekschool en met een lerares die zelfstandig werkt. Nu heb ik misschien een slechtere muziekschool en een goede zelfstandige lerares getroffen.... Wat is de meerwaarde van een muziekschool, boven een particuliere leraar? Iemand?
Muziekschool? 't Zijn nu bijna overal Kúnstencentra geworden! Met inderdaad een muziekafdeling. Meerwaarde zouden ze kunnen genereren door vanuit administratie en receptie docenten te ondersteunen door goede contacten met leerlingen op het gebied van algemeen organisatorische aard. En de administratie over te nemen. En faciliteiten te bieden die je als individueel docent teveel in de papieren zouden lopen. Als je als teamleider de club goed managed, kun je mooie overstijgende projecten organiseren, waar dans, beeldende vorming en muziek elkaar ontmoeten. Als individueel docent moet je wel een behoorlijk netwerk hebben van gelijkgestemden die dat met jou zoiets willen organiseren. Met een gedreven teamleider krijg je zoies wel in beweging, want je hebt al een infrastructuur. Eén project per jaar, of misschien in de twee jaar om tijd te hebben naar een hoogtepunt op te bouwen. Helaas, zoiets is kennelijk teveel gevraagd. Het blijkt vaak moeilijk om tot afstemming te komen. Docenten in het reguliere onderwijs kunnen wél tot samenwerking in een projectweek komen, dan heeft ook ieder haar/zijn eigen discipline, dus zo onhaalbaar zal het toch niet zijn? Dansafdeling en muziekafdeling zouden ook wat met elkaar kunnen doen. Voor ensemble: hoe speel je dat het danst? Voor dansafdeling: in een bepaalde stijl die bij de door docenten afgesproken muziekstijl past. Meerwaarde is er alleen als je het máákt!!! En als je dus als leraren vooral in je eigen hokje blijft, dan is er geen meerwaarde. Volgens mij zit jij in het onderwijs en ben je bekend met de 'strijkstokken' Je vraag is vast meer retorisch bedoeld. Je kent de grote 'opslokkers' wel: Wat dacht je van die megalomane bestuursgebouwen, ontwikkeld door dure projectontwikkelaars, een veel te grote bovenschoolse managementlaag en dan nog het meest cynische: de keuze die destijds gemaakt is in het kader van promotiemogelijkheden voor docenten. Dit betekent dat als je goed wil verdienen, je niet voor de klas moet blijven staan, maar een plek moet veroveren in die dik betaalde managende bovenlaag. Zo kan een rector van een school binnen een scholengemeenschap doorgroeien naar vastgoedmanager in het bovenschools management van die scholengroep. Dit gebeurt en het zal de portemonnaie geen kwaad doen. Intussen is er vanalles niet mogelijk in de lespraktijk en moet je als docent zien te overleven met een veel te grote diversiteit in de groep om zowel niveau te bieden als vérgaande differentiatie. Bij 'Passend Onderwijs' zijn die strijkstokken niet ineens verdwenen, maar wel budget om het te doen slagen. Bij REC's staan nu banen op de tocht, hoezo: de kinderen met extra begeleidingsbehoefte zijn toch niet ineens weg? Ach, je weet wel hoe het met "Weer Samen Naar School" ging.... Maar goed, we zitten hier niet op een onderwijsforum, dus laat ik maar terugkeren naar hetgeen ons als strijkers aangaat. Muziekscholen zitten lang niet altijd in onderhoudsvriendelijke gebouwen (geldlek die kant uit), ook daar management waar het niet altijd duidelijk is wat de bijdrage van die functionarissen is. En welke overhead dan ook moet ergens uit betaald worden. Zolang je als leerling betaalt voor extra mogelijkheden die dan ook benut worden, kun je daar vrede mee hebben.
De muziekscholen (en bibliotheken) zijn destijds vaak gesticht vanuit Sociaaldemocratische (maar ook uit andere zuilen) verheffingsidealen: ongeacht inkomen of achtergrond moesten kinderen en ook volwassenen toegang hebben of kunnen krijgen tot kunstbeoefening. Gezien de toegenomen inkomensverschillen is daaraan m.i. nog steeds grote behoefte, maar zelfs de overheden waarin partijen die zich beroepen op het gedachtegoed van Troelstra en Drees participeren, laten zich daar tegenwoordig weinig aan gelegen liggen en presenteren vol trots "de Nieuwe Muziekschool" waar de Muziekjuffen en Muziekmeesters zogenaamd uit eigen keuze voorts als ZZP'er de muziekeducatie ter hand nemen. Om het het illustere duo Jacobse en Van Es maar eens te citeren: "Moge wij eve overgeve?"
De politici die muziekdocenten 'veroordelen' tot een zzp-bestaan (namens hun kiezers), hebben doorgaans wel een arbeidssituatie met een zekere mate van rechtszekerheid. Flink wachtgeld ook als je eruit geknikkerd wordt, om maar wat te noemen. En pensioenopbouw via je werkgever is vaak ook al geregeld via hun (vorige) reguliere baan. Als zzp-er moet je maar zien hoe je dat verder gefinancierd krijgt. Muziekles buiten het regulier onderwijs valt gewoon onder luxe, en daar hebben we het al ergens eerder over gehad. Dus moeten degenen die aan die 'luxe' verdienen, niet te luxueus (zoals een dienstbetrekking) behandeld worden, zo ziet het er naar uit.. Het is altijd lastig een balans te vinden, en helemaal in dit hyper-landje waar we van het ene uiterste naar het andere vliegen. Maar misschien zie ik iets over het hoofd....(en sla ik dus ook hyper door)
Ik denk dat veel muziekdocenten in die "prachtige" kunsteducaties er schrik van hebben om zzp-er te worden. Er komt voor hun veel administratie bij wat van hun vrije tijd afgaat. Maar ook extra kosten waarschijnlijk in de vorm van verzekeringen en pensioenopbouw. Maar hun baan is bij de kunsteducatie ook niet veilig meer. Ze zien elk jaar hun leerlingenaantal drastisch dalen. Enkele jaren terug werden voorspeelmiddagen gehouden. Enkele docenten samen voor een gevarieerd repertoire. Maar ook dat is eraf. Het leerlingen aantal loopt terug door de prijsverhogingen elk jaar. Het management wil inderdaad dat er groepjes gevormd worden. Makkelijker gezegd dan gedaan. Want zie maar eens leerlingen samen te zetten die al jaren individuele les hebben. Niet een speelt op het zelfde niveau of leert in hetzelfde tempo. (Precies wat Willeke al zei) Tja, ik ben min 6de lesjaar ingegaan en betaal de hoofdprijs! (Net geen 1000,- voor 34 lessen) Debbie, onze middelste wilde weer vioolles maar men vond geen match die samen met haar les kon hebben. Nele, onze jongste, heeft nu wel weer les. Maar om duoles te kunnen volgen moest ze helemaal opnieuw beginnen terwijl ze al een jaar les heeft gehad. Nu vindt ze het saaaaiiii.... Maar om het betaalbaar te houden moeten we wat. Maar kortom... Het is bij ons precies zoals hierboven verteld. Heel het muziekonderwijs gaat eraan. Want wie kan zoveel geld wegtellen voor muziekles? Steeds minder ouders en volwassenen dus.
Het kunstencentrum bij ons heeft dus aan de muziekdocenten/zzp-ers gevraagd nieuwe 'producten' (lesformules, of hoe het ook heten moge) aan te bieden. Wat voorheen niet kon, kan nu wel: een heel kortdurende snuffelcursus cello of viool bijvoorbeeld, gecombineerd met huur van zo'n instrument voor zo'n periode. En er worden nog andere arrangementen aangeboden, zoals tien lessen strijkkwartet (ipv het hele lesjaar door) en dat kan dan nu voor een stuk gunstiger prijs dan als je voor een heel jaar 'hangt'. Nu ben je wel afhankelijk van of anderen zich aanmelden en ook nog dat er voor twéé strijkkwartetten zich leerlingen aanmelden, want de prijs is gebaseerd op 8 leerlingen en in dubbele bezetting gaat dan een werk voor strijkkwartet ingestudeerd worden. Er wordt ook nadrukkelijk aanbod gericht op ouderen: "hoezo te oud voor cello?" (en deze formule ook met andere instrumenten). Oriéntatiecursus en overzichtelijke vervolgtrajecten, waar men dan groepsgewijs (3 á 4 leerlingen) in verder gaat. Als het wat flexibeler georganiseerd is, dus als je telkens per tijdvak bij kunt tekenen, gaat de huiver er bij mensen een beetje uit om aan zo'n muzikaal avontuur te beginnen. Verder zie je dat ze ook nog andere doelgroepen in kleine projectjes proberen te lokken. Zo hebben ze ook een cursus muziekplezier voor mensen met een verstandelijke beperking in de aanbieding. In september werd er bij ons een prijslijst verspreid voor lessen, waarbij gekozen kan worden voor individueel of groepsgewijs, 20 of 30 minuten lestijd per week en dan komt er een jaarprijs uit (tot 18 jaar lagere BTW-tariefgroep). Verplicht in een groepje is niet nodig, maar dat alleen als de portemonnaie het kan trekken. In een straal van 10 km. om ons huis heen hebben we dus dat kunstencentrum en nog twee andere gecombineerde muziekpraktijken die zich manifesteren als alternatieve muziekschool inclusief de gezellige voorspeelavonden. En dat is even toegespitst op wat er voor strijkinstrumenten te beleven is (voor blazers en slagwerkers komen er nog 4 harmonie-en fanfareverenigingen bij die de laagste lesprijzen hanteren en waar optredens van de amateur-orkesten voor geld verdere kosten dekken. Zo'n constructie ken ik niet bij strijkorkesten, maar daar liggen natuurlijk wél kansen).
Ach, het kán wel hoor, als individuele juf een toffe praktijk neerzetten. Ik kan een voorbeeld geven, maar dat kan worden gezien als reclame? Hoewel die juf dat volgens mij echt niet nodig heeft... Ik denk wel dat je dan als leraar passie moet hebben voor je vak en het instrument, want daar ligt je motivatie. Dan is het zelf regelen van pensioen en dergelijke een bijzaak, alsook het inleveren van een stuk vrije/onbetaalde tijd. Heb je er graag voor over om dan je Ding te kunnen doen (geldt toch voor alle zzp-ers?), zonder de beperkingen die een muziekschool je oplegt (zie eerdere posts). Wat het probleem is, ook in het onderwijs, is mensen motiveren. Je kan een superplan hebben, maar als er één bij zit die meer waarde hecht aan zijn vrije tijd of die net (om welke goede reden ook) niet lekker in zijn vel zit, dan komt het niet lekker van de grond. Dan kan je beter zelfstandige zijn en het wat rustiger aan doen als het nodig blijkt te zijn in je privé-situatie, om daarna weer lekker de draad op te pakken en je enthousiasme te delen. Geld spenderen aan muziekles vind ik een must. Behalve dat het mijn verslaving is, vind ik het ook waardevol in het leven van mijn dochtertje. Muziek brengt zoveel meer dan alleen vreugde! Maar dan geef ik het liever ook echt uit aan de muziekles en de dingen die daarbij horen, in plaats van ook aan aan bovenmuziekschools management, dure websites en superstrak drukwerk en tasjes met cadeautjes (stickers, ballonnen en dergelijke, die toch weer weggegooid worden thuis) om nog meer nieuwe leden te werven. Onze oude juf was niet blij met ons vertrek van de muziekschool hier. Inderdaad werd duidelijk dat het belangrijk is om een bepaald aantal leerlingen te hebben. Maar ik heb er nog geen moment spijt van gehad. Behalve dat de beperkingen van de muziekschool duidelijk merkbaar waren, heb ik nu ook een lerares gevonden die echt gepassioneerd werkt, dat is zo voelbaar! Ik denk dat het niet een kwestie is van 'out of the box'-denken, zoals Marcelita in post 19 beschrijft, want dat werkt gewoon niet, mensen moeten dan allemaal meewerken en dat lukt (haast) niet. Maar gewoon die hele box weggooien. Het hele ideaal dat misschien ooit bestond bij de oprichting van muziekscholen, is volgens mij toch wel echt verdwenen, gezien de tarieven die worden gehanteerd. Ik ga eens strijken, heb weer een berg huiswerk
